หลินหลินไม่ได้ตกใจ นางรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขาตั้งแต่แรกแล้ว สัมผัสที่คุ้นเคย กลิ่นกายที่อบอุ่น ทำให้หัวใจของนางเต้นรัว ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา ความรัก ความซาบซึ้ง และความกังวล "ท่านบาดเจ็บหรือไม่ ข้าได้กลิ่นเลือด" "บาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น" เทียนชุนตอบ แม้จะพยายามปกปิด แต่หลินเอ๋อ
เจียงเหวินเลือกที่จะทำความเคารพท่านแม่ทัพ และส่งยิ้มให้น้องสาวเป็นเชิงบอกว่าเขาเข้าใจ "หลินเอ๋อร์ ดูแลตัวเองด้วย" เจียงเหวินกล่าว ก่อนจะหันหลังไปสั่งการเหล่าทหาร "พวกเรา ออกเดินทางกันเถอะ" เทียนชุนเอ่ย มือหนาคว้ามือเล็กของหลินเอ๋อร์ไว้ ก่อนจะพานางเดินนำหน้าออกไป หลินหลินจ้องเข้าไปในดวงตาขอ
เทียนชุนกำหมัดแน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังหินผาเบื้องหน้า สถานการณ์ตอนนี้ย่ำแย่ขั้นสุด พวกเขาเหมือนตกอยู่ในกรงเล็บมัจจุราช รอวันถูกปลิดชีพ หากพวกเขาใช้เวทน้ำและดินทำลายหินภูเขาขนาดใหญ่ย่อมต้องใช้เวลา "ท่านแม่ทัพ หากพวกมันจุดไฟลงมาในตอนนี้ เกรงว่าพวกเราจะไม่รอด" นายทหารคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยน้ำ
เหล่าทหารตามมาติดๆ ทุกนายฝ่ากองหินออกมาได้อย่างปลอดภัย พวกเขารีบเร่งฝีเท้า ตั้งขบวนห้อมล้อมหญิงสาวตามเดิม ดวงตาของพวกเขามองมายังหลินหลิน ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเทิดทูน จนนางทำตัวไม่ถูกหลินหลินและเทียนชุนควบม้าเคียงคู่กันออกมาจากช่องเขา เบื้องหน้าปรากฏเป็นทุ่งโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตา สลับกั
หลังจากผ่านจุดนั้นมา การเดินทางก็ไม่มีการต่อสู้กันอีก บัดนี้ยามเว่ย (13.00 น.) นางได้ผ่านป่าของแดนเหนือเข้ามาแล้ว ที่นี่มีแต่ต้นไม้ใหญ่ ไม่มีพันธุ์ไม้เล็กให้เห็นเลยสักต้น อาจเป็นเพราะอากาศที่หนาวเย็นของที่นี่กระมัง ตอนนี้อากาศน่าจะประมาณ 20-23 องศาเห็นจะได้ แต่สำหรับนางแล้ว นางชอบอากาศหนาวเ
"ข้าจะโกหกเจ้าทำไมเล่า? นางเป็นคู่หมั้นของท่านแม่ทัพ ข้าเคยพบนางครั้งหนึ่ง นางนั้นมากด้วยความสามารถ เป็นหญิงงามที่หาตัวจับยาก ท่านแม่ทัพรักและหวงแหนนางยิ่งกว่าสิ่งใด หากไม่อยากตายก็อย่าได้เฉียดใกล้นางเชียว""คู่หมั้น?"ทุกคนเริ่มฮือฮา ข่าวแรกคือท่านแม่ทัพมีคู่หมั้นแล้ว และข่าวที่สองคือคู่หมั้นของท่
"มาถึงแล้ว"เสียงแม่ทัพตอบอย่างเรียบง่าย ไร้ความรู้สึก"ห๊ะ!! มาถึงแล้ว"นายกองตวนเผลอตะโกนออกมา ทำให้ทุกสายตาหันไปมองเขา "เอ่อ...ข้าแค่ดีใจที่พวกเราจะมีอาหารกินแล้วขอรับ""เรียนท่านแม่ทัพ เรื่องเสบียงที่หายไป..."เสียงทหารนายหนึ่งดังขึ้น แต่ถูกท่านแม่ทัพตัดบทเสียก่อน"เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้ไปเ
"ท่านช่วยติดตามดูแลเรื่องนี้ด้วยนะเจ้าคะ ส่วนค่าใช้จ่าย มาเก็บที่ข้าได้เลยเจ้าค่ะ ""ขอรับคุณหนู "ครั้นไม่มีสิ่งใดต้องจัดการแล้ว หลินหลินก็เข้าสู่มิติเพื่อเตรียมอาหารเย็นสำหรับเหล่าทหาร นางเลือกทำข้าวต้มหมูสับ ซึ่งเป็นอาหารที่ย่อยง่าย พร้อมกับปรุงน้ำสมุนไพรผสมน้ำวิเศษให้พวกเขาดื่ม วันนี้นางเลือกใช้
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก