นางจำไม่ได้ว่านางลุกเดินตามเขามาตอนไหน เพราะในตอนนั้นใบหน้าของเขามันใกล้มาก มากจนนางทำตัวไม่ถูก!หลินหลินถูกช้อนตัวขึ้นนั่งบนหลังม้าอย่างนุ่มนวล หลินหลินพยายามเรียกสติกลับมา เมื่อนางตั้งสติได้แล้วจึงเอามือลูบแผงคอม้าสีดำเบาๆ"มันชื่ออะไรเจ้าคะ"“เฟยหลง" เทียนชุนตอบ พลางกระชับอ้อมแขนรอบเอวบาง "เ
"ติ๋ง! ภารกิจช่วยเหลือสัตว์อสูร ท่านมีเวลา 5 นาทีในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ รางวัลคือ อัพเกรดมิติเป็นระดับ 6 ปลดล็อคพื้นที่ขนาดเท่าภูเขา 1 ลูก"หลินหลินรีบกดรับภารกิจทันที โดยไม่ต้องรอฟังจนจบ โอกาสทองในการอัพเกรดมิติหาได้ยากยิ่ง แม้มีเหรียญทองมากมายก็ไม่อาจอัพได้"ท่านแม่ทัพ ข้าต้องไปช่วยสัตว์อสูร ข้
"หนักไหมเจ้าคะ"หลินหลินหันไปถามท่านแม่ทัพ "ไม่ ตัวเจ้าเบามาก คงต้องกินข้าวให้เยอะกว่านี้"เทียนชุนลงจากม้าและอุ้มหลินหลินลงมา“ขอบคุณเจ้าค่ะ"หลินหลินยิ้มให้เทียนชุน "พี่ใหญ่"หลินหลินรู้ว่าพี่ชายน้อยใจ นางจึงควงแขนเขา พลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน"ข้าขอโทษเจ้าค่ะ"เจียงเหวินลูบหัวหลินหลินเบาๆ "พ
หลินหลินร้องไห้จนหลับไปจึงไม่ได้ทันเห็นดวงตาสีอำพันที่พยายามลืมขึ้นเพื่อจะมองนางตอนนี้ในมิติผ่านมา 2 วันแล้ว หลินหลินยังคงหลับใหล ตอนที่นางหลับนางปรารถนารักษาเสือขาว เมื่อนางหลับใหลจึงเริ่มมีแสงสีขาวทองถักทอขึ้นเป็นสายวิ่งวนรอบตัวนางกับเสือขาว จาก 1 เส้นกลายเป็น 2 เส้น จาก 2 เส้นกลายเป็น 10 เส้น จา
เจ้าหมีเป็นอสูรระดับ 4 ยังไม่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ แต่ความออดอ้อนเกินร้อย ใจนางแทบละลายเลย หลินหลินสังเกตเห็นเจ้าหมีน้อยมีขนสีดำปกคลุมทั่วทั้งร่าง แต่หากสังเกตดีๆ จะพบว่าตรงหลังคอจะมีขนสีขาววงกลมเล็กๆ แซมขึ้นมา นางอนุญาตให้ทั้งสองใช้ทรัพยากรจากมิติได้ และนางกำลังมุ่งหน้าไปค่ายทหารแดนเหนือซึ่งอย
"ข้าแค่คิดว่า...หลังจากส่งของเรียบร้อยแล้วข้าต้องเข้าป่าเหมันต์เพื่อไปหาครอบครัวของไป๋หูเจ้าคะ"หลินเอ๋อร์รีบตอบ"ไป๋หู? " น้ำเสียงของเทียนชุนยังคงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจ"เสือขาวที่ข้าช่วยไว้เจ้าคะ""ตัวผู้?”นางยิ้มกว้าง " อย่าบอกว่าท่านหึงแม้แต่สัตว์นะเจ้าคะ" "ไป๋หูเป็นสัตว์ในพันธะสั
"หลินเอ๋อร์!"เทียนชุนร้องลั่น ดาบในมือตวัดลูกธนูออกด้วยความว่องไว"แปรขบวน!" เสียงเข้มตวาดก้อง เหล่าทหารเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วโล่กำบังถูกยกขึ้น ดาบฟาดฟัน เสียงกระทบกันดังสนั่นหลินหลินมองดูลูกธนูด้วยสายตาสงบนิ่ง...ลูกธนูที่ส่งมารวดเร็วแม่นยำ แต่ในสายตาของนางมันช้ามาก มันเหมือนลูกศรที่ค่อยๆลอยมาห
เมื่อผ่านจุดอับมาขบวนก็ถูกแปรเปลี่ยนอีกครั้ง หลินหลินรู้ว่าผ่านจุดซุ่มโจมตีมาแล้ว นางพลิกตัวหันหน้ากลับไปทางข้างหน้าปล่อยตัวนั่งลงพิงกับอกแกร่ง เก็บอาวุธเข้ามิติ"ครั้งนี้ฝั่งเราไม่เสียใครไป ต้องขอบใจเจ้า" เทียนชุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แฝงไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ เขาไม่เคยคิดว่านางจะช่วยลูกน้
บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!"
เสี่ยวหลงยืนยันเสียงแข็งหลินหลินมองภาพสองพ่อลูกโต้เถียงกันด้วยความเอ็นดู นางลูบหัวลูกชายเบาๆ"คืนนี้เสี่ยวหลงนอนกับแม่ก็ได้"เทียนชุนทำหน้ามุ่ย"แล้วข้าล่ะ""ท่านพี่ไปนอนกับไป๋หลิงที่เตียงโน้นก็ได้เจ้าค่ะ" หลินหลินตอบ เทียนชุนถอนหายใจ "ก็ได้"เขาพูดอย่างจำยอมเสี่ยวหลงยิ้มกว้างอย่างมีชัย เขาขยับเ
ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เ
หลินหลินถามเสียงแผ่ว"ไม่หนัก ตัวเจ้าเบาอย่างกับนุ่น""อุ้ม 3 คนไม่หนักหรือเจ้าคะ"เท้าที่กำลังก้าวเดินของเทียนชุนหยุดชะงัก ดวงตาทั้งสองสบกันอย่างมีความหมาย"หลินเอ๋อร์ เจ้าหมายความว่าเช่นไร?" เทียนชุนถามเสียงสั่น หัวใจของเขาเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นและความหวังหลินหลินยิ้มกว้างเต็มใบหน้า ความสุขเอ
ไป๋หูมีเรื่องจะคุยกับข้าหรือ?"นายหญิง เหตุใดจึงยกเลิกพันธะสัญญา"ไป๋หูถามเสียงเครียด เพียงแค่เริ่มนางก็น้ำตาคลอแล้ว นางคิดว่านางเข้มแข็งแล้วซะอีก"ข้าไม่ต้องการให้ใครมาเสียสละเพื่อข้า"หลินหลินตอบเสียงสั่น"พวกเรามีอายุที่ยาวนานกว่ามนุษย์เช่นท่านมากนัก การที่เราตัดสินใจทำพันธะสัญญานั่นแปลว่าเราเลือ
หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะก
"ไม่อย่างนั้นเราทั้งสองจะแพ้"เทียนชุนพยักหน้ารับ แม้จะอยากออกไปต่อสู้เคียงข้างภรรยา แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่าการรอ รอให้แผลสมานตัว เขาเฝ้ามองหลินหลินเดินออกจากปราการไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง แต่ก็เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นในตัวของนางหลินหลินสูดหายใจเข้าลึก เตรียมพร้อมเผชิญหน้า
พี่จะล่อมันไว้เอง..เจ้าจงหาโอกาสสร้างสายฟ้าให้ได้อสูรหิมะปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้า ร่างกายมหึมาของมันบดบังแสงอาทิตย์จนมืดมิด กรงเล็บใหญ่โตฟาดลงมาหมายจะบดขยี้ทั้งสองเทียนชุนดึงหลินหลินหลบอย่างรวดเร็ว ร่างทั้งสองกลิ้งไปบนพื้นหิมะเย็นเฉียบ ก่อนที่เทียนชุนจะร่ายเวทสายฟ้าฟาดลงกลางอกอสูร เสียงฟ้าผ่าดังสนั่
หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่ก