หากคิดทำอะไร เขาต้องรอบคอบให้มาก....ไม่ให้เรื่องราวบานปลาย ครั้งนี้แม้ตั้งใจมาพบหน้านาง แต่ดูท่าแล้ว เสด็จพี่เขาคงรู้แผนของเขาแล้ว คงต้องใช้แผนอื่นสินะรัชทายาท หยางเฟิงหรง เขาคือว่าที่ฮ่องเต้คนต่อไป และจำเป็นต้องการเสียงสนับสนุนจากพี่ชายตรงหน้า วันนี้เขาคงต้องถอยก่อนหลินหลินไม่ได้รับรู้เหตุการณ์วุ
วันนี้นางตั้งใจมาศึกษาตำราเวทรักษา และเวทพันธะสัญญาครอบครัว หลินหลินเลือกเวท ก่อนที่ตัวอักษรมากมายจะพุ่งเข้ามาในตัวของนาง เป็นการเรียนรู้ที่รวดเร็วและน่ามหัศจรรย์วันเวลาผันเปลี่ยนไป หลินหลินยังคงจมอยู่ในภูเขาตำราเวท มันมีสิ่งที่นางไม่รู้อีกมากมายมหาศาล อย่างเช่นตอนนี้นางลองลงอักขระเคลื่อนย้าย มันเห
หลินหลินกดสั่งซื้อหยกเวทสื่อสารรุ่นใหม่มา 19 อัน นางจ่ายเงินไปถึง 1,900 เหรียญทอง หลินหลินรู้สึกได้ว่าตัวนางเบาเลย เดี๋ยวนางคงต้องไปปล้นท่านแม่ทัพคืน...ของท่านแม่ทัพ 10 ชิ้น แบ่งไว้สำหรับลงประมูล 5 ชิ้น อีก 4 ชิ้น คือของครอบครัวนาง นางจะเอาไว้ให้ท่านพ่อ ท่านแม่ และท่านพี่ มันสะดวกกว่ามาก.....หลังจ
"เจอข้า.... "หรือว่าเขารู้จักกับร่างนี้? ไม่น่าเป็นไปได้ หรือว่าเขาจะรู้ว่าข้าคือใคร? คิดแล้วก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี เลิกคิดดีกว่า"หลินเอ๋อร์ พี่ต้องไปแล้ว เจ้าดูแลสุขภาพด้วย อยู่ทางนั้นพักผ่อนบ้าง อย่าหักโหมมากนัก""พี่ใหญ่ เจอกันครั้งหน้าข้าจะพาท่านเข้ามานะเจ้าคะ ตอนนี้ข้าศึกษาเวทนั้นสำเร็จแล้ว ดูแล
มื้อนั้นทุกคนอิ่มกันจนลุกไม่ไหว เดือดร้อนเสี่ยวเฮย ต้องแบกหวาหวาไปส่งนางถึงห้องนอน ในมิติไม่มีกลางคืน นางจึงไม่สามารถนั่งชมจันทร์อย่างที่ชอบได้ นางอยู่ในนี้มา 3 เดือนแล้วดีที่มีหยกสื่อสาร นางจึงได้คุยกับบิดามารดาทุกวัน ส่วนพี่ชายของนาง ทิ้งจดหมายไว้ว่าไม่ควรติดต่อกันตอนนี้ นางก็เข้าใจเขาทั้งๆ ที่น
เจียงเหวินรีบเดินเข้ากระโจมด้านข้าง เขานำหยกสื่อสารออกมา ใส่พลังเวทลงไป รอไม่นาน เสียงที่คิดถึงก็ดังขึ้น"พี่ใหญ่!" เสียงสดใสของน้องสาว ทำให้จิตใจของเขาได้รับการเยียวยา... "หลินเอ๋อร์ รัชทายาทถูกพิษ ท่านแม่ทัพอยากให้เจ้ามารักษาให้องค์รัชทายาท แต่หากเจ้าไม่เต็มใจ...""พี่ใหญ่ เรื่องนี้อันตรายต่อพวก
เย่เล่อชินก้าวถอยหลังแบบไม่รู้ตัว นางมองใบหน้าของท่านแม่ทัพ ที่บัดนี้มีแต่ความไม่พอใจฉายชัดบนใบหน้า เหมือนกับว่า... หากนางอยู่ใกล้เขาอีกนิด นางอาจขาดอากาศจนตาย สองขาที่เริ่มโอนเอน ทำให้นางล้มลงไปกองอยู่กับพื้น นางก้มหน้าลงมองพื้น ไม่กล้าสบตาคู่นั้น มันน่ากลัวมาก สายตาที่กำลังบอกนางว่า... หากนางพูดอี
"ข้าคิดถึงท่าน... อร้าย! ท่านจะทำอะไรเจ้าคะ""เจ้าบอกคิดถึงพี่""ใช่ แต่ท่านจะอุ้มข้ามาที่เตียงทำไมเจ้าคะ ลงไปก่อนเจ้าคะ ท่านจะมานอนทับบนตัวข้าทำไม ข้าหนัก... อืม..."ริมฝีปากอิ่มขยับเอื้อนเอ่ยคำพูดชวนหลงใหล เทียนชุนเผลอมองอย่างลืมตัว รสจูบหวานยังคงติดตรึงในใจ ครั้งสุดท้ายที่ได้สัมผัสนั้นผ่านมานานหล
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก