“นายกำลังล้อเล่นกับฉันใช่ไหม?” ไป๋เชียนเชียนที่เดิมทีรู้สึกไม่ดีต่อผู้ชายแปลกหน้าตรงหน้าอยู่แล้วเมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธขึ้นมาในทันที เธอเงื้อหมัดเตรียมจะต่อยไปที่หัวของหลิงเฟิง!“เชียนเชียน! หยุดเดี๋ยวนี้!”ในช่วงวินาทีสุดท้าย ตระกูลไป๋ที่นำโดยไป๋เต๋อโย่วก็มาถึงทันท่วงทัน เขาตะโกนห้ามเสียงดังเอเลน่าไม่ได้ตามมาด้วยไป๋เต๋อโย่วยังคงต้องให้เกียรติเขาอยู่ เขาเหลือบมองหลิงเฟิงด้วยหางตาและพูดว่า“ไอ้หนุ่ม นายใช่ไหมที่พูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่ารักษาลูกสาวของฉันได้? ฉันขอเตือนเอาไว้นะ ตระกูลไป๋ของเราเป็นตระกูลใหญ่ในมณฑลเจียงหนาน ผลของการล้อเล่นกับตระกูลไป๋นั้นร้ายแรงไม่น้อย!”“แม้ว่าเอเลน่าจะคุ้มกะลาหัวนายอยู่ นายก็ต้องชดใช้ด้วยครึ่งชีวิตของนาย!”หลิงเฟิงตอบกลับอย่างเรียบเฉยว่า “แล้วตกลงจะให้ผมรักษาอยู่ไหม? ถ้าขู่กันอีก ผมก็จะไม่รักษาแล้ว”เมื่อได้ยินดังนั้น ไป๋เชียนเชียนโกรธจนปอดแทบระเบิด“ไอ้โรคจิตต้มตุ๋น! ยังกล้ามาขู่ตระกูลไป๋ของพวกเราอีก! นายไม่อยากมีชีวิตแล้วหรือไง?”คนในตระกูลไป๋ต่างพากันไม่พอใจไปด้วย ทุกคนเริ่มต่อว่าหลิงเฟิง“ไอ้หนุ่มคนนี้ ดูยังไงก็ไม่เหมือนหมอเลย”“ใช่!
“รอก่อน”หลิงเฟิงพูดอย่างใจเย็นคนตระกูลไป๋ที่อยู่ด้านหลังเริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป “ไอ้หมอนี่ มันกำลังถ่วงเวลาชัดๆ!”“เขากำลังล้อเล่นกับพวกเรา ล้อเล่นกับตระกูลไป๋ทั้งหมด!”“มันเอาคุณหนูใหญ่ของพวกเราไปโชว์บนเวทีราวกับโชว์สัตว์เลี้ยง ให้พวกชาวบ้านชั้นต่ำพวกนั้นล้อเล่นกัน เราจะทนได้ยังไง!”ความโกรธของคนตระกูลไป๋เริ่มปะทุขึ้นมาอย่างรวดเร็ว!และในครั้งนี้ ไป๋เต๋อโย่วไม่ได้ปกป้องหลิงเฟิงอีกต่อไป เขาพูดอย่างชัดเจนว่า“คุณหลิง คราวนี้ผมต้องการคำอธิบาย ไม่อย่างนั้น...”คำขู่ที่แฝงมาในคำพูดนั้น ชัดเจนโดยไม่ต้องอธิบายเพิ่มมุมปากของหลิงเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย “อะไร? แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วเหรอ?”ไป๋เต๋อโย่วโกรธจนหน้าแดง “หลิงเฟิง! อย่าทำเป็นไม่เห็นหัวคนอื่น! เชื่อไหมว่านายจะไม่มีทางมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่?”ในตอนนั้นเอง ไป๋เชียนเชียนก็เดินลงมาจากเวทีด้วยความโกรธ“ฉันเต้นไปตั้งหลายสิบเพลงแล้ว ความเจ็บปวดในหัวไม่เพียงแต่ไม่บรรเทา กลับยิ่งแย่ลงกว่าเดิมอีก!”“ไอ้พวกต้มตุ๋น! ใครที่ไหนเขารักษากันแบบนี้!”“ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย!”เมื่อพูดจบ แขนอันอ่อนแอของเธอก็ระเบิดพลังออกมาอย่างรุนแรง!คนตระกู
เมื่อหันกลับไปมองพบว่า...ไป๋เชียนเชียนยังมีชีวิตอยู่ ไป๋เชียนเชียนตัวจริงเสียงจริง เธอยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างมีชีวิตชีวา!ไป๋เต๋อโย่วถึงกับยืนอึ้งตรงนั้น“เชียนเชียน ทำไมลูก...ลูกไม่ได้...”เขาตกใจจนพูดไม่เป็นภาษาหลิงเฟิงพูดขึ้นว่า“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าผมรักษาเธอได้ แล้วทำไมพวกไร้ประโยชน์อย่างพวกคุณชอบมาก่อกวนตลอด?”“...”ไม่มีใครตอบ! และก็ไม่มีใครกล้าตอบ!“พ่อ” ไป๋เชียนเชียนเอามือกุมหัวไว้ เธอพูดด้วยท่าทางดีใจ“หนูรู้สึกได้ว่า ปรสิตในหัวของหนูมันหายไปแล้ว! ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยอะไรเลย!”“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”คนของตระกูลไป๋ต่างอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง!พวกเขาคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมคนที่เพิ่งจะนอนจมกองเลือดไปเมื่อครู่ มีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ด กลับฟื้นขึ้นมาได้อย่างปาฏิหาริย์ในตอนนี้!ในขณะนั้นเอง เสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่งดังขึ้นทั่วบริเวณ!“พวกโง่! ฉันทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว!”เอเลน่าเดินออกมาเงียบๆ โดยไม่มีใครสังเกตทุกคนประหลาดใจ ที่แท้เธอก็อยู่ที่นี่มาโดยตลอด!“วิธีรักษาของหลิงเฟิงง่ายมาก แม้แต่ฉันที่เป็นคนนอกยังพอจะดูออก”เอเลน่าพูดอย่างจริงจ
ขณะที่หลิงเฟิงกำลังจะข้ามถนนอยู่ๆ ก็มีเงาของหญิงสาวตามมาจากด้านหลัง!ปรากฏว่าเป็นไป๋เชียนเชียน เธอยังสวมชุดบันนี่เกิร์ลตัวเดิมอยู่ รูปร่างอวดส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน ดึงดูดสายตารอบข้างไม่หมด!“คุณหมอหลิง เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นความผิดของฉันเอง! ฉันมาขอโทษ!”ไป๋เชียนเชียนแลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่นหลิงเฟิงมองเธอหน้านิ่ง“คุณหนูไป๋ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถ้าเป็นคนปกติ ใครเจอคำขอที่ไร้เหตุผลแบบนี้ ก็คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่ นั่นเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้ว! ไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรเป็นพิเศษหรอก”ไป๋เชียนเชียนกลับหน้าแดงและพูดว่า“แต่ว่าฉันรู้สึกผิดจริงๆ นายช่วยชีวิตฉันแท้ๆ แต่ฉันกลับด่านายสารพัด”“ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวนาย เพื่อแสดงน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากฉัน! นายเลือกสถานที่ได้ตามใจชอบเลย!”ไป๋เชียนเชียนพูดอย่างมั่นใจ“ไม่ว่าจะเป็นร้านอาหารที่แพงแค่ไหน หรือจะจองยากแค่ไหน ขอแค่ตระกูลไป๋พูดคำเดียว ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยทันที!”หลิงเฟิงยิ้มบางๆ และพูดว่า“คุณหนูไป๋ พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว คุณต้องการอะไรจากผม ก็พูดมาตรงๆ เถอะ ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมหรอก”แม้แต่คนโง่ก็ดูออก
ไป๋เชียนเชียนตัวสั่นสะท้านในทันที เธอมองไปรอบๆ และเพิ่งสังเกตว่ามีสายตานับไม่ถ้วนกำลังจับจ้องมาที่เธออย่างตะลึง!“อ๊า! อายคนจะแย่แล้ว!”ในฐานะคุณหนูใหญ่ของตระกูล เธอเคยเจอเหตุการณ์น่าอับอายบนถนนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไป๋เชียนเชียนเอามือกุมหน้า เธออยากจะหารูมุดหนีให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยหลิงเฟิงเงยหน้าขึ้นพลางหัวเราะเสียงดัง ซักพักแล้วเดินจากไปยัยเด็กคนนี้คงไม่มากวนใจเขาอีกในเร็วๆ นี้แน่!ถ้าอยากจะเป็นศิษย์ของเขา คงต้องฝึกอีกหลายปี!ขณะที่เขากำลังเตรียมตัวกลับบ้าน ก็มีโทรศัพท์สายหนึ่งเข้ามา ปลายสายคือเสียงหวานเย้ายวนเสียงดังเสียงหนึ่ง“หลิงเฟิง พรุ่งนี้ก็คือวันที่จะจัดงานประชุมวิถียุทธ์ด้านศิลปะการต่อสู้แห่งเจียงหนานแล้วนะ อย่ามาสายล่ะ!”เหยาหยุนหลาน!เหมือนเงาตามตัวที่ไม่มีวันหายไป!เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเคยรับปากเหยาหยุนหลานเรื่องนี้หน้าผากของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยเส้นดำทันที “ผมไม่ไปได้ไหม?”“แล้วแต่นาย แต่ถ้าอยากรู้ข้อมูลเกี่ยวกับพ่อของนาย นายก็ต้องพึ่งฉันเท่านั้นแหละ”เหยาหยุนหลานหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะวางสายทันที!“โธ่เว้ย! โดนผู้หญิงคนนี้เล่นงานเข้าแล้ว!”หล
“คุณปู่ หนู...”เธอกำลังจะอ้าปากพูดเพื่อปฏิเสธแต่ก็ถูกซูติ้งขัดจังหวะทันที“อย่าเพิ่งรีบด่วนสรุป เขากำลังจะขึ้นเวทีแล้ว! รอดูฝีมือของเขาก่อน ค่อยตัดสินใจทีหลังก็ยังไม่สาย”ซูเหยี่ยนจึงต้องอดทนดูต่อไปสองนาทีผ่านไป การแข่งขันของการประชุมวิถียุทธ์ก็ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ!แต่ละเวทีเริ่มมีการประลองอย่างดุเดือดหาวซานขึ้นเวทีท้าประลองของตนเอง คู่ต่อสู้ของเขาคือ หลิวปู้ฝาน คุณชายวิชากระบี่ลีลาแห่งสำนักไทเก๊ก ผู้ใช้วิชาดาบอย่างเชี่ยวชาญ“หาวซาน นายไม่มีแม้แต่อาวุธด้วยซ้ำ จะเอาอะไรไปสู้กับกระบี่คมเขียวเหล็กกล้าของฉันหล่ะ?”หลิวปู้ฝานมองหาวซานด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก“ถ้านายยอมแพ้ตอนนี้ ฉันจะไว้ชีวิตนายสักครั้งหนึ่ง”เขาไม่ต้องการให้การสังหารหาวซานนำไปสู่การมีปัญหากับสำนักจินกังใครจะคาดคิดว่าหาวซานเพียงแค่ยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า“ฉันก็เหมือนกัน ขยะอย่างนายไม่สมควรที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน ลงจากเวทีไปแล้วยอมแพ้ซะ”หลิวปู้ฝานโกรธทันที “นายอยากตายก็พูดมาตรงๆ! ฉันจะสนองให้เอง!”ทันใดนั้นเขาก็ใช้กระบวนท่าชักดาบ!พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากฝักดาบ ในชั่วพริบตา คมดาบสี
“แย่แล้ว! เขาขึ้นเวทีท้าประลองของหาวซานแล้ว!”ในวินาทีถัดมา ซูเหยี่ยนตระหนักได้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นหาวซานที่เห็นหลิงเฟิงเดินขึ้นมาก็แสยะยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า“ไอ้คนต่ำต้อยนี่มาจากไหน ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย? คนต่ำต้อยอย่างแกกล้าท้าประลองกับฉันด้วยงั้นเหรอ?”“แต่อย่างน้อยแกก็กล้าดี! งั้นฉันจะเหลือศพของแกให้สมบูรณ์เป็นร่างละกัน ถือซะว่าเป็นการแสดงความนับถือที่ฉันมีต่อแกก็แล้วกัน!”พอพูดจบ เขาก็พุ่งตัวเข้าหาคู่ต่อสู้อย่างไม่คิดอะไรมาก“อย่านะ!”ซูเหยี่ยนร้องออกมาด้วยความตกใจกลัวในวินาทีถัดมาได้ยินเสียง“โครม”ดังขึ้นมา ร่างของหาวซานลอยตัวเป็นเส้นโค้งสวยงามกลางอากาศ ก่อนจะตกลงมากระแทกบนพื้นอย่างแรง!เลือดของเขาพุ่งออกจากปากและจมูก ดวงตาเหลือกขาว ร่างกายเอาแต่ชักไม่หยุดหลิงเฟิงเก็บมือกลับพลางบ่นว่า“ไม่มีมารยาทเลยนะ! ขึ้นมาก็คิดจะเล่นงานฉันเลยเหรอ? งานประชุมวิถียุทธ์ด้านศิลปะการต่อสู้แห่งเจียงหนานนี่ไม่มีจริยธรรมของนักรบเลยใช่ไหม?”ทันใดนั้น ทั่วทั้งสนามก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน!สายตาของผู้ชมแทบจะถลนออกมา“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”“ฉันเหมือนจะเห็นหาวซานพุ่
“สุภาพบุรุษล้างแค้นอีกสิบปีก็ยังไม่สาย ยังไงอนาคตก็ยังมีโอกาสอีกมากมาย เราค่อยๆ จัดการกับมันไป!”คนจากสำนักจินกังทิ้งคำขู่ไว้ ก่อนจะเดินจากไปด้วยความเย่อหยิ่งทิ้งให้หลิงเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ในหัวของเขาเต็มไปด้วยความงุนงงและขบขันเดิมทีเขามาสายไปหลายนาที ถ้าตามกฎกติกาแล้วเขาไม่ควรจะได้ขึ้นเวทีด้วยซ้ำ แต่ใครจะรู้ว่าเพราะความบังเอิญกลับทำให้เขาผ่านเข้าสู่รอบต่อไปได้“เหลือเชื่อจริงๆ! เหมือนมีมือจากที่ที่มองไม่เห็นคอยช่วยฉันอยู่ตลอดเวลา!”หลิงเฟิงครุ่นคิดพลางจับคางอย่างแผ่วเบาทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปยังชั้นสูงสุดของโซนผู้ชม มีห้องลับส่วนตัวอยู่ห้องหนึ่งเหยาหยุนหลานกำลังนั่งไขว่ห้าง ราวกับเป็นราชินีผู้มีอำนาจที่กำลังจะมอบหมายคำสั่งอยู่ เธอยิ้มราวกับดอกไม้บาน“มาสายแค่ไม่กี่นาที แค่น้ำหนักชื่อเหยาหยุนหลานของฉัน แม้แต่ผลการแข่งขันฉันก็ยังสามารถควบคุมได้!”อย่างไรก็ตาม เหยาหยุนหลานตัดสินใจว่าจะไม่ช่วยหลิงเฟิงอีกต่อไป เพราะเธอต้องการเห็นถึงความสามารถที่แท้จริงของหลิงเฟิงที่เขาซ่อนเอาไว้ด้วยตาของตนเองรวมถึงตัวตนลึกลับของเขา!“คุณหนูใหญ่ครับ! มีข่าวด่วนข่าวนึงครับ!”ในตอนน
“ปานแรกเกิด? ปานแรกเกิดอะไร?”ความโกรธของจินฝูเซิงถูกคำพูดที่พ่นออกมากะทันหันนี้ทำเอาหยุดชะงัก แล้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจหลิงเฟิงกล่าวเรียบเฉยว่า “ปานแรกเกิดบนก้นของเด็กในท้องของภรรยาคุณ”ฝูงชนตกใจ!มู่หรงป๋อกล่าวด้วยความสงสัย “คุณหลิงครับ คุณ…คุณสามารถมองเห็นปานแรกเกิดของเด็กในท้องด้วยตาเปล่าเลยเหรอครับ?!”นี่มันเหนือความสามารถของมนุษย์แล้วนะเนี่ย!หม่ากวงกลับลนลานขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจว่า“ยังจะพูดจาเหลวไหล ทำตัวเป็นที่สนใจอยู่อีก! ลงมือฆ่าพวกมันได้เลย!”วินาทีนั้น บอดี้การ์ดพิเศษหลายสิบคนก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขา!“อ๊าก! อย่าฆ่าผมเลยนะ! เหล่าจินไว้ชีวิตผมด้วย!”มู่หรงป๋อตกใจจนหน้าสั่นไร้สีเลือดฝาด!ทว่าทันใดนั้นเองคนหลายสิบคนนั่นกลับส่งเสียงร้องออกมา ตัวกระเด็กออกไปทั่วสารทิศ!“ผมไม่ชอบต่อสู้ ใช่ว่าผมจะสู้ไม่เป็นนะ”หลิงเฟิงเพียงแค่กางแขนออก แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่ซ่านออกมาทันที!มู่หรงป๋อถอนหายใจโล่งอกหนักๆ แล้วปาดเหงื่อเบาๆ“เกือบลืมไปเลยว่า คุณหลิงเป็นคนที่สามารถกวาดล้างทั้งสมาคมชุดแดงได้! คนแค่นี้นับประสาอะไรกัน?”หลิงเฟิงกล่าวอย่างเรียบเฉย“ถ้าผมอยาก ผมจะไ
เมื่อคำพูดนี้เผยออกไป บรรยากาศรอบๆ ก็แข็งทื่อในบัดดล!ฝูงชนหน้าถอดสีจินฝูเซิงโกรธจัด หันไปตบหน้าหร่วนหว่านหวาทีหนึ่ง“นังแพศยา! ถ้าฉันเป็นหมันแต่กำเนิดจริงๆ แล้วเด็กในท้องแกมันมาได้ยังไง!”หร่วนหว่านหวาเอามือปิดหน้า แล้วกล่าวด้วยเสียงร้องไห้“เหล่าจิน! คุณเชื่อคำพูดไอ้มิจฉาชีพนี่ แล้วมาสงสัยคนร่วมเตียงเคียงหมอนคุณงั้นเหรอ! ฉันอยู่กับคุณมาหลายปีขนาดนี้ มอบทั้งชีวิตวัยรุ่นให้คุณไปแล้วด้วยซ้ำ!”หม่ากวงเองก็รีบเอ่ยขึ้นว่า“นั่นน่ะสิครับ! นายท่าน คุณออกไปทำงานต่างจังหวัดบ่อยๆ ไม่อยู่บ้าน คุณนายต้องอยู่เฝ้าบ้านคนเดียว โดดเดี่ยวและเหงาจะตาย! คุณนายทำเพื่อคุณขนาดนี้ ทำไมคุณถึงสงสัยเธออีกล่ะครับ?”“ยิ่งไปกว่านั้นหลิงเฟิงเป็นหมอจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขาพูดจาลมๆ แล้งๆ ไม่มีหลักฐาน แม้แต่ใบประกอบวิชาชีพแพทย์ก็ไม่มี!”จินฝูเซิงตะลึงงันคล้ายว่ากึ่งเชื่อกึ่งไม่เชื่อหร่วนหว่านหวาร้องไห้ แล้วกล่าวว่า“ดี คุณกล้าตบหน้าฉันเพราะคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่นาที! ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะไปเอาเด็กออกตอนนี้เลย! คุณก็ถือซะว่าเด็กนี่เป็นลูกชู้แล้วกัน!”จินฝูเซิงรีบเข้าไปกอดอีกฝ่ายไว้“ที่รัก! ผมผ
หร่วนหว่านหวาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง“ไอ้หมอเถื่อนมีใบประกอบวิชาชีพแพทย์ไหม? อยู่ดีไม่ว่าดีก็จะตรวจชีพจรฉัน!”มู่หรงป๋อแก้ไขสถานการณ์อย่างเก้อเขิน“ซ้อครับ ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลิงผมเคยลิ้มลองมาแล้ว ไม่แพ้หมอใหญ่ๆ ในเมืองหลวงเลย!”“ฉันท้องทายาทตระกูลจินเพียงคนเดียวอยู่นะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา พวกนายสองคนอย่าคิดออกไปจากประตูนี้ได้เลย!”หร่วนหว่านหวากลับไม่ไว้หน้า กล่าวอย่างโอหังว่า“ดูท่าแล้วต่อไปฉันคงต้องเตือนเหล่าจินแล้วว่าอย่าไปคบค้ากับหมาๆ แมวๆ แบบนี้นัก! จะทำให้ลดระดับตัวเองเอาได้!”พูดจนอีกฝ่ายหน้าดำหน้าแดงจินฝูเซิงกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “หว่านหวา อย่าล้ำเส้นเกินไปหน่อยเลย พวกเขาเป็นแขกของผมนะ!”