MasukShare
บทที่ 289
Bab terkait
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 290
เหตุผลที่เขาเลือกจะร่วมมือกับคุณปู่กู้ ก็เพราะอีกฝ่ายให้ผลตอบแทนมากกว่าไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันสามารถให้เงินจำนวนมากขนาดนั้นได้ เขาก็คงจะยอมเหมือนกันบางทีนี่อาจเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่เมื่อเผชิญกับการตัดสินใจ ก็มักจะเลือกสิ่งที่ทำให้คนอื่นต้องตกตะลึงแต่พอคิดถึงการลงทุนระหว่างเรา ฉันก็เริ่มมีความคิดขึ้นมา ในเมื่อเรื่องทุกอย่างไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้แล้ว ก็ถือโอกาสนี้จัดการแบ่งแยกทุกอย่างให้ชัดเจนไปเลยจะดีกว่า“ก่อนหน้านี้เราร่วมลงทุนกันไว้ และตอนนี้ก็ถือว่ามีผลกำไรอยู่บ้าง ถ้านายไม่ว่าอะไร ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้จัดการบัญชีทั้งหมดให้เรียบร้อย แบบนี้นายกับฉันก็จะไม่มีเรื่องติดค้างอะไรกันอีก”ฉันรู้ว่าการทำแบบนี้อาจจะดูใจร้ายไปบ้าง แต่ถ้าต้องการตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาอย่างแท้จริง ก็คงต้องใช้วิธีนี้ไม่ใช่เหรอ?บางทีคำพูดของฉันอาจจะเด็ดขาดเกินไป สีหน้าของเขาจึงดูเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อยจากนั้นเขาสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะพยักหน้าตอบรับในทันที“ในเมื่อเธออยากจัดการทุกอย่างให้ชัดเจน งั้นเรามาเคลียร์บัญชีกัน พรุ่งนี้ฉันจะโทรหาเธอ เราสองคนค่อยเจอกัน วันนี้ฉันจะตรวจสอบบัญชีทั้งหมดให้เรียบร้อยก
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 291
ฉันนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะส่ายหัวเบา ๆ ด้วยท่าทีเรียบเฉย พร้อมจ้องมองเขาด้วยสายตาที่หนักแน่น“ลั่วอี้ฝาน ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันไม่ได้เป็นเพียงเพื่อนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว เราต่างมีเส้นทางของตัวเองที่ต้องเดิน และมีการตัดสินใจของตัวเองที่ต้องทำ”เขาก้มหน้าลง ราวกับกำลังพยายามย่อยความหมายในสิ่งที่ฉันพูดผ่านไปสักพัก เขาก็เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ ในเมื่อเราไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้อีก ก็ขอให้ต่างคนต่างเดินตามเส้นทางของตัวเอง ฉันจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อสิ่งที่ฉันต้องการ และหวังว่าเธอจะทำเช่นกัน”ฉันยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับคำตอบของเขาแต่อย่างใดลั่วอี้ฝานเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานมาตลอด เขาไม่เคยพึงพอใจกับสภาพที่เป็นอยู่ และมุ่งมั่นไล่ตามเป้าหมายที่สูงกว่าเสมอฉันเองก็เหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราจึงไม่มีทางเป็นเพื่อนกันได้ มีแต่จะต้องเป็นคู่แข่งกันเท่านั้นฉันลุกขึ้น ยื่นมือออกไปพร้อมกล่าวว่า “ขอให้อนาคตของนายสดใสรุ่งเรือง”เขาก็ลุกขึ้น ยื่นมือมาจับมือของฉันพร้อมกล่าวว่า “เช่นกัน ขอให้เธอประสบความสำเร็จอย่างราบรื่น”เราจบการพบกันครั้
