ตอนที่ 27 ก็คนมันคิดถึง (3)

ทั้งคู่มานั่งทานอาหารกันแถวๆ คอนโด โดยมาร์ตินให้เหตุผลว่าไม่อยากไปไกล เพราะกลัวรถจะติดแล้วเมียจะหิวจนทนไม่ไหว พิศลดาเลยค่อนขอดว่าถ้ากลัวเธอจะหิวจริงๆ คงไม่ทำอะไรเอาแต่ใจแบบนั้นหรอก

“โธ่! ทูนหัว ก็ตอนนั้นป๋าทนไม่ไหวจริงๆ ทั้งล้วงทั้งควักขนาดนั้นใครทนได้ก็ยอดมนุษย์แล้วละ”

“ทะลึ่ง! คนอะไรหื่นแล้วยังจะห่ามอีก พูดจาลามกในที่สาธารณะแบบนี้ได้ยังไง เกิดมีใครได้ยินเข้าจะทำยังไง” พิศลดาหยิกหมับเข้าที่สีข้างของมาร์ตินแรงๆ

“เจ็บนะ ชอบทำร้ายผัวอยู่เรื่อย พูดความจริงทีไรโดนทุกทีเลยสิน่า” มือหนาลูบสีข้างตัวเองเบาๆ ปากก็บ่นไปเรื่อย

“ความจริงของป๋าบางทีก็ไม่ต้องพูดมันออกมาหมดก็ได้ค่ะ”

“ไม่พูดแล้วก็ได้ ว่าแต่ระหว่างที่ป๋าไม่อยู่มีใครมาจีบหรือยุ่มย่ามกับหนูรึเปล่า” หลังจากที่ทำรักเพียงอย่างเดียวก็พึ่งจะมีโอกาสซักไซ้ ถึงเรื่องราวที่อาจจะเกิดขึ้นในระหว่างที่เขาไม่อยู่

“ไม่มีใครมาจีบหรอกค่ะ ถามแต่เค้าแล้วไปที่โน่นตัวเองไปถูกตาต้องใจใครบ้างรึเปล่า” พิศลดาเองก็ไม่น้อยหน้า รีบซักฟอกบ้างทันที

“ป๋าไม่ได้มองใครเลยจะให้ไปสาบานที่ไหนก็ได้” มาร์ตินยกมือขึ้นมาชูสามนิ้ว หน้าตานี่จริงจังมาก “รักขนาดนี้จะให้ไปมองใครได้