หวานใจรุ่นพี่สุดหล่อ ep 4 ตอนไม่อยากเจอก็ดันมารู้จัก

พักเที่ยงแคทเปิดดูเงินในกระเป๋า นึกถึงตอนที่ตัวเองมีเงินน้อยนิดแค่พอซื้อขนมปังหนึ่งชิ้นมากินรองท้องตอนอยู่โรงเรียนเก่าสมัยที่แม่ยังไม่มีแฟนเป็นชาวต่างชาติ 

แต่ตอนนี้ต่างไปแล้ว หลังจากตอนนั้นก็เริ่มมีเงินใช้  ในกระเป๋ามีเงินพอสำหรับข้าวสามมื้อ แถมค่าขนมค่าน้ำยังเหลือพอใช้จ่ายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเธอรู้สึกดีกว่าปกติ แล้วทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้างจากเหตุการณ์เลวร้ายที่เพิ่งเจอมา

แคทเดินถือถุงเงินไปทางร้านขายผลไม้

มีกลุ่มคนคุยกันเสียงดังเต็มโรงอาหารเสียงดัังชนิดที่ว่า ถึงไม่ตั้งใจฟังก็ได้ยิน โดยเฉพาะยิ่งอยู่ไม่ห่างมากแล้วยิ่งชัด

"เคมึงทำไมไม่เปลี่ยนชุดพละวะ ทุกทีก็ไม่เคยเห็นว่าไม่ใส่มา"

"ลืมเอามา" น้ำเสียงของหนุ่มหล่อดูเหมือนไม่อยากจะตอบเท่าไหร่ อาจจะเพราะไม่อยากโกหกเพื่อนตัวเอง

"ลืมเอามา....มึงนี่นะทีหลังอย่าลืมนะไอ่ห่า อาจารย์สมองกล้ามเนื้อนั่นจ้องจะเอาเปรียบมึงอ่ะ เขาเกลียดพ่อมึงจะตาย ตอนม.5มึงจำไม่ได้หรอจ้องจะหักคะแนนมึงจนจะตกวิชาแกอ่ะ"

แคทที่บังเอิญได้ยินชื่อเคก็หลบมุมแอบมองไปยังต้นเสียง และก็ใช่เป็นเขาจริงๆ เพียงเธอมองเห็นเขาก็เสียอาการจนเขินหน้าแดง  อีกทั้งหัวใจยังเต้นแรงเหมือนกำลังจะระเบิดซะแล้ว

เพื่อนในแก๊งของเค ที่มีชื่อว่าบอล มองไปเห็นชายเสื้อหนึ่งเข้ามันคุ้นตามากๆ เป็นเสื้อตัวเดียวในโรงเรียนนี้ มันคือเสื้อของเค ที่ใส่มาตั้งแต่สมัยม.4 ถูกก้นบุหรี่ของเพื่อนอีกคนจิ้มจนเป็นรอยแปลกๆไม่ซ้ำใครแน่นอนชนิดที่ว่าเห็นแค่ด้านหลังก็รู้ว่าเพื่อนอยู่ไหน

เพราะแบบนั้นเขาตกใจมากมองสลับไปมา ในเมื่อเพื่อนเขาก็ใส่เสื้อกันหนาวยืนอยู่นี่ แล้วที่เขากำลังเห็นอยู่เสื้อตัวนั้นใครเป็นคนใส่

เคเคยบอกเพื่อนที่สนิทกันในกลุ่ม เล่าให้ฟังว่าจะเก็บเสื้อตัวนี้ไว้แทบไม่ใส่อีก เพราะเพื่อนคนนั้นตายจากมะเร็งชนิดหนึ่ง ซึ่งเพื่อนคนนั้นเครียดจนต้องสูบบุหรี่ตั้งแต่อายุยังน้อย ทำไปเพื่อแก้เครียด

ตัดใจที่จะรอวันตายตัวเองไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นใช้ชีวิตในทุกๆวันเหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิตเสมอ แต่ก็ต้องมาสะดุดเพราะเค เขาขึ้นชื่อเรื่องรังแกเด็กใหม่ เพื่อนคนนั้นย้ายมาเรียนห้องเดียวกันกับเคเลยถูกรังแกสารพัด

ก่อนที่จะตายไม่นาน ผู้ชายคนนั้นบอกเคว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งและแอบจิ้มก้นบุหรี่ใส่เสื้อเคไว้จนฝากรอย

