LOGINShare
ตอนที่ 27 ข้าผิดต่อนาง
Last Updated:
2024-11-25 01:42:53Related chapters
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 28 จดหมายลับ
“ข้า….”“เจ้าก็แค่โกรธที่พระองค์มิได้บอกความจริงกับเจ้าด้วยตัวเองแต่เจ้ากลับรู้จากปากของผู้อื่น ที่สำคัญผู้ที่บอกเจ้ากลับเป็นสนมลี่สินะ มันจึงทำให้เจ้ารู้สึกโกรธและเจ็บใจ แต่ก็ยังรักองค์ชายจึงไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี”ฮูหยินหันไปมองชุนหลันที่เริ่มมีน้ำตารื้นขึ้นมา นางค่อย ๆ เดินไปกอดบุตรสาวเอาไว้แน่นเพราะเข้าใจความรู้สึกสับสนของนางดี แม้ว่าจะโกรธแต่ก็มิอาจหักใจที่รักเขาไปได้ แต่ก็เกลียดที่เขาปล่อยให้คนอย่างลี่จินเซียนนำเรื่องนี้มาเยาะเย้ยนางได้“ลูกก็แค่ต้องการเวลา อีกอย่างหากเขาเป็นองค์รัชทายาทจริง ๆ ลูก..”“พ่อรู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แล้วองค์ชายเองก็ทรงทราบว่าเจ้าจะกังวลสิ่งใดหลังจากที่รู้ฐานะของพระองค์ ดังนั้นจึงได้จัดเตรียมสิ่งเหล่านี้ไว้ให้เจ้าและสกุลเล่อของเรา”เล่ออันจ้านหยิบจดหมายซองสีทองขึ้นมาและยื่นให้ทุกคนดู จื่อหลงรับหน้าที่อ่านให้ทุกคนฟัง“ขอให้สกุลเล่อย้ายไปที่เมืองหลวง ให้ข้าเข้าสังกัดกรมคลังตามเดิมส่วนท่านพ่อกลับคืนสู่ตำแหน่งเสนาบดีของฝ่าบาทพร้อมจวนพระราชทานหลังใหม่ ที่ดินอีกสองร้อยไร่และทองอีกสามหมื่นตำลึง เงินอีกห้าหมื่นตำลึงเพื่อเป็นสินสอดสำหรับพระชายาองค์รัชทายาท ท่า
Last Updated : 2024-11-25หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 29 แก้พิษท่านอ๋อง
“โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว เหตุใดจึงทำเช่นนี้ได้ข้าจะรีบไปสั่งให้คนตรวจสอบ”“อย่าพึ่งเสิ่นกง อย่าพึ่งไปหากเจ้าไปตอนนี้ก็เท่ากับแหวกหญ้าให้งูตื่น”“แต่ว่าท่านอ๋อง…”“ถูกต้องแล้ว ตอนนี้พวกท่านอย่าพึ่งทำอะไรทั้งนั้น เสิ่นกงท่านต้องรีบจัดการสิ่งนี้ให้เงียบที่สุดและทุกคนต้องทำตัวปกติอย่าให้ผู้ใดจับพิรุธได้ ซานหรงท่านมากับข้า”“ได้สิ”พวกเขาจัดการเครื่องนอนพิษนั้นทันที ซานหรงและชุนหลันเดินเข้ามาในห้องบรรทมสำรองของท่านอ๋อง เป็นห้องที่นางบอกให้เสิ่นปาและเสิ่นกงพาเข้ามา“เปิดหน้าต่างออก ให้ร่างของเขาถูกแสงแดดให้มากที่สุด ลมตอนนี้จะพัดเข้ามาทางนี้พอดีเร็วเข้า”“แต่ว่าท่านอ๋องได้รับพิษนะ คุณหนูเล่อนี่มันจะไม่…”“ทำตามที่นางบอกเถอะเร็ว ๆ เข้าเสิ่นปา”“ขอรับ”แม้ว่าจะไม่อยากเชื่อแต่เสิ่นปาก็ทำตาม เมื่อหน้าต่างเปิดออก แสงแดดยามบ่ายคล้อยเย็นสาดส่องเข้ามาที่ร่างของท่านอ๋องพวกเขาจึงค่อย ๆ เห็นบางอย่างที่ลอยขึ้นจากพระวรกาย“เสิ่นปาท่านออกมาจากที่นั่นเร็ว ๆ เข้า”เสิ่นปารีบเดินมาสมทบกับพวกเขาทันทีและเริ่มเห็นในสิ่งที่ทั้งสองคนเห็น ซึ่งเขาคิดว่านี่มันน่าแปลกเกินไปแล้ว“นั่นมัน… อะไรกัน”“ซานหรง ท่านมีกำลังภายใ
