กลิ่นหอมวิ่งมาในร้านกาแฟเพราะจำได้ว่าคนที่นั่งอยู่กับสีหราชเป็นคนที่เอาแม่เขาไป"คุณนี่เอง แม่ของผมอยู่ที่ไหน!!'กลิ่นหอมพยายามที่จะพุ่งเข้ามาทำให้บอดี้การ์ดของวิวัฒน์ต้องกันเอาไว้ พอสีหราชเห็นว่าบอดี้การ์ดของวิวัฒน์แตะเนื้อต้องตัวโอเมก้าของเขา พลังกดข่มของอัลฟ่าก็กระจายออกทันที พลังกดข่มของสีหราชมีความรุนแรงมากกว่าอัลฟ่าธรรมดาหลายเท่า ทำให้บอดี้การ์ดของวิวัฒน์ถึงกับทรุดลงทันทีรวมถึงกลิ่นหอมด้วย จะมีเพียงบอดี้การ์ดคนเดียวของวิวัฒน์ที่ยืนนิ่ง รอคำสั่งโจมตีจากผู้เป็นนาย"พี่สีหราช!!"ทันทีที่ได้ยินเสียงของโอเมก้า สีหราชรู้สึกตัวทันที เขาหยุดพลังกดข่มของตัวเองเพราะมันไปทำร้ายกลิ่นหอมด้วย"กลิ่นหอม!!"สีหราชถลาไปรับร่างของโอเมก้าที่ทรุดลง เขาโมโหบอดี้การ์ดของวิวัฒน์ที่แตะโอเมก้าของเขาทำให้ปล่อยพลังกดข่มออกไปโดยไม่รู้ตัว "พอๆๆๆๆ หยุดกันให้หมด"วิวัฒน์สั่งให้บอดี้การ์ดของตัวเองถอยออกไปทันที เขาเดินมาหยุดที่โอเมก้าที่เข้ามาใหม่"สวัสดีหนูกลิ่นหอม เราไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ"สีหราชมองหน้าวิวัฒน์ทันที ทำไมวิวัฒน์ถึงรู้จักกลิ่นหอม คำถามเกิดขึ้นในใจทันที เขามองยังโอเมก้าที่ตอนนี้มีสายตาดุดัน"แม่
หลังจากวันนั้นสีหราชและกลิ่นหอมก็กลับคฤหาสน์และใช้ชีวิตตามปกติ ยังคงไปมหาวิทยาลัยด้วยกันเป็นปกติ สวนทางสนามเฮียสิงหลส่งบอดี้การ์ดไปคอยตรวจตาอยู่ตลอดเวลา เพื่อช่วยเหลือกิจการของลูกชาย"เดี๋ยวเย็นพี่มารับนะ ถ้ามีอะไรก็ข้อความไปบอกพี่ได้""ครับ"กลิ่นหอมทำท่าจะเปิดประตูออกไปแต่สีหราชดึงแขนเอาไว้ ทำให้กลิ่นหอมต้องหันมามองอีกอย่างสงสัยว่าดึงแขนของเขาทำไม"หอมแก้มพี่หน่อยสิ"กลิ่นหอมหน้าแดงทันที ตั้งแต่ที่อยู่ในสถานะคนรัก สีหราชก็แสดงความรักแบบชัดเจน ตกกลางคืนก็ชอบแอบมานอนที่ห้องเขา ทั้งๆที่ห้องตัวเองเป็นห้องแอร์ แต่ห้องของเขาเป็นพัดลม แต่ก็ยังทนนอนห้องร้อนๆได้ทุกคืน"เมื่อเช้าผมก็หอมไปแล้วนะครับ""เมื่อเช้าก็ส่วนเมื่อเช้า ตอนนี้กำลังจะห่างกันก็ต้องหอมให้กำลังใจกันหรือเปล่าล่ะ"สีหราชพูดขึ้น พร้อมกับเอียงแก้มไปหาโอเมก้า ซึ่งกลิ่นหอมก็ยอมหอมแก้มอัลฟ่าอย่างเต็มใจ ก่อนที่จะเปิดประตูลงรถไป เขาเดินขึ้นตึกเรียนอย่างอารมณ์ดี การเป็นแฟนของพี่สีหราชดังไปทั้งมหาวิทยาลัย ถึงแม้ที่บ้านจะไม่รู้ก็ตาม "กลิ่นหอมใช่ไหม ฉันขอคุยด้วยหน่อยสิ"กลิ่นหอมชะงักทันที ขณะที่เขากำลังเดินขึ้นบันไดมีโอเมก้าหน้าตาดี ถ้า
นิธิ นั่งอยู่ที่โรงอาหาร เขาเห็นอัลฟ่าที่เดินตรงมายังเขาด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด ทันทีที่เดินมาเจอโอเมก้าที่เป็นปัญหา เขาตบโต๊ะเสียงดังลั่น'ปัง!!'"เธอต้องการอะไรจากฉัน!!"นิธิยิ้มหวานให้กับอัลฟ่าที่หน้ากลัว ในใจเขาเองก็กลัว แต่เพื่อความอยู่รอดของเขา เขาต้องเป็นสะใภ้ของตระกูลเลิศรัตนวรชัยให้ได้"ผมก็แค่ตามพ่อของลูกมารับผิดชอบ ผมผิดตรงไหน"สีหราชก้มมองท้องของโอเมก้า เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยสดกับโอเมก้าคนนี้เลย เป็นไปไม่ได้ที่จะท้อง สีหราชไปรอบๆในโรงอาหารมีคนค่อนข้างเยอะ เขาจึงคว้ามือโอเมก้าให้เดินตามทันที"เบาๆสิครับพี่สีหราช เดี๋ยวกระทบกระเทือนลูก!!"สีหราชหันหน้ามองทันที รอยยิ้มหยันเกิดขึ้นที่มุมปากของอัลฟ่า"เดี๋ยวก็รู้ว่าลูกฉันหรือเปล่า"นิธ ตกใจทันที แต่ไม่มีทางที่สีหราชจะตรวจดีเอ็นเอเด็กคนนี้ทั้งๆที่อยู่ในท้องเขาได้ เขาต้องได้แต่งงานกับสีหราชก่อน แล้วต้องแต่งให้ไวที่สุด ก่อนที่เด็กคนนี้จะออกมา แต่ทันทีที่สีหราชพาเขามาถึงโรงพยาบาลความคิดของเขาเริ่มสับสนทันที แต่ก็ยังใจดีสู้เสือเพราะเข้าใจว่าไม่สามารถตรวจดีเอ็นเอจากเด็กที่อยู่ในท้องได้แน่นอน"เอาไปเสือ โอเมก้าคนนี้แหละ!"สีหราชพานิธิมาย
สีหราชยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องกระจก นานๆครั้งที่จะเงยหน้ามองลูกค้าที่เดินไปเดินมา เขาใช้โหมดกระจกให้เขาเห็นด้านนอกได้เพียงด้านเดียวเท่านั้น ตอนนี้สิ่งที่เขามองเห็นคือกลุ่มคนของนายวิวัฒน์มาพร้อมกับหญิงวัยกลางคนที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร คนข้างนอกไม่สามารถมองเห็นเขาได้จึงทำให้ไม่รู้ว่าเขาเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว'ก๊อกๆ'สีหราชมองเห็นเพื่อนสนิทเคาะประตูของเขาก่อนที่จะเปิดเข้ามา คณินไม่ได้มีคำถามอะไรเขามองหน้าเพื่อนเฉยๆเพราะรู้ว่าสีหราชเห็นเหตุการณ์อยู่แล้วว่าใครมา พอสีหราชพยักหน้าเขาจึงปล่อยให้แขกเข้ามาภายในห้อง"สวัสดีอีกครั้งครับคุณสีหราช""ครับ คุณวิวัฒน์"แขกนั่งลงที่โซฟาตัวสีหราชเองก็ลุกจากโต๊ะทำงานไปนั่งที่โซฟาตรงกันข้ามเช่นกัน"คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอครับถึงยกโขยงกันมา""ก็ไม่ได้มีอะไรหรอกครับ พอดีภรรยาของผมเขาต้องการเจอลูกของเขา ผมก็เลยพามา"สีหราชมองหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของกลิ่นหอม ไม่ได้หน้าตาเหมือนกลิ่นหอมเลยแม้แต่นิดเดียว แสดงว่ากลิ่นหอมของเขาต้องหน้าตาเหมือนพ่อมากแน่ๆ"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกานดา เป็นแม่ของกลิ่นหอม ฉันต้องการพบลูกของฉัน คุณช่วยตามลูกของฉันออกมาหน่อยได้ไหม
หลังจากสิ้นสุดการประชุม ทุกคนต่างแยกย้าย ได้ผลสรุปว่าถ้ามีการติดต่อมาจากคุณวิวัฒน์และคุณกานดา ป๊าและแม่ของเขาจะเป็นคนจัดการเอง สีหราชเดินตามสิรินทร์และกลิ่นหอมขึ้นชั้นบน ก่อนที่โอเมก้าทั้งสองคนจะเข้าห้องห้องตัวเองโดยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว สีหราชเข้าห้องของตัวเองเขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นแนบหูทันที"สวัสดีครับอาพิพัฒน์ ผมมีเรื่องจะรบกวนอานิดหน่อยนะครับ อาช่วยผมหน่อยได้ไหม ถ้าอาช่วยผม ผมจะไม่บอกป๊าเรื่องที่ผมเห็นวันนั้น"สีหราชยิ้มที่มุมปากทันที ความลับของอาพิพัฒน์อยู่ในมือของเขา และอาพิพัฒน์เป็นคนเดียวที่สามารถดึงพี่ชายเขาออกจากบ้านไปได้"คืนนี้เรานอนที่นี่นะกลิ่นหอม พี่ก็จะอยู่ด้วยไม่ต้องกลัวหรอก ยังไงซะสิงโตก็ไม่กล้าเข้ามาในนี้หรอก"กลิ่นหอมพยักหน้าให้กับพี่สิรินทร์ เขาไม่ได้กลัวพี่สีหราช เขาแค่ยังไม่มั่นใจ ตราบใดที่ผลตรวจยังไม่ออกมา เขาจะไม่เชื่อใจพี่สีหราชเด็ดขาด ระหว่างที่กลิ่นหอมกำลังจัดเตรียมที่นอนโทรศัพท์ของสิรินทร์ก็ดังขึ้น "ครับคุณอา เอ๋...คุณอาเป็นอะไรเหรอครับ ได้ครับได้ เสือจะไปหาคุณอาเดี๋ยวนี้!!"ทันทีที่วางสายสิรินทร์ก็หันมาหากลิ่นหอม เขาจำเป็นต้องทิ้งโอเมก้าไว้ที่นี่เพราะ
เช้าวันต่อมา บรรยากาศในห้องรับแขกของคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัย เต็มไปด้วยอาการขุ่นมัว สิรินทร์กำลังจ้องมองสีหราชที่อารมณ์ดีและมีโอเมก้านั่งเคียงข้าง เขาไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆคุณอาพิพัฒน์ก็โทรมาให้เขาไปหาที่คอนโด แล้วก็ไม่ได้กลับมาที่คฤหาสน์เลยจนถึงเช้า พอกลับมาถึงก็เห็นกลิ่นหอมเดินออกมาจากห้องนอนของสีหราช แต่เขาไม่ได้โกรธกลิ่นหอมนะ เขากำลังเคืองน้องชายตัวเองที่ใช้เล่ห์กลหลอกล่อให้เขาออกจากบ้านไป "จ้องกูขนาดนั้นมึงจะแดกหัวกูไหมไอ้เสือ!"น้องชายเอ่ยว่าพี่ชายที่กำลังจ้องมาที่ตนเองด้วยสายตาพิฆาตของโอเมก้า"สิงโตนะเจ้าเล่ห์ กลิ่นหอมมานั่งข้างพี่นี่ไม่ต้องไปนั่งกับสิงโต!"กลิ่นหอมทำท่าจะลุกขึ้นทันทีที่โอเมก้าสั่ง แต่เขาโดนสีหราชดึงแขนให้นั่งลงที่เดิม ตอนนี้ทั้งบ้านรู้เรื่องของเขาและกลิ่นหอมเรียบร้อยแล้ว เพราะเขาเป็นคนเข้าไปกราบขออภัยจากแม่แสนดีและป๊าเรียบร้อยแล้ว เขาสัญญากับแม่กับป๊าแล้วว่าจะดูแลกลิ่นหอมด้วยตัวเอง จะไม่ยอมทำให้น้องเสียใจเด็ดขาด"นั่งนี่แหละ มึงจะมาแยกผัวแยกเมียเขาทำไมห๊ะ!ไอ้เสือ ระวังนะ ระวังกูจะแยกบ้าง"สิรินทร์ถึงกับสะดุ้งทันทีที่น้องชายพูดจบ เพราะเรื่องของเขากับห
หลังจากที่ปรึกษากันเรื่องของแม่ของกลิ่นหอมเรียบร้อยแล้ว ถึงจะไม่ลงตัวเท่าที่ควรแต่ทุกคนก็เซอร์ไพรส์มาก ที่ประมุขของบ้านมีสัญญามายืนยัน และสามารถช่วยให้กลิ่นหอมได้อยู่กับสีหราช แถมยังเล็งกลิ่นหอมมาเป็นลูกสะใภ้ตั้งแต่แรกแล้วด้วย "พี่ไม่เคยคิดเลยนะว่าป๊าตั้งใจให้กลิ่นหอมแต่งงานกับพี่"สีหราชพูดขึ้นหลังจากที่พากลิ่นหอมกลับมาที่สนามแข่ง ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมของมหาลัย เขาตั้งใจว่าจะปรับปรุงสนาม แล้วจะอยู่ดูแลเพื่อไม่ให้วิวัฒน์เข้ามาวุ่นวายได้ เขาจึงขอป๊ากับแม่พากลิ่นหอมมาอยู่ที่สนามแข่งชั่วคราว "ผมเองก็เพิ่งรู้พร้อมพี่เหมือนกัน ผมไม่เคยรู้เรื่องสัญญาฉบับนั้นเลย แต่ผมก็ดีใจนะครับ ที่พ่อปกป้องผมแบบนี้ เพราะถ้าไม่มีสัญญาฉบับนั้น ผมอาจจะต้องกลับไปกับแม่แล้วก็ได้"สีหราชสวมกอดโอเมก้าของเขาไว้ เขามองที่ต้นคอที่มีไว้สำหรับทำพันธะของโอเมก้าที่มีปลอกคอเส้นหรูสวมอยู่ ตอนนี้เขายังไม่กัดหรอก เขาจะรอให้กลิ่นหอมเรียนจบ เขาถึงจะทำพันธะกับโอเมก้าให้เป็นของเขาคนเดียว "อยู่ที่นี่มันมีความอันตรายเยอะหน่อย พยายามอยู่ติดกับพี่ไว้ ไม่รู้ว่าวิวัฒน์มันจะส่งคนเข้ามาป่วนเราตอนไหน เพราะฉะนั้น กลิ่นหอมห้ามออกจากสาย
การแข่งขันจัดขึ้น โดยมีสิงหลเป็นประธานการแข่งขัน ถึงแม้จะมีลูกชายเขาเข้าแข่งขันด้วย แต่ทุกอย่างทำออกมาอย่างโปร่งใส จนไม่เป็นที่ครหา ถึงแม้จะมีกลุ่มต่อต้านจากในสื่อโซเชียลเรื่องที่เจ้าของสนามลงแข่งขันด้วย แต่สิงหลก็ทำการดับข่าวโดยการเปิดแถลงการณ์ ว่าลูกชายของเขาเข้าร่วมการแข่งขันโดยได้สิทธิ์เดียวกันกับนักแข่งคนอื่น จะไม่ได้สิทธิ์ที่เป็นเจ้าของสนามแม้แต่นิดเดียว"มึงไม่ต้องซีเรียสนะสีหราช มันเป็นแค่รอบจัดอันดับมันยังไม่ใช่รอบการแข่งขันจริง"คณินพูดกับเพื่อนรักในขณะที่สีหราชกำลังทำสมาธิอยู่ในห้องล็อกเกอร์"กูไม่ได้ซีเรียสอะไรเลย มึงนั่นแหละจะซีเรียสทำไม ออกไปจากห้องกูได้แล้วกูจะทำสมาธิ แล้วเรียกกลิ่นหอมเข้ามาดีกว่า คนนั้นสร้างสมาธิให้กูได้ดีกว่ามึงเยอะ"คณินถึงกับแตะไปที่ก้นของเพื่อนทันที ไอ้เวรนี่มันหื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ คณินยอมออกไปจากห้องโดยเรียกโอเมก้าเข้าไปแทน"พี่เรียกผมเหรอครับ"กลิ่นหอมเข้ามาภายในห้องเก็บตัวของสีหราชทันทีที่พี่คณินออกไปตาม"ใช่ ช่วยมาทำสมาธิให้พี่หน่อย พี่รู้สึกตื่นเต้นน่ะ"สีหราชส่งสายตาออดอ้อนไปที่โอเมก้าทันที เขาไม่ได้ซีเรียสกับการแข่งขันเลย เขาก็แค่อยาก
3 ปีผ่านไป กลิ่นหอมจบการศึกษาปริญญาตรีจากคณะนิเทศ วันนี้เป็นวันรับปริญญาของบัณฑิตใหม่ ทุกคนในคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยดีใจมากกับการจบการศึกษาของกลิ่นหอม สีหราชตอนนี้เขาบริหารสนามแข่งขึ้นมาเป็นสนามที่ติดอันดับของประเทศได้ ตอนนี้สีหราชเข้าขั้นมหาเศรษฐีจากการทำธุรกิจสนามแข่ง และการนำเข้ารถแข่งจากต่างประเทศ เขาและกลิ่นหอมใช้ชีวิตด้วยกันที่สนามแข่ง รับส่งกลิ่นหอมมามหาลัยจนจบการศึกษา"มาๆกลิ่นหอม มาถ่ายรูปกัน"สิรินทร์พูดขึ้น พร้อมกับถ่ายรูปครอบครัว กลิ่นหอมยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ความฝันที่จะได้เรียนจบตอนนี้เขาทำสำเร็จแล้ว พ่อที่อยู่บนสวรรค์สามารถภาคภูมิใจกับเขาได้แล้ว ส่วนกานดาแม่ของเขา เขายังคงไม่ได้ทิ้งแม่ พี่สีหราช ทำบ้านที่ขนาดไม่ใหญ่นักให้กับแม่ของเขา พร้อมกับคนดูแล แม่ของเขาพิการตลอดชีวิต อัมพาตไม่สามารถพูดได้ และไม่สามารถลุกเดินไปไหนได้อีกแล้ว ทำให้กลายเป็นปริศนาทันทีว่าวิวัฒน์เสียชีวิตอย่างไร แต่ก็ไม่มีใครขุดคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมา"พี่สีหราชไปไหนครับคุณแม่"แสนดียิ้มให้กับกลิ่นหอมที่ถามหาลูกชายของเขา ก่อนจะตอบลูกสะใภ้"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ติดธุระล่ะมั้งถึงมาไม่ได้"กลิ่นหอมหน้าเศร้าลงไปท
หลังจากที่กลับมาจากบ้านของวิวัฒน์ ที่คฤหาสน์เลิศรัตนวรชัยเปิดประชุมด่วนทันที โดยมีสิงหลประมุขของบ้านเป็นคนนั่งหัวโต๊ะ"ตอนนี้ป๊ากำลังสืบอยู่ว่าพวกมันจับกลิ่นหอมไปไว้ที่ไหน ป๊าเชื่อมือเกรียงไกร ยังไงซะอีกไม่นานเราต้องรู้แน่""ผมว่าเราเตรียมเงินไว้ด้วยดีไหมครับเฮีย อย่างน้อยๆถ้ามีอะไรผิดพลาดเราก็ยังสามารถเอาเงินไปแลกกลิ่นหอมกลับมาได้"แสนดีเอ่ยกับสามี เขาไม่เคยเสียดายเงิน 300 ล้านเลยถ้าแลกกับลูกสะใภ้ของเขาคืนมา"เฮียเห็นด้วย หนูจัดการเตรียมเงิน 300 ล้านใส่กระเป๋าเอาไว้ ส่วนสิงโตไปเตรียมบอดี้การ์ดของเราให้พร้อม เราต้องใช้คนเยอะ เสือ! ติดต่อไอ้พิพัฒน์ให้ป๊า บางทีเราอาจต้องใช้หมอด้วย เตรียมทุกอย่างไว้ให้พร้อม ป๊าไม่ชอบให้อะไรมันผิดพลาด"ทุกคนรับคำสั่งแล้วออกไปปฏิบัติการทันที กลิ่นหอมคือคนในครอบครัวของเลิศรัตนวรชัย ทุกคนจึงพร้อมใจกันช่วยกลิ่นหอมออกมาจากมือของกานดาและวิวัฒน์เย็นวันนั้นโทรศัพท์ของสีหราชก็ดังขึ้น ในขณะที่ทุกคนยังคงนั่งประชุมอยู่ในห้องรับแขก สีหราชรับสายทันที'ว่า!' น้ำเสียงที่เย็นชาของสีหราชบ่งบอกถึงความโกรธของเขาชัดเจน"ผมต้องการให้คุณ มายังจุดนัดพบที่ผมจะปักหมุดให้ในวันพรุ่
วิวัฒน์ถึงตาลูกวาว ลูกเลี้ยงของเขามีเงินในบัญชีเป็นร้อยล้าน แต่การที่จะเอาเงินออกจากบัญชีของกลิ่นหอมเป็นอะไรที่ยากมาก "แกมันลูกอกตัญญู เลี้ยงไม่เชื่อง เห็นผู้ชายดีกว่าแม่""แม่อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ ผมกลัวว่ามันจะเข้าตัวแม่เอง ผมแค่อยากให้แม่รู้ไว้ว่าตอนนี้ผมเอาตัวรอดได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาแม่ แต่เอาจริงๆผมก็ไม่เคยพึ่งพาแม่มาตั้งแต่แรกแล้ว"สีหราชมองคนรักที่นั่งข้างตัวเอง วันนี้กลิ่นหอมดูมีความกล้ามากขึ้น เพราะทุกครั้งที่มีเรื่องแบบนี้กลิ่นหอมจะเอาแต่นั่งมองมือตัวเอง จะไม่ออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น แต่วันนี้กลิ่นหอมเลือกที่จะปกป้องเขา เพราะมีนักข่าวหลายคนนั่งอยู่ในร้านนั่นเอง"พอนะครับทุกคน พอเถอะครับคุณน้ากานดา ตอนนี้น้องกลิ่นหอมน่าจะกำลังสับสนนะครับ เดี๋ยวพอน้องคิดได้น้องก็จะรู้เอง พวกเรากลับกันก่อนเถอะนะครับ ผมรู้สึกว่าตอนนี้คนทั้งร้านเริ่มมองกันแล้ว"ขจรเป็นคนห้ามทัพ เขารู้สึกว่าทางฝั่งเขากำลังเสียเปรียบ ถ้ายังปล่อยให้กานดาพูดต่อไป ความกดดันจะกลับสู่ฝั่งเขาทันที สู้ปล่อยให้นักข่าวคาใจกันไปแบบนี้ มันจะเป็นผลดีมากกว่า"นั่นสิคุณกานดา เรากลับกันเถอะ"วิวัฒน์ได้สัญญาณจากขจรทำให้เขาต
สีหราชกลับมาที่ห้องกระจก ด้วยแรงดึงของกลิ่นหอม จนกลิ่นหอมสามารถพาสีหราชเข้ามาในห้องกระจกได้"ใจเย็นๆเถอะครับพี่สีหราช มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปต่อล้อต่อเถียงกับคนพันธุ์นั้นหรอกครับ""ก็ดูมันพูดเข้าสิ มันพูดเหมือนกับว่าแม่ของกลิ่นหอมให้กลิ่นหอมเป็นรางวัลถ้ามันชนะการแข่งขันนี้""แล้วยังไงครับ ผมต้องตามใจแม่ด้วยเหรอ แต่อีกอย่างนึงนะ แฟนผมไม่แพ้หรอก ผมไม่จำเป็นต้องซีเรียสนี่ครับ จริงไหม!"กลิ่นหอมพยายามทำให้สีหราชอารมณ์เย็นลง เขาไม่ชอบเห็นตอนสีหราชใช้อารมณ์ มันดูน่ากลัว และไม่ใช่ตัวตนของสีหราช ถึงแม้สีหราชจะเป็นลูกมาเฟียก็ตาม"เลิกคุยถึงคนพวกนั้นดีกว่า อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง พี่มีรางวัลที่ต้องได้หรือเปล่า"สีหราชพาวกกลับมาเรื่องเดิมทันที นี่ต่างหากสิ่งที่เขาอยากได้ รางวัลของความพยายาม "ตอนนี้เลยเหรอครับ ยังไม่มืดเลย ถ้าคนข้างนอกได้ยินจะทำยังไง""ลืมไปแล้วเหรอ ว่าห้องนี้เก็บเสียง แล้วแบบนี้มันก็ตื่นเต้นดีออก"สายตาเจ้าเล่ห์ของสีหราชปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที ในขณะที่มือของเขาเริ่มถอดกระดุมเสื้อของโอเมก้าออกทีละเม็ด กลิ่นหอมรู้ว่ายังไงซะก็ห้ามสีหราชไม่ได้ ทำให้เขาปล่อยและตามใจอัลฟ่าทุกอย่าง "ห
การแข่งขันจัดขึ้น โดยมีสิงหลเป็นประธานการแข่งขัน ถึงแม้จะมีลูกชายเขาเข้าแข่งขันด้วย แต่ทุกอย่างทำออกมาอย่างโปร่งใส จนไม่เป็นที่ครหา ถึงแม้จะมีกลุ่มต่อต้านจากในสื่อโซเชียลเรื่องที่เจ้าของสนามลงแข่งขันด้วย แต่สิงหลก็ทำการดับข่าวโดยการเปิดแถลงการณ์ ว่าลูกชายของเขาเข้าร่วมการแข่งขันโดยได้สิทธิ์เดียวกันกับนักแข่งคนอื่น จะไม่ได้สิทธิ์ที่เป็นเจ้าของสนามแม้แต่นิดเดียว"มึงไม่ต้องซีเรียสนะสีหราช มันเป็นแค่รอบจัดอันดับมันยังไม่ใช่รอบการแข่งขันจริง"คณินพูดกับเพื่อนรักในขณะที่สีหราชกำลังทำสมาธิอยู่ในห้องล็อกเกอร์"กูไม่ได้ซีเรียสอะไรเลย มึงนั่นแหละจะซีเรียสทำไม ออกไปจากห้องกูได้แล้วกูจะทำสมาธิ แล้วเรียกกลิ่นหอมเข้ามาดีกว่า คนนั้นสร้างสมาธิให้กูได้ดีกว่ามึงเยอะ"คณินถึงกับแตะไปที่ก้นของเพื่อนทันที ไอ้เวรนี่มันหื่นไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ คณินยอมออกไปจากห้องโดยเรียกโอเมก้าเข้าไปแทน"พี่เรียกผมเหรอครับ"กลิ่นหอมเข้ามาภายในห้องเก็บตัวของสีหราชทันทีที่พี่คณินออกไปตาม"ใช่ ช่วยมาทำสมาธิให้พี่หน่อย พี่รู้สึกตื่นเต้นน่ะ"สีหราชส่งสายตาออดอ้อนไปที่โอเมก้าทันที เขาไม่ได้ซีเรียสกับการแข่งขันเลย เขาก็แค่อยาก
หลังจากที่ปรึกษากันเรื่องของแม่ของกลิ่นหอมเรียบร้อยแล้ว ถึงจะไม่ลงตัวเท่าที่ควรแต่ทุกคนก็เซอร์ไพรส์มาก ที่ประมุขของบ้านมีสัญญามายืนยัน และสามารถช่วยให้กลิ่นหอมได้อยู่กับสีหราช แถมยังเล็งกลิ่นหอมมาเป็นลูกสะใภ้ตั้งแต่แรกแล้วด้วย "พี่ไม่เคยคิดเลยนะว่าป๊าตั้งใจให้กลิ่นหอมแต่งงานกับพี่"สีหราชพูดขึ้นหลังจากที่พากลิ่นหอมกลับมาที่สนามแข่ง ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมของมหาลัย เขาตั้งใจว่าจะปรับปรุงสนาม แล้วจะอยู่ดูแลเพื่อไม่ให้วิวัฒน์เข้ามาวุ่นวายได้ เขาจึงขอป๊ากับแม่พากลิ่นหอมมาอยู่ที่สนามแข่งชั่วคราว "ผมเองก็เพิ่งรู้พร้อมพี่เหมือนกัน ผมไม่เคยรู้เรื่องสัญญาฉบับนั้นเลย แต่ผมก็ดีใจนะครับ ที่พ่อปกป้องผมแบบนี้ เพราะถ้าไม่มีสัญญาฉบับนั้น ผมอาจจะต้องกลับไปกับแม่แล้วก็ได้"สีหราชสวมกอดโอเมก้าของเขาไว้ เขามองที่ต้นคอที่มีไว้สำหรับทำพันธะของโอเมก้าที่มีปลอกคอเส้นหรูสวมอยู่ ตอนนี้เขายังไม่กัดหรอก เขาจะรอให้กลิ่นหอมเรียนจบ เขาถึงจะทำพันธะกับโอเมก้าให้เป็นของเขาคนเดียว "อยู่ที่นี่มันมีความอันตรายเยอะหน่อย พยายามอยู่ติดกับพี่ไว้ ไม่รู้ว่าวิวัฒน์มันจะส่งคนเข้ามาป่วนเราตอนไหน เพราะฉะนั้น กลิ่นหอมห้ามออกจากสาย
เช้าวันต่อมา บรรยากาศในห้องรับแขกของคฤหาสน์เลิศรัตนวรชัย เต็มไปด้วยอาการขุ่นมัว สิรินทร์กำลังจ้องมองสีหราชที่อารมณ์ดีและมีโอเมก้านั่งเคียงข้าง เขาไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น อยู่ๆคุณอาพิพัฒน์ก็โทรมาให้เขาไปหาที่คอนโด แล้วก็ไม่ได้กลับมาที่คฤหาสน์เลยจนถึงเช้า พอกลับมาถึงก็เห็นกลิ่นหอมเดินออกมาจากห้องนอนของสีหราช แต่เขาไม่ได้โกรธกลิ่นหอมนะ เขากำลังเคืองน้องชายตัวเองที่ใช้เล่ห์กลหลอกล่อให้เขาออกจากบ้านไป "จ้องกูขนาดนั้นมึงจะแดกหัวกูไหมไอ้เสือ!"น้องชายเอ่ยว่าพี่ชายที่กำลังจ้องมาที่ตนเองด้วยสายตาพิฆาตของโอเมก้า"สิงโตนะเจ้าเล่ห์ กลิ่นหอมมานั่งข้างพี่นี่ไม่ต้องไปนั่งกับสิงโต!"กลิ่นหอมทำท่าจะลุกขึ้นทันทีที่โอเมก้าสั่ง แต่เขาโดนสีหราชดึงแขนให้นั่งลงที่เดิม ตอนนี้ทั้งบ้านรู้เรื่องของเขาและกลิ่นหอมเรียบร้อยแล้ว เพราะเขาเป็นคนเข้าไปกราบขออภัยจากแม่แสนดีและป๊าเรียบร้อยแล้ว เขาสัญญากับแม่กับป๊าแล้วว่าจะดูแลกลิ่นหอมด้วยตัวเอง จะไม่ยอมทำให้น้องเสียใจเด็ดขาด"นั่งนี่แหละ มึงจะมาแยกผัวแยกเมียเขาทำไมห๊ะ!ไอ้เสือ ระวังนะ ระวังกูจะแยกบ้าง"สิรินทร์ถึงกับสะดุ้งทันทีที่น้องชายพูดจบ เพราะเรื่องของเขากับห
หลังจากสิ้นสุดการประชุม ทุกคนต่างแยกย้าย ได้ผลสรุปว่าถ้ามีการติดต่อมาจากคุณวิวัฒน์และคุณกานดา ป๊าและแม่ของเขาจะเป็นคนจัดการเอง สีหราชเดินตามสิรินทร์และกลิ่นหอมขึ้นชั้นบน ก่อนที่โอเมก้าทั้งสองคนจะเข้าห้องห้องตัวเองโดยไม่สนใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว สีหราชเข้าห้องของตัวเองเขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นแนบหูทันที"สวัสดีครับอาพิพัฒน์ ผมมีเรื่องจะรบกวนอานิดหน่อยนะครับ อาช่วยผมหน่อยได้ไหม ถ้าอาช่วยผม ผมจะไม่บอกป๊าเรื่องที่ผมเห็นวันนั้น"สีหราชยิ้มที่มุมปากทันที ความลับของอาพิพัฒน์อยู่ในมือของเขา และอาพิพัฒน์เป็นคนเดียวที่สามารถดึงพี่ชายเขาออกจากบ้านไปได้"คืนนี้เรานอนที่นี่นะกลิ่นหอม พี่ก็จะอยู่ด้วยไม่ต้องกลัวหรอก ยังไงซะสิงโตก็ไม่กล้าเข้ามาในนี้หรอก"กลิ่นหอมพยักหน้าให้กับพี่สิรินทร์ เขาไม่ได้กลัวพี่สีหราช เขาแค่ยังไม่มั่นใจ ตราบใดที่ผลตรวจยังไม่ออกมา เขาจะไม่เชื่อใจพี่สีหราชเด็ดขาด ระหว่างที่กลิ่นหอมกำลังจัดเตรียมที่นอนโทรศัพท์ของสิรินทร์ก็ดังขึ้น "ครับคุณอา เอ๋...คุณอาเป็นอะไรเหรอครับ ได้ครับได้ เสือจะไปหาคุณอาเดี๋ยวนี้!!"ทันทีที่วางสายสิรินทร์ก็หันมาหากลิ่นหอม เขาจำเป็นต้องทิ้งโอเมก้าไว้ที่นี่เพราะ
สีหราชยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องกระจก นานๆครั้งที่จะเงยหน้ามองลูกค้าที่เดินไปเดินมา เขาใช้โหมดกระจกให้เขาเห็นด้านนอกได้เพียงด้านเดียวเท่านั้น ตอนนี้สิ่งที่เขามองเห็นคือกลุ่มคนของนายวิวัฒน์มาพร้อมกับหญิงวัยกลางคนที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร คนข้างนอกไม่สามารถมองเห็นเขาได้จึงทำให้ไม่รู้ว่าเขาเห็นตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว'ก๊อกๆ'สีหราชมองเห็นเพื่อนสนิทเคาะประตูของเขาก่อนที่จะเปิดเข้ามา คณินไม่ได้มีคำถามอะไรเขามองหน้าเพื่อนเฉยๆเพราะรู้ว่าสีหราชเห็นเหตุการณ์อยู่แล้วว่าใครมา พอสีหราชพยักหน้าเขาจึงปล่อยให้แขกเข้ามาภายในห้อง"สวัสดีอีกครั้งครับคุณสีหราช""ครับ คุณวิวัฒน์"แขกนั่งลงที่โซฟาตัวสีหราชเองก็ลุกจากโต๊ะทำงานไปนั่งที่โซฟาตรงกันข้ามเช่นกัน"คุณมีธุระอะไรกับผมเหรอครับถึงยกโขยงกันมา""ก็ไม่ได้มีอะไรหรอกครับ พอดีภรรยาของผมเขาต้องการเจอลูกของเขา ผมก็เลยพามา"สีหราชมองหน้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของกลิ่นหอม ไม่ได้หน้าตาเหมือนกลิ่นหอมเลยแม้แต่นิดเดียว แสดงว่ากลิ่นหอมของเขาต้องหน้าตาเหมือนพ่อมากแน่ๆ"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อกานดา เป็นแม่ของกลิ่นหอม ฉันต้องการพบลูกของฉัน คุณช่วยตามลูกของฉันออกมาหน่อยได้ไหม