บทที่ 397

ลู่เจ๋ออยู่บ้านอย่างนั้นเหรอ?

เฉียวซุนเปิดประตูรถ และจ้องมองดูรถทั้งสองคัน

พอคนรับใช้เห็นเธอ ก็รีบวิ่งเข้ามา และพูดอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว! ”

เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ “ต่อไปก็เรียกฉันว่าคุณเฉียวก็พอค่ะ! ”

เธอถามอีกครั้ง “ลู่เจ๋ออยู่ที่บ้านเหรอคะ? ”

เหล่าคนรับใช้ต่างก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ......

เฉียวซุนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอเดินตรงไปยังทางเข้าของวิลล่า ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นไปชั้นบน เธอบังเอิญเห็นคนคนหนึ่ง......ที่แท้ก็คือหลี่ชิงเฉิง

สีหน้าของเฉียวซุนก็ซีดลงทันที

หลี่ชิงเฉิงกลับไม่รู้สึกแปลกใจที่เห็นเธอเลยแม้แต่น้อย

น้ำเสียงของเธออ่อนโยนมาก แต่กลับให้ความรู้สึกถึงท่าทีของนายหญิง “ข้าวของของคุณกับเหยียนเหยียน ฉันได้เก็บเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ อยู่ในห้องนั่งเล่นชั้นบน ฉันจะพาคุณไปเอา! แต่ว่าช่วยเบาเสียงหน่อยนะคะ ช่วงนี้ลู่เจ๋อค่อนข้างยุ่งกับโปรเจ็กต์นิดหน่อย ช่วงหลายวันมานี้เลยไม่ค่อยได้นอน เขาเพิ่งจะนอนหลับไปค่ะ”

ทันทีที่หลี่ชิงเฉิงพูดจบ เธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน ราวกับหญิงสาวที่กำลังมีความรัก

เธอไม่ได้จะทำให้เฉียวซุนรู้สึกไม่พอใจ

แต่ตอนนี้ เฉียวซุนกลับรู้สึกอับอายอย่างที่สุด ต่อหน้าค