“เป็นความฝัน! เป็นความฝัน…”แม้ว่าปากจะพึมพำอย่างนั้นแต่ความเจ็บปวดแสบร้อนบริเวณใบหน้า ก็พอที่จะยืนยันได้แล้วว่าตอนนี้เขามีสติมากแค่ไหน!“ท่านบรรพบุรุษแพ้แล้วจริงๆ!” เขาตะโกนอย่างไม่อยากเชื่อหลิงเฟิงจ้องไปยังเหล่ยถิงที่เต็มไปด้วยเลือด แล้วยกมุมปากขึ้น“จะสู้ต่อไปอีกไหม? นี่ฉันถือว่าออมมือให้แล้วนะ ไม่งั้นนายคงตายไปตั้งนานแล้ว!”สีหน้าของเหล่ยถิงเรียบเฉย แต่ไม่พูดอะไรพลังลมที่น่ากลัวพุ่งออกมาจากร่างกายเขาอย่างฉับพลัน! ทั้งพื้นดินเริ่มสั่นไหวเล็กน้อย!“หืม?” หลิงเฟิงเลิกคิ้ว ตกใจเล็กน้อย ตาเฒ่าคนนี้คิดจะ…“ระเบิดตัวเอง! ท่านบรรพบุรุษจะระเบิดตัวเอง!”เหมือนดั่งฟ้าผ่า เหล่ยหู่ตกตะลึงตาค้างจนลิ้นพันกัน!ขนทุกเส้นตั้งขึ้นพร้อมกัน!ในฐานะที่เป็นปรมาจารย์สูงสุดนั้น พลังของการระเบิดตัวเองนั้นมากเพียงพอที่จะทำลายอาณาเขตรอบๆ หลายสิบกิโลเมตรได้แล้ว!พลังไม่ต่างจากระเบิดนิวเคลียร์ขนาดเล็กที่ตกลงบนศีรษะ!ซูเหยี่ยนตะลึงงัน “บ้าไปแล้วหรือไง? สู้ไม่ได้ก็คิดจะตายไปพร้อมกัน! นี่มันตาเฒ่าหัวเหล็กบ้าชัดๆ!”“ท่านบรรพบุรุษเป็นแบบนี้แหละ เขาให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีเป็นที่หนึ่ง! วันนี้เขาแพ้ใ
หลิงเฟิงพลั้งปากพูดออกไปทำให้เหล่ยถิงตะลึงงัน แล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันว่า “ตลก!”“ร้อยกว่าปีมานี้ ฉันพลิกแผ่นดินตามหาหมอจากทั่วทุกมุมโลก แต่คำตอบที่ได้ก็ไม่พ้นคำตอบเดียว! การที่ช่องแห่งปัญญาไม่เปิดเป็นคำสาปของสวรรค์ ซึ่งถูกกำหนดให้เป็นไอ้คนไร้ประโยชน์ชั่วชีวิต!”“ในการฝึกฝนของฉัน ฉันพยายามหาทางลัดมากมาย แต่ก็ไร้ประโยชน์เหมือนกับการดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ชีวิตนี้ของฉันก็คงสิ้นสุดแค่นี้แล้วล่ะ ไม่มีทางมีปาฏิหาริย์อะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว!”สิ้นเสียงหลิงเฟิงก็ฟาดฝ่ามือลงบนไหล่ของเหล่ยถิงอย่างฉับพลันแขวกๆๆ!ทันใดนั้น เสียงราวเม็ดข้าวโพดระเบิดก็ดังออกมาจากร่างกายของอีกฝ่าย!หลิงเฟิงกล่าว“นั่นเพราะว่านายไม่เจอฉันไงล่ะ! คำสาปของสวรรค์งั้นเหรอ? การฝึกฝน ไม่ว่าจะระดับไหนก็ล้วนเป็นการต่อต้านโชคชะตา แล้วนายยังต้องใช้ชีวิตโดยขึ้นอยู่กับอารมณ์ของพระเจ้าอีกเหรอ?”เพียงแค่ไม่กี่วินาที ก็ทำเอาอีกฝ่ายนิ่งเงียบไปทันที!ดวงตาของเหล่ยถิงเบิกกว้างกะทันหัน เต็มไปด้วยความรู้สึกสะท้านตกใจ!ช่องแห่งปัญญาเปิดแล้วแถมยังเปิดพร้อมกันทั้งเก้าช่องแห่งปัญญาด้วย!หลิงเฟิงกล่าวเรียบนิ่ง“ถึงแม้จะเป็
เหล่ยหู่เองก็เป็นเด็กดีเชื่อฟัง พยักหน้าตามราวกับกระเทียมบด“ถ้าความน่าเชื่อถือยังไม่มากพอ ทางโถงเหล่ยหยุนของเรายังสามารถเป็นพยานผู้มีมลทินได้ด้วย! รับรองว่าซ่งกวงได้ติดคุกติดตารางแน่นอน!”“ไม่ติดคุกติดตารางตลอดชีวิต แต่อย่างน้อยๆ ก็สักยี่สิบสามสิบปีได้! มากพอที่จะทำให้เขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแล้วล่ะ!”อย่างไรโถงเหล่ยหยุนก็เสียแรงให้กับซ่งกวงอยู่ช่วงหนึ่งดังนั้นจึงพอรู้เรื่องสกปรกเลวทรามที่อีกฝ่ายทำไว้อยู่บ้าง!หลิงเฟิงกล่าว“ดี! ถ้าทางโถงเหล่ยหยุนทำตามที่พูดจริง ถ้างั้นเรื่องวันนี้ก็ลืมไปซะ ผมจะไม่ถือสาอีก!”เหล่ยถิงพูดหัวเราะ“ต่อหน้าผู้มีพระคุณ โถงเหล่ยหยุนของเราจะกล้ามีความคิดร้ายๆ ได้ยังไง นั่นมันขุดดินบนศีรษะของไท่ซุ่ยไม่ใช่เหรอ?”เพียงแค่ฝ่ามือของหลิงเฟิงที่สามารถเปิดช่องแห่งปัญญาของตนได้เขาก็มั่นใจแล้วว่า แม้ตนจะฝึกฝนอีกนับหมื่นปี ก็ยังห่างไกลจากหลิงเฟิงมากเหมือนเมฆกับผืนดิน!แม้แต่ปลายหางของอีกฝ่ายก็ไม่อาจมองเห็น!โถงเหล่ยหยุนเป็นกลุ่มอำนาจน้อยถึงปานกลางในพื้นที่ สิ่งที่สามารถทำได้คือการไม่ไปบาดหมางผู้แข็งแกร่งกว่า แล้วใช้ชีวิตอยู่ในช่องแคบต่อ
“ประธานเย่สั่งให้คุณดูผมดีๆ ก่อนเธอจะไป นี่น่ะเหรอวิธีดูผมของคุณน่ะ?”หลิงเฟิงไม่ลืมที่จะหันไปหยอกล้อซูเหยี่ยนลุกขึ้น พลางสวมเสื้อผ้าพลางบ่น“หน็อยแน่หลิงเฟิง กินซะหมดจด สองสามวันนี้นายกินฉันจนไม่เหลือซาก! แล้วยังจะหยอกล้อฉันอีกใช่ไหม?”“ผู้ชายนี่มันไม่มีตัวไหนดีเลยจริงๆ!”หลิงเฟิงหัวเราะ“พูดเหมือนว่าผมเป็นคนรุกทุกครั้งงั้นแหละ! เลขาซู คุณก็ไม่ต่างอะไรกันหรอก!”ซูเหยี่ยนพูดอะไรไม่ออก คิดในใจยังไงก็เถียงสู้ไม่ได้อยู่แล้ว สู้ปล่อยตัวปล่อยใจบนโซฟาต่อดีกว่า“ฉันไม่สน! ตอนนี้นายเป็นผู้ชายของฉันแล้ว! เพราะฉะนั้นนายต้องยอมฉัน!”หลิงเฟิงยกมุมปากขึ้น แล้วลูบปอยผมของอีกฝ่าย“คุณเป็นผู้หญิงของผม”“แต่ว่าผมไม่ได้มีผู้หญิงแค่คนเดียวนี่!”“จะว่าไปแล้ว เย่อวี่หลิวถึงจะเป็นผู้หญิงคนแรกของผม!”ซูเหยี่ยนหึงเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ“หมายความว่านายชอบหลิวหลิวมากกว่าฉันสินะ?”หลิงเฟิงกะพริบตา แล้วกดร่างของซูเหยี่ยนลงอย่างเยือกเย็นอีกครั้ง พร้อมปลดชุดชั้นในลูกไม้ที่อีกฝ่ายเพิ่งสวมใส่เสร็จออก แล้วโยนลงบนพื้นโดยตรง!“ไม่ใช่อยู่แล้ว!”“คุณกับประธานเย่น่ะ คนหนึ่งเหมือนภูเขาน้ำแข็งหมื่นป
“หลิงเฟิง…”ซูเหยี่ยนตกใจกับความเด็ดขาดของหลิงเฟิงเล็กน้อย แต่ก็ตอบอย่างเด็ดเดี่ยวว่า“โอเค! นายวางใจได้เลย! ตราบใดที่พระจันทร์ไม่หยุดพัก ฉันก็จะไม่หลับ รับรองว่าจะทุบตึกผิดกฎหมายพวกนั้นให้หมดภายในวันเดียวแน่นอน!”หลิงเฟิงเองก็ไม่ทำตัวว่างเขากดโทรหาเบอร์สองเบอร์นายกเทศมนตรีเมืองชางไห่จ้าวมู่จือ“เหล่าจ้าว ได้ข่าวว่าเมืองชางไห่มีตึกผิดกฎหมายอยู่สองสามตึก เป็นของคนในเทศบาลของพวกนาย?ฉันเชื่อว่านายไม่รู้เรื่องด้วยแน่นอน ดังนั้นฉันหวังว่าในกระบวนการระหว่างที่ฉันทุบตึกผิดกฎหมายพวกนั้นทิ้ง จะไม่มีหน่วยงานรัฐไหนมาขัดขวาง!”จ้าวมู่จือตกตะลึง แล้วตอบอย่างจริงจังว่า“ราชาแห่งความมืด ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ! ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง ขอแค่มีคนจากเทศบาลกล้าออกตัวขัดขวาง ผมจะกำจัดพวกเขาให้ถึงที่สุด!”หลังจากที่คลายกังวลกับทางนี้แล้วหลิงเฟิงก็กดโทรหาจ้าวมู่เสวี่ย“ฮัลโหล หัวหน้าทีมจ้าว ไม่เจอกันนานเลยนะครับ! คุณน่าจะได้ยินบ้างแล้วว่าผมได้เลื่อนขั้นแล้วกำลังรับผิดชอบดูแลโครงการสร้างถนนคนเดินอยู่อาจจะมีพวกอันธพาลออกมาก่อเรื่องได้ ดังนั้นเพื่อป้องกันความสงบปลอดภัยของเมืองชางไห่ ผมคิดว่
เลขาพูดอย่างหวาดกลัว “ประธานเย่คะ หรือว่าจะให้ฉันไปเร่งอีกรอบดีคะ…”“ไม่ต้องแล้ว เรื่องต่อกรกับเขา ฉันมีวิธี!”เย่อวี่หลิวยกมุมปากขึ้นอย่างมีเลศนัยเขาเป็นผู้ชายนี่ ก็แค่…จุดอ่อนที่ผู้หญิงสามารถจัดการได้มากที่สุด!อีกฝั่งหนึ่ง ตึกผิดกฎหมายที่ถูกทุบทิ้งโดยโครงการเมืองที่ไม่มีวันหลับใหลได้โกลาหลไปทั่วเมืองชางไห่!เนื่องจากราคาที่ดินในเมืองชางไห่พุ่งสูงขึ้นมากในปีนั้น จึงมีคนต่างถิ่นไม่น้อยโฉบฉวยโอกาสนี้เข้ามาสร้างตึกที่นี่จากนั้นค่อยปล่อยเช่าให้กับแขกและนักเรียนต่างถิ่น ทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ!คนที่ตกใจและโกรธแค้นที่สุดคือ เจิ้งต้าหลง จักรพรรดิใต้ดินของเมืองชางเจียงที่อยู่ติดกัน!เพราะในหนึ่งร้อยกว่าตึกที่ถูกทุบทิ้ง หนึ่งในสามเป็นของเขาทั้งหมด!ตอนนั้น เพื่อจะสร้างตึกพวกนี้ขึ้นมา เขาวิ่งว่อนจนขาแทบหลุด ใช้เงินซื้อความสัมพันธ์ไปมากแค่ไหน ดื่มจนแทบจะอ้วกออกมาถึงจะเจรจากันได้และค่าใช้จ่ายในการสร้างตึกนั้นก็เป็นมูลค่าที่สูงมากด้วยในที่สุดก็เริ่มคืนทุนบ้างแล้ว ก็เจอบริษัทเฟิงเถิงอะไรนั่นมาทุบตึกทั้งหมดทิ้งซะงั้น!“หลิงเฟิง? บริษัทเฟิงเถิง? ใครวะ?”ภายในคฤหาสน์หรู เจิ้งต้าหลงโก
