“บัว...” กริชพึมพำราวคนละเมอ ภาพภรรยากำลังร่านสวาทกับนิ้วน้อยๆของเธอทำให้เขาแข็งคึกขึ้นมาทันที ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อผ้าออกจากกายจนหมดสิ้นในเวลาอันรวดเร็ว แล้วสาวเท้าไปยืนอยู่ปลายเตียง เขาใช้มือข้างหนึ่งประคองลำกายแล้วรูดรั้งเร็วๆ ไม่ได้หรอก จะปล่อยให้เมียทำแต้มนำไปก่อนได้ยังไง
“พี่กริช! บัวเสียว อ๊ะๆ ไม่ไหวแล้ว อ๊าย!” บุษบงผู้มัวแต่หลับตารับรู้แต่ความเสียวจึงไม่รู้ว่าสามีกลับมาแล้ว เธอแอ่นสะโพกขึ้นลอยค้างเหนือที่นอน แล้วซอยนิ้วถี่ยิบ กลีบสาวแดงก่ำบิดบี้ไปตามแรงกดจากนิ้วน้อย มืออีกข้างบีบเต้าอวบจนปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้วมือ น้ำหวานคาวสวาทแตกซ่านกระเซ็นทะลักทะลายออกมามากมาย กระนั้นนิ้วน้อยก็ยังซอยย้ำๆ ริมฝีปากบางยังครวญครางหวีดหวิวราวกับจะขาดใจ
กริชเร่งรูดรั้งลำเนื้อร้อนผ่าวในมือด้วยความเร็วที่ทำลายสถิติที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ขาดลอย กระนั้นเขาก็ไปไม่ถึงปลายทาง อีกอย่างเขาอย่างเข้าไปซุกซบแตกกระจายอยู่ในร่างภรรยามากกว่า ชายหนุ่มจึงตัดสินใจกระโจนขึ้นเตียงคร่อมร่างงามเย้ายวนยั่วตา แล้วกระชากมือเธอออกจากร่องรักแดงก่ำไปกดตรึงไว้บนศีรษะ เขาเกร็งสะโพกสอดแทงลำเนื้อเข้าสู่โพรงรักอุ่นลื่น
“บัวจ๋า บัวตูมของพี่หวานที่สุด” กริชพึมพึมอยู่กับซอกหลืบนุ่มหอม เขากินของหวานอย่างตะกรุมตะกราม ยิ่งภรรยากระดกสะโพกเข้าหา เขายิ่งละเลงลิ้นอย่างไม่ยอมแพ้ หนักเข้าก็สอดนิ้วกลางข้างขวาเข้าไปในร่องรักจนสุดโคน แล้วโยกควานเน้นหนักในจังหวะเนิบช้าก่อนจะเร่งจ้วงแทงระรัวบุษบงส่ายสะโพกร่อน กรีดร้องสะอื้นด้วยความเสียวสะท้านทรวง ลิ้นสากกระตุ้นแรงราคะให้เตลิดสุดกู่ นิ้วที่จ้วงแทงสุดโคนและหมุนควงเป็นบางครั้งกำลังจะทำให้เธอเสียวตาย“พี่กริช! อ๊ะๆ บัวเสียว ฮึกๆ โอ้ววว พี่กริชขา เสียว...โอ้ววว อ๊ายๆๆ” บุษบงกรีดร้องสุดเสียง ดีดดิ้นไปกับไฟพิศวาสที่แผดเผาเธอจนมอดไหม้ เสียวสะท้านไปถึงทรวง แตกซ่านจนน้ำหวานไหลทะลักแทบหมดตัวกริชรอกระทั่งภรรยาทิ้งตัวลงแนบที่นอนตามเดิม เขาเลื่อนตัวขึ้นไปจนใบหน้าเสมอกัน จูบราตรีสวัสดิ์อย่างอ้อยอิ่ง จนคนที่ถูกจูบหลับทั้งๆที่ปากยังประกบติดกันอยู่ ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าภรรยาด้วยรอยยิ้มขบขับ“หลับฝันดีนะครับบัวตูมของพี่”“อรุณสวัสดิ์ครับทูนหัว”บุษบงมองค้อนคนที่บอกอรุณสวัสดิ์ คนที่ทำให้เธอหลับไปทั้งๆที่ยังจูบกับเขา