“อีกอย่าง ก็แค่ตรวจชีพจรเฉยๆ จะผิดพลาดอะไรได้?”มู่หรงป๋อเองก็กล่าวยิ้มๆ“ผมยืนยันได้! ถ้าทำให้ครรภ์ของซ้อมีปัญหาจริงๆ ผมมู่หรงป๋อจะถวายชีวิตนี้ให้เลย!”หร่วนหว่านหวากลอกตามองบน จากนั้นยื่นมือขาวหยกออกไปพลางกล่าวว่า“เห็นแก่เหล่าจินหรอกนะ ตรวจสิ!”“แต่ว่าฉันขอเตือนเลยนะ อย่าฉวยโอกาสทำอะไรล่ะ! ไม่งั้นฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!”ต่อหน้าอุปสรรคต่างๆ จากเธอ หลิงเฟิงเพียงแค่ยิ้มเบาๆ
ข้างในมีคนหลายคนกำลังร้องเพลงกันสนุกสนาน!มู่หรงป๋อรีบเดินเข้าไปทักทาย“เถ้าแก่จิน! ผมพาคุณหลิงเฟิงที่คุณอยากเจอตัวมาแล้วครับ!”ชายผมสั้นที่สวมพระเครื่องและแหวนหยกคนหนึ่งวางไมค์ลงก่อน แล้วกล่าวด้วยท่าทียิ้มแย้มว่า“ฮ่าๆ! มู่หรงป๋อ สมแล้วที่เป็นสหายของฉัน! พูดจริงทำจริง!”“คุณหลิง ผมผู้แซ่จินคาดหวังอยากพบคุณมาตลอด ในที่สุดก็ได้พบกันสักที!”เขาเดินเข้ามาจับมือทักทายอีกฝ่ายอย่างตื่นเต้น“แต่ก่อนถึงจะไล่จีบสาวยังไง ก็ไม่เคยเหนื่อยยากขนาดนี้มาก่อน!”มุมปากของหลิงเฟิงกระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าตกใจผู้ชายคนนี้ลามกอนาจาร ดูแล้วเหมือนเศรษฐีหน้าใหม่จากชนบทแต่ก็เพราะเป็นคนติดดินเหมือนกันจึงทำให้ทั้งสองกระชับความสัมพันธ์ได้โดยไม่รู้ตัว!ทำให้หลิงเฟิงมีความรู้สึกสนิทสนมกันอย่างบอกไม่ถูก“คุณหลิง ผมจินฝูเซิง! คนนี้คือภรรยาของผม หร่วนหว่านหวา! แล้วก็พ่อบ้านของผม หม่ากวง!”อีกฝ่ายแนะนำอย่างเป็นมิตรมู่หรงป๋อโฉบฉวยโอกาสกล่าวว่า“เถ้าแก่จินเป็นเศรษฐีจากมณฑลเจียงหนาน ร้านค้าเกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงล้วนอยู่ภายใต้ชื่อเขาทั้งนั้น อีกทั้งยังมีธุรกิจและการลงทุนที่ต่างประเทศด้วย ถ้าไม่ใช่เ
มู่หรงป๋อตกตะลึงงันไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยความตกใจ“กวาดล้างตระกูลพวกมัน? คุณหลิงครับ ฆ่าพวกมันน่ะง่าย แต่ถ้าจะกวาดล้างทั้งตระกูลเลยจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะครับ…”อีกอย่างจะว่าไปแล้ว ตระกูลของพวกมันก็เป็นเศรษฐีประจำเมืองหลวงด้วย ความสัมพันธ์ซับซ้อน จะต้องมีเบื้องหลังและเครือข่ายที่ไม่อาจประมาทได้แน่นอนถึงแม้เขามู่หรงป่อจะไม่มองตระกูลระดับ 2-3 พวกนี้ไว้ในสายตาอยู่แล้ว แต่ถ้าหากบีบบังคับให้คนอื่นเขาหมดหนทางขึ้นมาจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขาจะสู้ให้ตายไปข้างหรือเปล่า!“ถ้าคุณไม่กล้า ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเอง!”หลิงเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ไม่ว่าอย่างไร เฉาเส้าหลงคนพวกนี้ต้องตายสถานเดียว! กล้ามายุ่งกับครอบครัวของเขา นี่มันถึงขีดจำกัดของเขาอย่างร้ายแรง ต้องชดใช้ด้วยเลือดเท่านั้น!เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาจะโทรหาเฟิ่งหวงแต่มู่หรงป๋อกลับห้ามไว้ก่อน “เดี๋ยวครับ!”“เรื่องเล็กน้อยแบบนี้จะลำบากคุณหลิงได้ยังไงกัน ผมจัดการเองก็พอครับ!”เขากล่าวอย่างมั่นใจหากคิดจะเกาะต้นไม้ใหญ่อย่างหลิงเฟิง ถ้าไม่ลงทุนอะไรเลยคงจะไม่ได้!ถ้างั้นก็เอาชีวิตของตระกูลระดับ 2 อย่างตระกูลเฉามาเป็นคำสัตย์ปฏิญาณของต
“คุณทำน้องสาวผมเหรอ?”ใบหน้าของหลิงเฟิงเต็มไปด้วยรังสีอาฆาต ประโยคแรกที่พ่นออกจากปากหลังจากเดินเข้ามาก็ทำเอาอุณหภูมิในห้องส่วนตัวนี้ลดลงหลายองศา!มู่หรงป๋อรู้สึกเพียงเลือดหยุดไหลเวียน ตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว แล้วกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ ว่า“มะ…ไม่ใช่ผม…ไม่ใช่ผมครับ!”“พี่คะ! ไม่ใช่เขาค่ะ! เป็นฝีมือพวกเฉาเส้าหลงต่างหาก! โชคดีที่คุณมู่หรงป๋อเข้ามาช่วยพวกหนูได้ทันเวลา!”หลิงเยว่รีบออกตัวพูด“เสี่ยวเยว่!”ทันทีที่หลิงเฟิงเห็นหลิงเยว่ เขาก็โผล่เข้ากอดอีกฝ่ายทันทีโดยไม่พูดพล่ำทำเพลง จากนั้นก็ตรวจชีพจร เช็กซ้ายเช็กขวาอีกฝ่าย“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”หลิงเยว่หน้าร้อนผ่าวราวกับน้ำต้มเดือด“พี่คะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ พี่ไม่ต้องเวอร์ขนาดนี้ก็ได้ หนูไม่ใช่เด็กสามขวบสักหน่อย”กอดเธอที่เป็นผู้ใหญ่แล้วกลางที่สาธารณะแบบนี้ดูน่าอายจะตายชัก!ทว่าหลิงเฟิงกับลูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่เอ็นดู“ในสายตาของพี่ หนูเป็นเด็กน้อยเสมอ! เป็นเด็กที่พี่ต้องปกป้องตลอดเวลา!”มู่หรงป๋อที่อยู่ข้างๆ ทั้งตกใจและดีใจตกใจที่หลิงเฟิงผู้ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตาคนนี้กลับเป็นคนที่รักน้องสาวมากคนหนึ่ง! ให้ควา
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็ถามลองเชิงอย่างระมัดระวังว่า“เธอมีพี่ชายคนหนึ่งชื่อหลิงเฟิงใช่ไหม?”“รู้ได้ยังไง?” หลิงเยว่ตะลึงงันมู่หรงป๋อแทบจะเป็นลม เอาหัวมุดดินให้รู้แล้วรู้รอด!จบกัน! บังเอิญขนาดนั้นจริงๆ ด้วย!น้องสาวของหลิงเฟิงเกิดเรื่องที่เขตของตนเสียงั้น!ถ้าอีกฝ่ายรู้เข้า ทั้งตระกูลมู่หรงคงได้ถูกกวาดล้างแหง่แก๋!นี่มันเท่ากับว่ารังแกน้องสาวแท้ๆ ของปีศาจร้ายของสมาคมชุดแดงทั้งสมาคมเชียวนะนั่น!“มู่หรงป๋อ! ฉันกำลังพูดกับนายอยู่นะ! อย่าคิดว่าตัวเองมีตระกูลมู่หรงคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังก็สามารถทำตัวไม่กลัวฟ้ากลัวดินได้นะ ตระกูลเฉาของฉันก็ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน!”เฉาเส้าหลงที่อยู่ข้างหลังเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจตัวเองเลยจากนั้นบริเวณใบหน้าของเขาพลันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนคล้ายถูกตบด้วยหนังเหล็ก ทำเอาเขาโมโหจนตะคอกเสียงดังแต่ทว่าวินาทีต่อมามู่หรงป๋อก็บีบคอเขาไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดว่า“เป็นเพราะมึงคนเดียว! เพราะไอ้ระยำอย่างพวกมึง! ทำให้กูต้องซวยไปด้วย!”“มึงยังมีหน้ามาตะคอกใส่กูอีก! อย่าว่าแต่ตระกูลเฉาเลย ถึงจะเป็นตระกูลเฉาสิบตระกูล กูก็จะเหยียบไว้ใต้ตีนแล้วเยี่ยวใส่พวกมึ
