บทที่ 252

นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก ไม่เพียงแต่จะช่วยให้ฉันขยายเครือข่ายของตัวเอง แต่ยังทำให้เข้าใจสถานการณ์ในวงการนี้มากขึ้นด้วย

"หนูเฉียว ใช่ไหม? ชอบดื่มชาอะไรหรือ?"

ผู้อาวุโสโอวหยางที่เงียบขรึมมาตลอดจู่ ๆ ก็เก็บผลงานของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะมองมาที่ฉันด้วยสายตาแหลมคม

ดูเหมือนเขาจะสนใจฉันไม่น้อย จึงเริ่มเปิดบทสนทนาขึ้น

"ฉันค่อนข้างชอบชาผู่เอ๋อค่ะ แต่จะเอนเอียงไปทางชาดำมากกว่า"

ก่อนหน้านี้ฉันเคยเรียนชงชาอยู่ไม่กี่ครั้ง ในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายแบบนั้น ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างเพื่อเอาตัวรอด

แม้แต่ศิลปะการชงชาก็เป็นหนึ่งในบทเรียนที่ต้องเรียน และเหตุผลที่พ่อบังคับให้ฉันเรียนสิ่งเหล่านี้ ก็เพื่อให้ฉันหาเงินทองกลับมาสู่ตระกูลเฉียวมากขึ้น

แต่สุดท้ายพ่อผู้แสนดีของฉันกลับต้องจบลงด้วยการถูกส่งเข้าคุก คนที่แม้กระทั่งแม่ของตัวเองยังไม่กตัญญู คนแบบนี้ไม่ใช่คนที่มีจิตใจอำมหิตหรอกเหรอ?

แล้วคนแบบนั้นจะมีจิตวจแบบไหนในการเลี้ยงดูลูกสาวให้มีความสามารถรอบด้าน?

“โอ้ แบบนี้ก็น่าสนใจดีนะ ถ้างั้นช่วยชงชาให้พวกเราดื่มสักถ้วยสิ”

ผู้อาวุโสโอวหยางดูประหลาดใจเล็กน้อย แต่ไม่นานสายตาที่มองฉันก็กลับมาเรียบเฉ