“ขอโทษค่ะ พอดีพรรณไม่ทันได้ระวัง” พรรณวดีเปลี่ยนท่าทีเมื่อเห็นชัดๆ ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร ลีโอกับสุธีร์สบตาอย่างรู้กันกัน ส่วนมาร์ตินนั้นเฉยๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะสนใจ แต่ตอนนี้ต่อให้ใครมานอนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าก็ไม่เอา เพราะมีเมียแล้ว แถมยังมารู้อีกว่านางเอกสาวตรงหน้าเป็นชู้กับสามีชาวบ้านอย่างนายศักดิ์ดา ทำให้เขาไม่อยากจะอยู่ใกล้ด้วยเลย“รู้ตัวก็ดี” มาร์ตินเบี่ยงตัวเดินออกห่างเพื่อที่จะเดินเข้าห้องพัก“เดี๋ยวก่อนค่ะ พรรณขอถ่ายรูปคู่กับคุณมาร์ตินได้ไหมคะ พรรณอยากเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเจอกับคุณที่นี่นะคะ” พรรณวดียิ้มหวานเมื่อมาร์ตินชะงักเท้าลง“ผมไม่ถ่ายรูปกับคู่ควงของคู่แข่งทางธุรกิจ” นางเอกสาวถึงกับหน้าเสีย เมื่อมาร์ตินพูดเหมือนล่วงรู้ความลับของเธอ“คุณพูดอะไรคะ พรรณไม่เห็นรู้เรื่องเลย” พรรณวดีแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่อง ยิ้มหวานกลบเกลื่อนเพื่อตบตามาร์ติน“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอะไร งั้นขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ” มาร์ตินหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องพักไม่คิดจะเสวนากับนางเอกสาวอีก“คุณว่ามีใครรู้ไหมว่าเราแอบคบกัน” พรรณวดีถามหนุ่มใหญ่ที่เธอแอบเป็นกิ๊กลับๆ ด้วย เมื่อเขากลับเ
มาร์ตินนอนยิ้มรออยู่นบเตียง แล้วก็ไม่คิดที่จะไปคว้าเอาผู้หญิงคนอื่นมาขึ้นเตียงอย่างที่เมียเขากลัวด้วย มีของดีอยู่กับตัวทำไมต้องหาเรื่องให้เมียทิ้งด้วย รอไม่นานพิศลดาก็โทรกลับมาใหม่ ครั้งนี้เปิดกล้องผ่านโน้ตบุ๊ค ทำให้เขาเห็นภาพถนัดกว่าโทรศัพท์“พอใจยังคะ” พิศลดาถามคนเอาแต่ใจที่นั่งยิ้มพรายมองเธออยู่“ยังค่ะ ถอดเสื้อคลุมออกก่อน แล้วหนูก็ขยับไปยืนห่างกล้องหน่อย ป๋าจะได้เห็นหนูทั้งตัว” พิศลดาค่อยๆ ปลดเสื้อคลุมออก จนมันหลุดร่วงไปกองอยู่ที่พื้น ร่างเย้ายวนในชุดนอนซีทรูสีดำตัวบางเฉียบ ปรากฎแก่สายตาคมที่มองอย่างไม่วางตา น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก มือใหญ่ลูบอยู่ที่ลูกชายที่ดันตัวจนโป่งพองเบาๆ“ป๋าขา หนูสวยไหมคะ” พิศลดายืนบิดตัวให้มาร์ตินได้ดู มือนุ่มก็ขยุ้มอยู่ที่ชายชุดนอนตัวสั้นจู๋ ปากเผยอน้อยๆ อย่างเซ็กซี่“สวยที่สุดเลยจ๊ะที่รักจ๋า หนูขยับเอาหอยแครงมาใกล้หน้าจอหน่อยสิคะ ป๋าอยากเห็นชัดๆ” พิศลดาเดินเข้ามาอย่างว่าง่าย แอ่นเนินสวยใส่กล้องให้มาร์ตินได้ดูอย่างที่ต้องการ “อืมม ซี๊ดด ป๋าอยากเลียจังเลยค่ะ” มาร์ตินเลียรอบริมฝีปากที่แห้งผาก สูดปากเสียงดัง อยากบินกลับบ้านเสียตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
พิศลดากำลังนอนหลับตาพริ้มแช่น้ำนมอยู่ในอ่างจากุซซี่ วันนี้เธอมีเรียนตอนสิบโมง ทำให้มีเวลาเหลือเฟือที่จะนอนแช่ตัว เพราะตอนนี้พึ่งจะแปดโมงเอง แต่คนที่กำลังสบายๆ กลับต้องสะดุ้งตัวสุดตัว เมื่อมีมือปริศนามาถูที่หลัง ตากลมโตเบิกกว้างขึ้นแล้วตวาดแว๊ดเสียงดัง เมื่อเห็นว่าเจ้าของมือคือใคร“ป๋า! กลับมาเมื่อไหร่คะ แล้วทำไมชอบเข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียง รู้ไหมว่ามันน่าตกใจแค่ไหน นึกว่าโจรเสียอีก” มือบางทุบที่ต้นขาแข็งแรงอย่างขุ่นเคือง ส่วนคนโดนโมโหก็ยิ้มพรายมองดูเนื้อตัวเปลือยเปล่าที่แช่อยู่ในน้ำนมหอมๆ“พึ่งมาถึงห้องหนูเมื่อกี้นี้เอง ลงจากเครื่องปุ๊บก็ตรงมาหาเมียจ๋าทันทีเลย ไม่มีโจรที่ไหนเข้ามาในห้องทูนหัวได้หรอก เพราะผัวกำชับยามและเจ้าหน้าที่ให้ดูแลเป็นอย่างดี ไม่อย่างนั้นป๋าจะสั่งบึ้มที่นี่ซะ หากว่ามันไม่มีความปลอดภัยที่ดีพอ” ร่างสูงลุกขึ้นยืนปลดกระดุมเสื้อและถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็ว “ทันอาบน้ำพร้อมหนูพอดีเลย” ขายาวก้าวลงไปในอ่างอาบน้ำ นั่งเบียดกระแซะร่างบางที่หอมกรุ่นไปด้วยน้ำนม มือหนาคว้าลำคอระหงให้แหงนขึ้นมารับจูบ มาร์ตินอ้าปากกว้างดูดปากอวบอิ่มเสียงดัง ใช้ลิ้นดันกลีบปากสวยให้เปิดอ้าออก แล้วสอด
“แทงเข้าไปเลยนะจ๊ะเมียจ๋า ป๋าอยากระเบิดถ้ำแล้ว” มาร์ตินค่อยๆแหย่หัวมังกรยักษ์เข้าไป ดุนดันเพียงเล็กน้อยก็สามารถเข้าไปสำรวจถ้ำน้อยจนหมดลำ เอวหนาหมุนคว้านแท่งรักไปตามโพลงถ้ำอย่างไม่รีบร้อน ดึงออกจนเกือบสุดแล้วดันเข้าไปใหม่ จนสะโพกผายต้องแอ่นหน้าแอ่นหลังตาม เพราะกลัวว่ามันจะหลุดออกไปจริงๆ“ป๋าขาไม่เล่นแบบนี้สิคะ หนูเสียวว อูยย”“แล้วหนูอยากได้ไหนแบบละคะ บอกป๋ามาสิจ๊ะ หืม” นิ้วยาวเขี่ยที่ยอดอกเบาๆ จนพิศลดาห่อไหล่ ระบายลมหายใจออกมาเสียงดัง“เร็วกว่านี้ค่ะป๋าขา อื้ออ” มาร์ตินย่อตัวลงช้อนขาเรียวสวยทั้งสองข้างขึ้น ทำให้พิศลดาอยู่ในท่าที่ขาทั้งสองข้างวางพาดไว้ที่แขนแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แขนเรียวก็คล้องไว้ที่ลำคอหนากันตก ท่านี้ทำให้แก่นกายเสยเข้าไปในถ้ำสวาทลึก พิศลดาแหงนหน้าขึ้นครวญคราง ร่างบอบบางตัวเล็กนิดเดียวเมื่ออยู่ในท่วงท่านี้ สะโพกสอบแอ่นกระแทกแรงๆ จนเมียเด็กหัวสั่นหัวคลอน ผมที่ขมวดเอาไว้หลุดลุ่ย ปากอวบอิ่มจูบลงบนปากหยักอย่างร้อนแรง ดูดดึงปากล่างอย่างที่มาร์ตินชอบทำกับเธอ เสียงอืออาร้องออกมาอย่างพึงพอใจ แผ่นหลังกว้างตอนนี้ก็เต็มไปด้วยรอยเล็บที่ครูดยาวเต็มกลางหลัง“แบบนี้ใช่ไหมเมีย
ทั้งคู่มานั่งทานอาหารกันแถวๆ คอนโด โดยมาร์ตินให้เหตุผลว่าไม่อยากไปไกล เพราะกลัวรถจะติดแล้วเมียจะหิวจนทนไม่ไหว พิศลดาเลยค่อนขอดว่าถ้ากลัวเธอจะหิวจริงๆ คงไม่ทำอะไรเอาแต่ใจแบบนั้นหรอก“โธ่! ทูนหัว ก็ตอนนั้นป๋าทนไม่ไหวจริงๆ ทั้งล้วงทั้งควักขนาดนั้นใครทนได้ก็ยอดมนุษย์แล้วละ”“ทะลึ่ง! คนอะไรหื่นแล้วยังจะห่ามอีก พูดจาลามกในที่สาธารณะแบบนี้ได้ยังไง เกิดมีใครได้ยินเข้าจะทำยังไง” พิศลดาหยิกหมับเข้าที่สีข้างของมาร์ตินแรงๆ“เจ็บนะ ชอบทำร้ายผัวอยู่เรื่อย พูดความจริงทีไรโดนทุกทีเลยสิน่า” มือหนาลูบสีข้างตัวเองเบาๆ ปากก็บ่นไปเรื่อย“ความจริงของป๋าบางทีก็ไม่ต้องพูดมันออกมาหมดก็ได้ค่ะ”“ไม่พูดแล้วก็ได้ ว่าแต่ระหว่างที่ป๋าไม่อยู่มีใครมาจีบหรือยุ่มย่ามกับหนูรึเปล่า” หลังจากที่ทำรักเพียงอย่างเดียวก็พึ่งจะมีโอกาสซักไซ้ ถึงเรื่องราวที่อาจจะเกิดขึ้นในระหว่างที่เขาไม่อยู่“ไม่มีใครมาจีบหรอกค่ะ ถามแต่เค้าแล้วไปที่โน่นตัวเองไปถูกตาต้องใจใครบ้างรึเปล่า” พิศลดาเองก็ไม่น้อยหน้า รีบซักฟอกบ้างทันที“ป๋าไม่ได้มองใครเลยจะให้ไปสาบานที่ไหนก็ได้” มาร์ตินยกมือขึ้นมาชูสามนิ้ว หน้าตานี่จริงจังมาก “รักขนาดนี้จะให้ไปมองใครได้
“อื้อ” พิศลดาบิดตัวไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบตามร่างกาย เมื่อวานตั้งแต่ตาเฒ่ากลับมา เธอก็แทบจะไม่ได้พักร่างเลย ต้องคอยตอบสนองความต้องการอันมากมายของเขา พอเธอจะหลับก็ถูกปลุกเร้าด้วยไฟพิศวาสอยู่ตลอด ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน กว่าจะปล่อยให้พักได้ก็แทบจะสลบคาเตียง และตอนนี้ก็ไม่รู้หายไปไหนใช้แรงไปขนาดนั้นยังตื่นก่อนอีก สายตากลมโตกวาดมองไปรอบห้องนอนก็ไม่เห็นคนหื่น พบแต่เพียงร่องรอยบนเตียงนอนที่ราวกับว่าเธออยู่ในสมรภูมิรบ มือบางรวบผมขึ้นมัดไว้กลางศีรษะ แล้วเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของมาร์ตินมาสวมใส่ เข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเสร็จแล้ว ก็ออกมาจัดที่นอนที่มันยับย่น เก็บหมอนและอะไรต่อมิอะไรที่มันระเกะระกะให้มันเข้าที่เข้าทาง พอดีกับที่มาร์ตินเข้ามา“ตื่นแล้วเหรอคนสวย ป๋ากะจะมาปลุกด้วยจูบสักหน่อยสักหน่อย” มาร์ตินเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารที่อยู่ในมือ ชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้วนวลที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วฉุดมือบางให้นั่งลงบนเตียงด้วยกัน“หอมจังค่ะ” พิศลดารับแก้วโกโก้ร้อนมาแล้วสูดดมความหอมเข้าปอด ปากอวบอิ่มระบายยิ้มเต็มใบหน้าอย่างถูกใจ“งั้นก็ต้องทานให้หมดนะคะ ใช้พลังงานไปเยอะก็ต้องทานเยอ
มาร์ตินหายเข้าไปประชุมได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว พิศลดาเองก็ไม่มีอะไรทำเลยลงมาหาขนมอร่อยๆ ทานที่ร้านกาแฟด้านข้างบริษัท เธอสั่งชีสเค้กกับลาเต้เย็นมานั่งกิน ตาก็อ่านนิตยสารที่อยู่ในมือโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัว แล้วอยู่ๆ ก็ต้องชะงักเมื่อมีอะไรนุ่มๆ มาเขี่ยข้อเท้า สายตาที่จับจ้องอยู่ที่ตัวหนังสือก็ละออกมามอง ปากอวบอิ่มยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าเจ้าสิ่งนั้นคืออะไร พิศลดาโน้มตัวลงไปสัมผัสที่หัวเล็กๆ ที่มีขนปุกปุย“เมี๊ยว เมี๊ยว” ปากเล็กๆ น่ารักหาวออกมาจนคนมองอดที่จะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้“น่ารักจังเลย” พิศลดาหยิบโทรศัพท์มาถ่ายเจ้าแมวตัวน้อยสีขาวขนฟู ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี สงสัยจะโดนถ่ายบ่อยเลยรู้งาน“เจ้าปุกปุยชอบถ่ายรูปนะคะ” เจ้าของร้านวัยกลางคนพูดอย่างยิ้มๆ เมื่อเห็นว่าลูกค้าดูจะชอบสัตว์เลี้ยงแสนรักของตนเอง“ชื่อน่ารักเหมาะกับตัวมากเลยค่ะ” พิศลดายิ้มให้กับเจ้าของร้าน แล้วเล่นกับเจ้าปุกปุยตัวน้อยต่อ ถ้าเธอได้เลี้ยงสักตัวคงจะดีไม่น้อย เห็นทีต้องอ้อนขอตาเฒ่าซะแล้วสิพิศลดาอยู่เล่นกับแมวน้อยนานเกือบสองชั่วโมง พอเข้าห้องทำงานมาได้ไม่นาน เจ้าของห้องก็กลับเข้ามา“ป๋าไม่อยู่ตั้งสองชั่วโมงหนูเหงามากไหมค
“สวัสดีครับ สนใจแมวพันธุ์ไหนเป็นพิเศษสอบถามได้นะครับ” เจ้าของร้านรูปร่างท้วมยิ้มแย้มให้กับมาร์ตินและพิศลดาที่ก้าวเข้ามาในร้าน“ค่ะ ขอเดินดูก่อนนะคะ” พิศลดาเดินดูไปเรื่อยๆ โดยมีมาร์ตินเดินเกาะติดอยู่ไม่ห่างกาย“หนูเลือกเร็วๆได้ไหมทูนหัว ผัวไม่อยากอยู่ในนี้นานๆ” มาร์ตินมองลูกแมวที่อยู่ในกรงบ้าง ในคอกบ้าง ด้วยสีหน้าไม่ชอบใจ“แล้วจะรีบไปไหนละคะ ถ้าไม่อยากอยู่ในนี้ก็ออกไปรอที่รถ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลาเลือก ไม่ใช้ชี้นิ้วสุ่มเอา” พิศลดามองค้อนก่อนจะกลับไปสนใจลูกแมวต่อ“งั้นป๋าขอออกไปรอข้างนอกนะ” มาร์ตินล้วงหยิบกระเป๋าตังค์ออกมายัดใส่มือบาง แล้วรีบออกไปรอนอกร้านแทนพิศลดาเดินมาหยุดมองลูกแมวตัวอ้วนกลม สีขาวแต่ตรงส่วนหัวมีสีดำแซมอยู่ กำลังเอียงคอมองเธอตาแป๋ว เธอรู้สึกถูกชะตาและอยากจะได้เจ้าตัวนี้กลับไปเลี้ยง จึงเรียกเจ้าของร้านเพื่อสอบถามถึงราคา และรายละเอียดต่างๆ ด้านมาร์ตินก็ออกมานั่งเปิดแอร์รออยู่ในรถ สายตาก็คอยจับจ้องไปยังร้านขายแมวที่เมียเด็กอยู่ในนั้น ทีนี้เขาเชื่อแล้วว่าถ้าไม่ชอบอะไรมักจะได้สิ่งนั้น และวันนี้เขาก็ได้เจ้าแมวน้อยมาอยู่ด้วยซะงั้น เมื่อเมียเขาเดินยิ้มหน้าบานอุ้มไอ้ตัวเล็ก น
“ป๋ารู้ว่าเรากำลังมีลูก สัญญาว่าจะไม่ร้อนแรงมากกว่าปกติ ป๋าขอทำรักกับหม่ามี๊ก่อนนะลูก หนูได้ยินเสียงอะไรก็ไม่ต้องใส่ใจนะครับ หลับซะนะเด็กดีของป๋า ปิดหูปิดตาตัวเองไว้เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อ่าส์” มาร์ตินพูดกับลูกราวกับว่าลูกน้อยที่อยู่ในท้องเมียจะเข้าใจ“ลูกยังไม่รู้เรื่องสักหน่อย อ๊า อ๊าย” พิศลดาถูกดึงขึ้นมาให้นั่งคล่อมตักกว้าง เอวเล็กถูกจับไว้ให้ทำจังหวะการขย่มขึ้นลง พอได้ที่แล้วมาร์ตินก็ปล่อยให้เมียเป็นคนจัดการส่ายสะโพกด้วยตัวเอง ลำแขนแกร่งกอดรัดหลังบอบบางเอาไว้แน่น ปากร้อนไล่พรมจูบไปทั่วหัวไหล่เนียน ข้างแก้มชื้นเหงื่อ และมาจบที่ปากอวบอิ่มที่คอยแต่จะร้องครวญครางอยู่ตลอดเวลาสองร่างชื้นเหงื่อโรมรันพันตูเปลี่ยนท่าแล้วท่าเล่าจนพิศลดาต้องร้องขอให้หยุด เพราะร่างกายเธอรับไม่ไหวแล้วและรู้สึกสงสารลูกด้วย มาร์ตินเลยต้องหยุดเมื่อเมียหยิบยกลูกขึ้นมาอ้าง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เมียได้นอนสบายๆ ยังคงลูบไล้หน้าอกอวบเล่นอย่างมันส์มือ“เช้าแล้วพาไปอาบน้ำหน่อยสิคะ” พิศลดาเอียงหน้ามาบอกคนที่นอนซ้อนหลังที่กำลังสนุกกับหน้าอกของเธอ“นอนต่ออีกหน่อยเถอะไม่มีใครว่าอะไรหรอก ป่านนี้คุณพ่อคุณแม่คงรู้แล้ว