“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? คิดจะติดสินบนฉันเหรอ? ฉันเป็นพวกหน้าเงินหรือไง?”มู่หรงป๋อรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าบนใบหน้ากลับอ่อนโยนลงหลายส่วน!ตนชื่นชอบรถหรูจริง โดยเฉพาะซุปเปอร์คาร์ ลำพังแค่คลังจอดรถที่บ้านก็มีซุปเปอร์คาร์อยู่หลายสิบคันแล้ว!เฉาเส้าหลงรู้ว่ามีหวังจึงรีบกล่าวต่อว่า“เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม อีกอย่างคุณชายมู่หรง คุณไม่รู้อะไรซะแล้ว ผู้หญิงสองคนนั้นแค่แกล้งใสชื่อ เพื่อโกงราคาเท่านั้น!”มู่หรงป๋อเลิกคิ้วกล่าว “งั้นเหรอ? แต่พวกเธอร้องไห้แล้วนะ!”“ผู้หญิงสมัยนี้น่ะการละครจะตายไป คุณชายมู่หรงเป็นชายซื่อสัตย์บริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว นักศึกษาหญิงออกมาขายตัวกันถมเถไป! ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองตรวจสอบดู!”เฉาเส้าหลงกล่าวอย่างมั่นใจ“เห็นแก่ที่เป็นวันเกิดนาย ฉันจะเชื่อนายสักครั้งแล้วกัน จำไว้ ทำอะไรเบาๆ หน่อย! ถ่อมตัวหน่อย! เพราะยังไงที่นี่ก็เป็นเขตของฉัน”มู่หรงป๋อถึงจะยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้ลูกน้องถอยกลับเฉาเส้าหลงกล่าวด้วยความดีใจ “ไม่ต้องห่วงครับ พวกผมรู้กฎระเบียบดี!”แต่เมื่อไป๋หรูเสวี่ยเห็นดังนั้น ก็รีบเอ่ยด้วยความหวาดหวั่นว่า“โกหก
“บอกแล้วไงว่าวันนี้วันเกิดฉัน ถ้าใครทำให้ฉันไม่มีความสุข ฉันก็จะทำให้มันไม่มีความสุขด้วย!”เฉาเส้าหลงกล่าวด้วยหน้าตาน่าเกลียดหลิงเยว่เป็นดาวประจำห้อง และขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชาก่อนหน้านี้ เขายอมทำทุกอย่าง ใช้วิธีจีบสาวทุกอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่เล่นด้วย!ทำให้เฉาเส้าหลงเกิดความต้องการครอบครองผู้หญิงคนนี้มากตั้งแต่นั้นมา!วันนี้ ไม่ว่าเธอจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม เธอก็ต้องเสร็จเขาให้ได้!ไม่อย่างนั้น ต่อหน้าเพื่อนๆ มากมายเพียงนี้ เขาเฉาเส้าหลงก็จะเสียหน้าน่ะสิ ซ้ำยังจะกลายเป็นจุดอ่อนในวงเพื่อนด้วย!“อื้อๆๆ!”หลิงเยว่ถูกเฉาเส้าหลงใช้มือหนึ่งกดทับเอาไว้บนโซฟาจนไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนเลย ทำได้เพียงปล่อยให้เหล้าฤทธิ์แรงไหลผ่านลำคอไปส่วนเพื่อนนักเรียนที่อยู่ข้างๆ ต่างก็มองเธอถูกเฉาเส้าหลงกระทำชำเราอยู่อย่างนั้นเพื่อนร่วมห้องที่ปกติจะพูดคุยเฮฮากันกลับไม่มีใครยืดอกออกมาช่วยเลยสักคน!บางที นี่แหละคือธาตุแท้ของมนุษย์!ต่อหน้าอำนาจครอบครองแล้ว ศักดิ์ศรีก็เหมือนเศษกระดาษไร้ค่าแผ่นหนึ่งเท่านั้น!“พี่ พี่อยู่ไหน! หนูคิดถึงพี่จัง หนูเสียใจ เสียใจที่ไม่เชื่อฟังพี่ หนูผิดไปแล้ว พี่