“คิดถึงหรือไม่คิดถึง” น้ำเสียงแหบพร่าถามชิดเรียวปากอวบที่บวมเจ่อ ฝ่ามือก็ไล้อยู่ที่สีข้างบอบบางอย่างแผ่วเบา“รู้อยู่แล้วยังจะมาถามอีก” พิศลดาพูดอุบอิบ และเมื่อเห็นคนหื่นทำท่าจะจูบอีกเธอเลยต้องรีบพูดออกมา“หนูคิดถึงป๋ามากเลยค่ะ” บอกคิดถึงแล้วก็แถมหอมแก้มอีกฟอดใหญ่ เลยทำให้ป๋าหื่นยิ้มหน้าบาน“พอใจแล้ว ทีนี้ก็บอกมาได้แล้วค่ะว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไมถึงมานอนอยู่ที่บ้านผู้ใหญ่ได้”“ก็ไม่มีอะไรมากป๋าแค่ขึ้นเครื่องตามหนูมา เอาของมาบริจาคเยอะแยะเลย ให้เงินเป็นทุนการศึกษาเด็กด้วย แล้วก็ขอพักค้างคืนเขาก็ให้ป๋าพัก ส่วนตัวผู้ใหญ่เขากับเมียก็จะไปนอนที่บ้านลูกเขาแทน” ใบหน้าหล่อซบลงที่หน้าท้องแบนราบ ถลกชายเสื้อยืดตัวเล็กขึ้น จูบหอมลงบนเนื้อนุ่มขาวผ่อง“กะจะไม่ปล่อยให้คลาดสายตาเลยใช่ไหมคะ” เอาเงินเอาของมาบริจาคมันก็ดีอยู่หรอก แต่จุดประสงค์ที่แท้จริงของคนเจ้าเล่ห์ก็คือตามมาเฝ้าเธอดีๆนี่เอง“ใครจะกล้าปล่อย นี่ป๋ายังไม่เคลียร์เรื่องไอเวรนั่นเลยนะ กล้าดียังไงมาจีบเมียชาวบ้าน อยากจะออกไปตั๊นหน้ามันนักเชียว” ถ้าไม่ติดว่าลีโอห้ามไว้นะมันไม่ตายดีแน่“ไม่ต้องมาทำซ่าเลยค่ะ ไม่สบายอยู่เจียมสังขารตัวเองด้
“ผมจะให้เงินสนับสนุนซ่อมแซมโรงเรียนหนึ่งล้าน ผมอยากให้เด็กๆมีห้องสมุด สนามเด็กเล่น อุปกรณ์การเรียน และสื่อการสอนที่ดีกว่านี้ ถ้าขาดเหลืออะไรอีกก็ให้ผู้ใหญ่ติดต่อลูกน้องผมได้เลย ส่วนของที่ผมเอามาให้ชาวบ้านผู้ใหญ่ก็เอาไปแจกจ่ายได้เลยไม่ต้องรอผม”“ขอบคุณครับที่เมตตาเด็กๆ ผมจะทำตามความประสงค์ของคุณมาร์ตินทุกอย่างครับไม่ต้องเป็นห่วง”“อ้าวคุณเฟิร์นตื่นแล้วเหรอครับ” ลีโอทักเสียงดัง มาร์ตินเลยหันมามองแล้วรีบเดินเข้ามาหา“ตื่นแล้วค่ะ” พิศลดายิ้มอย่างสดใสให้ลีโอ“ทำไมตื่นเร็วนักละทูนหัว” มาร์ตินเดินมารั้งร่างบางให้มาอยู่ในอ้อมกอด“หรือว่าไม่มีป๋านอนด้วยเลยนอนไม่หลับ” เสียงทุ้มกระซิบชิดริมหูบาง แล้วหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ ไม่สนใจสายตาของผู้ใหญ่ที่มองมาอย่างสนใจ ส่วนลีโอนั้นเขาชินกับภาพหวานแบบนี้ของเจ้านายอยู่แล้วเลยไม่รู้สึกอะไร นอกจากอิจฉาเพราะอยากมีคู่บ้าง“ไก่ขันหนูเลยตื่น ไม่ใช่เพราะไม่มีใครนอนกอดสักหน่อย” พิศลดาย่นจมูกใส่“แล้วมาคุยอะไรกับผู้ใหญ่แต่เช้าคะ” เธอแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว“ป๋าว่าหนูได้ยินหมดแล้วนะทูนหัว” มาร์ตินโยกศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู “นี่พิศลดาภรรยาผมครับผู้ใหญ่” ชายหนุ่มแนะนำให้ผ