เมื่อรู้สึกเจ็บๆ บริเวณคอ มาร์ตินก็ลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เมื่อเมียปีนขึ้นมานอนทับเอาไว้ทั้งตัว ฝ่ามือหนาลูบสะโพกงอนที่อยู่ในชุดนอนบางเฉียบเบาๆ เมื่อเมียรักยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอ แต่ยิ่งลูบก็เหมือนกับว่าฟันซี่เล็กจะกดย้ำดขี้ยวลงไปอีก เมื่อทำร้ายร่างกายมาร์ตินจนพอใจแล้วพิศลดาก็เงยหน้าขึ้นมา ผมยุ่งๆ กับหน้าบึ้งๆ มันดูน่ารักน่าชังมากในสายตาของคนหลงเมีย“ทำไมรีบตื่นขนาดนี้ล่ะทูนหัวจ๋า ผัวพึ่งนอนไปได้แค่แป๊บเดียวเองนะ” ปากได้รูปกำลังจะยื่นมาจุ๊บที่ปากอวบอิ่ม แต่พิศลดาหันหน้าหนีแถมยังฟาดมือเข้าที่ปากมาร์ตินเต็มแรงจนร้อง “ซี๊ด เจ็บนะคนสวย ถ้าปากแตกขึ้นมาป๋าเลียหนู เอ๊ย! กินข้าวไม่ได้กันพอดี” มาร์ตินรีบแก้คำพูดเมื่อแม่เสือสาวมองตาขวางราวกับอยากจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ“ช่วยไม่ได้อยากหื่นเอง ปล่อยเลยไม่ต้องมากอด” พิศลดาแกะมือเหนียวหนึบออกจากเอว ไม่ต้องรอให้สั่งเป็นครั้งที่สองมาร์ตินก็รีบพลิกตัวเมียให้ลงไปนอนข้างๆ ส่วนตัวตัวเองก็รีบลุกขึ้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความไวแสง สร้างความแปลกใจให้พิศลดาไม่น้อย”อ๊วก อ๊วก อ๊วกเสียงโอ๊กอ๊ากดังออกมาเป็นระยะ ก่อนที่ร่างระโหยโรยแรงจะเดินออกม
“โทรมาทำไม มีอะไรก็รีบๆ พูดมา ไม่ได้มีเวลามานั่งฟังทั้งวันหรอกนะ” น้ำเสียงขึ้นจมูกพูดออกมาอย่างไม่พอใจ“ก็พี่คิดถึงหนูกับลูกนี่นา ขอโทษที่พี่กลับมากระทันหันนะคนสวย ถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วจะรีบไปรับนะคะ ตอนนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็ต้นไม้ไปก่อนนะ” คิ้วเข้มๆ ที่ขมวดกันแน่นในตอนแรกเริ่มจะคลายออก เมื่อได้คุยกับเมีย แต่แค่แป๊ปเดียวก็กลับมาพันกันยุ่งเหมือนเดิม“ไม่ต้องมาอ้าง พี่มาร์ตินเบื่อหนูกับลูกแล้วใช่ไหม ถึงได้ทิ้งหนูกับลูกไปแบบนี้ ไอ้คนใจร้าย ไอ้เฒ่าบ้า ไอ้คนหลอกลวง ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง คอยดูนะหนูจะไปหาพ่อให้ลูกใหม่ ไม่เอาคนแก่ๆแล้ว จะไปหาหนุ่มๆ หล่อๆ ที่รักหนูกับลูกจริง แล้วก็ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ พรุ่งนี้จะส่งใบหย่าไปให้ ลาก่อนไอ้เฒ่าบ้า!” พิศลดาพูดฉอดๆ น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย จนคนในร้านที่กำลังนั่งทานไอศครีมอยู่ถึงกับตกอกตกใจ หันมามองแล้ววิเคราะห์กันไปต่างๆ นานา“น้องเฟิร์น มันไม่ใช่อย่างที่หนูคิดนะ โธ่เว้ย! น้องเฟิร์นเลิกร้องไห้ได้แล้วคนดี พี่ใจจะขาดแล้วนะ แพ้ท้องอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย!” มาร์ตินตะโกนใส่โทรศัพท์หน้าดำหน้าแดง แต่พิศลดาก็ไม่สนใจยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนต้นไม้ต
“พ่อจ๋าพี่มาร์ตินเขาหายไปไหนแต่เช้าคะ” พิศลดาเดินหน้ายุ่งออกมาจากห้องนอน ตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าตาเฒ่ามันทำให้เธอหงุดหงิด“ไอ้ฝรั่งมันต้องไปคุยงานกับลูกค้า เห็นบอกว่างานด่วน ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ป่านนี้ก็คงจะถึงกรุงเทพแล้วล่ะ” พ่อสุชาติบอกลูกสาวตามที่ลูกเขยได้บอกเอาไว้ก่อนจะไป“กลับกรุงเทพแล้วทำไมไม่บอกหนูสักคำ นี่เขาไม่รักหนูแล้วใช่ไหมคะ” พิศลดาเบะปากจะร้องไห้ มือก็คอยลูบหน้าท้องตัวเอง “ป๋าเขาไม่รักหนูกับหม่ามี๊แล้วแน่ๆ เลยลูก ถึงทิ้งเราไปอย่างนี้” มือบางปาดน้ำตาตัวเองออกจากหางตาตัวเองป้อยๆ“ไปกันใหญ่แล้วลูกคนนี้ ไอ้ฝรั่งมันไปทำงาน ไม่ได้ทิ้งแกกับลูกไปไหนสักหน่อย เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวลูกก็ร้องตามหรอก ลงไปกินข้าวกับพ่อดีกว่า ป่านนี้หลานตาหิวแย่แล้ว” พ่อสุชาติเบี่ยงเบนความสนใจของลูกสาว พิศลดาสะอื้นน้อยๆ เดินตามพ่อลงไปข้างล่าง เพราะเริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน“น้องเฟิร์นร้องไห้ทำไมล่ะลูก ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า” แม่นวลพรรณที่กำลังตั้งโต๊ะรอพ่อลูก หันมาเห็นลูกสาวเดินร้องไห้ลงบันไดบ้านมาเลยรีบเดินไปประคองมานั่งที่เก้าอี้“หนูคิดถึงพี่มาร์ตินค่ะแม่” ร่างบางโผเข้ากอดมารดาแน่น ร้องไห้โยเยเหมือน
“นั่งสิวะไอ้ฝรั่งจะยืนนิ่งอีกนานไหม”“ก็กำลังจะนั่งอยู่นี่ไงครับ” มาร์ตินทรุดตัวลงนั่งก้นยังไม่ทันจะแตะโซฟาดี เมียรักก็ทิ้งตัวลงมานั่งบนตักเขา แขนแกร่งเลยรีบกระชับเข้าที่เอวคอดกลัวว่าเมียจะหล่นลงไปแล้วอาจจะกระทบกระเทือนลูก“ทำไมไม่นั่งลงที่โซฟาดีๆ ยัยเฟิร์น ท้องอยู่หัดระวังตัวหน่อย แกจะทำตัวเหมือนปกติไม่ได้แล้วนะ ทำอะไรนึกถึงลูกให้มากๆ” พ่อสุชาติติเตียนลูกสาวที่ทำอะไรไม่รู้จักระวัง“ก็หนูอยากนั่งตักพี่มาร์ติน ไม่ได้จะทำอะไรที่มันอันตรายสักหน่อย” พิศลดาหน้างอ เอียงหน้าเข้าซบที่อกอุ่นของสามีอย่างงอนๆ“แล้วทำไมจะต้องอยากไปนั่งตักมันขนาดนั้นด้วย ยัยลูกคนนี้หนิ ถึงแกกับมันจะจดทะเบียนจนมีหลานให้ฉันแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา ฮึ่ย!”“พ่อก็อย่าไปว่าลูกสิ นี่ก็คงเป็นอาการอย่างหนึ่งของคนท้อง ไม่อย่างนั้นลูกคงไม่ทำแบบนี้ต่อหน้าเราหรอก” แม่นวลพรรณเข้าใจอาการของลูกดีเลยอธิบายใหคุณพ่อจอมหวงได้เข้าใจ“คุณพ่ออย่าดุเมียผมมากนะครับ เดี๋ยวร้องไห้ขึ้นมาจะยุ่ง เมียนั่งตักผัวไม่แปลกหรอกครับเรื่องปกติ ทำใจให้ชินนะครับคุณพ่อคงได้เห็นแบบนี้บ่อยๆแน่” มาร์ตินยิ้ม แล้วเกยคางไว้บนไหล่บาง“เหอะ!
“อือ” เสียงอืออาดังขึ้นอย่างขัดใจเมื่อถูกรบกวน แต่แค่พักเดียวก็หลับสนิทเหมือนเดิม เพราะมีมือใหญ่คอยลูบหลังขับกล่อมผ่านไปไม่นานคนหิวนมเมียก็หลับทั้งที่นมยังคาปาก แม้จะหลับแต่ก็ยังคอยดูดเป็นระยะอย่างกับเด็กติดขวดนม ขาก็เกี่ยวก่ายกันเอาไว้จนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน“เรากำลังจะมีหลานจริงเหรอแม่นวล อย่าหลอกให้ฉันดีใจเล่นนะ” พ่อสุชาติเขย่าแขนเมียอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วขนาดนี้“จริงสิ ตามาร์ตินพาไปตรวจมาแล้ว เรากำลังจะมีหลาน” แม่นวลพรรณย้ำให้ให้สามีที่กำลังจะได้เป็นตาได้ฟังชัดๆ“โอ๊ย! งั้นผมก็เป็นลุงจริงๆ แล้วสิ เมื่อคืนเราพึ่งจะคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย วันนี้ความฝันของพวกเราเป็นจริงแล้ว อย่างงี้ต้องขอบคุณพี่มาร์ตินที่ทำให้พวกเราสมหวังกันเร็วแบบนี้” ต้นไม้ยกความดีความชอบให้สามีน้องสาวเต็มที่“แล้วตอนนี้ยัยเฟิร์นกับไอ้ฝรั่งอยู่ไหน”“อยู่บ้าน ตอนนี้คงกำลังนอนพักผ่อนกันอยู่ คนท้องต้องนอนเยอะๆ เราอย่าพึ่งไปกวนเลยไว้ตอนเย็นค่อยกลับไปคุยกัน มาคิดกันดีกว่าว่าเราจะซื้ออะไรบำรุงลูกบำรุงหลานเราบ้าง” สามคนพ่อแม่ลูกช่วยกันคิดของบำรุง พอได้รายการที่ต้องการแล้วแม่นวลพรรณก็รีบไปซื้อมาจัดเ
“หนูเดินเองได้ค่ะ ทำไมจะต้องอุ้มด้วย” พิศลดาหน้าบึ้ง มองชาวบ้านที่มาหาหมออย่างอาย ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องทำให้เธอเป็นจุดน่าสนใจแบบนี้ด้วย มือที่ปิดจมูกไว้ก็ยังไม่ยอมเอาออก จนมาร์ตินเห็นแล้วขัดใจร่ำจะดึงออกอยู่หลายครั้ง“ผัวอุ้มเมียที่ไม่สบายมันผิดตรงไหน อีกอย่างหนูจะปิดจมูกอีกนานไหม กลิ่วผัวมันเหม็นถึงขนาดทนไม่ได้เลยรึไง น่าหงุดหงิดชะมัด โรคห่าโรคเหวอะไรกันวะ” เสียงบ่นดังๆ ทำให้คนรอบข้างที่เดินไปเดินมาภายในโรงพยาบาลหันมามองมาร์ตินเป็นตาเดียว“วางลงได้แล้วค่ะ จะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ว่ามารักษาอาการเบื่อผัว” พิศลดาดิ้นลงเพื่อที่จะแจ้งเจ้าหน้าที่ ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่ามาพบหมอ แจ้งเรียบร้อยแล้วพิศลดาและมาร์ตินก็มานั่งรอเวลาให้หมอเรียก แต่ทั้งคู่นั่งห่างกันคนละฝั่ง เพราะพิศลดาไม่ยอมให้นั่งใกล้ๆ สร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านให้กับคนรักเมียเป็นอย่างมากรอไม่นานพยาบาลก็เดินมาเรียกให้พิศลดาไปพบคุณหมอ โดยมีมาร์ตินเดินตามติดเข้าไปด้วย แม้เมียจะบอกให้นั่งรอข้างนอกแต่เขาก็ไม่ยอม“ตกลงเมียผมเป็นอะไรครับ บอกผมมาสักทีเถอะมัวแต่นั่งยิ้มอยู่ได้ ผมไม่ขำด้วยหรอกนะ คนจะเป็นจะตายยังมีหน้ามายิ้มรื่นเริงอีก เตะปา
“หนูเป็นอะไรน้องเฟิร์นไปบอกว่าพี่เขาเหม็นได้ยังไง ตัวสะอาดสะอ้านหอมฟุ้งซะขนาดนี้” แม่นวลพรรณจับแขนลูกเขยอย่างเห็นใจ ไม่รู้ว่าลูกสาวนางแกล้งหรือเหม็นจริงๆ กันแน่ พ่อลูกบ้านนี้ยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ นี่ก็ไม่รู้ว่าแอบไปวางแผนแกล้งมาร์ตินกันรึเปล่า“เอาล่ะๆ ไอ้ฝรั่งแกนั่งข้างแม่นวลไปโน่น ส่วนยัยเฟิร์นก็นั่งข้างพ่อนี่มา แยกๆ กันนั่งจะได้กินข้าวกันสักที” พ่อสุชาติดึงแขนลูกสาวให้ลงมานั่งข้างตัว“กินข้าวกันลูกมาร์ติน”“ครับคุณแม่” มาร์ตินนั่งลง สายตาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยของเมียที่แทบจะไม่มองเขาเลยด้วยซ้ำ ตักนั่นตักนี่เอาใจพ่อกับแม่อย่างเดียว“กินเยอะๆ นะจ๊ะพ่อแม่ ทานสิคะพี่มาร์ติน ทำไมยังไม่กินอีก หนูไม่ตักให้หรอกนะ” มือบางคอยตักอาหารให้พ่อกับแม่ แล้วก็ดุตาเฒ่าที่เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานมองหน้าเธอ“ครับ”หลังกินข้าวเสร็จคนโดนเมินจะเดินเข้าไปหาเมียทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เมียก็เดินหนีไม่ยอมให้เข้าใกล้ ทำอะไรไม่ได้เลยเดินมาที่คอกควายเพื่อระบายความทุกข์“พวกแกรู้ไหมว่าวันนี้ฉันยังไม่ได้หอม ยังไม่ได้จูบเมียเลย จะลงแดงตายอยู่แล้วเนี่ย ฉันทำอะไรให้ไม่พอใจวะ เมื่อวานยังปกติดีอยู่เลย พอเช้
“โอ๊ย! มึนหัวจังวะ”“ฮื่อ”“เมียจ๋า”“เมี๊ยว เมี๊ยว”พ่อสุชาติลืมตาขึ้นมาก่อนคนแรก ลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเล เมื่อคืนดื่มหนักมากเลยทำให้ปวดหัวตุบๆ อยู่แบบนี้ กวาดสายตามองเพื่อนร่วมห้องนอนที่สะลึมสะลือ ก่อนจะค่อยๆ เอาหมอนไล่ตีลูกชายกับลูกเขยให้ตื่น “ไอ้ฝรั่ง ไอ้ต้นไม้ จะนอนกินบ้านกินเมืองกันอีกนานไหมวะ ตื่นๆ”“เมียจ๋าขอนอนต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากตื่นเลย อืม”“ฉันไม่ใช่เมียแกโว้ย! ไอ้บ้า”“เรียกยากเรียกเย็น ฉันไม่เรียกพวกแกแล้ว ไปกับตาดีกว่าครีมโอ ปล่อยให้ไอ้พวกขี้เซามันนอนกันต่อไปให้พอ”“อ่าว ตื่นแล้วเหรอพ่อ ต้นไม้กับมาร์ตินยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย”“ยัง นี่ยัยเฟิร์นก็ยังไม่ตื่นใช่ไหม งั้นแม่นวลก็เอาครีมโอไปก่อน ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อยเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” แม่นวลพรรณพยักหน้า รับเอาครีมโอมาอุ้มแล้วพาเดินลงไปข้างล่าง“เราไปเดินเล่นกันดีกว่าเนอะลูกเนอะ”พิศลดานอนหลับตาพริ้มอยู่ดีๆ ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน มือบางปัดป่ายสิ่งที่ซุกอยู่แถวๆซอกคอ แต่สิ่งน่ารำคาญก็ยังไม่ยอมออกไป “อื้อ” มาร์ตินไม่สนใจอาการขัดขืนยังคงซุกหน้าเอาไว้แน่น จนพิศลดาทนไม่ไหวต้องลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ “ป๋าออกไ