บทที่ 416

เหล่ยหู่เองก็เป็นเด็กดีเชื่อฟัง พยักหน้าตามราวกับกระเทียมบด

“ถ้าความน่าเชื่อถือยังไม่มากพอ ทางโถงเหล่ยหยุนของเรายังสามารถเป็นพยานผู้มีมลทินได้ด้วย! รับรองว่าซ่งกวงได้ติดคุกติดตารางแน่นอน!”

“ไม่ติดคุกติดตารางตลอดชีวิต แต่อย่างน้อยๆ ก็สักยี่สิบสามสิบปีได้! มากพอที่จะทำให้เขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแล้วล่ะ!”

อย่างไรโถงเหล่ยหยุนก็เสียแรงให้กับซ่งกวงอยู่ช่วงหนึ่ง

ดังนั้นจึงพอรู้เรื่องสกปรกเลวทรามที่อีกฝ่ายทำไว้อยู่บ้าง!

หลิงเฟิงกล่าว

“ดี! ถ้าทางโถงเหล่ยหยุนทำตามที่พูดจริง ถ้างั้นเรื่องวันนี้ก็ลืมไปซะ ผมจะไม่ถือสาอีก!”

เหล่ยถิงพูดหัวเราะ

“ต่อหน้าผู้มีพระคุณ โถงเหล่ยหยุนของเราจะกล้ามีความคิดร้ายๆ ได้ยังไง นั่นมันขุดดินบนศีรษะของไท่ซุ่ยไม่ใช่เหรอ?”

เพียงแค่ฝ่ามือของหลิงเฟิงที่สามารถเปิดช่องแห่งปัญญาของตนได้

เขาก็มั่นใจแล้วว่า แม้ตนจะฝึกฝนอีกนับหมื่นปี ก็ยังห่างไกลจากหลิงเฟิงมากเหมือนเมฆกับผืนดิน!

แม้แต่ปลายหางของอีกฝ่ายก็ไม่อาจมองเห็น!

โถงเหล่ยหยุนเป็นกลุ่มอำนาจน้อยถึงปานกลางในพื้นที่ สิ่งที่สามารถทำได้คือการไม่ไปบาดหมางผู้แข็งแกร่งกว่า แล้วใช้ชีวิตอยู่ในช่องแคบต่อ