กองถ่ายโฆษณาปักหลักถ่ายทำกันตั้งแต่เช้าตรู่ ที่ชายหาดปราณบุรี โดยมีนางแบบดาวรุ่งชื่อดังนามว่า แคตดี้ สาวสวยลูกครึ่งไทย-แคนนาดา วัย 24 ปี เป็นพรีเซนเตอร์แทนพริมาที่ถูกถอดตัวออกไป“พี่นุ่มคะ วันนี้คุณมาร์ตินจะมาดูการถ่ายทำด้วยใช่ไหม” แคตดี้ที่กำลังนั่งแต่งหน้า เอ่ยถามผู้จัดการส่วนตัวที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ“ใช่จ้ะ เดี๋ยวเราก็คงจะได้เจอ” สาวใหญ่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายนางแบบในสังกัด เพื่อเอาไปลงอัปเดตผลงานผ่านไอจีส่วนตัว“เดี๋ยวหนูไปเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำก่อนนะคะ” แคตดี้แต่งหน้าทำผมเสร็จแล้ว ก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุด คอนเซ็ปที่ถูกบรีฟมาในวันนี้เป็นแนวสปอร์ตเกี่ยวกับว่ายน้ำ ซึ่งเรื่องชุดว่ายน้ำถือว่าเป็นงานถนัดของเธอเลยละ หญิงสาวหมุนตัวไปมาหน้ากระจกบานใหญ่ มองสรีระของตัวเองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะสวมชุดคลุมเดินออกไปหาผู้จัดการส่วนตัว เพื่อลงไปยังสถานที่ ที่จะใช้ถ่ายทำ“เลิกมองนางแบบใส่ชุดว่ายน้ำได้แล้วค่ะ” พิศลดาดึงแขนแกร่งให้หันหน้ามาทางเธอ มาร์ตินระบายยิ้มกว้างมองใบหน้าสวยที่งอง้ำอย่างรักใคร่ระคนเอ็นดู มือใหญ่โอบกระชับเอวคอดกิ่วเข้ามาประชิดลำตัวหนา ปากได้รูปจูบลงบนขมับหอม“ป๋ามองภาพรวมต่างหาก ไ
พิศลดากับมาร์ตินนั่งดูการถ่ายทำในเช็ตที่สองข้างผู้กำกับโฆษณา แคตดี้เห็นว่ามาร์ตินมานั่งดูเลยทำอย่างเต็มที่ แต่นั่งได้ไม่นานพิศลดาก็ชวนออกไปที่อื่น เพราะเธอไม่อยากให้ตาเฒ่าของเธอมองไปทางนางแบบสาวนาน แม้จะรู้ว่ามันเป็นงานก็เถอะ“ไม่อยากให้ป๋ามองแคตดี้มากใช่ไหมทูนหัว เลยต้องรีบลากป๋าออกมาแบบนี้” มาร์ตินพูดอย่างรู้ทัน“รู้แล้วก็ไม่ต้องถามค่ะ” พิศลดาย่นจมูกใส่คนรู้มาก ก่อนจะอ้อนขอในสิ่งที่ตัวเองต้องการ “ป๋าขาหนูอยากว่ายน้ำ เราไปว่ายกันนะคะ นะนะ” แขนแกร่งถูกเขย่า สายตากลมโตก็มองอย่างออดอ้อน แล้วคนรักเมียหลงเมียอย่างมาร์ตินจะไม่ตามใจได้ยังไง ถึงจะรู้ว่าขัดใจเมียไม่ได้ก็ต้องขอสักหน่อยก็ยังดี“แต่มันไม่มีสระส่วนตัวนะทูนหัว ป๋าไม่อยากให้หนูว่ายน้ำรวมกับใคร แล้วอีกอย่างชุดว่ายน้ำหนูมีแต่โป๊ๆทั้งนั้นเลย”“เช้าขนาดนี้ยังไม่มีใครลงมาเล่นน้ำหรอกค่ะ สัญญาว่าจะว่ายไม่นาน ที่สำคัญชุดว่ายน้ำหนูก็ไม่ได้โป๊อะไรขนาดนั้นสักหน่อย รีบไปเปลี่ยนชุดกันเถอะค่ะ ชักช้าเดี๋ยวคนเยอะกันพอดี” พิศลดาลากแขนแกร่งให้เดินกลับไปเปลี่ยนชุดในห้องพัก เพราะตอนนี้เธออยากเล่นน้ำจะแย่อยู่แล้วสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของโรงแรมหรูตอนนี้ยัง
ตกเย็นมาร์ตินก็พาพิศลดาลงมางานเลี้ยงขอบคุณทีมงาน หลังจากที่เขาหายเข้าไปในห้องกับเมียก็ไม่ได้ออกอีกเลยจนกระทั่งตอนนี้ พิศลดาอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวตัวสั้น มีผ้าคลุมผืนบางอยู่บนไหล่ ส่วนมาร์ตินก็อยู่ในชุดลำลองสบายๆ เดินทักทายทีมงานอย่างเป็นกันเอง มือใหญ่ก็คอยโอบเอวบางไว้ไม่ห่างกาย“สวยๆ อย่างคุณเฟิร์นนี่มาเป็นนางแบบได้สบายเลยนะครับ” ผู้กำกับมือทองเอ่ยชมจากใจ พิศลดาก็ยิ้มแย้มไม่ได้แสดงท่าทีตื่นเต้นกับคำพูดนั้น