Share
บทที่ 122
Related chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 123
สิ้นเสียงของหยุนเจิง ในสถานที่แห่งนั้นก็พลันสงบเงียบตามไปด้วยเหล้าองุ่นรสล้ำเลิศ รินกันเถิดจอกแสงจันทร์ อยากลิ้มร่วมชิมกัน พิณผีผามาเร่งเตือนเมามายบนผืนทราย อย่ายิ้มหมายมาเชือดเฉือน โบราณศึกกลาดเกลื่อน เพื่อนได้กลับสักกี่คน คนไม่น้อยล้วนหลับตาลง ดื่มด่ำกับเรื่องราวเหล่านี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนต่างจากกลอนของเมิ่งกว่างไป๋และหวังเสี่ยนที่กล้าหาญและใจกว้าง กลอนบทนี้มีความเป็นอิสระ ไร้กฎเกณฑ์ยิ่งกว่า เป็นการมองความเป็นความตายอย่างปล่อยวางแบบหนึ่งประโยคที่กล่าวว่า “เมามายบนผืนทราย อย่ายิ้มหมายมาเชือดเฉือน โบราณศึกกลาดเกลื่อน เพื่อนได้กลับสักกี่คน” ทำให้คนไม่น้อยตบโต๊ะชื่นชม“กลอนดีนี่! นี่ต่างหากที่เป็นกลอนที่ดีอย่างแท้จริง!”“มีความเป็นอิสระ ไร้กฎเกณฑ์ บ้าคลั่งอย่างเป็นธรรมชาติ...”“โบราณศึกกลาดเกลื่อน เพื่อนได้กลับสักกี่คน ใช่แล้ว โบราณศึกกลาดเกลื่อน จะมีสักกี่คนที่สามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย”“ในความเห็นของข้า กลอนบทนี้ไร้กฎเกณฑ์ยิ่ง ความกล้าหาญก็ไม่มากพอ! ยังคงเป็นประโยคดาบเดียวจะหนาวสะท้านไปทุกแคว้นของคุณชายเมิ่งที่ดุดันยิ่งกว่า!”“ไม่ใช่ ไม่ใช่! กลอนของคุณชายเมิ่ง ดุดั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 124
“ในทะเลทรายรกร้างว่างเปล่า มีการสู้รบมากมาย ทหารกล้าผ่านการสู้รบนับร้อยครั้ง กระทั่งเกราะเหล็กบนร่าง ก็ร้าวแล้ว แต่ขอแค่ศึกสงครามชายแดนยังไม่สิ้นสุด ก็ไม่มีทางที่จะถอดชุดเกราะหวนคืนบ้านเกิด”ในตอนนี้เองที่เสียง “เมาอ้อแอ้” ของหยุนเจิงดังขึ้นอีกครั้งบึ้ม!เมื่อได้ยินเสียงของหยุนเจิง ภายในสถานที่แห่งนั้นก็พลันเงียบสงัดทุกคนล้วนตะลึงมองหยุนเจิงอย่างแทบจะไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองโดยเฉพาะ “ในทะเลทรายรกร้างว่างเปล่า มีการสู้รบมากมาย ทหารกล้าผ่านการสู้รบนับร้อยครั้ง กระทั่งเกราะเหล็กบนร่าง ก็ร้าวแล้ว แต่ขอแค่ศึกสงครามชายแดนยังไม่สิ้นสุด ก็ไม่มีทางที่จะถอดชุดเกราะหวนคืนบ้านเกิด” ประโยคนี้ ยิ่งทำให้เลือดในกายผู้คนเดือดพล่านกลอนบทที่สามแล้ว!นี่คือกลอนบทที่สามของเขาแล้ว!ภายในระยะเวลาสั้นๆ เท่านี้ คนผู้นี้ถึงกับประพันธ์กลอนติดกันได้ถึงสามบทเชียวหรืออีกอย่าง ยังอยู่ในสภาพเมามายด้วย!ทุกบทกลอนล้วนเป็นบทกลอนชั้นเลิศ“ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!”“ผู้นำในคืนนี้จะต้องเป็นของคุณชายหลิวท่านนี้แต่เพียงผู้เดียวแน่นอน!”“เมื่อสามบทกลอนนี้หลุดออกมา กลอนทั้งหมดล้วนหม่นหมองไร้สีสันแล้ว...
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 125
เสียงดุด่าของหยุนเจิงอย่างบ้าคลั่งดังขึ้นในฉวินฟางย่วนไม่หยุดโอรสสวรรค์จะต้องเฝ้าประตูแผ่นดิน?ร่วมเป็นร่วมตายพร้อมแว่นแคว้น?ทุกคนมองหน้ากันคำพูดนี้ พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยจริงๆ!ใครเป็นคนพูดกันนี่?ยังไม่รอจนทุกคนได้สติคืนมา หยุนเจิงก็ฉวยโอกาสฤทธิ์สุรามาดุด่าขึ้นอีก “ทุกวันนี้มีเรื่องมากมายให้ทุกข์ใจ ฝ่าบาทไม่สะดวกจะออกรบด้วยตนเอง ที่องค์ชายหกต้องไปซั่วเป่ย ก็เพราะต้องออกรบแทนบิดา!”“องค์ชายหกแม้ว่าบู๊จะไม่ได้บุ๋นก็ไม่เด่น แต่เขาไม่กลัวตายเลยจริงๆ!”“ใครเกิดมาก็ต้องตาย จะหนักแน่นดุจขุนเขา หรือจะเบาบางดั่งขนนก!”“แม้ว่าสุดท้ายองค์ชายหกจะตายในสนาม แต่การตายของเขาก็เพียงพอในการปลุกใจทหารในซั่วเป่ยของเราแล้ว!”“หากความตายขององค์ชายหกสามารถทำให้พวกเราทบทวนตัวเองได้ สามารถปลุกเลือดร้อนในกายของชายชาติต้าเฉียน การตายของเขาก็นับว่าคุ้มค่าแล้วจริงๆ!”วินาทีนี้ ราวกับว่าหยุนเจิงเป็นนักพูดชื่อดังทุกประโยคหนักแน่นมีพลัง ทุกประโยคมีเหตุผลหากไม่ใช่เพราะเขามีอาการเมามาย ผู้คนคงอยากจะเข้ามาคาราวะเข้าแล้วต่อให้นี่จะเป็นคำพูดของ ‘คนเมา’ เลือดรักบ้านเมืองผู้คนที่อยู่ที่นั่นก็ถูกปล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 126
เมื่อได้ฟังคำอธิบายของหยุนเจิงแล้ว เยี่ยจื่อพลันตะลึงตกใจอย่างควบคุมไม่อยู่ จากนั้นมองหยุนเจิงด้วยสายตาไม่น่าเชื่อเขาเขียนบทกวีสี่บทภายในเวลาไม่ถึงสองก้านธูป?แถมบทกวีทุกบทยังอยู่ในขั้นยอดเยี่ยมอีกด้วยความสามารถนี้ ทำผู้คนตะลึงตกใจมากจริงๆ“ข้าไม่ได้เป็นคนแต่งหรอก”หยุนเจิงส่ายศีรษะหัวเราะกลบเกลื่อน “เจ้าเป็นคนเขียนต่างหาก ข้าเพียงแค่ลอกมาเท่านั้น”“เป็นไปได้อย่างไร ข้าเขียนตั้งแต่เมื่อใด…”เยี่ยจื่อเอ่ยโดยสัญชาตญาณ ทว่าเพียงเอ่ยได้ครึ่งประโยค นางก็ได้รู้ตัวทันทีเห็นได้ชัดว่าบทกวีเหล่านี้เขาเป็นคนแต่งเอง!เพียงแต่เขาต้องการให้ผู้คนเข้าใจว่าเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ที่ไม่รู้ทั้งบุ๋นทั้งบู๊ต่อไปจึงได้ใช้นามของตนเท่านั้น!“ได้ เจ้ามันแน่มาก!”เยี่ยจื่อหมดคำจะพูดกับหยุนเจิง “ต่อไปหากผู้อื่นขอให้ข้าผู้เป็นหญิงเก่งจอมปลอมคนนี้เขียนกวีขึ้นมา แล้วข้าเขียนออกมาไม่ได้ล่ะก็ ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะพูดกับผู้อื่นว่าอย่างไร!”เยี่ยมจริงๆ!ตนไม่เคยเขียนกวีเลยแม้แต่คำเดียว แต่กลับกลายเป็นสตรีมีพรสวรรค์เสียได้การกระทำของเขานี่มันต้องการจะเผาตนบนเตาไฟชัดๆ!“วางใจเถอะ ข้าคิดแทนเจ้าไว้แล้ว”หยุน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 127
“ได้ข่าวหรือไม่ว่าในงานประพันธ์กวีที่สมาคมกวีฉวินฟางย่วนเมื่อคืนนี้มีคุณชายท่านหนึ่งเขียนบทกวีได้ทั้งหมดสี่บทได้เวลาไม่ถึงสองก้านธูป ทำเอาคนในงานต่างต้องหน้าถอดสีกันเลย…”“จะไม่ได้ข่าวได้อย่างไรเล่า ได้ยินว่าคุณชายหลิวผู้นั้นยังก่นด่าผู้คนว่าโอดครวญอย่างไร้เหตุผล…”“ใช่ๆ คุณชายหลิวเป็นคนฮึกเหิม ชื่นมความตั้งใจจะเดินทางไปซั่วเป่ยขององค์ชายหก”“ทุกคนถูกลิขิตไว้แล้วว่าต้องตาย อาจจะหนักกว่าภูเขา หรือเบากว่าขนนก คำพูดของคุณชายหลิวผู้นั้นได้พูดถึงความน่าเศร้าของการเดินทางสู่ซั่วเป่ยขององค์ชายหก…”“ไม่เคยมีเคยจักรพรรดิและองค์ชายที่ปราดเปรื่องเช่นนี้มาก่อน…”วันถัดมา เกิดความชุลมุนวุ่นวายไปทั้งเมืองหลวงไม่ว่าบนท้องถนนหรือตรอกซอยเล็กล้วนสามารถเห็นกลุ่มคนสามถึงห้าคนรวมตัวกันวิจารณ์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรือนฉวินฟางย่วนนอกจากบทกวีทั้งสี่บทของหยุนเจิงที่ถูกแพร่ออกไปทั่วแล้ว ยังมีข่าวเรื่ององค์ชายหกจะเดินทางไปยังซั่วเป่ย และยอมตายเพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้แก่เหล่าทหารออกมาด้วยการตัดสินพระทัยของจักรพรรดิเหวินในครั้งนี้ ก็ได้รับการชื่นชมมากมายจากผู้คนในเมืองหลวงด้วยแต่ทว่าในราชวังหลวง จ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 128
เรื่องใหญ่อะไรอย่างนี้!ตาแก่นี่ก็เหมือนกัน แค่เรื่องขี้ปะติ๋วเช่นนี้ถึงกับต้องทรมานขนาดนั้นทำเอาตัวเองคิดว่าได้ก่อกรรมทำชั่วจนสวรรค์และผู้คนต่างก็พากันเคียดแค้นเสียอีก!ขณะที่จักรพรรดิเหวินช่วยพยุงจางฮว๋ายนั่งด้วยตัวเอง มู่ซุ่นก็พรวดพราดเข้ามา กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง พอเหลือบมองจางฮว๋ายที่อยู่ข้างๆ เขาก็ลังเลจักรพรรดิเหวินขมวดคิ้วพูดว่า “ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะ อย่ามัวแต่กระอึกกระอัก”มู่ซุ่นยิ้มอย่างขออภัย แล้วจึงพูดว่า “ฝ่าบาท คนที่แต่งบทกวีในฉวินฟางย่วนเมื่อคืน ดูเหมือนจะรู้จักจางซูหลานชายของจางเก๋อเหล่าพ่ะย่ะค่ะ”“อะไรนะ”สีหน้าของจักรพรรดิเหวินเปลี่ยนไปจางฮว๋ายเห็นดังนี้ ก็ถอนหายใจพูดขึ้นทันทีว่า “ฝ่าบาท กระหม่อมมีความผิด สารเลวจางซูคนนั้นคือคนที่พาองค์ชายหกไปที่ฉวินฟางย่วนเมื่อคืนวาน สารเลวนั่นยังเรียกหญิงนางโลมนับสิบคนมารับใช้อย่างไร้ยางอาย...”ครั้นจักรพรรดิเหวินได้ยินดังนั้น ใบหน้าก็กระตุกอย่างรุนแรงยังเรียกหญิงนางโลมสิบคนมาด้วย?สารเลวนี่ ไม่กลัวตายบนอกสตรีหรอกรึจักรพรรดิเหวินเงียบไปครู่หนึ่ง สั่งการมู่ซุ่นทันที “ไป ให้คนไปถามจางซูว่า ใครเป็นผู้ที่ประพันธ์บ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 129
ในช่วงบ่าย หยุนเจิงไปพบจางซูตามปกติทันทีที่เขามาถึงทางเข้าลานบ้านของจางซู ก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมดังมาจากข้างใน“จะฆ่าคนแล้ว!”“ช่วยด้วย...”เมื่อได้ยินเสียงนี้ หยุนเจิงก็ต้องตกใจเล็กน้อยนี่ดูเหมือนจะเป็นเสียงของจางซู?เกิดอะไรขึ้นกับจางซู“เร็ว รีบเข้าไปดูเร็วเข้า!”หยุนเจิงรีบร้องเรียกเกาเหอพวกเขาให้รีบเข้าไปในเรือนทันทีที่พวกเขาบุกเข้าไปในเรือนด้านใน ก็เห็นจางซูที่จมูกบวมช้ำใบหน้าบวมปูดกำลังวิ่งหนีขณะที่ร้องเรียกหาบุพการีเป็นการใหญ่แม้ว่าจางซูจะอ้วนท้วนมาก แต่พอเป็นการหนีเอาชีวิตรอดเขากลับไม่ช้าเลย“องค์ชายหก ช่วยด้วย!”เมื่อเห็นหยุนเจิง จู่ๆ จางซูก็วิ่งเข้าไปหาราวกับเห็นดาวช่วยชีวิต“จางซู โง่เง่าเต่าตุ่น! เจ้าคิดหรือว่าจะวิ่งหนีพ้น”เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้นตามหลังจางซูหลังจากนั้น ร่างสีชมพูก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังจางซูนั่นคือ...เสิ่นลั่วเยี่ยน?หยุนเจิงตกตะลึงงัน มองดูเสิ่นลั่วเยี่ยนที่กำลังถือไม้กระบองไล่ตีจางซูอย่างอึ้งๆพอรู้สึกตัว หยุนเจิงก็รีบวิ่งไปหา ยืนกั้นกลางอยู่ระหว่างเสิ่นลั่วเยี่ยนกับจางซู“เจ้าทำอะไรอยู่น่ะ”หยุนเจิงมองไปที่เสิ่นลั่วเยี่ยนอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 130
เสิ่นลั่วเยี่ยนสะอึก หันไปมองหยุนเจิงอย่างโกรธเคือง “ข้าทำเพื่อผู้ใดเล่า ข้าอยากจะสับร่างพวกเจ้าสองคนจริงๆ เลยเชียว!”ครั้งนี้เสิ่นลั่วเยี่ยนโกรธจริงๆหยุนเจิงก่อเรื่องในฉวินฟางย่วนขนาดนี้ ตอนนี้ทุกคนในเมืองหลวงรู้แล้วว่าจักรพรรดิเหวินมีราชโองการว่าหลังจากเขาแต่งงานแล้วให้ไปที่ซั่วเป่ยตอนนี้เขามีชื่อเสียงดีแล้ว ทุกคนภายนอกต่างชื่นชมเขาในความกล้าหาญของเขา และยกย่องเขาที่ไม่กลัวความตายแต่พอเขาก่อเรื่องเช่นนี้ขึ้น ถ้าไปที่ซั่วเป่ยก็เท่ากับไปตายเท่านั้น!จะให้นางไม่โกรธได้หรือไม่เพียงแต่นางเท่านั้นที่โกรธ แต่ฮูหยินเสิ่นก็กระทืบเท้าอย่างโกรธจัดโชคดีที่คำพูดเหล่านี้มาจากปากของหยุนเจิงเองหากออกมาจากปากของคนอื่น นางคงจะสับคนสารเลวนั่นเป็นชิ้นๆ จริงๆ!“ก็ข้าดื่มจนเมามายไม่ได้สติ”หยุนเจิงเผชิญสายตากับเสิ่นลั่วเยี่ยน “เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จะเป็นอย่างไรก็ปล่อยให้เป็นไป เจ้ามาก่อเรื่องที่นี่จะมีประโยชน์อะไร พรุ่งนี้เสด็จพ่อของข้าจะไปล่าสัตว์ที่หนานย่วน ให้คนมาแจ้งข้าเป็นพิเศษว่าต้องพาเจ้าไปด้วย! ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ ขอให้เสด็จพ่อมีราชโองการยกเลิกการแต่งงานขอ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 982
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 981
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 980
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 979
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 978
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 977
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 976
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 975
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 974