“มึงจับน้องกูไปใช่ไหม”“น้องมึง? ใครเหรอ” ภาคภูมิยอกย้อนด้วยประโยคที่กริชเคยใช้กับเขา เมื่อตอนที่เขาโทรถามมันเรื่องบุษบง“ไอ้เชี่ยภูมิ! หยกเพิ่งสิบเจ็ดเองนะ มึงโดนข้อหาพรากผู้เยาว์แน่”“แล้วไง ใครสน”“ไอ้ห่าภูมิ!”“ครับ! คุณพี่เขย ฮ่าๆๆๆ”“พี่กริชช่วยหยกด้วย ไอ้บ้า ไอ้สารเลว ไอ้แก่ตัณหากลับ ปล่อยเค้านะ กรี๊ด!!!” บุษบันตะโกนเสียงดังขอความช่วยเหลือ เสียงกรี๊ดสุดท้ายทำให้กริชยิ่งกระวนกระวายใจ“ไอ้ภูมิ! ไอ้ภูมิ! ไอ้ชั่ว มึงอย่าทำอะไรหยกนะ” กริชตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสีย ทั้งที่ภาคภูมิวางสายไปแล้ว“พี่กริชใจเย็นๆนะคะ พี่ภูมิคงไม่กล้าทำอะไรหยกหรอก เพราะน้องยังเด็ก พี่ภูมิคงแค่อยากยั่วให้พี่กริชโมโหเท่านั้น” บุษบงพยายามพูดให้สามีใจเย็นลง กริชสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วระบายออกช้าๆ ชายหนุ่มพยักหน้าให้ภรรยา แล้วต่อสายสั่งการลูกน้องทันที“ไปสืบมาว่าไอ้เชี่ยภูมิพาหยกไปไว้ไหน” กริชสั่งการเสร็จแล้วก็วางสาย ชายหนุ่มขบกรามแน่น ไอ้เพื่อนเวรเล่นเขาแล้ว ตอนแรกก็นึกว่ามันจะยอมเขาง่ายๆ เพราะเงินสิบล้านที่เขาให้คุณบรรพตไปนั้น คุณพ่อตาของเขาก็เอา
1 เด็กสาวผู้ดกดำณ บ้านพักในรีสอร์ตสุดหรูแห่งหนึ่งซึ่งมีกริชเป็นเจ้าของ ภาคภูมิใช้ที่นี่เป็นสถานที่กักขังบุษบันเด็กในอุปการะของกริช เพื่อยั่วให้กริชโมโหเป็นการเอาคืนที่กริชขโมยบุษบงเจ้าสาวของเขาไป ชายหนุ่มถือคติว่า ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด แม้ไม่ได้เจ้าสาวและเงินค่าสินสอดคืน เขาก็ขอเอาคืนเล็กน้อยให้มันเจ็บๆคันๆสักหน่อยก็ยังดี“พี่กริชช่วยหยกด้วย ไอ้บ้า ไอ้สารเลว ไอ้แก่ตัณหากลับ ปล่อยเค้านะ กรี๊ด!!!”“เฮ้ย! โอ๊ย!” ภาคภูมิรีบวางสายหลังจากได้ยั่วให้เพื่อนโมโหแล้ว แต่พอหันหลังกลับมามองคนที่ถูกเขามัดมือไพล่หลังอยู่ กลับถูกเธอโถมตัวเข้าหากระโดดกัดหูเขาจนจมเขี้ยว ชายหนุ่มรีบบีบกรามให้เธออ้าปากคายหูเขาออกมา“ยายเด็กแสบ กล้ากัดหูฉันเหรอ” มือใหญ่ยังคงบีบกรามเด็กสาวไว้แน่น บุษบันเจ็บจนน้ำตาคลอ“เดี๋ยวก็โยนออกไปข้างนอกให้ลูกน้องฉันรุมโทรมหรอก” ภาคภูมิขู่เสียงเข้มแล้วผลักร่างเล็กให้ล้มลงนอนหงายบนเตียงกว้าง บุษบันรีบลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องหน้ามือผลักอย่างเอาเรื่อง“ถ้ากล้าก็ทำสิ เอาเลยโยนฉันออกไปเลย ให้ไอ้พวกนั้นมันรุมโทรมเลย
“เฮ้ย!” เพียงแค่ผลักประตูเข้าไป ภาคภูมิก็ถูกบุษบันโจมตีด้วยการเอาตัวเข้าชนเต็มแรง ทว่าร่างเล็กอย่างกับเด็กป.4อย่างที่เขาว่า ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสะเทือนเรือนกายแม้แต่น้อย เขาก็แค่ตกใจเพราะไม่คิดว่ายายเด็กแสบที่ยังถูกมัดมือไพล่หลังอยู่จะจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้บุษบันถอยหลังมาสองก้าว เมื่อคนที่ถูกเธอชนเต็มแรงไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลย เด็กสาวเม้มปากแน่นเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสายตาวาววับ“ทำอะไรของเธอยายเด็กดกดำ” บุษบันอ้าปากเหวอ เบิกตากว้าง ไอ้แก่ตัณหากลับ! เรื่องอะไรมาเรียกเธอน่าเกลียดแบบนั้น