Last Updated : 2024-11-25หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 30 “ข้าบอกให้เจ้าเงียบ”
“ซานหรง เดี๋ยวก่อน”เขาไม่ฟังสิ่งใดที่นางจะพูดทั้งนั้น ตั้งแต่รู้จักกันมานางพึ่งเคยเห็นจวินซานหรงโมโหที่สุดก็วันนี้ เมื่อเขาพานางเดินลงมาจากตำหนักก็พบกับองครักษ์ของท่านอ๋อง“องค์ชาย คุณหนูเล่อพวกท่าน…”“เรื่องอื่นอาหลันบอกพวกเจ้าหมดแล้วที่เหลือก็จัดการกันเองแล้วกันข้ากับนางมีธุระต้องไปทำ”“เอ่อ…”“เสิ่นปา รีบขึ้นไปเถอะอย่าถามมาก”“แต่ว่าพี่ใหญ่ ถ้าไม่มีคุณหนูเล่อ...”“ท่านหมอยังอยู่ นางบอกวิธีหมอหลวงเอาไว้แล้วส่วนยาถอนพิษก็อยู่กับข้ารีบไปเถอะ”ซานหรงพานางเดินมาที่ม้าตัวที่นางขี่มา เขาดึงม้าออกมาและอุ้มนางขึ้นไปก่อนจะขึ้นมาตามหลังและควบทะยานออกไปจากจวนอ๋องทันที“ซานหรงท่านช้า ๆ หน่อยข้าไม่เคยขี่เร็วขนาดนี้”“เจ้าเงียบเถอะ”นางเกาะอานม้าเอาไว้แน่นด้วยเพราะจวินซานหรงในตอนนี้ไม่ฟังเสียงของนางเลย แม้จะรู้ว่านางไม่มีความผิดแต่เขาก็รู้สึกโกรธและต้องรีบพานางออกมาจากที่นั่นในทันทีสายตาของหยางอี้เหรินที่มักจะมองมาที่คู่หมั้นของเขาทำให้เขารู้สึกสงสัยมาโดยตลอด และวันนี้ก็เห็นได้ชัดเจนแล้วว่าหยางอี้เหรินคิดกับเล่อชุนหลันมากกว่าคนรู้จักหรือว่าที่พี่สะใภ้เสียแล้วจวนพักจวินซานหรง“โอ๊ย รอเดี๋ยวก่อน
Last Updated : 2024-11-25หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 31 สมรภูมิรัก (NC)
“อาหลัน”เขารวบตัวนางขึ้นมาและพาเดินไปยังเตียงนุ่มอีกครั้ง เมื่อวางลงก็เริ่มจูบนางในทันทีโดยไม่รั้งรอให้เสียเวลา ม่านถูกดึงปิดบดบังสายตาแม้ว่าที่นี่จะอยู่ไกลผู้คนแต่เขาก็หวงนางหนักหนาไม่อยากให้ผู้ใดต้องมามอง“อาหลัน เจ้าแน่ใจหรือไม่เพราะหากเราเริ่มข้าจะหยุดไม่ได้แล้วนะ”“ในเมื่อหัวใจตรงกันก็ไม่มีสิ่งใดต้องกลัว ข้ารักท่านจวินซานหรง”เพียงคำเดียวที่นางพูดก็ทำให้ความอดทนทั้งหมดในรอบหลายเดือนมานี้ของจวินซานหรงหมดไป มือหนาเอื้อมไปถอดชุดที่เกะกะตรงหน้าออกจนเหลือเพียงชั้นในบางเบา ชุนหลันเองก็ค่อย ๆ แกะเข็มขัดหนังรอบเอวของเขาและโยนมันออกไปพร้อมกับเสื้อนอก ไม่นานทั้งคู่ก็แทบจะไร้อาภรณ์ปกปิดกาย แผงอกกว้างที่มีรอยแผลจากศาสตราวุธทำให้ชุนหลันเข้าใจเขาใหม่ ซึ่งก่อนหน้านี้คิดว่าเขาเป็นเพียงคุณชายบัณฑิตเจ้าสำอางเท่านั้น“ท่าน… เจ็บหรือไม่”เขารวบมือนางที่ค่อย ๆ แตะไปที่แผลเป็นของเขาก่อนจะยกขึ้นมาจูบอย่างอ่อนโยน“บาดแผลที่ได้มาจากการปกป้องแผ่นดินไม่มีทางเจ็บ อาหลันเจ้าช่างงดงามนัก”เขาเริ่มซุกหน้าฝังจมูกเข้าไปที่ซอกคอก่อนและค่อย ๆ เลื่อนลงมา มือยังดึงเชือกผูกชุดชั้นในบางที่ยังกั้นหน้าอกอวบนุ่มที่เขาเ
Last Updated : 2024-11-26หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 32 ห้องอาบน้ำระอุ (NC)
“อ๊ะ ซานหรงท่านจะทำอะไร เฮือก…”นางตกใจเมื่อเขาจับนางมานั่งคร่อมกายเขาเอาไว้ในน้ำและค่อย ๆ ใช้มือจับลำเอ็นที่แข็งเต็มที่เข้ามาหา ชุนหลันค่อย ๆ ขยับกายเข้าหาเขาปากก็พลันรับจุมพิตหวานจากเขาอีกครั้ง“พร้อมหรือยังคนดี ข้าจะเริ่มแล้ว”“ข้าต้องทำเช่นไร อ๊ะ!! เข้ามาแล้ว ฮึก!! อ่อก!! องค์ชายเพคะ มัน…ลึกมาก อึ๊ยย อ๊าา อย่า…อย่าพึ่งดูด อ๊าา”ลิ้นของเขาผละจากปากนางได้ก็หันมาดูดดึงหน้าอกอวบอูมยั่วยวนตรงหน้า แขนทั้งสองค่อย ๆ จับเอวนางและเริ่มสอนบทเรียนรักครั้งใหม่ให้นางแต่ชุนหลันที่เสียวซ่านจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ก็ลืมทุกอย่างจนสิ้น นางเพียงแค่ปล่อยให้เขาเป็นคนควบคุมทุกอย่างเองทั้งหมด“อาหลัน…อา เสียวมากยอดรักของข้า อาา…”เสียงของเขาเรียกให้นางได้สติ เมื่อเห็นสีหน้าที่แดงก่ำของอีกฝ่ายนางจึงหันกลับมาเล่นงานเขากลับบ้าง ริมฝีปากอวบอิ่มกดลงไปที่ต้นคอพร้อมฝากรอยรัก นิ้วเริ่มเลื่อนเลื้อยไปบดขยี้ยอดอกสีเข้มที่มีขนรำไรรอบ ๆ เสียงครางลั่นห้องอาบน้ำแต่นางกลับชอบใจยิ่งนักที่ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้“เจ้ามานี่เดี๋ยวนี้นะ บทเรียนนี้ข้ายังไม่ได้สอนเจ้า อาา…ชุนหลันหยุดก่อนข้าจะทนไม่ไหว นี่เจ้า!! อาา…เล่อชุนหลัน!!”
Last Updated : 2024-11-26หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 33 จับตัวคนร้าย
จวินซานหรงหันมามองหน้าสาวใช้ทีละคน แต่ละคนมีท่าทางที่ไม่ต่างกันคือตกใจ แปลกใจและกลัวแต่ก็ยอมยืนนิ่ง ๆ ให้ตรวจสอบเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง ในเมื่อคนร้ายก็ถูกจับได้แล้วพวกนางจึงไม่มีสิ่งใดต้องกลัว“เอาล่ะ พวกเจ้าเดินออกมาทีละห้าคนแล้วยืนนิ่ง ๆ”สาวใช้แต่ละคนหันมองหน้ากันก่อนจะเดินออกมาและยืนอยู่ท่ามกลางแสงแดด ท่านอ๋องนึกแปลกใจจึงได้หันมาถามเล่อชุนหลัน“นี่พวกเจ้ากำลังจะจับคนร้ายแบบใดกันแน่ ทำเช่นนี้จะจับคนร้ายได้จริงหรือ”“ทูลท่านอ๋อง องค์ชายกำลังจะใช้วิธีการจับผู้ที่วางยาพิษบนเตียงของพระองค์เพคะ”“อะไรนะ บนเตียงงั้นหรือ”“เพคะ”เล่อชุนหลันพึ่งพบว่าในตอนนี้นางสามารถพูดคุยกับท่านอ๋องได้โดยที่ไม่ต้องกลัวเขาอีกต่อไปแล้วราวกับว่าเห็นท่านอ๋องเป็นเพียงญาติคนหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งความรู้สึกที่ทั้งเกลียดและแค้นก็มลายหายไปจนสิ้น คงเพราะสิ่งที่ท่านอ๋องได้พบเจอนั้นช่างโหดร้ายไม่ต่างจากนางเมื่อชาติก่อน ความเจ็บปวดจากพิษนี้นางรู้ดีที่สุด“ชุดที่สาม เดินออกมา”สาวใช้ที่ถูกตรวจสอบแล้วเดินไปรวมกันที่ด้านข้าง เหลืออีกสิบคนที่ต้องพิสูจน์ เมื่อชุดที่สามเดินเข้ามาชุนหลันก็หันไปมองที่สาวใช้ มีอยู่คนห
Last Updated : 2024-11-26หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 34 คนสั่งการตัวจริง
