หวานใจรุ่นพี่สุดหล่อ ep 3 ตอนความสัมพันธ์แบบไม่คาดคิด(NC)

จบประโยคนั้นที่เธอพูด ผู้ชายคนนั้นกลับเป็นโรคจิต

ยิ่งได้ยินเสียงดังโวยวายแล้วยิ่งทำรุนแรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบเนื้อแรงดังตับ ๆ  ถี่ระรัว แถมยังดังก้องทั่วห้องน้ำ เสียงของผู้หญิงคนนั้นก็ร้องตรงกับจังหวะ ไม่รู้เลยว่าทรมานอยู่หรือว่ากำลังมีส่วนร่วม 

แต่เพราะแบบนั้นทำเอาแคทลืมเหตุการณ์ฝั่งตัวเองไปชั่วขณะ

อวัยวะเพศของเคก็กำลังดูน่าเกรงขามอยู่เลย 'เขาที่กำลังอยู่ในสภาพนี้แล้วยังต้องทนฟังอะไรแบบนี้ มันก็ไม่ต่างจากกำลังดูหนังผู้ใหญ่ไหมล่ะ แย่แล้ว ' แย่กว่านั้นคือแม้ว่าคนกลุ่มนั้นจะออกไปแล้วแต่จะเข้าเรียนคาบต่อไปก็ต้องให้แท่งเนื้ออยู่ในสถานะปกติเสียก่อน

"เรื่องเรียนไม่ต้องห่วงนะ พี่มีเสื้อกีฬาให้ยืมใส่ไปก่อนได้"

เขาแทนตัวเองว่าพี่ พูดกระซิบข้างหูบอกแบบห่วงใย 

ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงช่วยเหลือเธอมากขนาดนี้กันนะ บุญคุณของเขามันเยอะเกินไปแล้ว ผู้ชายที่ใจดีช่วยเหลือคนอื่น ฉันน่ะตัดสินใจแล้วว่าจะช่วยคุณคืนบ้าง...! จะได้ถือว่าหายกัน

(แคทเข้าใจผิดไม่รู้ว่าจริง ๆ อวัยวะเพศของผู้ชายปล่อยไว้สักพักก็หายเองได้ โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องช่วยด้วยซ้ำ)

จู่ ๆ แคทก็ขยับตัวดันร่องก้นตัวเองไปชนแท่งเนื้อของพี่เค ทำเอาชายหนุ่มสะดุ้งไปเล็กน้อยและมองเธอ แต่ก็ไม่ยอมหยุด ยังออกแรงกดและเสียดสีอย่างต่อเนื่องทำอยู่แบบนั้นจนพี่เคกระซิบข้างหูอีกครั้ง เพราะเหมือนจะรับรู้ได้ถึงเจตนาของเธอ

"เธอ... จะช่วยพี่เหรอ ?” แคทพยักหน้าให้เขาแบบเงียบ ๆ

เคเหมือนรับรู้ได้เขาเริ่มไม่เกรงใจ เอามือหนาใหญ่ข้างซ้ายคว้าหน้าอกแคทบีบอย่างมันมือ มือขวาจับเอวแคทกดจนจมมิดด้ามถูขึ้น ๆ ลง ๆ ไม่มีการสอดใส่ด้านในแต่อย่างใด เป็นเพียงการช่วยเหลือเท่านั้น

เคไม่เกรงใจเธอแล้วในตอนนี้ สัมผัสได้ถึงปีศาจอีกตัว เขาแผ่ออร่านักล่าที่น่ากลัวออกมารุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ สำหรับแคทที่นึกว่าแค่จะช่วยเขาเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ไม่คิดว่าพี่คนนี้จะจับหน้าอกของเธอด้วย หน้าของทั้งสองคนตอนนี้แดงยิ่งกว่าสีของมะเขือเทศเสียอีก อีกนิดก็แดงทั้งตัวแล้ว

พี่เคสลับทำไปมาจับเอวเธอแล้วถูขึ้นถูลงบ้าง ใช้ทั้งสองมือจับหน้าอกของเธอแล้วบีบคลำมันอย่างพอใจ แคทมีท่าทีเริ่มมีอารมณ์ร่วมเสียงเกือบจะเล็ดลอดออกไปแล้ว พี่เคเห็นเลยเอามือมาปิดปากของเธอเอาไว้ยิ่งเร้าอารมณ์ให้ชายหนุ่มเร่งสะโพกกระเด้งใส่เข้าไปยังเป้าหมายไม่ยั้ง

ส่วนอีกด้านที่ทำก่อนหน้านี้ก็เหมือนจะเสร็จกิจแล้ว 

"กินเข้าไป เร็วเข้ากลืน" เสียงฝั่งนั้นเหมือนบังคับให้ผู้หญิงคนนั้นกินอะไรบางอย่างไป ก่อนที่จะลากเธอไปทางห้องน้ำหญิงต่อ ส่วนฝั่งนี้พี่เคก็ใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้ว เขายิ่งดุดันมากขึ้น แรงดีไม่มีตก แท่งเนื้อขนาดใหญ่ขึ้นไปอีกแบบรับรู้ได้ว่าเลือดร้อนจนสูบฉีดดีเกินคาด

หลังจากคนพวกนั้นออกไป เขาก็เร่งทำจนเสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นห้องน้ำ มือที่ปิดปากแคทอยู่ก็เปิดออก เสียงที่กลั้นไว้ก็ปลดปล่อยออกมาอย่างเร้าอารมณ์ ตอนนั้นเองที่ทั้งสองคนเหมือนไปในทางเดียวกัน ขึ้นไปสู่จุดสุดยอดทันที น้ำอุ่น ๆ สีขาวไหลเปื้อนหลังเธอลงมา แต่ไม่นานมากก็ชะล้างออกไปจากน้ำที่เปิดเอาไว้อยู่ เธอตัดสินใจพูดออกมาหลังจากมั่นใจว่าคนชั่วพวกนั้นไม่ได้ยินแล้ว 

"พี่จับนมหนูทำไมเนี่ย " เหมือนเป็นเสียงคล้ายกรีดร้องในลำคอ

"อะ อ้าวก็นึกว่า...ได้ ?" เขาตอบมาก็หน้าแดง ทั้งสองคนรีบปลีกตัวออกจากกันในทันที  รุ่นพี่สุดหล่อเมื่อเสร็จกิจรีบเก็บอนาคอนด้าของตัวเองไปจนลับตาหญิงสาว

"เอ่อ... ช่างมันเถอะ งั้นเราหายกันกับที่พี่ช่วยหนูไว้นะ ขอบคุณมากค่ะ"

"ที่แท้ก็...แบบนี้สินะ ได้หายกัน เสื้อผ้าอยู่ในลิ้นชักหลังกระจกใส่แล้วรีบไปเรียนซะ" เขาพูดเหมือนไม่สบอารมณ์เท่าไหร่อาการคล้ายคนน้อยใจอย่างบอกไม่ถูก

แคทรีบเข้าไปหยิบเสื้อผ้า หลังจบประโยคของรุ่นพี่ แต่สังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าชุดนั้นนอกจากจะตัวใหญ่กว่าเธอมากแล้ว ยังมีสีที่ต่างออกไป 

"นี่ชุดอะไรเหรอคะ ใส่ได้เหรอ"

"ชุดพละโรงเรียนนี้ ใส่ได้สิถามแปลก"

เธอได้ยินแบบนั้นใช้เวลาคิดไม่นานก่อนที่จะหยิบมาใส่ เสื้อผ้าหอมกลิ่นแปลก ๆ ที่เธออธิบายไม่ถูก แต่รู้สึกชอบมันจนอยากจะถามว่าน้ำหอมกลิ่นอะไร แคทใส่เสร็จก็รีบหยิบของเข้าไปยังห้องเรียน แน่นอนว่าเธอมาสายและ อาจารย์วิชานั้นเป็นผู้หญิงรุ่นป้า 

"เธอชื่ออะไร ?"

"แคทค่ะ น.ส.อุษมา  อินทุภา ม.5/4 พึ่งย้ายมาใหม่" อาจารย์เปิดดูหนังสือรายชื่อนักเรียนก่อนจะถามต่อ

"ทำไมเธอถึงมาสายแล้วอยู่ในสภาพนั้น"

"หนูทำน้ำส้มหกก็เลยไปล้างตัวมาค่ะ"

"แล้วเสื้อนั่นล่ะ วันนี้ห้องเธอไม่มีเรียนวิชาพลศึกษานี่"

"มีคนให้ยืมมาใส่ก่อนค่ะ เลยเป็นชุดนี้แทน" อาจารย์ป้าฟังและพินิจพิจารณาอยู่สักพักหนึ่ง

"อ่า ๆ รีบเข้ามาเรียน แต่เพราะมาช้าเธอต้องคัดใบงานด้วยมือมาส่งอาจารย์ให้ทันภายในคาบนี้"

เดิมทีใบงานพิมพ์ด้วยหมึกจำนวนสองหน้าโจทย์พร้อมคำตอบ กว่าจะเสร็จก็ใช้เวลานานพอสมควร แต่ก็น่าจะพอทำทัน หลังจากรอดตัวมาได้แล้วพ้นคาบเรียน เพื่อนสองคนก็รีบถามทันทีด้วยความสงสัย 

"ตอนแรกไม่เห็นเปียกขนาดนี้นี่แคท ?" มะนาวถาม

"พอดีไปอาบน้ำมาใหม่เลยน่ะ"

"เธอไปอาบน้ำที่ไหนมากัน ที่โรงเรียนนี่มีแต่ห้องส้วมนะ"

แคทตกใจนึกขึ้นได้ว่า 'แย่แล้วสิ จริงด้วยลืมไปว่าแค่ห้องนั้นที่มีห้องอาบน้ำ'

  "เอ่อ ฉันเอาน้ำก๊อกตรงอ่างล้างหน้าอาบน่ะ"

"ราดไปเลยอะนะ ?"

"ช่าย ช่ายอย่างนั้นล่ะ" แคทพยายามเออออตอบให้ผ่านไปได้

"แล้วไปยืมเสื้อใครมาใส่ตัวใหญ่จัง" โซดาถามขึ้นต่ออีก

"อ๋อเสื้อเหรอ เอ่อ เอ่อ ไม่รู้สิ"

"เสื้อรุ่นพี่ม.6 ซะด้วย แปลก ๆ นะยังจะบอกไม่รู้อีก เราพึ่งเป็นเพื่อนกันก็เริ่มมีความลับแล้วเหรอ แย่นะแคท" น้ำเสียงเพื่อนตอนนี้เหมือนคาดโทษเอาความจริง แต่ก็ปนไปด้วยความล้อเล่นในใจ

"เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่แบบนั้น ๆ อาจารย์ให้ยืมมาน่ะ ฉันก็ไม่รู้ว่าเสื้อใคร"

"อ๋อ งั้นก็แล้วไป" ตอบแถไปสุดชีวิตพึ่งรู้ว่าตัวเองก็โกหกใช้ได้ยังนึกขอโทษเพืื่อนที่น่ารักทั้งสองคนที่เธอโกหกอยู่ในใจ จากนั้นก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแบบรอดตัว

แต่เรื่องนี้เธอไม่ควรบอกใครเลยจริง ๆ จนจบคาบก็ไม่วายวนมาถามอีกรอบ ด้วยความคาใจกับอาการแปลกๆของหญิงสาว

"แคท ทำไมตั้งแต่แกไปอาบน้ำมาหน้าก็แดงตลอดเลยล่ะ แขนก็มีรอยแดง"

"ไม่สบายรึเปล่าแคท" มะนาวถามเสริม

"ที่แดงน่ะเหรอ... อ้อ ฉันแพ้อากาศน่ะ" แคทพูดอ้างถึงอาการป่วยตัวเอง เธอมีอาการนั้นจริง ๆ จะเป็นตอนที่อากาศไม่คงที่ ถ้าหนาวเกินไปหรือร้อนเกินไปก็จะมีผื่นแดงขึ้น หนักสุดก็แดงทั้งตัว

"ฮะ แพ้อากาศ แปลกมากพึ่งเคยได้ยินเล่าดิอาการเป็นไง"

ถามกันไปคุยกันมาก็ผ่านไปได้ด้วยดี จนถึงพักเที่ยงหน้าแดง ๆ ของแคทก็เริ่มหายไปเป็นปกติ เธอพยายามไม่นึกถึงเรื่องในห้องน้ำ เพราะทุกครั้งที่นึกถึงหน้าก็จะแดงจนคนมอง เพื่อนสองคนไม่เท่าไร

แต่เพื่อนร่วมห้องที่ยังไม่ทันจะทำความรู้จักครบ ไม่รู้

ว่าเขาจะมองอย่างไรคงต้องระวังการวางตัวไว้