บทที่ 168

ลั่วอี้ฝานหยิบโทรศัพท์ออกมากด ๆ อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางมันลง แล้วเดินมาช่วยฉันเก็บจานชามที่เหลือจากมื้ออาหารเมื่อครู่

ที่เคทีวี ไคเสวียนเหมิน

ในห้องส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดชั้นบนสุด มีชายหญิงกลุ่มหนึ่งกำลังสนุกสนานกันอย่างเต็มที่

ชายผมแดงคนหนึ่งที่เจาะริมฝีปากหันไปเรียกกู้จือโม่ที่นั่งอยู่มุมห้อง “พี่โม่ นั่งคนเดียวทำไม มาสนุกด้วยกันหน่อยสิ!”

กู้จือโม่เพียงแค่มองผ่านไปด้วยสายตาเรียบเฉย จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ของเขาต่อ

บนหน้าจอโทรศัพท์ หน้าโปรไฟล์ของเฉียวซิงลั่วถูกเลื่อนขึ้นเลื่อนลง แต่กลับไม่มีการอัปเดตอะไรเลย

กู้จือโม่ขมวดคิ้ว ก่อนจะพิมพ์คำว่า “สวัสดีปีใหม่!” ลงไปในช่องข้อความ

ระหว่างที่เขากำลังลังเลว่าจะกดส่งดีหรือไม่ ชายผมแดงก็เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ

กู้จือโม่ยังไม่ทันได้ปิดหน้าจอ เนื้อหาในโทรศัพท์ก็ถูกอีกฝ่ายเห็นเข้าเต็ม ๆ

ชายผมแดงชะงักไป ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ผมว่าอย่าส่งเลยดีกว่า”

“ทำไมล่ะ?” กู้จือโม่หันมาถามด้วยความสนใจ

“คือ...” ชายผมแดงพูดอึกอักอยู่พักหนึ่ง ราวกับกำลังตัดสินใจ ก่อนจะพูดต่อว่า “งั้นผมให้พี่ดูอะไรบางอย่างแล้วกัน”

เขาเปิดหน้ากรุ๊ปเพื่อนและเลื่อนหาข้อควา