“พระองค์ทรงหมายความว่าอย่างไรเพคะ”จวินซานหรงเดินออกมาและเป็นผู้ที่ชี้แจงเรื่องทั้งหมดเพื่อให้ทุกคนในที่นี้ได้คลายข้อสงสัย“วันนี้ข้าตรวจสอบสาวใช้ทั้งหมดโดยให้พวกนางมายืนพิสูจน์โดยการตากแดด พิษชนิดนี้เมื่อเจอแสงแดดก็จะกระจายละอองออกมาเพราะมันมีส่วนผสมของละอองหญ้า และตัวของสาวใช้เจ้าเป็นเพียงคนเดียวที่มีละอองสีเหลืองลอยออกมาจากเสื้อผ้าของนาง”ลี่จินเซียนตกใจและยืนตัวสั่นเมื่อซานหรงพูดจบ นางหันไปมองที่หรูเซิ่งที่เบิกตากว้างเพราะความตกใจที่ไม่คิดว่าท่านอ๋องและองค์รัชทายาทจะใช้แผนนี้มาจับตัวนาง“ก่อนหน้านี้ข้าให้เสิ่นกงไปจับสาวใช้ของเจ้ามาก่อนคนหนึ่งซึ่งนางก็มาจากสกุลลี่เช่นกัน แน่นอนว่านางอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าตนเองถูกจับมาเพราะเหตุใดกัน”“พระสนมเพคะหม่อมฉันมิได้ทำจริง ๆ นะเพคะ”“อิ๋นเล่อ”ลี่จินเซียนหันไปมองสาวใช้ของนางที่ยังนั่งนิ่งอยู่ จวินซานหรงจึงได้พูดต่อ“อิ๋นเล่อข้าขอถามเจ้าหน่อยว่าเหตุใดเจ้าจึงได้นำสาลี่เข้ามาในจวนอ๋องมากขนาดนี้”“หม่อมฉัน… ทูลองค์ชายวันก่อนหม่อมฉันกับหรูเซิ่งคุยกันว่าช่วงนี้พระสนมไม่ค่อยอยากอาหารและไม่เสวยสิ่งใด หรูเซิ่งจึงออกความเห็นว่าไหน ๆ ที่บ้านข้าก็ทำสวน
Last Updated : 2024-11-26หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 35 อำนาจที่เด็ดขาด
“อะไรนะ!! ท่านอ๋องเพคะได้โปรดละเว้นท่านพ่อของหม่อมฉัน โทษของท่านพ่อไม่น่าจะถึง…”“หลีกไป!!”ท่านอ๋องสะบัดชายชุดทรงมังกรของพระองค์และถอยออกมาจากตัวของลี่จินเซียน สายตายังไม่ลดละความเกลียดชังต่อนางลงเลยแม้แต่นิด ก่อนจะหันไปตรัสเป็นครั้งสุดท้าย“วางยาลอบสังหารเชื้อพระวงศ์ ลอบซ่องสุมกำลังคนลับหลังและยังแบ่งพรรคจับพวกขุนนางในราชสำนักให้แตกแยก โทษเพียงเท่านี้ก็เพียงพอให้ประหารพ่อของเจ้าได้แล้วลี่จินเซียน ข้ายังละเว้นเจ้าเอาไว้คนหนึ่งเจ้าน่าจะต้องขอบคุณถึงจะถูก”“หากเป็นเช่นนั้นเหตุใดพระองค์จึงไม่สั่งประหารหม่อมฉันให้ตายตกตามไปพร้อมกับท่านพ่อเลยเล่าเพคะ จะได้พอพระทัยของพระองค์เสียที”“เจ้าอยากตายงั้นหรือลี่จินเซียน ได้สิหากเป็นเช่นนั้นข้าก็จะ…”“น้องแปดพอแค่นี้ เถอะแม้ว่านางจะมาจากสกุลลี่แต่เรื่องนี้สนมลี่ไม่รู้เรื่องเจ้าจะเอาผิดนางไม่ได้”“แต่นางอยากขอตายเอง”“อย่าลืมว่ายังมี….”ท่านอ๋องสบเนตรขององค์รัชทายาทก็รู้ได้ทันทีว่าพระเชษฐาทรงหมายถึงพระสนมลี่เฟยที่อยู่ข้างพระวรกายของฝ่าบาท ดังนั้นนอกจากละเว้นนางเขาก็ทำอย่างอื่นไม่ได้ เพื่อมิให้สนมลี่เฟยที่เมืองหลวงก่อเรื่อง“เอาตัวพวกนางไป”ลี่จินเซ
Last Updated : 2024-11-26
Latest chapter
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 56 ชีวิตรักที่สมบูรณ์ (ตอนจบ)
“เจ้าคนบ้าจวินซานหรง ท่านออกไปเลย”“แต่ว่าท้องของเจ้า...ไม่ปวดแล้วงั้นหรือ”“โอ๊ยย!! นี่ท่านไม่รู้จริง ๆ หรือว่าข้าต้องการบอกอะไรกับท่าน”“เร็วเข้าเจ้าบอกข้ามาว่าเจ็บตรงไหน แล้วเมื่อครู่ข้าก็กระแทกไปเยอะเสียด้วยสิ ไม่ได้ข้าว่าไปเรียกหมอหวังมาดีกว่ารอข้า...”“จวินซานหรงเจ้าคนซื่อบื้อหยุดนะ!!”จวินซานหรงที่ลุกจากเตียงต้องรีบหันมาทันที เขาเดินมานั่งข้าง ๆ ชุนหลันที่กำลังทำหน้าโมโหสุดขีดอย่างที่เขาไม่เคยเห็นและกำลังจะเริ่มร้องไห้ ไม่เข้าใจเลยว่าการที่เขาเป็นห่วงนางและจะรีบไปตามหมอนี่มันผิดตรงไหนแต่คนตรงหน้ากลับเริ่มร้องไห้เขาจึงต้องรีบซับน้ำตาให้นางก่อน“อาหลันข้าไม่ไปแล้ว ไม่ไปแล้วเจ้าอย่าร้องไห้นะบอกข้าสิว่าเจ็บตรงไหนข้าจะช่วยเจ้าเอง”“ท่านมันฉลาดทุกเรื่องแต่กลับโง่เรื่องนี้ ข้าไม่น่าแต่งงานกับท่านเลย”“ไม่ได้นะเจ้าอย่าพูดเช่นนี้ ใช้ได้ที่ไหนกันพึ่งจะเข้าหอกันคืนเดียวก็จะพูดแบบนี้เจ้าเป็นอะไรกันแน่บอกข้าเถอะข้าจะได้”“ข้าท้องเจ้าคนซื่อบื้อ”“ข้ารู้แล้วว่าเจ้าปวดท้อง…. ข้ากำลังจะไปเรียก… อะไรนะอาหลัน เมื่อครู่นี้เจ้าบอกว่า…”“หึ ตอนนี้ข้าไม่มีอารมณ์แล้ว จะนอน!!”“เดี๋ยวก่อน!! เดี๋ยวก่อนส
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 55 เจ้าบ่าวใจร้อน (NC)
ห้องส่งตัวเล่อชุนหลันผล็อยหลับไปหลายครั้งและสะดุ้งอีกครั้งเมื่อประตูห้องเปิดและเสียงของคนด้านนอกที่มาส่ง นางจึงรู้ว่าได้เวลาที่เจ้าบ่าวจะเดินมาเปิดผ้าคลุมแล้ว“อาหลันเจ้ารอนานหรือไม่ ข้ามาแล้ว”จวินซานหรงเดินมาพร้อมกับจับไม้มงคลและเดินไปที่เจ้าสาวก่อนจะค่อย ๆ เปิดออกมา ใบหน้าของเจ้าสาวที่แต่งแต้มด้วยชาดสีแดงสดตรงหน้าทำให้เขารู้สึกตกตะลึงไปนิดหน่อยเพราะเขาไม่เคยเห็นเล่อชุนหลันแต่งหน้าด้วยสีจัดจ้านและงดงามเช่นนี้มาก่อน“อาหลันวันนี้เจ้างดงามราวโบตั๋นในอุทยานหลวง”“จวินซานหรงท่านเมาแล้ว”“ข้าดื่มมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่เมาถึงขนาดมองเจ้าผิดหรอก ปกติเจ้าก็งดงามอยู่แล้ว”“ช่างปากหวานเสียจริง”“ข้าช่วยเจ้าถอดเครื่องประดับดีหรือไม่เจ้าคงหนักแล้วสินะ”“ไหล่ข้าปวดไปหมดแล้วเพคะ ชุดนี้หนักมากจริง ๆ ไหนจะเครื่องประดับนี่อีก”จวินซานหรงเพียงแค่ยิ้มและค่อย ๆ ช่วยนางถอดเครื่องประดับ ถ้าจะพูดให้ถูกคือเขาพยายามจะถอดชุดของนางต่างหาก“ซานหรงท่านไม่ต้องเลยนะ ท่านบอกจะมาช่วยถอดแต่นี่กลับเอาแต่ถอดชุดของข้า ท่านไปจัดการตัวเองเลยไป”“แต่ว่าชุดนี้มันดูจะสวมยากแล้วก็หลายชั้น ข้าคิดว่าคงจะเสียเวลานานที่จะถอด
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 54 พี่ชายที่หายไป
มู่หรงเฉิงยิ้มค้างและหันมามองใบหน้าของผู้ที่พูดให้ชัด ๆ เขารู้เพียงว่าที่สกุลเล่อมีหมอมาพักอยู่ด้วยเป็นสตรี แต่ก็ไม่ได้คิดว่านางจะเกี่ยวข้องอะไรกับเขาแต่เมื่อมองเช่นนี้นางก็ช่างละม้ายคล้ายกับน้องสาวแท้ ๆ ของเขาอยู่หลายส่วน“เจ้า…. เจ้าคือ…”“ข้า… หวังเจียวเมิ่ง อ้อ จริงสิข้ามีนี่ด้วยท่านดูสิ”นางหยิบกำไลข้อมมือสีเงินที่นางเก็บเอาไว้เป็นอย่างดีออกมาและยื่นให้เขาดู มู่หรงเฉิงเมื่อเห็นกำไลข้อมือนี้เขาก็น้ำตาไหลลงมาทันที“กำไลของท่านแม่ เป็นสิ่งเดียวที่ท่านเหลืออยู่เพื่อให้ข้าเอาไว้ยืนยันตัวเองเมื่อเจอท่าน”“กำไลนี้… เป็นของท่านแม่ของข้า…เช่นนั้นเจ้า…”สองคนที่ยืนร้องไห้จนตาแดงมองสบตากันและกันด้วยความแปลกใจ ดีใจจนไม่สามารถเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ มู่หรงเฉิงมองไปที่กำไลไม่หยุด หวังเจียวเมิ่งหันมาเรียกเขาอีกครั้ง“พี่ใหญ่!! ข้าตามหาท่านมานานหลายเดือน ในที่สุดข้าก็พบท่าน”“น้องเล็ก เป็นเจ้าจริง ๆ เมิ่งเอ๋อร์ของพี่”มู่หรงเฉิงเดินมากอดนางเอาไว้แน่น หวังเจียวเมิ่งเองก็กอดเขากลับพร้อมกับร้องไห้โฮออกมาสุดเสียงเพราะความดีใจ มู่หรงเฉิงนั้นค่อย ๆ สงบสติอารมณ์เอาไว้ได้ก่อนจะค่อย ๆ คลายอ้อมกอดของน้องสาว
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 53 จุดจบ และ ฐานะเปิดเผย
“ท่านว่าอะไรนะ… ละ ลี่จินเซียนงั้นหรือ”เล่อชุนหลันค่อย ๆ ทรุดตัวอย่างหมดแรง ซานหรงค่อย ๆ พยุงนางลงมานั่งและจับมือนางเอาไว้เพราะเขารู้ดีว่านางคงต้องตกใจมากดังนั้นเมื่อจางหลิงรีบมาบอกข่าว เขาก็รีบตามมาเพราะรู้ว่านางจะต้องอยากไปที่จวนอ๋อง“นาง… ตายแล้วหรือเพคะ ทำไมกัน”“ลี่จินเซียนไปหาเรื่องหวังเจียวเมิ่งถึงในตำหนักกลางและไปพบหวังเจียวเมิ่งที่กำลังดูแลน้องแปดอยู่ นางทนไม่ไหวจึงได้ดึงตัวหวังเจียวเมิ่งออกมาหวังจะทำร้าย น้องแปดดึงพวกนางแยกออกจากกัน ลี่จินเซียนล้มลงกับพื้นและวิ่งเข้าหาพวกเขาอีกครั้งแต่พวกเขาหลบทัน นางจึงพุ่งไปชนกับหน้าต่างและพลัดตกลงมาชั้นล่าง”“คิดไม่ถึงเลยว่านางจะพบจุดจบเช่นนี้ แล้วนี่ร่างของนาง…”“น้องแปดสั่งให้คนนำไปฝังที่สุสานสกุลลี่นอกเมืองแล้ว และให้กรมวังแจ้งว่านางป่วยตาย”“แล้วเจียวเมิ่ง!!”“เจ้าใจเย็น ๆ ก่อนหวังเจียวเมิ่งปลอดภัยดี ทุกคนไม่มีผู้ใดบาดเจ็บเจ้าต้องตั้งสติก่อนนะ ที่ข้ายังไม่ให้เจ้าไปที่นั่นในตอนนี้เพราะศพของสนมลี่ยังไม่ได้ถูกนำออกไป ข้าไม่อยากให้เจ้าไปเห็นภาพไม่งามเช่นนั้น อยากให้เจ้าจดจำนางเอาไว้ด้วยภาพที่ดีก็พอแล้ว”“ข้า… เข้าใจแล้วเพคะ ลี่จินเซียนคิ
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 52 อยู่กับข้านะ
หวังเจียวเมิ่งพยักหน้ารับและเริ่มใช้มีดเงินด้ามเล็กเริ่มกรีดไปที่ข้อมือของท่านอ๋องในทันที เมื่อเริ่มกรีดเลือดสีดำก็พุ่งออกมาจนเปื้อนชุดของหวังเจียวเมิ่งแต่นางไม่ใส่ใจที่จะเช็ดและกำลังตั้งใจบีบเลือดพิษออกมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ชุนหลันหยิบผ้ามาเช็ดเลือดที่ติดตามใบหน้าของเจียวเมิ่งออกให้อย่างเบามือ“ขอบคุณพี่ชุนหลัน”“อยากได้สิ่งใดก็บอกมาข้าจะได้ช่วยหยิบให้”“ท่านช่วยหยิบชามใบใหม่มาให้ข้าทีเจ้าค่ะ”“ได้”เมื่ออยู่ตรงนี้นางจึงเข้าใจความรู้สึกของหวังเจียวเมิ่ง การตัดสินใจในการรักษาคนในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายนั้นช่างไม่ง่ายเลย ไม่นานเลือดพิษก็ถูกรีดออกมาจนหมด นางค่อย ๆ ทำแผลให้ท่านอ๋องและเดินออกมาพักผ่อน ชุนหลันเทน้ำให้เจียวเมิ่งดื่มจนหมดก่อนจะนั่งข้าง ๆ ด้วยความหมดแรง“ท่านอ๋องปลอดภัยแล้วเจ้าค่ะ”ท่ามกลางความโล่งอกของทุกคนในห้องที่เหนื่อยวิ่งเตรียมของ เสิ่นกงแทบจะทรุดลงกับพื้น ตอนนี้จวินซานหรงค่อย ๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้ท่านอ๋อง เสิ่นปาเดินเข้ามาพร้อมกับยาที่พึ่งต้มเสร็จ“องค์รัชทายาท ยาต้มเสร็จแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“ขอบใจมาก… น้องแปด เจ้าลุกไหวหรือไม่ดื่มยานี่ก่อน”หยางอี้เหรินค่อย ๆ ลุกข
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 51 ร่ำลาองค์ชายสี่
ทั้งสองเดินกลับมาที่ค่ายก็พึ่งจะเห็นว่าท่านอ๋องและองค์รัชทายาทนั่งรอพวกนางอยู่ที่หน้ากระโจม เมื่อเห็นพวกนางพวกเขาต่างก็ดึงแต่ละคนเข้ามาถาม“เจ้าไปที่ใดมาอาหลันหายไปเสียนานข้าเป็นห่วง”“ได้เวลาที่ข้าจะกินยาแล้วเจ้ามัวเหลวไหลไปที่ใดมาหากพิษกำเริบเจ้าต้องรับผิดชอบ”ชุนหลันหันมามองเจียวเมิ่งที่ทำหน้าตกใจและยิ้มออกมา เจียวเมิ่งหันมามองหน้าชุนหลันที่หันมายิ้มให้ เจียวเมิ่งจึงยิ้มตอบและพยักหน้าพร้อมกับจับแขนท่านอ๋องและพาเดินกลับไปที่กระโจม“นี่เจ้าดึงข้าทำไม”“ท่านอ๋องบอกว่าได้เวลาดื่มยาแล้วนี่เพคะ จะมัวมานั่งเล่นอยู่แถวนี้ให้ลมโกรกจนป่วยเพิ่มทำไม หม่อมฉันจะรีบไปเตรียมยาให้”“ต้องเตรียมกรีดนิ้วอีกแล้วงั้นหรือ วันนี้พักไม่ได้หรือ”“ไม่ได้”“งั้นเจ้าต้องทำยาชาเอาไว้ให้ข้า บ๊วยด้วยอย่าลืมล่ะ”“พูดมากจริงรีบตามมา”“นี่!! ข้าเป็นแม่ทัพนะ”“เพคะ ๆ ทราบแล้ว”“ข้า!! หึ เผด็จการชัด ๆ แม้แต่ข้าที่เป็นแม่ทัพก็ไม่ละเว้นสักนิด”ท่านอ๋องเดินตามหวังเจียวเมิ่งเข้าไปในกระโจมแล้ว ชุนหลันหันไปยิ้มให้กับทั้งคู่อย่างจริงใจ ซานหรงหันมามองตามนางก่อนจะเอ่ยถาม“เจ้าคงไม่โกรธน้องสี่ที่พูดเรื่ององค์หญิงอานฉวนหรอกนะเพร
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 50 นางเป็นหมอของข้า
ชุนหลันหันไปมองหน้าหวังเจียวเมิ่งที่ยืนเฉย ๆ โดยมิได้คิดอะไรแต่ก็แอบมองชุนหลันที่กำลังกังวลจนเผลอปล่อยมือจวินซานหรง เมื่อองค์ชายเห็นเช่นนั้นก็หันไปเล่นงานน้องชายทันที“เจ้าพูดบ้าอะไรเนี่ย ข้าทูลเสด็จพ่อไปแล้วว่าจะรับพระชายาเพียงคนเดียวคือเล่อชุนหลัน เสด็จพ่อเองก็ทรงรับปากและออกราชโองการสมรสมาให้ข้าแล้ว”“พี่สี่ท่านอย่าล้อเล่นเช่นนี้ ข้าเองก็ยังพึ่งเสร็จศึกกลับมาอีกอย่างเรื่องในตำหนักของข้าเสด็จพ่อก็รับรู้แล้วว่าวุ่นวายเพียงใด หากจะแต่งมาที่เหลียงโจวเกรงว่าแคว้นอานฉวนคงไม่พอใจเป็นแน่”“เอาตัวรอดกันเก่งจริง ๆ เลยนะแต่ล่ะคน”“น้องสี่ พูดเช่นนี้เจ้ารู้ตัวสินะว่าตัวเองไม่รอดแน่”“พี่สาม!! ท่าน…”“หึ เอาเถอะองค์หญิงอานฉวนเก่งทั้งบุ๋นและบู๊เป็นยอดสตรีแห่งดินแดนตะวันออกก็เหมาะกับเจ้าดีนะ”“ใช่เสียที่ไหนข้าไปดีกว่าคุยกับพวกท่านแล้วเวียนหัว น้องแปดเจ้าต้องรีบหายเร็ว ๆ นะ”“พ่ะย่ะค่ะ แล้วพบกันใหม่พี่สี่”“แล้วพบกัน”องค์ชายสี่เดินทางกลับไปแล้ว ขบวนธงทัพของกองทัพหลวงค่อย ๆ เคลื่อนไปไกลจนลับสายตา จวินซานหรงหันมาจับมือชุนหลันแต่นางกลับเดินหนีลงมาก่อน“อา… ว่าแล้วอย่างไรเจ้าจวินซานอวี้ ไปอย่างเดียวไ