เด็กสาวผู้ไม่อยากรับฉายาที่ชายหนุ่มตั้งให้จึงวิ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง แต่คราวนี้ภาคภูมิตั้งหลักได้แล้ว เขาจึงรวบร่างนุ่มนิ่มไว้แนบอกทันทีเมื่อเธอพุ่งเข้าหา ชายหนุ่มหันไปปิดประตู แล้วแบกเอาร่างคนพยศขึ้นบ่าไปทุ่มลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว“กรี๊ด! ไอ้บ้า ทุ่มลงมาได้ มันเจ็บนะ” บุษบันโวยวายด่าทอพร้อมกับกับพยายามพาตัวเองลุกขึ้นนั่ง ภาคภูมิใช้จังหวะที่เด็กสาวพลิกกายลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเลเดินเข้าไปในห้องน้ำ แล้วกลับออกมาพร้อมกล่องถุงยางอนามัย ชายหนุ่มคีบมันด้วยนิ้วกลางกับนิ้วชี้แล้วโ
“เด็กอะไรปากร้ายที่สุด เดี๋ยวจะจูบเอาหมาออกจากปากให้หมดเลย” ภาคภูมิขู่เสียงเข้ม“จูบสิ จูบเลย จะกัดให้ลิ้นขาดพูดไม่ได้เลย” บุษบันมองสบตาคนที่ขู่จะเอาหมาออกจากปากเธอ เชอะ! หมาในปากตัวเองก็ยั้วเยี้ยเต็มไปหมดเหมือนกันล่ะภาคภูมิส่ายหน้ายิ้มๆ เขาเห็นความตื่นกลัวในแววตาของบุษบัน แต่เด็กสาวแสนพยศก็ยังคงปากดีท้าตีท้าจูบกับเขา มันน่าปราบพยศให้ระทวยใต้ร่างเสียจริง เด็กอะไรน่ารักน่าจับทำเมีย“โอ๊ย!” บุษบันอุทานเสียงดัง หน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเจ็บ“เป็นอะไร” ภาคภูมิรีบถามด้วยความตกใจ นี่เขาทับยายเด็กป.4จนกระดูกกระเดี้ยวหักไปหรือเปล่า“เจ็บแขนเจ็บมือ ถูกหมามัด แล้วตอนนี้ก็ถูกควายทับ” คนเจ็บตัวตวาดแหว ทำหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อคนที่ทับตัวเองอยู่“เดี๋ยวจะถูกควายขวิดจนต้องร้องคราง” ภาคภูมิพูดกลั้วขำ แต่คนได้ยินไม่ขำด้วย บุษบันถลึงตาใส่อย่างโกรธขึ้งภาคภูมิยิ้มใส่นัยน์ตาวาววับของเด็กสาว ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง เขาจับร่างเล็กพลิกคว่ำอย่างง่ายดายแล้วแก้มัดให้เธอ เมื่อมือไม้เป็นอิสระบุษบันก็พลิกกายลุกขึ้นนั่ง เด็กสาวสะบัดมือไปมา ปากก็บ่นไปเรื่อย
เป็นจูบที่หวานล้ำกว่าที่เคยจูบ เป็นจูบที่ให้ความรู้สึกสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจ เป็นจูบที่ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน ไร้เดียงสาหรือ...ภาคภูมิชะงักลิ้นที่กำลังกวาดลิ้มชิมรสปากหวานๆอยู่ ชายหนุ่มจุ๊บเบาๆสองสามครั้งก่อนจะผละใบหน้าออกมา และคลายวงแขนออกเล็กน้อย อาการหอบหายใจอย่างรุนแรงกับใบหน้าเหวอๆของคนโดนฉกจูบแรกในชีวิตทำให้คนฉกจูบมองอย่างจับผิด“ทำไมไม่กัดลิ้นพี่ล่ะ ฟินล่ะสิ หึ!นี่เหรอคนเคยโดนมาโชกโชน จูบไม่ได้เรื่อง” คำพูดที่ไม่ตรงกับใจของภาคภูมิทำให้บุษบันได้สติ เด็กสาวกางเล็บมือข้างขวาทั้งห้าหวังข่วนเต็มแรงที่ใบหน้าเขา แต่ภาคภูมิหลบทัน รอยเล็บจึงฝังรอยเป็นทางยาวลงบนลำคอแกร่งแทนภาคภูมิจับข้อมือสองข้างของเด็กสาวไว้แน่น จ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจ บุษบันเม้มปากเป็นเส้นตรง มองดูรอยแผลเป็นทางยาวที่มีเลือดไหลซิบบนลำคอเขาอย่างสะใจ“อย่าคิดว่าจะรังแกคนอื่นได้เพียงฝ่ายเดียว ฉันก็มีมือมีตีนเหมือนกัน” เด็กสาวผู้ไม่เคยยอมให้ใครกลั่นแกล้งกัดฟันพูดเสียงสั่น เธอกำลังซ่อนความหวาดกลัวไว้ให้ลึกที่สุด“ก็ดี สมน้ำสมเนื้อกันดี พี่จะได้ไม่ต้องออมแรง จะแทงให้ทะลุถึงคอหอยเลย ยายเด็กแสบ”
“ไม่เอา หยกไม่รับผิดชอบ”“ต้องรับผิดชอบ ไม่อย่างนั้นโดนแทงทะลุคอหอยแน่” คนถูกขู่แทงทะลุคอหอยกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เธอเป็นรองเขาอยู่ ควรต้องต่อรองให้เสียหายน้อยที่สุด“ละ...แล้วพี่ภูมิจะให้หยกทำยังไง”“ผลัดกันเลีย ผลัดกันดูด”“อะไรนะ!”“พี่เลีย หยกดูด” บุษบันส่ายหน้าเร็วๆ“ไม่เอา หยกไม่เคยดูด”“ไม่เคยก็ต้องหัด ไม่งั้นพี่แทงจริงๆด้วย” บุษบันหลุบตาลงมองอาวุธที่เขาใช้ขู่แทง มันประชิดอยู่ตรงร่องสาวของเธออย่างน่าหวั่นใจ“กะ...ก็ได้”เมื่อได้ยินคำตอบตกลง ภาคภูมิรูดถุงยางอนามัยออกจากลำกายแกร่งแล้วโยนมันทิ้งลงพื้น ชายหนุ่มรีบเลื่อนตัวลงไปอยู่ตรงกลางกายสาวบุษบันหลับตาปี๋เมื่อรับรู้ถึงความเป็นหญิงถูกแบะออกด้วยมือทรงพลัง“หยกจ๋า โคตรน่าเลียเลยทูนหัว” ภาคภูมิต้องมนตร์เนินนาง เขาก้มลงสูดดมกลิ่นสาบสาวเสียจนชุ่มปอด ก่อนจะแบลิ้นปาดเลียด้วยหัวใจเต้นระทึก“อ๊า! พี่ภูมิ อ๊ะๆ” บุษบันครางระงมเมื่อถูกลิ้นสากปากเลียไปทั่วผืนเนื้อนุ่ม ท้องน้อยวูบวาบขึ้นมาทันที น้ำคาวสวาทค่อยๆเอ่อซึมออกมาทีละน้อยภาคภูมิแทบคลั่งเมื
“อ๊อก! แค่กๆ” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนจะอ้วก คนไม่เคยอมอะไรที่ใหญ่ไปกว่าอมยิ้มจูปาจุ๊บส์ไอจนหน้าแดงหน้าดำน่าสงสาร ภาคภูมิอ้าปากเหวอ จะต่อว่าก็สงสาร จะให้รอเธอทำใหม่อีกครั้งก็ดูจะไม่เป็นผลสำเร็จ โอย...จะบ้าตาย นี่เหรอยายเด็กที่ขู่ฟ่อๆว่าจะขมิบของผู้ชายให้ขาดสองท่อน นี่มันไก่อ่อนชัดๆ“มานี่!” ภาคภูมิจับคนที่ยังไอไม่หยุดนอนหงายแล้วคร่อมทับอย่างน่าหวาดเสียว บุษบันดิ้นรน ปากก็ต่อรองกับเขา ทั้งๆที่เธอยังไออยู่“ไม่นะ แค่กๆ หยกทำได้ อย่าทำอะไรหยกนะ แค่กๆ หยกจะอมใหม่ แค่กๆๆ”“ไม่ต้องอมแล้วโว้ย รอไม่ไหวแล้ว แข็งจนจะระเบิดแล้วเนี่ย”“ไหนว่าจะไม่แทงหอย ไอ้แก่ตัณหากลับ คนสับปลับ แค่กๆ”“ปากดีนัก เดี๋ยวก็แทงจริงๆซะหรอก” ภาคภูมิจับสองมือของเด็กสาวขึ้นไปกดตรึงไว้บนศีรษะของเธอด้วยมือเดียว อีกมือหนึ่งจับต้นขาเนียนงอขึ้นหนึ่งข้าง กลีบสาวบานอ้าจนคนมองใจสั่นราวกับเด็กหนุ่มริรัก“อ๊าย! ไม่นะ ไม่เอา พี่ภูมิขา อย่าทำหยกเลย”“เงียบเถอะน่า ถ้าไม่อยากโดน” ภาคภูมิกดสะโพกลงให้ลำกายร้อนผ่าวแนบไปกับร่องรักสาว แล้วขยับเสียดสีเบาๆ“อื๊อ! ไม่เง
ภาคภูมิจับลำเนื้อแข็งกร้าวยัดเข้าสู่โพรงสาวนุ่มแน่น เมื่อส่วนหัวแหวกกลีบสาวเข้าไปจนหมด ชายหนุ่มจึงโน้มตัวลงแนบชิด กอดรัดร่างภรรยาในท่าที่เธอนอนตะแคงงอเข่าอยู่ เขาขยับเท้ายืนมั่นคงบนพื้นเกร็งสะโพกกระทุ้งสุดแรงจนหน้าขาปะทะลอนสะโพกหนั่นแน่นดังตั้บ! ความคับแน่นที่ถูกเพิ่มแรงบีบรัดเพราะการนอนตะแคงหนีบไว้ ทำให้ชายหนุ่มเสียวจนขนหัวลุก“โอ้ววว หยกจ๋า ไปเร็วเลยนะทูนหัว พี่ไม่ไหวแล้ว”“อ๊าย! พี่ภูมิ!” บุษบันครางเสียงหลง เมื่อสามีสอดเสียบระรัว เข้าลึกสุดแรง ครูดออกสุดเสียว ร่างสาวในอ้อมกอดสั่นไหวไปตามแรงโจนจ้วงทะลวงลึกของเขา สองหนุ่มสาวครวญครางเสียงหลง ในตอนที่ต่างฝ่ายต่างพุ่งทะยานจนสุดกู่ ความเสียดเสียวทิ่มแทงจนหลุดลอยไปเยือนวิมานฉิมพลีพร้อมกัน“พี่ภูมิ!/หยกจ๋า!” หยาดน้ำคาวสวาททะลักทะลาย พุ่งฉีดเป็นสายจนเปียกเปรอะทั้งสองร่าง ความสุขสมแสนหวานห่อหุ้มสองร่างไว้แนบแน่น บุษบันเบี่ยงหน้าขึ้นมารับจูบดูดดื่มจากสามี ริมฝีปากนุ่มถูกบดจูบดูดดึงราวกับต้องการจะกลืนกินเธอไว้ทั้งตัว กระทั่งพายุแห่งความสุขสมสงบลง ภาคภูมิจึงยอมถอนจูบ ปล่อยให้ภรรยาได้หอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด โดยที่เขาเองยัง
“ตาแก่มักมาก” บุษบันทำปากขมุบขมิบว่าสามี แล้วเลื่อนสองมือลงไปปลดเข็มขัดถอดกางเกงให้สามีอย่างรู้งาน ภาคภูมิยิ้มเอ็นดูคนช่างเอาใจ บุษบันอาจมีอิดออดเขินอายบ้างบางครั้ง แต่หญิงสาวไม่เคยขัดใจเขาเลยสักครั้ง มีเมียเด็กช่างเอาใจมันชุ่มชื่นหัวใจ ร่างกายก็กระชุ่มกระชวยแบบนี้นี่เอง ถ้าจะไม่ให้เขารักไม่ให้เขาหลงเมีย แล้วจะให้เขาไปรักไปหลงใครกันเล่า“เมียพี่น่ารักที่สุด” ภาคภูมิหอมขมับสาวหนึ่งที เขาวางมือคร่อมร่างภรรยาที่นั่งเอนกายเล็กน้อย โดยเธอค้ำยันมือไว้ด้านหลังเพื่อทรงตัวรอรับแรงกระแทกจากเขาบุษบันยกเท้าขึ้นเหยียบขอบโต๊ะ หญิงสาวก้มมองความใหญ่โตของสามีแล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางแสนเซ็กซี่“คืนนี้ค่อยกินมันนะจ๊ะทูนหัว ตอนนี้พี่ขอก่อน” บุษบันเงยหน้าขึ้นมองค้อนคนรู้ใจ เขารู้ดีเกินไปแล้ว เธอคิดถึงรสชาติของมันจริงๆแหละ รสชาติที่เขาสอนให้เธอได้ลองลิ้ม แล้วเธอก็ติดใจเสียด้วย“จะกัดให้ขาดสองท่อนเลย” บุษบันกระซิบขู่ยิ้มๆ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง ห่อปากครางหวิวเพราะถูกสามีจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว“จะกัดจะขบพี่ก็ยอมหนูหมดแหละทูนหัว อูย...แน่นหนึบแบบนี้จะรัดพี่ให้หักค
“รักสิคะ แต่ตรงนี้ไม่ได้ค่ะ”“พี่ล็อกประตูแล้ว” ภาคภูมิเงยหน้าขึ้นบอกเบาๆด้วยเสียงกระเส่าสั่นพร่า“อื๊อ! พี่ภูมิอย่าดื้อสิคะ” แรงอันน้อยนิดของเธอหรือจะฉุดรั้งมือซุกซนของสามีได้ บุษบันสะดุ้งเฮือกเมื่อกลีบกุหลาบสาวถูกปลายนิ้วสอดแซะเข้าไปบดบี้ปุ่มเนื้อนุ่ม“พะ...พี่ภูมิ อืม...” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ บุษบันทุบบ่าสามีอย่างอ่อนใจ“หยกจ๋า พี่ขอกินนะ นะๆ” คนถูกทุบอ้อนเสียงหวาน บุษบันสบสายตาเว้าวอนของสามี หญิงสาวระบายลมหายใจเบาบาง ก่อนจะยอมพยักหน้าน้อยๆ ภาคภูมิยิ้มกว้างอย่างน่าหยิก เขารีบตลบชายกระโปรงของภรรยาขึ้น ดันต้นขาสองข้างให้แยกกว้างแล้วยกขึ้นไปวางพาดบนพนักเท้าแขนของเก้าอี้ บุษบันขยับสะโพกเปิดอ้าให้เขาอย่างรู้ใจมือของภาคภูมิสั่นน้อยๆตอนแหวกเป้ากางเกงในลายลูกไม้สีดำไปไว้ด้านข้างกลีบสาวอวบอูม ความฉ่ำวาวและสีสดของเนินนางทำให้ภาคภูมิตาพร่าน้ำลายสอ จะกี่ครั้งที่ได้เชยชม ชายหนุ่มก็รู้สึกตื่นเต้นตื่นตาตื่นใจทุกครั้ง“พี่ภูมิเร็วๆสิ” เมื่อสามีเอาแต่จ้องอย่างกับมองภาพสามมิติเพื่อจะค้นหาความจริงว่ามันคือภาพอะไร บุษบันผู้รอคอยจึงเร่งเร้าเสียงดุ“เด
“หยกรักพี่ภูมิค่ะ” ภาคภูมิยิ้มละมุน เขาก้มลงมอบจูบแสนหวานนุ่มนวลให้แก่เธอ จูบของเขาถ่ายทอดคำรัก ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่เต็มตื้นและเอ่อท่วมท้นในหัวใจมอบให้แก่เธอ ความรักที่รอคอยจนแน่ใจและชัดเจนขึ้นทุกวัน ทำให้เขาตัดสินใจผูกมัดเธอไว้ โดยไม่รอเวลาที่เหมาะสม ก็ช่างปะไร...ใครจะว่าอย่างไรเขาไม่สน รักของคนอื่นจะนิยามว่าอย่างไรก็ช่าง แต่รักของเขาคือการได้ครอบครอง รักของเขาคือการได้เธอมาอยู่เคียงกาย และรักของเขาคือการได้เห็นเธอมีความสุขภายใต้การดูแลของเขา5 นกน้อย หรือพญานกร่างอรชรสมส่วนในชุดเดรสน่ารักสมวัยหิ้วปิ่นโตเดินผ่านประตูกระจกเลื่อนอัตโนมัติของตึกด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มสดใสมอบให้พนักงานทุกคนที่เดินผ่านเธอแล้วโค้งคำนับด้วยความนอบน้อม ผู้คนในตึกห้าชั้นสไตล์โมเดิร์นแห่งนี้รู้จักเธอดีในฐานะภรรยาเจ้าของบริษัท“พี่ภูมิยังไม่ออกมาจากห้องประชุมอีกเหรอคะ” เมื่อขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นห้า ซึ่งทั้งชั้นมีเพียงห้องทำงานของสามี ห้องประชุม และห้องรับรองแขกวีไอพี บุษบันเอ่ยถามผู้ช่วยเลขาส่วนตัวของเขาซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง“ยังเลยครับคุณหยก”
“นี่ไม่เชื่อพี่เหรอ”“ไม่เชื่อ”“แล้วทำยังไงถึงจะเชื่อ ต้องให้พี่คุกเข่าสาบานต่อหน้าเตียงไหม”“บ้า! ใครเขาสาบานต่อหน้าเตียง” บุษบันก้มหน้าซุกกับอกอุ่น แล้วอุบอิบว่าเสียงเบา สายตาจริงจังของเขาทำให้เธอประหม่า ไม่กล้าสบตาด้วย“ก็พี่นี่แหละ จะสาบานต่อหน้าเตียง เมื่อกี้ก็เอากันบนเตียง มีเตียงเป็นพยาน ทีนี้ก็จะสาบานว่ารักจริงต่อหน้าเตียง ให้เตียงเป็นพยานความรักของพี่ที่มีต่อหยก”บุษบันถอนหายใจเบาๆ คนบ้าจะทำอะไรให้มันสวีตหวานแหววหน่อยไม่ได้หรือไร ทำไมเขาถึงชอบวกเข้าแต่เรื่องบนเตียงนักนะ“หยก” ภาคภูมิเชยคางคนที่เอาแต่หลบตาเขาให้เธอเงยหน้าขึ้นมาคุยกันดีๆ“สามปีที่พี่หายไปจากชีวิตหยก เพราะพี่อยากพิสูจน์ว่าความรู้สึกที่มีต่อหยกนั้นไม่ได้ฉาบฉวย พี่อยากรู้ว่าหากไม่มีหยกอยู่ข้างกายแล้วพี่จะอยู่ได้ไหม”“ก็เห็นอยู่ได้ มีความสุขดีนี่คะ มีผู้หญิงสวยๆล้อมหน้าล้อมหลังอย่างกับแมลงวันตอมอึ๊” บุษบันทำหน้างอนๆเหน็บเบาๆ“ผู้หญิงพวกนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบในการลองใจเท่านั้น ไม่มีใครแทนที่หยกของพี่ได้ วันนี้พี่ตัดสินใจแล้วว่าพี่จะเอาหยกมาเป็นเมีย เ
“ซี้ด! หยกจ๋า เด็ดดวงจริงๆ อู้ววว...” ภาคภูมิจับตาดูกลีบเนื้อสาวแดงก่ำที่หุบเข้าในตอนที่เขาสอดใส่กระทุ้งลึก และรูดรั้งครูดดึงเขาไว้ในตอนถอดถอนลำเนื้อออก เนินเนื้อสาวฉ่ำวาวเต็มไปด้วยน้ำสวาทของเธอและเขาผสมปนเปกันไปหมด สีแดงจางๆที่ปะปนออกมาด้วยทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ...เพราะมันตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว“หยกจ๋า โอย...พี่รักหนูเหลือเกิน อยู่กับพี่ เป็นของพี่ตลอดไปนะทูนหัว” ภาคภูมิพร่ำเพ้อขณะเสือกไสลำกายเข้าสู่โพรงรักอุ่นอ้าวอย่างรุนแรง การที่ต้องอดทนมานานไม่เป็นผลดีกับเขา เขาต้องการเธอ ต้องการมากเหลือเกิน“พี่ภูมิ หยกเจ็บ อ๊าย!” บุษบันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า เธอทั้งเสียว ทั้งเจ็บจุกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากมายกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหยุด“ไม่ไหวแล้วหยก เสียวไปทั้งลำเลย ซี้ด... ไปพร้อมพี่นะ” ภาคภูมิขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน กระชับเอวบางในมือไว้มั่น ก่อนจะสะบัดสะโพกโยกลำกายเข้าสู่โพรงรักฉ่ำน้ำจังหวะถี่กระชั้น เสียงครางหวีดหวิดของบุษบันเร่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งเธอกระดกสะโพกโยกดันกลับมา ภาคภูมิก็ยิ่งฮึกเหิม ชายหนุ่ม
“ไม่ว่าจะโดนมากี่คน พี่จะลบรอยไอ้ชาติชั่วทุกคนที่มันบังอาจมาเอาของของพี่” ร่างสูงใหญ่ขยับตัวลงมานั่งตรงกลางระหว่างขาเรียว ภาคภูมิจับสองขาแบะอ้าออก เขารูดกางเกงลงพร้อมเกี่ยวกางเกงในของตนลงไปแค่พอให้แก่นกายได้โผล่พ้นออกมาบุษบันดิ้นสุดแรง หญิงสาวพลิกกายหลุดจากมือที่จับต้นขาของเธอไว้ เธอรีบคลานหนีเขา แต่ไม่ทันมือแข็งแรงที่จับข้อเท้าเธอไว้ได้ทันก่อนที่เธอจะหนีได้พ้นภาคภูมิลากร่างสาวกลับมา แล้วโถมทับเธอไว้ในท่านอนคว่ำ เขาใช้หัวเข่าดันต้นขาขาวแยกกว้าง มือหนึ่งจับส่วนหัวของลำเนื้อจี้ลงตรงร่องรักสาว วงแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดไว้แน่น“ปล่อยนะ! หยกไม่ยอม อย่าทำ! อ๊ะ!” บุษบันเบี่ยงหน้ากลับไปต่อว่าเสียงสั่น หญิงสาวเจ็บแปลบเมื่อรับรู้ถึงส่วนหัวของลำเนื้อร้อนผ่าวที่สอดเข้ามาในร่องรักของเธอเพียงนิด“หยกไม่ยอมแล้วไง พี่จำเป็นต้องเชื่อฟังเหรอ อื้ม!” ภาคภูมิกอดเอวบางไว้แน่น ก่อนกระดกสะโพกตอกอัดสุดแรงฝ่าเยื่อพรหมจรรย์จนฉีกขาด“กรี๊ด!!!” บุษบันผวาเฮือก ใบหน้าสวยเชิดสูง กรีดร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บแปลบ ร่างสาวเกร็ง และสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดอย่างที่สุด สองมือขยุ้มผ้าปูท
“อะไร” คนขี้หวงถามยียวน“นั่นมันโทรศัพท์ของหยกนะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ภูมิ!” คนไม่อยากได้ของใหม่ตวาดแหว“อยู่ใกล้กันแค่นี้ เรียกเบาๆก็ได้”“คนบ้า! ทำไมถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยกไม่อยากได้อะไรจากพี่ภูมิทั้งนั้น เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” บุษบันรัวกำปั้นน้อยทุบตีคนเอาแต่ใจอย่างเหลืออด ภาคภูมิถอนหายใจแรง ชายหนุ่มจับข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น ภาคภูมิจ้องใบหน้าเด็กสาวในวันวานด้วยสายตาดุ“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นแหละ”“กรี๊ด!!!” บุษบันกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกคนที่อุ้มเธอลงจากรถโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนที่เธอเคยนอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อสามปีก่อน“ถอดเสื้อผ้าออก” คนหึงแรงตะคอกสั่งเสียงดัง“ไม่!” บุษบันกำคอเสื้อของตนไว้แน่น แล้วกระถดกายหนีไปจนเกือบชิดหัวเตียง“ดื้อเหรอ มานี่” ภาคภูมิกระโจนขึ้นเตียง ปล้ำถอดชุดนักศึกษาออกจากร่างสาว“อย่านะ พี่ภูมิ! ไอ้คนบ้า กรี๊ด!” บุษบันถูกคนที่มีแรงเยอะกว่ากระชากสาบเสื้อจนกระดุมหลุดทั้งแถว เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่อง และเนินอกอวบอิ่มเบียดชิดภายใต้บราเซียร์สีหวาน สายตาคู
“ชู่ว์! อยู่นิ่งๆสิ ขยับแบบนี้มันเสียวนะ” ภาคภูมิบอกเสียงกระเส่า เขากอดร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นไว้แน่น สะโพกเต่งตึงนั่งทับอยู่บนตักแกร่ง อะไรๆของเขาที่มันเกิดปฏิกิริยาคึกคักตั้งแต่เห็นหน้าเธอแล้ว ยิ่งตื่นตัวหนักเข้าไปอีกเมื่อเธอดีดดิ้นทับมันอยู่“ก็ปล่อยสิ หยกจะกลับบ้าน”“ก็กำลังจะพากลับบ้านไงล่ะ บ้านของเรา” บุษบันเอี้ยวตัวกลับมามองหน้าเจ้าของตักที่เธอนั่งทับอยู่ หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ“หยกไม่ใช่ผีต้นมะขามที่พี่ภูมิอยากได้ตอนไหนก็มาดักฉุดเอาข้างทางแบบนี้นะ” เสียงหวานสูงปรี๊ดทำให้ภาคภูมิยิ้มเอ็นดู ชายหนุ่มยกมือขึ้นหมายจะแตะแก้มเนียน แต่ถูกหญิงสาวปัดออกสุดแรง“ไม่เจอกันหลายปี เดี๋ยวนี้กล้าหวงตัวกับพี่เหรอ”“หยกก็ไม่เคยยอมไม่ใช่เหรอ พี่ภูมิบังคับขู่เข็ญทุกอย่าง ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง บอกคนของพี่ให้จอดรถเดี๋ยวนี้ หยกจะลง”“หมดเวลาแล้วเด็กน้อย สามปีที่ผ่านมามันนานเกินไปแล้ว” ภาคภูมิจับคางที่เชิดสูงส่ายไปมาเบาๆ“พี่ภูมิหมายความว่ายังไง” บุษบันปัดมือเขาออกอีกครั้ง แล้วจิกสายตาดุเอาเรื่องมองเขา“ก็หมายความว่าถึงเวลาที่หยกจะต้องมาเ