“ลูกพี่รู้ไหมว่าชาวบ้านเขาถือเรื่องอะไรมากที่สุด? เรื่องอปมงคลไงล่ะ!”ลูกน้องคนสนิทยิ้มเบาๆ แล้วกล่าว“เราแค่จ้างซินแสฮวงจุ้ยคนหนึ่งมาทำให้พื้นที่โครงการเมืองที่ไม่มีวันหลับใหลนั่นให้กลายเป็นที่อปมงคล! ทุกคนก็จะออกห่างทันที”“แบบนั้น ถึงแม้เมืองที่ไม่มีวันหลับใหลจะสร้างขึ้นจนสำเร็จ แต่ก็จะกลายเป็นเมืองร้างและว่างเปล่าทันที!”แววตาของเจิ้งต้าหลงเป็นประกาย“อีกอย่างพอเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ก็จะเกิดผลลัพธ์แบบลูกโซ่! นักธุรกิจ ผู้สนับสนุนทางการเงิน และธนาคารที่เดิมคิดจะลงทุนให้กับเมืองที่ไม่มีวันหลับใหล ก็จะหันหลังให้โดยปริยาย!”“บริษัทเฟิงเถิงขาดทุนไม่ได้กลับมาแม้แต่ต้นทุน แล้วยังจะถูกเจ้าหนี้ตามไล่ฆ่าด้วย! เช่นเดียวกับสุนัขที่สูญเสียเจ้าของไป เมื่อถึงเวลามันจะนอนตายอยู่บนถนน โดยที่เราไม่จำเป็นต้องลงมือเองด้วยซ้ำ!”เมื่อพูดถึงตรงนี้ เจิ้งต้าหลงก็สูดหายใจเย็นเข้าอย่างเย็นชาเฮือกหนึ่ง แล้วอ่อนระทวยลงกับพื้นเหล่าลูกน้องต่างทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้“โอเค! เรื่องนี้มอบให้แกเป็นคนจัดการแล้วกัน! ทำให้มันล้มซะ แล้วฉันจะตบรางวัลให้อย่างงาม! ตอนนี้นายอยู่ตำแหน่งไหน ต่อไปให้เลื่อนขั้นไปสามขั้
แต่วินาทีต่อมา“อร๊าย!”หยางเสวี่ยลื่นล้ม หน้าเปรอะขี้สุนัข ฝุ่นเต็มจมูกในทันใด!เพราะหลิงเฟิงหลบทันพอดี!“แก…” หยางเสวี่ยบีบจมูกตัวเอง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“ยังเป็นผู้ชายอยู่ไหมเนี่ย? ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าร่างกายแกมันบกพร่อง?”หลิงเฟิงตอบนิ่งๆ ว่า“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ต้องการ นี่คุณผู้หญิงผู้นี้ ถ้าคุณยังไม่ไสหัวไปตอนนี้ ผมจะลงมือจริงๆ แล้วนะ!”หยางเสวี่ยกลับพูดด้วยสีหน้าดื้อรั้นว่า“ฉันไม่สน! พี่ผู้หญิงที่แซ่เย่คนนั้น ถ้าฉันไม่สามารถถอดกางเกงคุณออก ก็อย่าคิดว่าฉันจะได้เงิน!”กล่าวจบ เธอก็ถอดเสื้อผ้าบนตัวออกทั้งหมดจนเหลือเพียงเสื้อในตัวหนึ่งที่ยังปิดไว้อยู่เธอมั่นใจว่าไม่มีผู้ชายคนไหนต้านเสน่ห์ยั่วยวนของเธอได้!นอกเสียจาก คนคนนั้นจะเป็นขันที!แต่ทว่าเธอเพิ่งจะก้าวเท้าออกไป…ก็ถูกหลิงเฟิงจับโยนออกไปนอกวิลล่าทันที!ปัง!หลิงเฟิงปิดประตู ล็อกกลอนโดนไม่ปราณี แล้วฟังเสียงด่าจากข้างนอกนิ่งๆ“เย่อวี่หลิว คุณนี่มันเยี่ยมจริงๆ เลยนะ ถึงได้หาไก่ตัวหนึ่งมาทดสอบผม คุณหมายความว่ายังไง?”หลิงเฟิงพูดนิ่งๆ“ผมยังไม่หิวกระหายถึงขนาดนี้หรอกนะ”ข้างบน เย่อวี่หลิวปรากฏตัวขึ้นในชุ
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่