เพราะไม่ได้อยากจะเป็นอยู่แล้ว“ผมไม่ให้เป็นหรอกครับนางแบบนะ” รู้อยู่แล้วว่าเมียสวยมาก สวยกว่านางแบบบางคนเสียอีก แต่เรื่องอะไรจะต้องให้คนอื่นเห็นความสวยนี้กันทั่วบ้านทั่วเมืองด้วย ขณะที่กำลังยืนคุยกันอยู่ นางแบบสาวที่เดินมากับผู้จัดการส่วนตัวก็เดินเฉียดไหล่พิศลดาไป แล้วยังหันมาเบะปากใส่อีก ทำให้พิศลดาหันขวับกลับไปมองอย่างโมโห เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่ๆยัยนั่นก็มาหาเรื่องซะงั้น“พี่มาร์ตินคะ” พิศลดาเรียกคนข้างกายที่กำลังคุยกับผู้กำกับอยู่ คนตัวโตหันมามองเมียตัวน้อยที่ยืนเม้มปากแน่น “ขอตัวตัวไปจัดการยัยนางแบบนมเล็กนั่นก่อนนะคะ” คนตัวเล็กทำท่าจะผละออกไปแต่ติดที่มือหนายึดเอวเอาไว้แน่น“ผ
“ถ้าไม่ใช่แฟนแล้วเป็นอะไรล่ะคะ ทำไมคุณมาร์ตินถึงต้องดูแลเอาใจใส่ขนาดนี้ น้องสาวรึเปล่าคะ” แคตดี้ถามต่อ“แล้วคุณนางแบบจอแบนราบอยากให้ฉันเป็นอะไรล่ะคะ กิ๊ก คู่ควง คู่ขา หรือว่าน้องสาว” พิศลดายกแก้วน้ำขึ้นมาจิบแล้วมองหน้าของผู้หญิงตรงหน้า“พูดจาให้มันดีๆ หน่อยนะคะ” แคตดี้กัดฟันพูด เมื่อโดนคนตรงหน้าลอยหน้าลอยตาพูดว่าเธอจอแบน“นั่นน่ะสิ เป็นแค่คู่ควงอย่าคิดว่ามีสิทธิ์มาพูดจากับคนของฉันยังไงก็ได้นะยะ คุณมาร์ตินช่วยสั่งสอนแม่เด็กปากดีคนนี้หน่อยนะคะ” ผู้จัดการสาวใหญ่ออกโรงปกป้องเด็กในสังกัดของตนเอง ส่งสายตาจิกกัดมายังพิศลดาที่นั่งยิ้มอยู่“เห็นทีว่าคงทำตามที่คุณผู้จัดการพูดไม่ได้นะครับ เมียผมดุถ้าผมช่วยคุณคงต้องนอนนอกห้องไปหลายเดือน อ่อ ขอแนะนำอย่างเป็นทางการคนนี้ไม่ใช่แฟนแต่เป็นเมียที่ผมเคารพรัก คนที่ควรจะพูดจาให้มันดีๆ หน่อยนะ มันเป็นพวกคุณสองคนไม่ใช่เมียผม ปากดีแบบนี้ระวังงานนี้จะเป็นงานชิ้นสุดท้ายนะ อย่าริลองดีเป็นอันขาด ไม่ได้ขู่นะแต่ทำจริง ผมเป็นคนที่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของรักของหวง โดยเฉพาะเมีย!” มาร์ตินพูดเสียงเหี้ยม จ้องหน้าผู้จัดการสาวใหญ่กับนางแบบสาวจอแบนอย่างที่เมียเขาเรียกตาวาวว
กลับมาจากปราณบุรีได้เพียงแค่สามเดียว มาร์ตินก็ต้องบินไปดูงานที่ได้รับเชิญมาจากเยอรมันนี ตอนแรกว่าจะพาเมียสุดที่รักไปด้วยแต่ก็ต้องอด เพราะพิศลดามีสอบเก็บคะแนน ทำให้มาร์ตินต้องไปกับสุธีร์และลีโอ นี่นับเป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่อยู่ห่างกันไกลคนละซีกโลก ถ้าไม่มีสอบสำคัญพิศลดาเองก็จะตามไปด้วย แต่มันไม่ได้จริงๆ มาร์ตินก็เลยต้องจำยอมอย่างไม่เต็มใจ“ป๋าขาไม่อยู่หลายวันแบบนี้น้องหนูอย่างแกเหงาแย่เลยสิ”“พูดจี้ใจจำมันทำไมชมพู่ เดี๋ยวก็ร้องไห้งอแงหรอกน่า ฮ่าๆ”พิศลดามองเพื่อนรักทั้งสองคนที่แซวเธอ ไม่อยากปฏิเสธหรอกว่าที่ชมพู่กับลิลลี่พูดนั้นไม่ใช่เรื่องจริง ตอนนี้เธอเริ่มจะคิดถึงตาเฒ่าแล้ว นี่เขาก็ไปได้สองวันแล้ว แม้จะโทรคุยกันมันก็ไม่เหมือนได้อยู่ใกล้ๆ ได้เห็นหน้า ได้กอดกันอยู่ดี “รู้ดีกันจริงๆ เลยพวกแกเนี่ย” หญิงสาวค่อนขอดเพื่อน“สอบย่อยเสร็จไปดูหนังกันนะอยากดูอะ” ลิลลี่ชวนเพื่อนรักไปดู เพราะตั้งแต่พิศลดามีแฟนพวกเธอก็ไม่ค่อยได้ดูหนังด้วยกันเท่าไหร่เลย“เออๆ ไปนะเฟิร์น ตั้งแต่แกมีป๋าคอยตามติดเนี่ย แกไม่ค่อยมีเวลาให้พวกฉันเลย” ชมพู่พูดอย่างงอนๆ“ฉันขอโทษน๊าที่ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนด้วย เดี๋ยววันนี้ฉัน
“ขอโทษค่ะ พอดีพรรณไม่ทันได้ระวัง” พรรณวดีเปลี่ยนท่าทีเมื่อเห็นชัดๆ ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร ลีโอกับสุธีร์สบตาอย่างรู้กันกัน ส่วนมาร์ตินนั้นเฉยๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจจะสนใจ แต่ตอนนี้ต่อให้ใครมานอนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าก็ไม่เอา เพราะมีเมียแล้ว แถมยังมารู้อีกว่านางเอกสาวตรงหน้าเป็นชู้กับสามีชาวบ้านอย่างนายศักดิ์ดา ทำให้เขาไม่อยากจะอยู่ใกล้ด้วยเลย“รู้ตัวก็ดี” มาร์ตินเบี่ยงตัวเดินออกห่างเพื่อที่จะเดินเข้าห้องพัก“เดี๋ยวก่อนค่ะ พรรณขอถ่ายรูปคู่กับคุณมาร์ตินได้ไหมคะ พรรณอยากเก็บเอาไว้เป็นที่ระลึก ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเจอกับคุณที่นี่นะคะ” พรรณวดียิ้มหวานเมื่อมาร์ตินชะงักเท้าลง“ผมไม่ถ่ายรูปกับคู่ควงของคู่แข่งทางธุรกิจ” นางเอกสาวถึงกับหน้าเสีย เมื่อมาร์ตินพูดเหมือนล่วงรู้ความลับของเธอ“คุณพูดอะไรคะ พรรณไม่เห็นรู้เรื่องเลย” พรรณวดีแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่อง ยิ้มหวานกลบเกลื่อนเพื่อตบตามาร์ติน“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอะไร งั้นขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะครับ” มาร์ตินหมุนตัวเดินกลับเข้าห้องพักไม่คิดจะเสวนากับนางเอกสาวอีก“คุณว่ามีใครรู้ไหมว่าเราแอบคบกัน” พรรณวดีถามหนุ่มใหญ่ที่เธอแอบเป็นกิ๊กลับๆ ด้วย เมื่อเขากลับเ
“ป๋ารู้ว่าเรากำลังมีลูก สัญญาว่าจะไม่ร้อนแรงมากกว่าปกติ ป๋าขอทำรักกับหม่ามี๊ก่อนนะลูก หนูได้ยินเสียงอะไรก็ไม่ต้องใส่ใจนะครับ หลับซะนะเด็กดีของป๋า ปิดหูปิดตาตัวเองไว้เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อ่าส์” มาร์ตินพูดกับลูกราวกับว่าลูกน้อยที่อยู่ในท้องเมียจะเข้าใจ“ลูกยังไม่รู้เรื่องสักหน่อย อ๊า อ๊าย” พิศลดาถูกดึงขึ้นมาให้นั่งคล่อมตักกว้าง เอวเล็กถูกจับไว้ให้ทำจังหวะการขย่มขึ้นลง พอได้ที่แล้วมาร์ตินก็ปล่อยให้เมียเป็นคนจัดการส่ายสะโพกด้วยตัวเอง ลำแขนแกร่งกอดรัดหลังบอบบางเอาไว้แน่น ปากร้อนไล่พรมจูบไปทั่วหัวไหล่เนียน ข้างแก้มชื้นเหงื่อ และมาจบที่ปากอวบอิ่มที่คอยแต่จะร้องครวญครางอยู่ตลอดเวลาสองร่างชื้นเหงื่อโรมรันพันตูเปลี่ยนท่าแล้วท่าเล่าจนพิศลดาต้องร้องขอให้หยุด เพราะร่างกายเธอรับไม่ไหวแล้วและรู้สึกสงสารลูกด้วย มาร์ตินเลยต้องหยุดเมื่อเมียหยิบยกลูกขึ้นมาอ้าง แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยให้เมียได้นอนสบายๆ ยังคงลูบไล้หน้าอกอวบเล่นอย่างมันส์มือ“เช้าแล้วพาไปอาบน้ำหน่อยสิคะ” พิศลดาเอียงหน้ามาบอกคนที่นอนซ้อนหลังที่กำลังสนุกกับหน้าอกของเธอ“นอนต่ออีกหน่อยเถอะไม่มีใครว่าอะไรหรอก ป่านนี้คุณพ่อคุณแม่คงรู้แล้ว
เมื่อรู้สึกเจ็บๆ บริเวณคอ มาร์ตินก็ลืมตาขึ้นมาแล้วก็ต้องยิ้มกว้าง เมื่อเมียปีนขึ้นมานอนทับเอาไว้ทั้งตัว ฝ่ามือหนาลูบสะโพกงอนที่อยู่ในชุดนอนบางเฉียบเบาๆ เมื่อเมียรักยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอ แต่ยิ่งลูบก็เหมือนกับว่าฟันซี่เล็กจะกดย้ำดขี้ยวลงไปอีก เมื่อทำร้ายร่างกายมาร์ตินจนพอใจแล้วพิศลดาก็เงยหน้าขึ้นมา ผมยุ่งๆ กับหน้าบึ้งๆ มันดูน่ารักน่าชังมากในสายตาของคนหลงเมีย“ทำไมรีบตื่นขนาดนี้ล่ะทูนหัวจ๋า ผัวพึ่งนอนไปได้แค่แป๊บเดียวเองนะ” ปากได้รูปกำลังจะยื่นมาจุ๊บที่ปากอวบอิ่ม แต่พิศลดาหันหน้าหนีแถมยังฟาดมือเข้าที่ปากมาร์ตินเต็มแรงจนร้อง “ซี๊ด เจ็บนะคนสวย ถ้าปากแตกขึ้นมาป๋าเลียหนู เอ๊ย! กินข้าวไม่ได้กันพอดี” มาร์ตินรีบแก้คำพูดเมื่อแม่เสือสาวมองตาขวางราวกับอยากจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ“ช่วยไม่ได้อยากหื่นเอง ปล่อยเลยไม่ต้องมากอด” พิศลดาแกะมือเหนียวหนึบออกจากเอว ไม่ต้องรอให้สั่งเป็นครั้งที่สองมาร์ตินก็รีบพลิกตัวเมียให้ลงไปนอนข้างๆ ส่วนตัวตัวเองก็รีบลุกขึ้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยความไวแสง สร้างความแปลกใจให้พิศลดาไม่น้อย”อ๊วก อ๊วก อ๊วกเสียงโอ๊กอ๊ากดังออกมาเป็นระยะ ก่อนที่ร่างระโหยโรยแรงจะเดินออกม
“โทรมาทำไม มีอะไรก็รีบๆ พูดมา ไม่ได้มีเวลามานั่งฟังทั้งวันหรอกนะ” น้ำเสียงขึ้นจมูกพูดออกมาอย่างไม่พอใจ“ก็พี่คิดถึงหนูกับลูกนี่นา ขอโทษที่พี่กลับมากระทันหันนะคนสวย ถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วจะรีบไปรับนะคะ ตอนนี้หนูอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ แล้วก็ต้นไม้ไปก่อนนะ” คิ้วเข้มๆ ที่ขมวดกันแน่นในตอนแรกเริ่มจะคลายออก เมื่อได้คุยกับเมีย แต่แค่แป๊ปเดียวก็กลับมาพันกันยุ่งเหมือนเดิม“ไม่ต้องมาอ้าง พี่มาร์ตินเบื่อหนูกับลูกแล้วใช่ไหม ถึงได้ทิ้งหนูกับลูกไปแบบนี้ ไอ้คนใจร้าย ไอ้เฒ่าบ้า ไอ้คนหลอกลวง ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไง คอยดูนะหนูจะไปหาพ่อให้ลูกใหม่ ไม่เอาคนแก่ๆแล้ว จะไปหาหนุ่มๆ หล่อๆ ที่รักหนูกับลูกจริง แล้วก็ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ พรุ่งนี้จะส่งใบหย่าไปให้ ลาก่อนไอ้เฒ่าบ้า!” พิศลดาพูดฉอดๆ น้ำหูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย จนคนในร้านที่กำลังนั่งทานไอศครีมอยู่ถึงกับตกอกตกใจ หันมามองแล้ววิเคราะห์กันไปต่างๆ นานา“น้องเฟิร์น มันไม่ใช่อย่างที่หนูคิดนะ โธ่เว้ย! น้องเฟิร์นเลิกร้องไห้ได้แล้วคนดี พี่ใจจะขาดแล้วนะ แพ้ท้องอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย!” มาร์ตินตะโกนใส่โทรศัพท์หน้าดำหน้าแดง แต่พิศลดาก็ไม่สนใจยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น จนต้นไม้ต
“พ่อจ๋าพี่มาร์ตินเขาหายไปไหนแต่เช้าคะ” พิศลดาเดินหน้ายุ่งออกมาจากห้องนอน ตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าตาเฒ่ามันทำให้เธอหงุดหงิด“ไอ้ฝรั่งมันต้องไปคุยงานกับลูกค้า เห็นบอกว่างานด่วน ออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ป่านนี้ก็คงจะถึงกรุงเทพแล้วล่ะ” พ่อสุชาติบอกลูกสาวตามที่ลูกเขยได้บอกเอาไว้ก่อนจะไป“กลับกรุงเทพแล้วทำไมไม่บอกหนูสักคำ นี่เขาไม่รักหนูแล้วใช่ไหมคะ” พิศลดาเบะปากจะร้องไห้ มือก็คอยลูบหน้าท้องตัวเอง “ป๋าเขาไม่รักหนูกับหม่ามี๊แล้วแน่ๆ เลยลูก ถึงทิ้งเราไปอย่างนี้” มือบางปาดน้ำตาตัวเองออกจากหางตาตัวเองป้อยๆ“ไปกันใหญ่แล้วลูกคนนี้ ไอ้ฝรั่งมันไปทำงาน ไม่ได้ทิ้งแกกับลูกไปไหนสักหน่อย เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวลูกก็ร้องตามหรอก ลงไปกินข้าวกับพ่อดีกว่า ป่านนี้หลานตาหิวแย่แล้ว” พ่อสุชาติเบี่ยงเบนความสนใจของลูกสาว พิศลดาสะอื้นน้อยๆ เดินตามพ่อลงไปข้างล่าง เพราะเริ่มจะหิวแล้วเหมือนกัน“น้องเฟิร์นร้องไห้ทำไมล่ะลูก ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า” แม่นวลพรรณที่กำลังตั้งโต๊ะรอพ่อลูก หันมาเห็นลูกสาวเดินร้องไห้ลงบันไดบ้านมาเลยรีบเดินไปประคองมานั่งที่เก้าอี้“หนูคิดถึงพี่มาร์ตินค่ะแม่” ร่างบางโผเข้ากอดมารดาแน่น ร้องไห้โยเยเหมือน
“นั่งสิวะไอ้ฝรั่งจะยืนนิ่งอีกนานไหม”“ก็กำลังจะนั่งอยู่นี่ไงครับ” มาร์ตินทรุดตัวลงนั่งก้นยังไม่ทันจะแตะโซฟาดี เมียรักก็ทิ้งตัวลงมานั่งบนตักเขา แขนแกร่งเลยรีบกระชับเข้าที่เอวคอดกลัวว่าเมียจะหล่นลงไปแล้วอาจจะกระทบกระเทือนลูก“ทำไมไม่นั่งลงที่โซฟาดีๆ ยัยเฟิร์น ท้องอยู่หัดระวังตัวหน่อย แกจะทำตัวเหมือนปกติไม่ได้แล้วนะ ทำอะไรนึกถึงลูกให้มากๆ” พ่อสุชาติติเตียนลูกสาวที่ทำอะไรไม่รู้จักระวัง“ก็หนูอยากนั่งตักพี่มาร์ติน ไม่ได้จะทำอะไรที่มันอันตรายสักหน่อย” พิศลดาหน้างอ เอียงหน้าเข้าซบที่อกอุ่นของสามีอย่างงอนๆ“แล้วทำไมจะต้องอยากไปนั่งตักมันขนาดนั้นด้วย ยัยลูกคนนี้หนิ ถึงแกกับมันจะจดทะเบียนจนมีหลานให้ฉันแล้ว แต่ฉันก็ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา ฮึ่ย!”“พ่อก็อย่าไปว่าลูกสิ นี่ก็คงเป็นอาการอย่างหนึ่งของคนท้อง ไม่อย่างนั้นลูกคงไม่ทำแบบนี้ต่อหน้าเราหรอก” แม่นวลพรรณเข้าใจอาการของลูกดีเลยอธิบายใหคุณพ่อจอมหวงได้เข้าใจ“คุณพ่ออย่าดุเมียผมมากนะครับ เดี๋ยวร้องไห้ขึ้นมาจะยุ่ง เมียนั่งตักผัวไม่แปลกหรอกครับเรื่องปกติ ทำใจให้ชินนะครับคุณพ่อคงได้เห็นแบบนี้บ่อยๆแน่” มาร์ตินยิ้ม แล้วเกยคางไว้บนไหล่บาง“เหอะ!
