25 ตัดใจ / ถอยห่าง

“ทำอะไรของเธอ” …พาร์ทพูดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นของรักแตกกระจายเต็มพื้น เขาจ้องหน้าคนตัวเล็กที่ยืนนิ่งตกใจทำอะไรไม่ถูกเอาแต่ร้องไห้ตัวสั่น

“นะ...หนูขอโทษ” ...เธียรพูดเสียงสะอื้นพร้อมย่อลงเก็บเศษแก้วที่แตกเต็มพื้น

“หยุด!!” แต่ไม่ทันที่เธอจะเอื้อมมือไปจับพาร์ทก็เอ่ยเสียงแข็ง

พรึบ!!

“หยุดร้อง! แล้วหยุดทำตัวน่ารำคาญสักที” ร่างเล็กถูกกระชากให้ลุกขึ้นอย่างแรงเมื่อเธอไม่ฟังทำท่าจะเก็บเศษแก้วที่พื้น

“หนูขอโทษ หนูไม่ได้ตั้งใจ อึก ฮื่อ” เธียรเอาแต่ร้องไห้ เธอไม่สามารถห้ามมันได้ เอาแต่เอ่ยคำขอโทษพูดคำเดิมซ้ำ ๆ อย่างไม่ได้สติ

“ฮึก หนูขอโทษ หนูขอโทษจริง ๆ หนูไม่ได้ตั้งใจ”

“หยุดร้องสักทีได้มั้ยมันน่ารำคาญ!” พาร์ทพูดอย่างข่มอารมณ์ เมื่อคนตัวเล็กเอาแต่ร้องไห้อยู่แบบนั้น

“แล้วมาหาฉันมีอะไร” เขาพยายามใจเย็น เมื่อเห็นเธอกลัวคงจะกลัวเขาดุที่ทำของแตก

“......” เธียรเอาแต่ร้องไห้ส่ายหัวเพราะมันพูดอะไรไม่ออก มันตั้งรับไม่ทันกับเหตุการณ์ที่เธอเพิ่งจะได้รับรู้มาว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขามีครอบครัว มีลูกเมียอยู่ก่อนแล้ว

“อึก ฮึก ฮื่อ” ยิ่งคิดถึงมันก็ยิ่งร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิม เธียรร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้มอย่างห