LOGINShare
บทที่ 1187
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1188
เมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง เมี่ยวอินอดยิ้มไม่ได้เจ้าหมอนี่ จับความคิดของจั่วเริ่นที่อย่างนำทัพเข้าร่วมรบได้แล้วแม้เขาไม่จำกัดเวลาจั่วเริ่น ทว่าจั่วเริ่นเพื่อที่จะเร่งเดินทางมาถึงค่ายใหญ่เขาห่านป่าหวนเพื่อเข้าร่วมศึกแล้ว ย่อมต้องเพิ่มความเร็วในการคุ้มกันขนส่งเสบียงสุดชีวิตจั่วเริ่นย่อมเข้าใจความหมายของหยุนเจิง รีบทุบอกรับประกัน “องค์ชายวางใจ ข้าต้องใช้อัตราความเร็วสูงสุดคุ้มกันขนส่งเสบียงไปถึงยังเขาห่านป่าหวนกลับ!”“ดี!”หยุนเจิงพยักหน้ายิ้มเล็กน้อย “เช่นนั้นเรื่องที่เหลือมอบให้เจ้าแล้ว!”หลังมอบหมายงานให้จั่วเริ่นเสร็จ หยุนเจินนำกองกำลังทหารองค์รักษ์ของตัวเองออกไป รีบเดินทางไปชายแดนกูหลังกลับถึงชายแดนกู้ หยุนเจิงเรียกต่งกังมาทันที ถามความคืบหน้าของคนที่เขาปรับปรุงหลายวันมานี้ ต่งกังได้ใช้นักเรียนหนึ่งร้อยคนนั้นเป็นโครงสร้างในการปรับปรุงทหารราบสี่พันคนทว่า เนื่องม้าศึกไม่เพียงพอและปัญหาสุขภาพของทหาร สี่พันคนนี้ล้วนเป็นทหารราบทั้งหมดอีกทั้ง อุปกรณ์ของพวกเขาไม่อาจเทียบกับทหารราบเกราะหนักหนึ่งหมื่นคนของหวังชี่ได้แต่ต่งกังเชื่อ กำลังรบของสี่พันคนนี้ไม่เลวเลยแม้ว่าพวกเขาจะ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1189
ตอนนี้ค่ายใหญ่เขาห่านป่าหวนกลับมีคนประจำการสองหมื่นนอกจากทหารม้าชั้นยอดสองหมื่นคนของอวี๋ซื่อจงและเติ่งเป่าแล้ว ก็ยังมีทหารราบเกราะเหล็กหนึ่งหมื่นที่หวังชี่บัญชาการนอกจากนี้แล้ว ยังมีเชลยศึกหนึ่งหมื่นคนเป็นกรรมกรจับกังอยู่ที่นี่ค่ายถาวรที่เขาห่านป่าหวนกลับเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วสนามฝึกซ้อม แท่นแม่ทัพ คลังเสบียง โรงม้าและอื่นๆ โดยพื้นฐานสร้างเสร็จแล้ว แต่นี่ไม่ใช่แค่ผลงานของเชลยศึกเหล่านั้น กองกำลังของอวี๋ซื่อจงและหวังชี่ที่ประจำการอยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้ นอกจากการฝึกฝนประจำวันแล้ว ยังช่วยออกแรงไม่น้อย“บ้านพักทหารเล่า?”หยุนเจิงหัวหน้าถามอวี๋ซื่อจงที่อยู่ข้างกาย“คือว่า...”พูดถึงเรื่องบ้านพักทหาร อวี่ซื่อจงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนทันที “บ้านพักทหารยังไม่เคลื่นไหว ทำไม่ทันจริงๆ...”หยุนเจิงได้ฟังก็รู้แผนการของพวกอวี๋ซื่อจงเมื่อฤดูหนาวมาถึง คนสามารถไม่มีที่อยู่อาศัย แต่ม้าจำเป็นต้องมีที่อยู่อาศัยมนุษย์ ต่อให้ฤดูหนาวมาถึง หลบอยู่ในกระโจมก็สามารถหลบเลี่ยงลมหนาวจากหิมะได้แม้พวกเขาได้ม้าศึกมาจากเป่ยหวนไม่น้อย ทว่ากองทหารมณฑลทางเหนือก็ยังขาดแคลนม้าศึกอยู่ดีสำหรับม้าศึกเหล
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1190
ตอนนั้นศัตรูคนสำคัญของพวกเขาคือเป่ยหวน ใครจะมีแก่ใจไปสนใจพวกโฉวฉื่อ แคว้นต้าเย่ว์ทุกคนเมื่อเข้ามาก็ล้อมอยู่ด้านข้างถาดทรายอวี๋ซื่อจงไม่รอช้า หยิบท่อนกระบองชี้ไปที่ถาดทรายแล้วเริ่มอธิบายอวี๋ซื่อจงและหวังชี่ล้วนเลือกคนประมาณห้าร้อยคนจากในกองกำลัง จัดตั้งเป็นกองทหารชั้นยอดที่แข็งแกร่งทรงพลังพวกเขาจะส่งคนแทรกซึมเข้าไปในดินแดนเพื่อสืบข่าวและสำรวจภูมิประเทศของแคว้นศัตรูโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ทะเลาะกันเอิกเกริกด้วยท่าทางต้องการสู้ตายหลายวันก่อน ทั้งสองแคว้นยังเปิดฉากโจมตีหยั่งเชิงกัน แต่ก็ฟ้าร้องดัง ฝนตกปรอยรายละเอียดผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต พวกเขาเองก็ไม่รู้ชัดเจนเป็นไปได้มากว่าไม่มีการบาดเจ็บแต่เสียชีวิตเลยด้วยซ้ำการวินิจฉัยของอวี๋ซื่อจงและหยุนเจิงสอดคล้องกันมากโฉวฉื่ิอและแคว้นค้าเย่ว์กำลังเล่นละครกันจริง แต่พวกเขาไม่ได้ทำเพื่อระดมกำลังทหารออกจู่โจม เอาว่าทำเพื่อสร้างภาพว่าสองแคว้นทำศึกกัน หลอกล่อให้ต้าเฉียนเป็นฝ่ายบุกโจมตีเป่ยหมัวถัวทางตะวันตก โดยพื้นฐานแล้วเป็นพื้นที่ที่ราบสูงจุดตัดระหว่างโฉวฉื่อและเป่ยหมัวถัวนั้นเต็มไปด้วยภูเขาสูงต้าเฉียนคิดบุกเข้าโฉวฉื่อ แทบจะบ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1191
“จากสถานการณ์ตอนนี้ การบุกโจมตีจากแม่น้ำซัวเล่ย เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย”หยุนเจิงตอบ “แต่ว่า ข้ากำลังคิดมาตลอด สามารถโจมตีด่านเทียนฉงได้หรือไม่!”แผนการก่อนหน้านี้ของเขาคือบุกโจมตีจากแม่น้ำซัวเล่ยแต่หากคิดแผนการที่ดีในการยึดด่านเทียนฉงได้ การบุกโจมตีด่านเทียนฉง เป็นตัวเลือกที่ยอดเยี่ยมที่สุดหากเปิดประตูใหญ่ของโฉวฉื่อได้แล้ว กำลังทหารด้านหลังของโฉวฉือว่างเปล่า ก็จำเป็นต้องถอนทัพจากชายแดนกลับมาช่วยเหลือถึงขั้นบอกได้ว่า ขอแค่ตีทะลวงด่านเทียนฉง โฉวฉื่อจะล่มสลายก็ไม่ไกลแล้วเมื่อได้ฟังคำของหยุนเจิง อวี๋ซื่อจงและหวังชี่อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากันแล้วยิ้มสุดท้าย องค์ชายกับพวกเขาก็เหมือนกัน มีความคิดอยากตีด่านเทียนฉงแต่ความคิดจะตีด่านเทียนฉง ปัญหาก็กลับไปอยู่ที่จะตีทะลวงด่านเทียนฉงได้เช่นไรใช้กำลังบุกโจมตีด่านอย่างด่านเทียนฉง ไม่ว่าเป็นพวกเขาหรือหยุนเจิง ล้วนไม่อยากทำคนที่ปกป้องด่านเทียนฉงก็คือแม่ทัพใหญ่เถี่ยสงของโฉวฉื่อสำหรับเถี่ยสง พวกเขาไม่เข้าใจมากนักรู้เพียงว่าแม่ทัพท่านนี้ชำนาญในการปกป้องเมืองพวกเขาคนชีวิตคนไปกองไว้ ล้วนไม่อาจยึดด่านเทียนฉงได้ตอนที่พ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1192
นี่ก็เหมือนการต่อสู้ของฮว๋าเซี่ยสมัยโบราณไม่ทันไรก็มีกองทัพหนึ่งแสนในนามอย่างง่ายดายทว่ากองกำลังที่สามารถทำศึกได้จริงๆ โดยปกติแล้วล้วนไม่ถึงครึ่ง“องค์ชาย โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่อาจดูถูกได้”เวลานี้ เติ่งเป่าเอ่ยปากเตือนขึ้นมากะทันหัน“เหตุใดกล่าวเช่นนี้?”หยุนเจิงถามด้วยความสนใจเติ่งเป่าสีหน้าจริงจัง “ตัดการใช้ทหารกับเป่ยหมัวถัวก่อนหน้านี้ออก โฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ไม่เกิดเรื่องทำศึกมาเป็นเวลาสิบกว่าปีแล้ว ทั้งสองแคว้นแม้จะเล็ก แต่น่าจะมีทรัพย์สมบัติเก็บสะสมอยู่บ้าง”“ใช่แล้ว”หวังชี่พยักหน้าเห็นด้วย “เมื่อก่อนเป่ยหวนแข็งแกร่ง ฉวนหรงและเป่ยหมัวถัวล้วนอาศัยพึ่งพาเป่ยหวน สองแคว้นต่อให้มีใจ ก็ไม่กล้าใช้ทหารกับเป่ยหมัวถัวและฉวนหรงโดยง่าย ส่วนศักยภาพของชนเผ่าโม่ซีและกุ้งฟางที่อยู่ด้านข้างพวกเขาก็แข็งแกร่งกว่า พวกเขาทำได้เพียงบำรุงสุขภาพและสะสมกำลัง รอเวลาที่เหมาะสม”หยุนเจิงครุ่นคิด พยักหน้าเบาๆ “มันก็จริง”อื้ม ดูเหมือนเขาดูถูกศัตรูไปหน่อยแล้วไม่ว่าศักยภาพสองแคว้นเป็นเช่นไร ในเมื่อตัดสินใจส่งทหารแล้ว เช่นนั้นก็ต้องทุ่มสุดตัวหยุนเจิงปรับสภาพจิตใจ จากนั้นก็จ้องถาดทรายตร
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1193
ชักจูงให้ยอมแพ้?หลังสิ้นเสียงของหยุนเจิง ทุกคนต่างสีหน้าตกตะลึงพวกเขาไม่รู้ว่าหยุนเจิงเกิดความคิดแผลงๆ หรือคิดเพ้อเจ้อขึ้นมากะทันหันหยุนเจิงเหตุใดจึงคิดจะชักจูงเถี่ยสงให้ยอมแพ้?อวี๋ซื่อจงรู้สึกสับสนอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ถามหยั่งเชิง “องค์ชายคงไม่คิดจะยุแยงเถี่ยวสงกับกษัตริย์โฉวฉื่อกระมัง?”หยุนเจิงพยักหน้าเบาๆ ใบหน้าเผยรอยยิ้มจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เติ่งเป่าค่อยๆ ขมวดคิ้ว “แผนการนี้ขององค์ชายไม่เลวเลน แต่ข้าได้ยินว่า กษัตริย์โฉวฉื่อหยวนซู่เชื่อใจเถี่ยสงเป็นพิเศษ อาศัยแค่จดหมายฉบับเดียวคิดจะยุแยงพวกเขา ความเป็นไปได้ไม่น่ามีมาก”“ไม่เป็นไร”“หยุนเจิงยักไหล่ “ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ช่างมัน! ถึงเช่นไรก็แค่จดหมายฉบับเดียวเท่านั้น ต่อให้ไม่สามารถยุแยงพวกเขาได้ สามารถฝังเมล็ดพันธ์แห่งความสงสัยพวกเขาขุนนางและกษัตริย์ได้ก็ยังดี!”นี่ก็เป็นแค่ทดลองอย่างขอไปทีเท่านั้นเขาไม่ได้คาดว่าอาศัยจดหมายฉบับเดียวจะสามารถชักจูงเถี่ยสงให้ยอมแพ้ได้หากไม่ได้ ก็ส่งคนไปสำรวจด่านเทียนฉง ดีที่สุดคือทำความเข้าใจสถานการณ์ด่านเทียนฉงโดยรวมได้บอกว่าจะเคลื่อนไหวก็เคลื่อนไหวไม่นาน หยุนเจิงก็เขียนจดหมายฉบับหนึ่งเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1194
ไม่ใช่แค่ฉินชีหู่ไม่เข้าใจ แม่ทัพนายกองคนอื่นก็ไม่เข้าใจเช่นกัน“เรื่องนี้กลับไปข้าค่อยอธิบายกับพวกเจ้า”หยุนเจิงหยุดการซักไซ้ไล่เรียงของพวกแม่ทัพ “สิ่งที่เรียกว่าคำบัญชาสวรรค์ ต้องมีความคลุมเครือ ทั้งยังต้องทำให้คนคิดเชื่อมโยงไปถึงเถี่ยสงก่อกบฎ ทุกคนล้วนคิดดูให้ดี คำบัญชานี้ควรเขียนเช่นไร? ไม่จำเป็นต้องเยอะเกินไป บทกวีสองประโยคก็ได้แล้ว”เขียนบทกวี?คราวนี้ ทุกคนลำบากใจแล้วพวกเขาล้วนเป็นแม่ทัพสายบุ๋น แม้ไม่ถึงขั้นกล่าวว่าไม่รู้จักสักคำ ทว่าเพื่อนร่วมเรียนของพวกเขาก็ไม่ได้สูงส่งไปถึงที่ใดให้เขียนโคลงกลอนที่ท่องด้วยปากเปล่ายังทำได้ ให้พวกเขาเขียนบทกวี ทำให้พวกเขาลำบากใจแล้วอีกทั้ง หยุนเจิงยังต้องการให้ทั้งคลุมเครือทั้งต้องทำให้คนคิดถึงความหมายโดยประมาณได้ สิ่งนี้ทำให้พวกเขายากลำบากยิ่งขึ้นฉินชีหู่เป็นคนแรกที่ตีกลองล่าถอย “เรื่องวางเพลิงศัตรูมาหาข้าได้ เรื่องนี้ข้าขอไม่มีส่วนร่วม! พวกเจ้าค่อยๆ คิด ข้าไปทำงานก่อน”กล่าวจบ ฉินชีหู่ตัดบทแล้วหลบไปอย่างรวดเร็วจากนั้น เติ่งเป่า หวังชี่ อวี๋ซื่อจงงและคนอื่นๆ พากันหาข้ออ้างแล้วจากไปให้พวกเขาแม่ทัพฝ่ายบุ๋นทำเรื่องนี้ ฝืนบังคับกัน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1195
เกี่ยวกับการรบครั้งนี้ หยุนเจิงมีแผนการรบทว่าหยุนเจิงกับพวกอวี๋ซื่อจงเหมือนกัน ต่างก็คิดถึงด่านเทียนฉงไม่ลืมเลือนนี่ก็ไม่โทษพวกเขามีความคิดแผลงๆที่สำคัญคือด่านเทียนฉงมีความสำคัญกับโฉวฉื่อมากทันทีที่พวกเขายึดด่านเฉียนฉงมาได้ กองทหารมณฑลทางเหนือก็สามารถเคลื่อนทัพเข้าไปได้โดยตรงพวกเขาอยากตีโฉวฉือเมื่อใด ก็สามารถตีได้ตลอดเวลาอารมณ์ไม่ดี ก็ลากโฉวฉื่อออกมาตีสักยกถึงเช่นไรตอนนี้ก็ยังไม่มีการเปิดศึกอย่างเป็นทางการ หยุนเจิงคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ตัดสินใจไปดูที่ปากภูเขาเทียนฉง ดูว่าสามารถหาวิธีตีทะลวงด่านเทียนฉงหรือไม่สิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่ตอนนี้ สำหรับพวกเขาการยึดด่านเทียนฉงย่อมมีผลดีทว่า นอกจากเถี่ยสงมอบด่านให้และยอมจำนน มิฉะนั้นยังต้องอาศัยการโจมตีจึงจะยึดเอามาได้เมื่อรู้ว่าหยุนเจิงจะไปปากภูเขาเทียนฉง เหล่าขุนพลในค่ายเขาห่านป่าหวนกลับพากันคัดค้านปากภูเขาเทียนฉงตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของทุ่งหญ้ามู่หม่าที่นั่นก็เป็นสถานที่จุดเชื่อมต่อดินแดนโฉวฉื่อ เป่ยหมัวถัวและดินแดนต้าเฉียนในตอนนี้กองทหารมณฑลทางเหนือแม่จะมีคนลาดตระเวนอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น ทว่าไม่มีทหารประจำการ กองทั
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