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 292
การช่วยเหลือคนร้ายให้หลบหนีจากการลงโทษตามกฎหมาย เช่นนี้ไม่ใช่อาชญากรรมเหรอ?สิ่งที่พวกเขาทำแต่ละเรื่อง แต่ละอย่าง ได้ฝากรอยแผลที่ไม่มีวันลบเลือนในใจของฉัน เวลานั้นฉันจะทำให้พวกเขาทุกคนต้องชดใช้อย่างสาสม!ฉันเคยคิดว่าการทำแบบนี้จะทำให้คุณย่าสบายใจ แต่ตอนนี้คุณย่ากลับถอนหายใจยาว แล้วใช้ร่างเล็ก ๆ ของท่านมากอดฉันไว้แน่น“ย่าไม่อยากให้หลานสาวคนดีของย่าต้องอยู่แบบเหนื่อยล้า ย่าขอแค่ให้หนูมีชีวิตที่ปลอดภัยและไม่เจ็บป่วยก็พอแล้ว”เธอยื่นมือมาลูบหัวฉันเบา ๆ เหมือนกับตอนที่ฉันยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในวัยเด็ก คุณย่ามักจะนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ ส่วนฉันก็นั่งอยู่บนม้านั่งตัวเล็กข้าง ๆ ท่านตอนนั้นฉันตัวเล็กน่ารักมาก ส่วนคุณย่ามีใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม อาบแสงแดดอ่อน ๆ อย่างอบอุ่นพวกเรานั่งอยู่ที่ลานบ้าน ปล่อยให้สายลมอ่อน ๆ พัดผ่าน รับรู้ถึงบรรยากาศของธรรมชาติที่อบอวลไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยนมองไปที่แตงกวาและมะเขือเทศที่สุกงอมในลานบ้าน ให้ความรู้สึกสงบสุขและรื่นรมย์แบบวิถีชนบทเธอใช้มือที่เหี่ยวย่นและเปี่ยมด้วยวัยลูบหัวฉันเบา ๆ แล้วจึงหยิบหวีมาหวีผมของฉันใ
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 293
กู้จือโม่ เขามาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารคนเดียวฉันก้มหน้าลงทันที ไม่ต้องการมีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับคนอย่างเขาแต่เขากลับถือถาดอาหารเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน ราวกับรู้สึกประหลาดใจที่ได้พบฉันในโรงอาหารในเวลานี้น่าแปลกที่เราทั้งสองคนสั่งอาหารเช้าเหมือนกันเป๊ะ คือ นมถั่วเหลืองหนึ่งแก้วกับซาลาเปาสองลูกเมื่อเห็นว่าเขานั่งลงตรงข้ามฉัน ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับความพยายามที่จะเข้ามาใกล้ของเขา“ฉันรู้ว่าตอนนี้เธออาจยังเกลียดฉันอยู่ แต่ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะจากไป คราวนี้ก่อนเธอจะไป ขอให้ฉันส่งคำอวยพรสุดท้ายให้เธอเถอะ”เขาดูลังเลเล็กน้อย ราวกับกลัวว่าฉันจะปฏิเสธ แต่ฉันก็รู้ว่าในเมื่อเขานั่งอยู่ตรงนี้แล้ว ฉันจะปฏิเสธได้อย่างไร?“คุณกู้ ระหว่างเราไม่ได้สนิทกันขนาดที่นายจะมาอวยพรฉันได้หรอก ถ้านายว่างมากนักก็ไปดูแลคุณปู่ของนายเถอะ”เมื่อคิดถึงข่าวที่ฉันได้รับมาก่อนหน้านี้ หัวใจก็เต็มไปด้วยความหม่นหมองอย่างบอกไม่ถูก“นายรู้ไหมว่าเขาเคยใช้เงินซื้อคนอื่นมาก่อนด้วยนะ?”ฉันอยากจะเล่าเรื่องราวในอดีตทั้งหมดออกมาให้หมดเปลือกคุณปู่กู้ใช้เงินซื้อลั่วอี้ฝาน เพื่อให้เขาอยู่กับฉัน และผลักให้ฉั
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 294
ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองถูกแช่แข็งไว้ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถละลายมันได้เมื่อมาถึงสนามบิน ฉันจัดการเช็คอินเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวเริ่มต้นชีวิตใหม่ของฉันการไม่มีคนคุ้นเคยอยู่รอบตัวทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก และในเวลานี้ อาจารย์ที่ปรึกษาก็กำลังจัดการเอกสารต่าง ๆ พร้อมกับเพื่อนนักศึกษาอีกสองคนที่นี่“เสี่ยวเฉียว ครั้งนี้หวังว่าเธอจะคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันคาดหวังในตัวเธอมากแค่ไหน”อาจารย์หลินคาดหวังในตัวฉันมากจริง ๆ เขาหวังว่าฉันจะสามารถเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ และคว้าชัยชนะอันดับหนึ่งในการแลกเปลี่ยนที่ประเทศเมเปิลแลนด์พวกเราจัดการเอกสารเสร็จอย่างรวดเร็วและขึ้นเครื่องบินไปเรียบร้อยแล้ว เวลานี้พวกเราสี่คนมารวมตัวกันและเริ่มพูดคุยสำรวจเกี่ยวกับแผนการเดินทางที่กำลังจะมาถึงตอนนี้ฉันเพิ่งได้รู้ว่า การเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงการแลกเปลี่ยนทางวิชาการตามที่เห็นภายนอก แต่ยังมีการแข่งขันครั้งใหญ่ ซึ่งเป็นการแข่งขันระดับนานาชาติอีกด้วย“จริง ๆ แล้ว ฉันอยากสร้างกลุ่มแลกเปลี่ยนที่เป็นของตัวเองมานานแล้ว ฉันหวังว่าพวกเธอจะช่วยสร้างชื่อเสียง
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 295
คำพูดของอาจารย์หลินเปรียบเสมือนแสงไฟที่ส่องสว่างเส้นทางข้างหน้าของพวกเราหากต้องการโดดเด่นในเวทีการแข่งขันระดับนานาชาติ แค่มีหัวข้อที่ดียังไม่เพียงพอ พวกเรายังต้องตั้งใจขุดลึกและนำเสนอความลึกซึ้งและความกว้างขวางของหัวข้อนั้นออกมาให้ได้พวกเราทั้งสี่คนนั่งล้อมกันและเริ่มต้นการพูดคุยเชิงลึกเกี่ยวกับหัวข้อ ‘แฟชั่นสีเขียว’นี่คือโอกาสที่หาได้ยากในชีวิตของฉัน จนกระทั่งเครื่องบินลงจอด พวกเราก็ได้กำหนดหัวข้อที่ชัดเจนเรียบร้อยแล้วหลังจากการถกเถียงกันอย่างดุเดือด ในที่สุดพวกเราก็ได้ข้อสรุปร่วมกัน ขณะเดียวกันก็ทำให้ฉันได้สัมผัสถึงความน่าสนใจของการอภิปรายทางวิชาการหลังลงจากเครื่องบิน ฉันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันเป็นเอกลักษณ์ของประเทศเมเปิลแลนด์ ที่นี่มีเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่แตกต่างจากที่เคยพบมาก่อนอาจเป็นเพราะได้มายังดินแดนใหม่ที่ไม่เคยสัมผัส ทั้งร่างกายและจิตใจของฉันจึงรู้สึกผ่อนคลายขึ้น“พวกเธออย่าพลัดหลงกันนะ เดี๋ยวฉันจะพาพวกเธอไปที่พักเพื่อจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน จากนั้นพวกเธอสามารถพักผ่อนกันเองได้”สายตาที่อาจารย์หลินมองพวกเรานั้นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน ราวกับกำลังมองดูลูกของต
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 296
มองดูภาพจิตรกรรมฝาผนังที่แปลกตาบนกำแพง แต่ละภาพล้วนมีสีสันที่สะท้อนถึงความเป็นเอกลักษณ์แบบดั้งเดิม อีกทั้งยังแฝงไปด้วยความแปลกใหม่ ทำให้ฉันรู้สึกประทับใจอย่างลึกซึ้งเดินไปเดินมา พวกเราก็พบว่าที่นี่คือถนนที่เต็มไปด้วยร้านอาหารเล็ก ๆพวกเราเดินเข้าไปในร้านอาหารท้องถิ่นแห่งหนึ่ง การตกแต่งภายในร้านดูเรียบง่ายแต่งดงาม เปี่ยมไปด้วยบรรยากาศทางวัฒนธรรมที่อบอวลอยู่รอบตัวพวกเราสั่งของว่างขึ้นชื่อของท้องถิ่นมาหลายอย่าง พร้อมลิ้มรสความอร่อยในแบบต่างถิ่นอย่างเพลิดเพลินใจ“อาหารของประเทศเมเปิลแลนด์ไม่เพียงแต่อร่อยเท่านั้น แต่ยังมีศิลปะในของหวานที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ แต่ละเมนูของหวานล้วนเหมือนผลงานที่ช่างแกะสลักสร้างสรรค์ขึ้นอย่างพิถีพิถัน” ก่อนหน้านี้ หลี่ฮ่าวเคยศึกษาวัตถุดิบที่เกี่ยวข้องบางอย่างที่นี่มาก่อน จึงมีความคุ้นเคยกับของว่างและของหวานในแถบนี้เป็นอย่างดี“รบกวนช่วยสั่งเมนูอาหารที่มีความพิเศษไม่เหมือนใครให้เราสักสองสามอย่างได้ไหม? ฉันเองก็อยากลองชิมดูเหมือนกัน”เขาตอบรับด้วยความยินดี จากนั้นก็เลือกเมนูอาหารจานเด่นบนเมนูมาหลายอย่าง ทุกคนต่างตื่นเต้นรอคอยอาหารที่ทั้งสีสัน กลิ่น แล
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 297
ที่ใจกลางลานกว้าง มีรูปปั้นขนาดใหญ่ตั้งตระหง่าน ซึ่งดูโดดเด่นเป็นพิเศษเมื่อแสงไฟสาดส่องลงมาพวกเราเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ จึงพบว่าเป็นรูปปั้นที่มีลักษณะเป็นใบเมเปิล ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมและจิตวิญญาณอันเป็นเอกลักษณ์ของประเทศนี้จางเสี่ยวหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความตื่นเต้น แล้วเริ่มถ่ายรูปทั้งรูปปั้นและทิวทัศน์โดยรอบฉันก็ถูกบรรยากาศของที่นี่ดึงดูดไว้ รู้สึกผ่อนคลายและความสุขอย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน“เธอไม่ถ่ายรูปเหรอ? เผื่อไว้ให้เพื่อน ๆ ดูไง ที่นี่วิวสวยมากนะ ถ่ายออกมายังไงก็ได้ภาพดี ๆ แน่นอน”เธอส่งรูปที่ตัวเองถ่ายเสร็จแล้วมาให้ฉันดู ซึ่งทำให้หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความสุขในทันทีเฉิงเฉิงเองก็ใส่ใจในความเป็นอยู่ของฉันมาก ฉันก็หวังที่จะแบ่งปันความงดงามของที่นี่ให้เธอได้เห็นเช่นกัน“งั้นฉันก็ถ่ายสักสองสามรูปก็แล้วกัน แต่ฝีมือถ่ายรูปของฉันอาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ”ระหว่างทางที่เดินไปหยุดไป พวกเราก็ถ่ายรูปออกมาได้ไม่น้อยเลยในเวลาไม่นานไม่นานก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย จึงเก็บโทรศัพท์ลงพวกเราสามคนนั่งล้อมกันอยู่มุมหนึ่งของลานกว้าง คุยกันไปพลาง ชื่นชมทิวทัศน์ยามค่ำคืนของดินแดนแปลกตาแห่
Bab terbaru
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 348
แววตาของเขาสะท้อนอารมณ์ที่ซับซ้อนออกมาเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ เอ่ยขึ้นว่า “ฉันแค่เป็นห่วงเธอ ไม่อยากให้เธอได้รับบาดเจ็บหรือเจอเรื่องร้าย”ฉันถอนหายใจเบา ๆ ในใจรู้สึกซับซ้อนอยู่ไม่น้อยความห่วงใยของกู้จือโม่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกกดดันไปด้วยฉันไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด และยิ่งไม่อยากให้เขาทำอะไรที่หุนหันพลันแล่นเพราะความเข้าใจผิดนั้น“กู้จือโม่ ฉันรู้ว่านายหวังดี แต่ฉันกับซูข่ายเหวินเป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ เราทั้งคู่กำลังพยายามเปิดโปงความผิดของศาสตราจารย์จาง ฉันหวังว่านายจะเข้าใจนะ”ฉันพยายามทำให้น้ำเสียงของตัวเองฟังดูจริงใจที่สุดเขาเงียบไปสักพัก แล้วค่อย ๆ พยักหน้า“ได้ ฉันเชื่อเธอ แต่เธอต้องระวังตัวให้ดี ศาสตราจารย์จางไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ”ฉันมองเขาด้วยความซาบซึ้งใจ แล้วพยักหน้าเบา ๆ“ฉันจะระวังตัว ขอบคุณนะ กู้จือโม่”เขายิ้มบาง ๆ ดวงตาสะท้อนความอ่อนโยนออกมาเล็กน้อย“ไม่ต้องเกรงใจ ไปเถอะ ฉันจะไปส่งเธอที่หอพักเอง”พวกเราเดินไปด้วยกันในบริเวณโรงเรียน แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องกระทบตัวเรา ให้ความรู้สึกอบอุ่นและเงียบสงบฉันรู้สึกถึงความสงบและความมั่นใจที่
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 347
ฉันแค่นหัวเราะเย็นโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ส่วนผู้หญิงตรงหน้าดูจะไม่พอใจอย่างมากในตอนนี้“ฉันก็ไม่อยากพูดคำสวยหรูพวกนี้กับคุณ และก็ไม่มีเวลาจะเสียไปมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นพอแค่นี้เถอะ ฉันจะไปแล้ว”ฉันหันหลังแล้วเดินจากไป ในขณะที่ผู้หญิงคนนั้นตะโกนด่าทออยู่ข้างหลัง แต่ก็ทำอะไรฉันไม่ได้เลยพอฉันกลับมาถึงมหาวิทยาลัยก็เห็นเงาร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นอยู่ไม่ไกลตามคาดกู้จือโม่เดินเข้ามาหาทันที พร้อมจ้องมองฉันด้วยสายตาร้อนแรง“ได้ยินมาว่าเธอได้รับบาดเจ็บ เป็นยังไงบ้าง?”ฉันยิ้มบาง ๆ พยายามทำให้ตัวเองไม่ดูอ่อนแอจนเกินไป“ไม่มีอะไรน่าห่วง แค่บาดแผลเล็กน้อยเท่านั้น”กู้จือโม่ดูเหมือนไม่ค่อยเชื่อคำพูดของฉันนัก เขาขมวดคิ้วแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล“เธอแน่ใจนะ? ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ต้องบอกฉันนะ”ฉันพยักหน้าเบา ๆ ความอบอุ่นเอ่อล้นขึ้นในใจในโลกที่ซับซ้อนใบนี้ การมีใครสักคนที่ห่วงใยอยู่เสมอเป็นเรื่องที่อบอุ่นใจฉันไม่ได้แหลมคมเฉียบขาดเหมือนเมื่อก่อน และก็ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่งแบบเดิมอีกแล้ว“ขอบคุณนะ ฉันจะระวังตัว”กู้จือโม่ดูเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของฉั
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 346
ในช่วงหลายวันต่อมา ฉันและซูข่ายเหวินให้ความร่วมมือกับการสืบสวนของตำรวจอย่างเต็มที่ พร้อมทั้งติดตามข่าวจากสื่ออย่างใกล้ชิดไม่นานนัก อาชญากรรมของศาสตราจารย์จางก็ถูกเปิดเผยออกมาทีละเรื่องแต่สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือ เรื่องนี้กลับถูกกลบด้วยเหตุการณ์อื่นอย่างรวดเร็วและเรื่องนี้ก็ถูกตำรวจจัดการเรียบร้อยแล้ว แต่ฉันไม่คาดคิดเลยว่าคำตอบสุดท้ายจะทำให้ฉันประหลาดใจมาก โดยเฉพาะตอนที่ตำรวจยืนอยู่ตรงหน้าฉันและอธิบายทุกอย่างให้ฟัง“จากการสืบสวนของเรา พบว่าผู้ก่อเหตุเพียงแค่ต้องการปล้นเท่านั้น และไม่ได้มีเจตนาถูกจ้างวานให้ฆ่าแต่อย่างใด”ฉันเบิกตากว้าง แทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยินปล้นงั้นเหรอ?เป็นไปได้ยังไง?คนนั้นชัดเจนว่าเล็งเป้าหมายมาที่ฉันโดยตรง แถมยังทิ้งคำพูดที่เกี่ยวข้องกับศาสตราจารย์จางไว้หลังจากก่อเหตุ นี่มันจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญได้จริง ๆ เหรอ?“แต่... มีดในมือของเขา วิธีที่เขาโจมตีฉัน รวมถึงคำพูดนั้น...”ฉันพยายามอธิบาย แต่เสียงของฉันกลับอ่อนลงเรื่อย ๆซูข่ายเหวินจับมือฉันไว้ เป็นสัญญาณให้ฉันสงบสติอารมณ์ลงเขาหันไปมองตำรวจ ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยและความไม่เข้าใจตำรวจดู
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 345
ฉันตกใจอย่างมาก คาดไม่ถึงเลยว่าคนคนนี้จะลงมือทำร้ายฉันจริง ๆฉันรีบปรับสภาพจิตใจของตัวเองอย่างรวดเร็ว เตรียมพร้อมรับมือกับการโจมตีที่อาจตามมาคนขี่มอเตอร์ไซค์ดูเหมือนไม่คิดจะให้ฉันมีโอกาสได้พักหายใจเลย เขาเงื้อไม้เบสบอลขึ้นอีกครั้งแล้วฟาดมาทางฉันอย่างรุนแรง!ฉันหลบหลีกอย่างคล่องแคล่ว พลางมองหาจังหวะที่จะตอบโต้กลับไปหลังจากปะทะกันไปหลายครั้ง ฉันสังเกตได้ว่าคนคนนี้มีฝีมือพอตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผ่านการฝึกฝนอย่างเป็นทางการฉันรู้สึกยินดีอยู่ลึก ๆ ในใจ เพราะเห็นโอกาสเล็กน้อยที่จะเอาชนะเขาได้ฉันเริ่มเป็นฝ่ายโจมตีก่อน พยายามทำลายจังหวะของเขาเพื่อให้เขาเสียสมดุลและเปิดช่องโหว่หลังจากการต่อสู้ที่ดุเดือดอยู่พักหนึ่ง ฉันก็พบช่องโหว่และซัดหมัดตรงเข้าที่ท้องของเขาเต็มแรง!เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะล้มลงไปกองกับพื้นฉันถือโอกาสพุ่งเข้าไป หวังจะควบคุมตัวเขาให้สิ้นฤทธิ์แต่ในขณะนั้นเอง เขากลับควักมีดออกมาจากกระเป๋าแล้วพุ่งแทงมาทางฉัน!ฉันตกใจสุดขีด รีบถอยหลังออกไปทันทีแต่ฉันก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ไม่มีแรงมากนัก จะรับมือกับชายที่ดุดันเช่นนี้ได้อย่างไร?มีดสั้นพุ่งตรงมาทางฉัน ก่
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 344
“บางทีคุณอาจพูดถูก หากไม่มีการสนับสนุนจากคุณ ฉันอาจต้องเผชิญกับอุปสรรคและความท้าทายมากขึ้น แต่ฉันก็เชื่อว่า ตราบใดที่ฉันพยายามมากพอและยืนหยัดอย่างมั่นคง สักวันหนึ่งฉันจะทำให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงได้ และฉันก็เชื่อว่า บนโลกนี้ยังมีอีกหลายคนที่มีความฝันและพรสวรรค์เหมือนฉัน พวกเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคุณ แต่ก็สามารถประสบความสำเร็จในวงการนี้ได้!”เขาชัดเจนว่าโกรธจัดเพราะคำพูดของฉัน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธขณะที่จ้องมองฉันอย่างดุดัน“เธอคิดว่าพูดแบบนี้แล้วจะเปลี่ยนอะไรได้งั้นเหรอ? ฉันจะบอกให้รู้ไว้เลยนะว่าเธอคิดผิด! เธอจะต้องเสียใจในทุกสิ่งที่เธอทำในวันนี้แน่นอน!”ฉันยิ้มบาง ๆ อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืน“บางทีฉันอาจจะเสียใจ แต่ฉันจะไม่มีวันเสียใจในสิ่งที่ฉันเลือก เพราะฉันรู้ดีว่า มีเพียงหนทางนี้เท่านั้นที่ทำให้ฉันเป็นตัวของตัวเอง และทำให้ฉันสามารถเติมเต็มความฝันของตัวเองได้ และสำหรับคุณ ศาสตราจารย์จาง คุณจะต้องกลายเป็นฝันร้ายของตัวเอง”พูดจบ ฉันหันหลังแล้วเดินออกจากห้องไปตอนนั้นเอง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาซูข่ายเหวิน“หลักฐานทั้งหมดเก็บรวบรวมเรียบร้อยหรือ
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 343
คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกและเหยียดหยาม ราวกับว่าเขาได้จัดฉันให้อยู่ในกลุ่มเดียวกับเด็กสาวที่ยอมประนีประนอมเพื่อผลประโยชน์ไปแล้วอย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้อ่อนแอและถูกกดขี่ยังไงก็ได้อย่างที่เขาคิด ฉันมีหลักการและขอบเขตของตัวเองฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อทำให้จิตใจสงบลง จากนั้นก็มองเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็น“ศาสตราจารย์จาง บางทีคุณอาจเข้าใจอะไรผิดไป ฉันมาที่นี่เพราะความหลงใหลในงานออกแบบและความกระหายในความรู้ ไม่ใช่เพราะเหตุผลอย่างที่คุณว่า ถ้าคุณคิดว่าการกระทำของคุณจะทำให้ฉันยอมจำนน ฉันคงต้องบอกว่าคุณคิดผิดแล้ว”เขาไม่คาดคิดว่าฉันจะกล้าตอบโต้เขาอย่างตรงไปตรงมา สีหน้าของเขาพลันมืดครึ้มลงทันที ดวงตาเผยให้เห็นแววโกรธเคืองแวบหนึ่งอย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ถอยหนีเพราะเหตุนี้ ฉันยังคงอธิบายจุดยืนของตัวเองต่อไป“ฉันรู้ว่า ในวงการนี้มีบางคนที่ใช้ตำแหน่งและอำนาจของตัวเองทำเรื่องที่ไม่เหมาะสม แต่ฉันอยากบอกว่าฉันไม่ใช่คนแบบนั้น และฉันก็จะไม่มีวันเป็นแบบนั้น ฉันให้เกียรติตัวเอง ทั้งยังให้เกียรติผู้อื่น ฉันหวังว่าคุณจะเคารพการตัดสินใจของฉันด้วย”เขานิ่งเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะเยาะออกมาเบา
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 342
บางทีอาจเป็นเพราะฉันเคยพบเจอผู้คนมามากมาย จึงทำให้ฉันเข้าใจได้ว่าคนประเภทนี้มีความคิดที่รอบคอบเพียงใด และยังทำให้ฉันรับรู้ได้ถึงเจตนาที่แท้จริงของพวกเขาด้วยนี่คิดจะใช้วิธีนี้เพื่อล่อให้ฉันตกหลุมพรางงั้นเหรอ? ดูเหมือนจะโง่ไปหน่อยนะ แต่ฉันจะไม่รีบร้อนหรอก ของดีมักจะมาในตอนท้าย และฉันมั่นใจว่าจะสามารถจับจุดอ่อนของเขาได้แน่นอนฉันแสร้งทำเป็นมีท่าทีคาดหวังอย่างตั้งใจ สีหน้าของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นความหมายที่ยากจะคาดเดา จากนั้นสายตาของเขาก็เริ่มเปล่งประกายร้อนแรงขณะมองมาที่ฉัน แล้วก้าวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น“ฉันได้พิจารณาแบบร่างของเธออย่างละเอียดแล้ว ก็ต้องบอกตรง ๆ ว่าค่อนข้างธรรมดานะ แต่ที่เธอสามารถโดดเด่นขึ้นมาได้ในครั้งนี้ คงเป็นเพราะโชคช่วยเสียมากกว่า เพราะอันดับของเธอไม่ได้อยู่ในระดับต้น ๆ ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ครั้งนี้เธอได้รับโอกาสที่ดีมาก ก็หวังว่าเธอจะสามารถใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์และค้นพบศักยภาพของตัวเองได้อย่างเต็มที่”เมื่อได้ยินคำวิจารณ์ของเขา ฉันแทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้จักนิสัยที่แท้จริงของฉันเลย แต่การที่เขาพูดแบบนี้ออกมาก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจไม่
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 341
เมื่อมีความคิดเช่นนี้ ฉันก็รักษาสีหน้าที่อ่อนโยนไว้ทันที เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ จนกระทั่งรถจอดลงที่นี่ ฉันก็เดินตามผู้ชายคนนั้นขึ้นไปบนชั้นอย่างรวดเร็วขณะอยู่ในลิฟต์ เขาหันกลับมามองฉันแวบหนึ่ง จากนั้นสายตาของเขาก็แฝงไปด้วยอารมณ์ที่ทำให้ฉันรู้สึกประหลาดใจและแปลกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก“ศาสตราจารย์จางเป็นอาจารย์ที่ทุกคนยกย่องมาโดยตลอด การที่เธอได้รับโอกาสนี้ถือว่าเป็นเรื่องที่หายาก แต่มีบางเรื่องที่ฉันต้องอธิบายให้เธอเข้าใจ”ฉันพยักหน้าเล็กน้อย พร้อมแสร้งทำท่าทางเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะมีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้อีกฝ่ายเชื่อจริง ๆ ว่าฉันเป็นคนไร้เดียงสาและใสซื่อ“ต่อจากนี้ ศาสตราจารย์จางอาจจะให้คำแนะนำเธอเกี่ยวกับบางประเด็น และยังเสนอวิธีที่ดียิ่งขึ้นให้กับเธอ เพื่อที่เธอจะสามารถก้าวไปได้ไกลขึ้นบนเส้นทางที่เกี่ยวข้องนี้”ฉันย่อมรู้ดีว่า ‘วิธี’ ที่ว่าก็คือการเรียนการสอนตามเส้นทางที่เป็นทางการเท่านั้น แต่ในตอนนี้ ฉันกลับแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรเลย พร้อมกับถามเขาด้วยท่าทีไร้เดียงสา“แล้วทำไมถึงนัดที่นี่ล่ะคะ? นัดในห้องเรียนไม่ได้เหรอ?”ฉันแสร้งทำเป็นรู้
หวนรักหนีลิขิต บทที่ 340
หลังจากวางสาย ฉันรีบแจ้งเรื่องนี้ให้ซูข่ายเหวินรู้เป็นอันดับแรก แต่เขากลับไม่ได้แสดงท่าทีประหลาดใจอย่างที่ฉันคาดไว้เลย ตรงกันข้าม เขากลับดูสงบนิ่งเป็นพิเศษ จากนั้นก็เผยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า“ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่ฉันคาดไว้ ถ้าอย่างนั้น ต่อจากนี้คงต้องลำบากเธอหน่อย การต้องอยู่กับคนเลวแบบนี้คงเป็นเรื่องที่เหนื่อยแน่ ๆ เธอต้องทำให้เขาตายใจและลดความระมัดระวังลงให้ได้”ฉันพยักหน้าตอบรับ แน่นอนว่าฉันรู้ดีว่าสิ่งนี้อันตรายแค่ไหน และก็รู้เช่นกันว่าต้องจัดการเรื่องนี้อย่างรอบคอบให้ดีที่สุด“อุปกรณ์ที่ฉันให้เธอ อย่าลืมใช้ล่ะ เรื่องนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดแน่ ๆ แต่มั่นใจได้เลยว่าอุปกรณ์ที่ฉันให้ จะสามารถบันทึกหลักฐานความผิดของเขาได้ทั้งหมด”ฉันพยักหน้า เพราะรู้ดีว่าสิ่งที่ซูข่ายเหวินให้ฉันนั้นต้องมีประโยชน์อย่างมาก ดังนั้นฉันจะไม่ยอมให้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นอย่างแน่นอนด้วยแผนการที่รอบคอบของเราทั้งสองคน เชื่อว่าเรื่องนี้จะต้องถูกเปิดโปงอย่างแน่นอน และเมื่อนั้นก็จะไม่มีใครสามารถคุกคามสาว ๆ ที่ไร้เดียงสาเหล่านี้ได้อีกต่อไปเมื่อลมเย็นพัดผ่านตัวฉันในค่ำคืนนี้ ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าเวลานัดห
