เทพชะตายิ้มอย่างใจดี ปลอบประโลมหลานสาวตัวน้อย"อืม...เย่วถิงก็รักพี่สาว เย่วถิงจะฟ้องพี่สาวว่า ชู่เฉียวนางร้ายมาก ถึงขนาดหลอกเย่วถิงไปขัง แอบเข้ามาตำหนักท่านตา สลับเปลี่ยนโชคชะตา ทำให้พี่สาวไม่ได้ครองคู่กับพี่เขย ส่งพี่สาวไปภพอื่น แถมยังผูกชะตากับคนอื่นที่มีคู่อยู่แล้ว ทำให้ต้องเจ็บช้ำตลอด
"พี่ใหญ่ ท่านจะจ้องหน้าข้าอีกนานไหมเจ้าคะ? ท่านก็ด้วย" หลินหลินหันไปถามบุรุษทั้งสอง ที่มองนางด้วยสายตาแปลกๆ นางรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ภายใต้สายตาจับจ้องของบุรุษทั้งสอง"หลินเอ๋อร์ เจ้าไปฝึกอาวุธที่สำนักใด ใยถึงแม่นยำราวจับวางเยี่ยงนั้น" เจียงเหวินถามด้วยความสงสัย "เอ่อ...แต่ท่านั้น...พี่ว่าเ
"เอาล่ะหลินหลิน เธอมีเวลา 28 วันในนี้ เรามาฝึกเวททั้ง 4 กัน สู้ๆ..." หลินหลินรวบรวมสมาธิ ก่อนที่จะเริ่มดูดซับพลังเวทนางนั่งขัดสมาธิ เตรียมหินเวททั้ง 4 แยกประเภทไว้เป็นกองๆ ตั้งใจว่าเมื่อหมดกองนี้แล้ว จะได้เริ่มเวทถัดไปได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาหยิบออกมาหลินหลินหลับตาลง สงบจิตใจ เริ่มจมดิ่งสู่ห้วงฌาน
ณ ตำหนักเทพชะตา"ท่านตา เย่วถิงมิคาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ บัดนี้พวกเราควรทำเช่นไรดีเจ้าคะ ข้าควรไปนำหยกกลับคืนมาหรือไม่? หยกของพี่เย่วหลินคือกุญแจไขมิติป่าท้อ เย่วถิงมิได้คำนึงถึงข้อนี้ เย่วถิงผิดไปแล้วเจ้าคะ""อึก..อึก.. เย่วถิงเกือบทำให้ร่างของพี่สาวแตกดับเสียแล้ว ข้าเสียใจเจ้าคะ ฮือ..ฮือ...""หลาน
หลินหลินหลับไปถึง 2 วัน นางเข้ามาในมิติ 22 วันแล้ว เมื่อนางตื่นสิ่งแรกที่นางอยากทำคือ ทดลองพลังเวทในตัวนางมองพื้นที่ทำสวนในมิติ มีมากกว่า 500 ไร่ นางลองวาดมือตามที่เข้าใจ มีอักษรสีทองคำว่า น้ำ ปรากฏบนท้องฟ้า ก่อนที่เมฆฝนขนาดย่อมจะก่อตัว แล้วตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลินหลินมองน้ำที่ไหลลงมาอย่าง
"กรี๊ดด.........................................แค่กๆๆ “"โอ๊ยยยยยย... เสียงจะหายหมดแล้วโว้ย! เมื่อไหร่จะถึงพื้นสักที!" ผ่านไปหลายนาที นางก็ยังคงร่วงดิ่งอยู่อย่างนั้น หลินหลินเริ่มสังเกต"เห... นางผ่านต้นไม้ที่ยื่นออกมาจากแง่งหินผานี้ไปแล้วนี่ หรือว่าเป็นภาพลวงตา? " จากที่ร่างร่วงดิ่งลงมาตรงๆ หลิน
เมื่อสั่งการเสร็จสิ้น แล้วจึงแจ้งแก่พี่ชายของนางก่อนเข้าไปในเต้นท์พรึ่บ!เทียนชุนมองความว่างเปล่าตรงหน้าก็ใจหาย เป็นอย่างที่คาดไว้ ในนี้ไม่มีนาง แต่เขาก็จะรอนางอยู่ที่นี่จนกว่านางจะออกมา...เปรี้ยง ! เปรี้ยง! สายฟ้าที่ฟาดลงมาทำให้ผู้ฝึกเวททุกคนรับรู้"เหมือนมีใครกำลังจะเลื่อนพลัง "เสียงผู้ฝึกเวทคน
หลินหลินพักหายใจ....เหนื่อยหอบอยู่บนเนินนาน นางเหนื่อย!แต่ขนาดเหนื่อยขนาดนี้ สมองก็ยังคิดถึงบุรุษที่ทำให้นางสับสน เวลา20กว่าวันนี้ในมิติทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเอง นางตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...จะไม่กลัวการผิดหวังหรือการเสียใจ รักมันให้สุดหากจะเจ็บตอนนั้นค่อยว่ากันอีกทีตอนนี้พลังเวทของนางอยู
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก