บทที่ 249

มอบความหวังให้ฉันอยู่เรื่อยมา และเมื่อฉันกำลังจะยอมแพ้ ก็ส่งมอบความหวังนั้นให้ฉันอีกครั้ง แล้วจึงฉุดกระชากความหวังทั้งหมดไปอย่างโหดร้าย ทิ้งให้ฉันผิดหวัง... และท้ายที่สุดคือความสิ้นหวัง...

“เขาไม่ใช่คนที่ควรค่าแก่การรัก และฉันเองก็ไม่อยากเสียเวลาของตัวเองไปกับการรักคนที่ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้วด้วย”

“ฉันไม่ใช่คนที่ฉลาดหลักแหลม แต่ฉันรู้จักกาลเทศะและการวางตัว”

“เฉิงเฉิง เขาไม่เคยรักฉันเลยแม้แต่น้อย แถมยังทำร้ายฉันมาตลอด แล้วฉันจะไปอยู่กับคนแบบนั้นได้ยังไง?”

เมื่อคิดถึงสิ่งที่กู้จือโม่เคยทำ ฉันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

จู่ ๆ ท้องก็รู้สึกปวดขึ้นมา ฉันกัดริมฝีปากแน่น

ปลายสายดูเหมือนว่าเฉิงเฉิงจะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่หลังจากที่เธอลังเลไปสักพัก เสียงที่เต็มไปด้วยความลองเชิงก็ดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“ลั่วลั่ว บางทีสิ่งต่าง ๆ อาจไม่ได้เป็นอย่างที่เธอเห็นก็ได้นะ? เขาอาจจะทำอะไรหลาย ๆ อย่าง เพียงแค่ไม่ได้บอกเธอก็เท่านั้นเอง”

เฉิงเฉิงกำลังลองเชิงท่าทีของฉัน และทดสอบขีดกำจัดความอดทนของฉันไปพร้อมกัน

“เฉิงเฉิง ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้าฉัน นั่นก็แปลว่าเขาไม่ได้รัก รักคือการคอ