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 49 ผืนน้ำสั่นสะเทือน
“ข้าไม่ใช่เด็ก ๆ เสียหน่อยที่จะกลัวเจ็บกลัวกินยาขม ๆ”“เช่นนั้นพระองค์ไม่ต้องการใช่หรือไม่”“ไม่ได้พูดว่าไม่ชอบ”ชุนหลันดึงแขนจวินซานหรงและเดินออกมาเพื่อจะได้ไม่ต้องรบกวนพวกเขา ซานหรงเห็นนางเดินยิ้มออกมาจึงนึกแปลกใจ เขาพานางเดินมาที่ริมแม่น้ำด้านหลังค่ายเพราะที่นี่ไม่มีคนเดินไปมาหากไม่มีคำสั่งของเขา“เจ้ายิ้มอะไรกัน”“ท่านไม่เห็นหรือเพคะ”“เห็น แต่ว่า… ข้าคิดว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้”“ผู้ใดจะรู้เล่าเพคะ”“ต่อให้เป็นเช่นนั้นจริง ๆ แล้วอย่างไรเล่า ที่เหลียงโจวยังมีลี่จินเซียนอยู่ เจ้าคิดว่าหมอหวังจะสู้นางได้หรือ ต่อให้เป็นบุตรีของขุนนางต้องโทษแต่อย่างไรก็เป็นพระสนม อีกอย่างการที่นางจะลงเอยกับน้องแปดได้…”“ท่านคิดไกลเกินไปแล้ว ความรักน่ะไม่เห็นจำเป็นต้องคิดมากขนาดนั้น”“นั่นก็ใช่แต่ข้าเกรงว่าสำหรับน้องแปดอาจจะไม่ง่ายเช่นนั้น”“ช่างเถอะ เรื่องนั้นปล่อยให้พวกเขาจัดการเองจะดีกว่า”“อาหลัน นั่นเจ้าทำอะไรน่ะ”จวินซานหรงหันไปมองนางที่กำลังรวบผมขึ้นและเริ่มถอดชุดด้านนอกออกมา เขาหันไปมองรอบ ๆ แต่ก็ไม่มีผู้ใดอยู่ที่นั่น เพราะเขาพานางเดินมาค่อนข้างลึกแม้ว่าจะเป็นช่วงเย็นแล้วแต่ฟ้ายังไม่มื
หวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01 ตอนที่ 48 เรื่องที่ไม่ควรรู้
กระโจมท่านอ๋อง “แคก แคก น้ำ…”หวังเจียวเมิ่งที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่สะดุ้งขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงแหบ ๆ เมื่อนางหันก็เห็นว่าท่านอ๋องรู้สึกตัวแล้ว“นี่เพคะ”เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นมาจิบน้ำอย่างยากเย็นเพราะแผลที่ถูกธนูยิงที่ไหล่ขวานั้นยังคงเจ็บปวดอยู่“เจ้าเป็นใคร”“หม่อมฉันเป็นหมอเพคะ มาที่นี่เพื่อรักษาพิษในพระวรกายของพระองค์”“หมองั้นหรือ”“เพคะ”“เจ้ามาจากไหน”“หม่อมฉันมาพร้อมกับบุตรท่านเสนาบดีเล่อ เล่อชุนหลันเพคะ”“อะไรนะ เจ้าบอกว่า… แคก แคก… นาง!! มาที่นี่หรือ”“พระองค์อย่าพึ่งลุกขึ้นมาเช่นนี้ แผลของพระองค์ยังไม่หายดี อีกอย่างพิษในพระวรกาย…”มือของเขาหันมาคว้าแขนของหวังเจียวเมิ่งและดึงนางเข้ามาถาม ยิ่งมองใกล้ ๆ เช่นนี้นางก็ยิ่งรู้สึกว่าท่านอ๋องน่ากลัวยิ่งนัก ผิดกับรูปลักษณ์ที่ดูรูปงามของเขา สายตาที่มองนางในตอนนี้แทบอยากจะเค้นความจริงราวกับนางเป็นนักโทษ“ท่านอ๋องเพคะ”“บอกข้ามา นางมากับเจ้าหรือ”“พะ เพคะตอนนี้นางพักอยู่ที่กระโจมขององค์รัชทายาทเพคะ”คำนี้ทำให้ท่านอ๋องนิ่งไปและค่อย ๆ ปล่อยมือที่บีบแขนนางออกมาได้ เจียวเมิ่งรีบถอยห่างออกจากเตียงของเขาทันทีและรีบไปดูหม้อต้มยาที่นางต้มเอาไ