ก่อนที่จะรู้ถึงเหตุผลสำคัญนั้นเพื่อนคนนั้นก็เสียไปแล้ว  เขาดูเปลี่ยนไปหลังจากเหตุการณ์นั้น อย่างกับคนละคน จากที่เคยมีข่าวเสียหายอยู่แทบทุกวันว่าไปรังแกคนอื่น จนได้ฉายารุ่นพี่สุดโหดกลับมาตอนนี้คนสนิทแทบจะให้ฉายาใหม่ว่าพ่อพระ ซึ่งดูต่างจากเดิมแบบสิ้นเชิง ไม่มีใครรู้เหตุการณ์เบื้องลึกเบื้องหลังสักเท่าไหร่อีกทั้งเขาก็ไม่ยอมบอกด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากตอนนั้น

แต่ตอนนี้เสื้อตัวนี้กลับอยู่บนตัวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งทำเอาบอลจ้องอยู่นาน ก่อนจะกำลังพูดทักขึ้น เคที่มองไปเห็นอะไรแปลกๆนั้นก่อนก็รีบยืนลุกมาบังรอยเสื้อนั้นไว้ไม่ให้ใครในกลุ่มเห็นอีก

ส่วนแคทก็งงๆว่าทำไมเขายังมีหน้ามาใกล้เธอเขาไม่เสียอาการบ้างเหรอ หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์นั้นมาเขายังหน้านิ่งอยู่อีกงั้นเหรอ    ดูต่างจากเธอมากเลยที่ตื่นเต้นอยู่แทบทุกวินาทีไม่หาย

ในตอนที่กำลังยืนงง ๆ อยู่ โซดาลากแขนแคทออกมาจากตรงนั้น มือหนึ่งจ่ายค่าลัดคิวแล้วเอาผลไม้มาโดยไว

"แก ออกมาด่วนเลยนะ"

"ฮะ    ออกมาจากอะไรเหรอแค่ไปซื้อผลไม้เอง"

"ก็พี่คนนั้นไง" โซดาชี้ไปทางพี่เคโดยตรงจนคนในกลุ่มเห็น ตัวของโซดาก็ลุกลี้ลุกลน หลบแทบไม่ทัน  ท่าทีดูกลัวปนตลก  ก่อนจะรีบถอยห่างออกมาอีกครั้งแทบลับสายตา

"อ่า คนนั้นทำไมเหรอ..?"แคทถามไปในตอนที่หยุดเดิน

"ก็พี่เขาน่ะ ชอบหาเรื่องนักเรียนใหม่ แบบเธอนี่เหยื่อชั้นดีเลยนะรู้ไว้เลย ต้องห่าง ๆ พี่เขาไว้ไม่เจอเลยดีที่สุด"

"ขนาดนั้นเลยเหรอ เล่าเพิ่มได้มั้ยอ่ะ"

"ได้อ่ะมันได้ แต่เล่าตรงนี้ไม่ดีคนเยอะไป เดี๋ยวชวนนาวไปเล่าด้วยคน ถึงพี่เขาจะรูปหล่อพ่อรวยก็เถอะแต่ก็มีเรื่องที่ควรระวังด้วย"

แคทคิดว่าเรื่องนี้ชักน่าสนใจเข้าเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่รู้สึกตัวเลยว่าทำไมจู่ ๆ เธอถึงอยากรู้เรื่องของผู้ชายคนนั้นขึ้นมาขนาดนี้

หลังจากนัดเวลาว่างคุยกันได้จบคาบเรียนภาคเย็น เหลือแค่รอรถกลับบ้านมารับ ทั้งสามคนเลยนัดกันไปเล่าเรื่องที่ศาลาไม้

เพื่อนใหม่ทั้งสองคนพยายามเล่าเรื่องนั้นให้ฟัง เกี่ยวกับรุ่นพี่เคถึงวีรกรรมต่างๆที่เขาทำ ซึ่งทั้งสองคนก็เล่าไม่หมดด้วยความที่วีรกรรมเยอะมากเลยยกมาแค่บางเรื่องเท่านั้น

แต่สรุปใจความได้โดยรวมประมาณว่าพี่ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมากเหยื่อส่วนมาก มักจะเป็นนักเรียนใหม่ทำให้เตือนกันปากต่อปากว่าให้นักเรียนใหม่ระวังตัว  ตอนพี่เขาลงมือนั้นหนักหนามาก กระดูกหัก ช้ำใน ฟันหลุด หนักสุดถึงขั้นตัดอวัยวะเพศรุ่นพี่อีกคนเลย

แต่น่าแปลกคือบ่อยครั้งที่เห็นเขาก็ดูปกติดี แต่บางครั้งก็เหมือนเป็นคนละคนทำแต่เรื่องที่รุนแรงและร้ายแรง  แถมคนที่เห็นเหตุการณ์ก็บอกกันมาว่าท่าทีเขาดูพึงพอใจมาก ก็เลยได้ฉายาว่ารุ่นพี่ซาดิสม์ด้วยอีกหนึ่งชื่อสำรองที่คนในโรงเรียนตั้งให้  

ยังมีข่าวเรื่องผู้หญิงด้วยแต่เรื่องพวกนี้เชื่อยากเพราะพี่เขาหล่อหลายสิบคนต่างก็อ้้างว่าเคยคบพี่เขาเป็นแฟน ได้คุยกับพี่เขาบ้างล่ะ บางคนไม่ได้เป็นแฟนแต่เล่าว่าพี่เขาบังคับจูบด้วย สารพัดข่าว เลยไม่รู้อะไรจริงไม่จริง

"นั่นมาเฟียดีๆนี่เองไม่ใช่เหรอที่ฟังมา ไม่เหมือนนักเรียนเลยสักนิด"

"เห็นด้วยกับแคทพูดนะ พูดถึง....หรือว่าพี่เขาจะเรียนจบไปเพื่อเป็นมาเฟีย" มะนาวพูดเสริมแบบติดตลก

"บ้าแล่ว มาฟงมาเฟียอะไรกันล่ะ พ่อเขามีอิทธิพลมากกว่ามาเฟียซะอีก เป็นถึงว่าที่นายกคนใหม่เลยนะรู้เปล่า"

"พูดเป็นเล่นน่ะจะเป็นว่าที่นายกคนใหม่ได้ยังไงนายกก็ต้องมาจากเสียงประชาชนไม่ใช่เหรอผลโหวตพวกนี้น่ะ"

"ใครบอกล่ะของพวกนี้มันล็อคมงกันได้"

"โอ้แม่เจ้า" มะนาวตกใจแรงกับประโยคที่โซดาพูด

"แล้วแม่พี่เคล่ะเขามีบทบาทอะไรยังไงบ้างไหม" แคทถาม

"ไม่รู้อ่ะ นาวรู้ป่าวอ่ะ" โซดาหันไปถามมะนาวดู หญิงสาวนั่งนึกอยู่สักพักก่อนจะนึกขึ้นได้

"บทบาทเหรอ ไม่มีหรอกรายนั้นไม่มีข้อมูลหลุดออกมาเลย เหมือนจะไม่เคยมีใครพูดถึง แต่ที่รู้มาก็คือ...."

"คืออะไรวะนาวรีบพูดดิ"

"เอาหูมานี่ทั้งสองคนเลย" มะนาวเรียกทั้งสองคนไปฟังใกล้ๆ

"ที่รู้มาก็คือลือกันมาว่าแม่ของพี่เคตายเพราะพ่อเขาเองนั่นแหละ" 

"เห้ย....เรื่องจริงไหมเนี่ยมะนาว" แคทตกใจกับประโยคที่ได้ยินสุด ๆ ถึงจะยังไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงไหม แต่ก็ดูเป็นข่าวที่น่าตกใจอยู่ดี

"เออนั่นดิข่าวจากไหน ข่าวโคมลอยป่าว"

"ข่าวจากเพื่อนของพี่เคนั่นล่ะ"

"เพื่อน...?"

"ก็เพื่อนในกลุ่มพี่เคน่ะ ที่จริงก็มีคนที่เกลียดพี่เคอยู่ในนั้นด้วยแต่ไม่ได้แสดงตัว เวลามีข่าวออกมาก็เลยไม่รู้ว่าใครปล่อยข่าวแน่ชัดได้ข้อมูลมาขนาดนี้ก็สุดยอดแล้ว"

"ฟิวส์แบบเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเหรอ?" แคทถามขึ้น

"ใช่"

ความสัมพันธ์ที่ได้ฟังมาทั้งหมดนั้นดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนแปลกๆเอาเป็นว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ไม่น่าเข้าไปยุ่งด้วยเลย

ถ้าเข้าไปยุ่งวุ่นวายด้วยชีวิตน่าจะไม่เป็นสุข

หลายวันต่อมาเหมือนจะสมพรปาก ปากก็บอกว่าไม่ควรไปยุ่งด้วย แต่ดวงชะตาก็ชอบผลักไส ส่งเธอและเขามาเจอกันในคาบเรียนวิชาคหกรรมที่เสริมเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องทำอาหารโดยบังเอิญ

จากเรื่องราวที่ฟังมาทั้งหมดดูเขาไม่น่าจะเป็นคนทำอาหารเก่งนะ เป็นการเรียนคาบแรกตอนเช้าแถมวิชานี้ยังเรียน 2 ชั่วโมงติด อาจารย์ประจำวิชาเข้ามาด้านในห้องครัวสำหรับฝึกสอน คาบเรียนพรุ่งนี้จะเป็นการคละเรียนแยกเป็น ม. ต้นและ ม. ปลาย ดังนั้นแคทจะได้อยู่ร่วมกับรุ่นพี่ ม. ปลาย ม.4ถึง6

เหมือนว่าวิชาเรียนนี้ผู้หญิงจะเยอะไม่น้อย แถมทุกสายตาก็จ้องมาที่รุ่นพี่เค  คาดว่าส่วนหนึ่งคงเพราะมีสาวๆตามเขามาสมัครเรียนแน่นอนคนถึงเยอะ อาจารย์เริ่มกล่าวทักทายและเริ่มมอบหมายงาน

"สวัสดีจ้ะทุกคน เนื่องจากเวลาเรามีไม่มากเราก็จะมาทำตามปีก่อนๆที่เคยทำนะ  จับคู่ทำอาหารยังไงล่ะ" น้ำเสียงอาจารย์ดูติดตลกและสบายอารมณ์สุดๆไปเลย

'จับคู่ทำอาหารอย่างนั้นเหรอ?' คิดในใจ คนในนี้มีราวๆ 50 คน เท่ากับว่าจะต้องมี 25 คู่ และแคทต้องมาลุ้นว่า 1 ใน 25 คู่ จะไม่ใช่เธอที่ได้จับคู่ทำอาหารกับรุ่นพี่เคนั่น มีหวังถ้าเธอได้คู่กับเขาจริงๆชีวิตคงไม่สงบสุข เพราะสายตาของผู้หญิงเหล่านั้นมันน่ากลัว เหมือนไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ก็จะถูกฉีกกระชาก หากไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายหน้าตาดีคนนี้

 เวลาจับคู่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุดท้ายเธอก็ได้คู่กับพี่เคจริงๆอย่างกับประโยคที่ว่าไว้ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น....ถึงเธอจะไม่ได้เกลียดพี่เขาก็ตามทีแต่ก็กลัวนั่นแหละ ว่าจะโดนเล่นงานแบบข่าวลือ

คนที่ไม่ควรจะอยู่ด้วยก็ได้มาอยู่ติดกันซะได้

"สวัสดีน้อง...." รุ่นพี่เคกล่าวทักทายเธอ เพียงแค่นั้นสายตาพิฆาตก็จ้องมองอย่างไม่วางตาทุกการกระทำต่อจากนี้ แค่ได้ยินคำทักทายเธอก็รู้สึกได้ถึงหายนะที่กำลังจะตามมา เรียกได้ว่าวิญญาณแทบจะหลุดออกจากร่าง ถึงในใจลึกๆจะแอบรู้สึกดีเพราะมีหนุ่มหล่อมาทักทายก็เถอะ แต่ถ้าตามมาด้วยความชิบหายก็ไม่น่าดีใจเลย

"คะ...คะ" รุ่นพี่เคสุดหล่อเห็นเธอตอบแบบนั้นก็ยิ้มขำๆ

"ไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่วันนั้น แต่วันนี้โลกกลมจังเลยที่อยู่ด้วยกัน"  พี่คนนั้นทักทายเธอน้ำเสียงไปทางมีความสุขซะมากกว่า ดูไม่ดุและน่ากลัวอย่างที่คิดเลยสักนิด ทำเอาเหวอนิด ๆ

"อ๋อ แฮะๆ"ในใจแคทตอนนี้เอาแต่ภาวนาให้รีบจบคาบเรียน

"เธอตอบเป็นประโยคบ้างสิถ้าทำแบบนี้พี่จะขำเรานะ"หญิงสาวได้ยินแบบนั้น เลยพยายามรวบรวมความกล้าตอบออกไปเป็นประโยค นึกคิดไปว่าไม่อย่างนั้นบรรยากาศคงน่าอึดอัดกว่าเดิมถ้าพี่เขาหัวเราะอย่างมีความสุขออกมา ในขณะที่พี่เขาอยู่กับเธอต้องผิดสังเกตทุกคนสุด ๆ จนเป็นเรื่องใหญ่โตแน่เลย

"หนูชื่อแคทค่ะ ส่วนพี่เคหนูรู้จักแล้วก็เพราะพี่เป็นคนดัง"

"โอเคค่อยดูปกติขึ้นมาหน่อย" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก เดิมทีก็หน้าตาดีอยู่แล้วยังมายิ้มใกล้ๆแบบนี้อีก ชัดเจนแบบ full hd ยังไงก็ไม่รู้ หัวใจเหมือนตกลงที่พื้นแล้วแทบหยุดเต้นไปเลย

โชคดีที่ได้สติกลับมาหลังจากอาจารย์เริ่มจัดแจงอธิบายรายละเอียดให้ฟัง พร้อมกับยื่นหนังสือเล่มหนึ่งมาให้เป็นหนังสือที่มีสูตรอาหารด้านในแถมยังมีแสตมป์เก็บแต้ม อาจารย์แจ้งว่าหากบัดดี้คู่ไหนเก็บแสตมป์นั้นจนครบถือว่าจบการเรียน และจะได้คะแนนเต็มแต่หากว่าแสตมป์ของคนไหนไม่ครบจะถือว่าไม่ตั้งใจเรียน และอาจจะส่งผลถึงการไม่ได้รับวุฒิตอนจบการศึกษา ม.ปลายที่โรงเรียน สาเหตุที่ต้องทำแบบนี้เพราะเป็นวิชาที่ผู้ปกครองของนักเรียนต้องการให้นักเรียนทำมากที่สุดดังนั้นทางโรงเรียนจึงให้คุณค่ากับสิ่งนี้เป็นพิเศษ

ซึ่งอาจารย์ยังไม่ให้เริ่มทำในคาบแรกวิชานี้ บอกเพียงให้คู่บัดดี้ไปเตรียมตกลงคุยกันว่าจะส่งอาหารชนิดไหนมาลงแข่งเก็บคะแนนแสตมป์แต่ละดวงจะมีดาวอยู่ 3 ดวง

1ดาวคืออร่อยมาก

2ดาวคืออร่อยมากและฉลาดคิด

3ดาวคือเพอเฟค แต้มนี้สามารถรวบรวม2ครั้งเพื่อแลกแสตมป์พิเศษเพิ่มอีก 1 ดวงได้ ซึ่งการทำแบบนี้ ถือเป็นการเสริมคะแนนในการเก็บคะแนนได้ง่ายขึ้นประหยัดค่าใช้จ่ายมากขึ้น

แต่ในอีกมุมหนึ่งหากคนที่มีแสตมป์พวกนี้แต่ไม่ได้ใช้งานก็สามารถนำแสตมป์พวกนี้ไปขายส่งต่อได้ซึ่งลูกคนรวยในโรงเรียนนี้ยินดีจะซื้อเสมอในราคาที่สูงเกินกว่าปกติ เรื่องนี้พอได้รู้มาบ้างแล้วจากที่ถามเพื่อน 2 คน ทำเอาในตอนแรกที่รู้เรื่องนี้ รู้สึกไม่เป็นธรรม ก็แบบนั้นแค่รวยแล้วรับซื้อแสตมป์พวกนี้ก็ผ่านวิชาแล้วอย่างง่ายดายอาจารย์ยังดูไม่กระตือรือร้นที่จะตรวจสอบด้วยเหมือนจงใจปล่อยผ่าน

รู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่นึกถึงโรงเรียน หลายส่วนดูเคร่งครัดบังคับให้เป็นระเบียบ  แต่ในขณะเดียวกันก็มีความไม่เป็นระเบียบอยู่มากมายให้เห็นอยู่บ่อยๆ ในบางส่วนยังล่ะหลวมไม่ตรวจสอบด้วย

อาจารย์ให้งานไว้แล้วเดินออกไปที่อื่น.....

และประโยคที่ดึงสติเธอกับมาอีกครั้งทุกทีจะเป็นเสียงของเขาเสมอ  "เอาไลน์มา"

      "ค..คะ?" น้ำเสียงทั้งตกใจของแคทและหน้าตาที่สงสัย ดูน่ารักมากๆ  พี่เขายกมือถือมาเปิดหน้าจอเตรียมสแกน พร้อมเพิ่มเพื่อน เหมือนเตรียมการมาไว้ก่อนแล้ว รุ่นน้องอย่างเธอจำใจให้ไลน์ไปตามความจำเป็นแต่โดยดี ในใจก็รู้สึกเหมือนถูกพันธนาการเอาไว้แล้วจากตอนนั้น รับรู้ชะตากรรมว่าสุดท้ายก็ต้องมาพัวพันกับผู้ชายน่าก

ลัวคนนี้  ในใจลึกๆเธอก็แอบรู้สึกแปลกใจที่เวลาทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน  รุ่นพี่เคคนนี้ไม่เหมือนตามข่าวลือที่ได้ยินมาเลย

เขาดีกับเธอมาโดยตลอด.....'นี่มันยังไงแน่!?'