“อือ” เสียงอืออาดังขึ้นอย่างขัดใจเมื่อถูกรบกวน แต่แค่พักเดียวก็หลับสนิทเหมือนเดิม เพราะมีมือใหญ่คอยลูบหลังขับกล่อมผ่านไปไม่นานคนหิวนมเมียก็หลับทั้งที่นมยังคาปาก แม้จะหลับแต่ก็ยังคอยดูดเป็นระยะอย่างกับเด็กติดขวดนม ขาก็เกี่ยวก่ายกันเอาไว้จนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน“เรากำลังจะมีหลานจริงเหรอแม่นวล อย่าหลอกให้ฉันดีใจเล่นนะ” พ่อสุชาติเขย่าแขนเมียอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าจะได้ยินข่าวดีเร็วขนาดนี้“จริงสิ ตามาร์ตินพาไปตรวจมาแล้ว เรากำลังจะมีหลาน” แม่นวลพรรณย้ำให้ให้สามีที่กำลังจะได้เป็นตาได้ฟังชัดๆ“โอ๊ย! งั้นผมก็เป็นลุงจริงๆ แล้วสิ เมื่อคืนเราพึ่งจะคุยเรื่องนี้กันอยู่เลย วันนี้ความฝันของพวกเราเป็นจริงแล้ว อย่างงี้ต้องขอบคุณพี่มาร์ตินที่ทำให้พวกเราสมหวังกันเร็วแบบนี้” ต้นไม้ยกความดีความชอบให้สามีน้องสาวเต็มที่“แล้วตอนนี้ยัยเฟิร์นกับไอ้ฝรั่งอยู่ไหน”“อยู่บ้าน ตอนนี้คงกำลังนอนพักผ่อนกันอยู่ คนท้องต้องนอนเยอะๆ เราอย่าพึ่งไปกวนเลยไว้ตอนเย็นค่อยกลับไปคุยกัน มาคิดกันดีกว่าว่าเราจะซื้ออะไรบำรุงลูกบำรุงหลานเราบ้าง” สามคนพ่อแม่ลูกช่วยกันคิดของบำรุง พอได้รายการที่ต้องการแล้วแม่นวลพรรณก็รีบไปซื้อมาจัดเ
“หนูเดินเองได้ค่ะ ทำไมจะต้องอุ้มด้วย” พิศลดาหน้าบึ้ง มองชาวบ้านที่มาหาหมออย่างอาย ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องทำให้เธอเป็นจุดน่าสนใจแบบนี้ด้วย มือที่ปิดจมูกไว้ก็ยังไม่ยอมเอาออก จนมาร์ตินเห็นแล้วขัดใจร่ำจะดึงออกอยู่หลายครั้ง“ผัวอุ้มเมียที่ไม่สบายมันผิดตรงไหน อีกอย่างหนูจะปิดจมูกอีกนานไหม กลิ่วผัวมันเหม็นถึงขนาดทนไม่ได้เลยรึไง น่าหงุดหงิดชะมัด โรคห่าโรคเหวอะไรกันวะ” เสียงบ่นดังๆ ทำให้คนรอบข้างที่เดินไปเดินมาภายในโรงพยาบาลหันมามองมาร์ตินเป็นตาเดียว“วางลงได้แล้วค่ะ จะได้แจ้งเจ้าหน้าที่ว่ามารักษาอาการเบื่อผัว” พิศลดาดิ้นลงเพื่อที่จะแจ้งเจ้าหน้าที่ ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ว่ามาพบหมอ แจ้งเรียบร้อยแล้วพิศลดาและมาร์ตินก็มานั่งรอเวลาให้หมอเรียก แต่ทั้งคู่นั่งห่างกันคนละฝั่ง เพราะพิศลดาไม่ยอมให้นั่งใกล้ๆ สร้างความหงุดหงิดงุ่นง่านให้กับคนรักเมียเป็นอย่างมากรอไม่นานพยาบาลก็เดินมาเรียกให้พิศลดาไปพบคุณหมอ โดยมีมาร์ตินเดินตามติดเข้าไปด้วย แม้เมียจะบอกให้นั่งรอข้างนอกแต่เขาก็ไม่ยอม“ตกลงเมียผมเป็นอะไรครับ บอกผมมาสักทีเถอะมัวแต่นั่งยิ้มอยู่ได้ ผมไม่ขำด้วยหรอกนะ คนจะเป็นจะตายยังมีหน้ามายิ้มรื่นเริงอีก เตะปา
“หนูเป็นอะไรน้องเฟิร์นไปบอกว่าพี่เขาเหม็นได้ยังไง ตัวสะอาดสะอ้านหอมฟุ้งซะขนาดนี้” แม่นวลพรรณจับแขนลูกเขยอย่างเห็นใจ ไม่รู้ว่าลูกสาวนางแกล้งหรือเหม็นจริงๆ กันแน่ พ่อลูกบ้านนี้ยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้อยู่ นี่ก็ไม่รู้ว่าแอบไปวางแผนแกล้งมาร์ตินกันรึเปล่า“เอาล่ะๆ ไอ้ฝรั่งแกนั่งข้างแม่นวลไปโน่น ส่วนยัยเฟิร์นก็นั่งข้างพ่อนี่มา แยกๆ กันนั่งจะได้กินข้าวกันสักที” พ่อสุชาติดึงแขนลูกสาวให้ลงมานั่งข้างตัว“กินข้าวกันลูกมาร์ติน”“ครับคุณแม่” มาร์ตินนั่งลง สายตาก็จับจ้องไปที่ใบหน้าสวยของเมียที่แทบจะไม่มองเขาเลยด้วยซ้ำ ตักนั่นตักนี่เอาใจพ่อกับแม่อย่างเดียว“กินเยอะๆ นะจ๊ะพ่อแม่ ทานสิคะพี่มาร์ติน ทำไมยังไม่กินอีก หนูไม่ตักให้หรอกนะ” มือบางคอยตักอาหารให้พ่อกับแม่ แล้วก็ดุตาเฒ่าที่เอาแต่นั่งเขี่ยข้าวในจานมองหน้าเธอ“ครับ”หลังกินข้าวเสร็จคนโดนเมินจะเดินเข้าไปหาเมียทั้งที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เมียก็เดินหนีไม่ยอมให้เข้าใกล้ ทำอะไรไม่ได้เลยเดินมาที่คอกควายเพื่อระบายความทุกข์“พวกแกรู้ไหมว่าวันนี้ฉันยังไม่ได้หอม ยังไม่ได้จูบเมียเลย จะลงแดงตายอยู่แล้วเนี่ย ฉันทำอะไรให้ไม่พอใจวะ เมื่อวานยังปกติดีอยู่เลย พอเช้
“โอ๊ย! มึนหัวจังวะ”“ฮื่อ”“เมียจ๋า”“เมี๊ยว เมี๊ยว”พ่อสุชาติลืมตาขึ้นมาก่อนคนแรก ลุกขึ้นนั่งด้วยความทุลักทุเล เมื่อคืนดื่มหนักมากเลยทำให้ปวดหัวตุบๆ อยู่แบบนี้ กวาดสายตามองเพื่อนร่วมห้องนอนที่สะลึมสะลือ ก่อนจะค่อยๆ เอาหมอนไล่ตีลูกชายกับลูกเขยให้ตื่น “ไอ้ฝรั่ง ไอ้ต้นไม้ จะนอนกินบ้านกินเมืองกันอีกนานไหมวะ ตื่นๆ”“เมียจ๋าขอนอนต่ออีกหน่อยนะยังไม่อยากตื่นเลย อืม”“ฉันไม่ใช่เมียแกโว้ย! ไอ้บ้า”“เรียกยากเรียกเย็น ฉันไม่เรียกพวกแกแล้ว ไปกับตาดีกว่าครีมโอ ปล่อยให้ไอ้พวกขี้เซามันนอนกันต่อไปให้พอ”“อ่าว ตื่นแล้วเหรอพ่อ ต้นไม้กับมาร์ตินยังไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ย”“ยัง นี่ยัยเฟิร์นก็ยังไม่ตื่นใช่ไหม งั้นแม่นวลก็เอาครีมโอไปก่อน ฉันจะไปอาบน้ำสักหน่อยเหนียวตัวจะแย่อยู่แล้ว” แม่นวลพรรณพยักหน้า รับเอาครีมโอมาอุ้มแล้วพาเดินลงไปข้างล่าง“เราไปเดินเล่นกันดีกว่าเนอะลูกเนอะ”พิศลดานอนหลับตาพริ้มอยู่ดีๆ ก็ต้องหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน มือบางปัดป่ายสิ่งที่ซุกอยู่แถวๆซอกคอ แต่สิ่งน่ารำคาญก็ยังไม่ยอมออกไป “อื้อ” มาร์ตินไม่สนใจอาการขัดขืนยังคงซุกหน้าเอาไว้แน่น จนพิศลดาทนไม่ไหวต้องลืมตาขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ “ป๋าออกไ