"เอาล่ะหลินหลิน เธอมีเวลา 28 วันในนี้ เรามาฝึกเวททั้ง 4 กัน สู้ๆ..." หลินหลินรวบรวมสมาธิ ก่อนที่จะเริ่มดูดซับพลังเวทนางนั่งขัดสมาธิ เตรียมหินเวททั้ง 4 แยกประเภทไว้เป็นกองๆ ตั้งใจว่าเมื่อหมดกองนี้แล้ว จะได้เริ่มเวทถัดไปได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาหยิบออกมาหลินหลินหลับตาลง สงบจิตใจ เริ่มจมดิ่งสู่ห้วงฌาน
ณ ตำหนักเทพชะตา"ท่านตา เย่วถิงมิคาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ บัดนี้พวกเราควรทำเช่นไรดีเจ้าคะ ข้าควรไปนำหยกกลับคืนมาหรือไม่? หยกของพี่เย่วหลินคือกุญแจไขมิติป่าท้อ เย่วถิงมิได้คำนึงถึงข้อนี้ เย่วถิงผิดไปแล้วเจ้าคะ""อึก..อึก.. เย่วถิงเกือบทำให้ร่างของพี่สาวแตกดับเสียแล้ว ข้าเสียใจเจ้าคะ ฮือ..ฮือ...""หลาน
หลินหลินหลับไปถึง 2 วัน นางเข้ามาในมิติ 22 วันแล้ว เมื่อนางตื่นสิ่งแรกที่นางอยากทำคือ ทดลองพลังเวทในตัวนางมองพื้นที่ทำสวนในมิติ มีมากกว่า 500 ไร่ นางลองวาดมือตามที่เข้าใจ มีอักษรสีทองคำว่า น้ำ ปรากฏบนท้องฟ้า ก่อนที่เมฆฝนขนาดย่อมจะก่อตัว แล้วตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย หลินหลินมองน้ำที่ไหลลงมาอย่าง
"กรี๊ดด.........................................แค่กๆๆ “"โอ๊ยยยยยย... เสียงจะหายหมดแล้วโว้ย! เมื่อไหร่จะถึงพื้นสักที!" ผ่านไปหลายนาที นางก็ยังคงร่วงดิ่งอยู่อย่างนั้น หลินหลินเริ่มสังเกต"เห... นางผ่านต้นไม้ที่ยื่นออกมาจากแง่งหินผานี้ไปแล้วนี่ หรือว่าเป็นภาพลวงตา? " จากที่ร่างร่วงดิ่งลงมาตรงๆ หลิน
เมื่อสั่งการเสร็จสิ้น แล้วจึงแจ้งแก่พี่ชายของนางก่อนเข้าไปในเต้นท์พรึ่บ!เทียนชุนมองความว่างเปล่าตรงหน้าก็ใจหาย เป็นอย่างที่คาดไว้ ในนี้ไม่มีนาง แต่เขาก็จะรอนางอยู่ที่นี่จนกว่านางจะออกมา...เปรี้ยง ! เปรี้ยง! สายฟ้าที่ฟาดลงมาทำให้ผู้ฝึกเวททุกคนรับรู้"เหมือนมีใครกำลังจะเลื่อนพลัง "เสียงผู้ฝึกเวทคน
หลินหลินพักหายใจ....เหนื่อยหอบอยู่บนเนินนาน นางเหนื่อย!แต่ขนาดเหนื่อยขนาดนี้ สมองก็ยังคิดถึงบุรุษที่ทำให้นางสับสน เวลา20กว่าวันนี้ในมิติทำให้นางเข้าใจหัวใจตนเอง นางตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...จะไม่กลัวการผิดหวังหรือการเสียใจ รักมันให้สุดหากจะเจ็บตอนนั้นค่อยว่ากันอีกทีตอนนี้พลังเวทของนางอยู
หลินหลินไม่ได้ตกใจ นางรับรู้ถึงการมีอยู่ของเขาตั้งแต่แรกแล้ว สัมผัสที่คุ้นเคย กลิ่นกายที่อบอุ่น ทำให้หัวใจของนางเต้นรัว ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา ความรัก ความซาบซึ้ง และความกังวล "ท่านบาดเจ็บหรือไม่ ข้าได้กลิ่นเลือด" "บาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น" เทียนชุนตอบ แม้จะพยายามปกปิด แต่หลินเอ๋อ
เจียงเหวินเลือกที่จะทำความเคารพท่านแม่ทัพ และส่งยิ้มให้น้องสาวเป็นเชิงบอกว่าเขาเข้าใจ "หลินเอ๋อร์ ดูแลตัวเองด้วย" เจียงเหวินกล่าว ก่อนจะหันหลังไปสั่งการเหล่าทหาร "พวกเรา ออกเดินทางกันเถอะ" เทียนชุนเอ่ย มือหนาคว้ามือเล็กของหลินเอ๋อร์ไว้ ก่อนจะพานางเดินนำหน้าออกไป หลินหลินจ้องเข้าไปในดวงตาขอ
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก