บทที่ 0003

ระบบ: "ตอนนี้ไม่มีภารกิจ แต่มีสารขอความช่วยเหลือจากผู้ถูกเลือกหมายเลข 8798451444765 ท่านต้องการเปิดดูหรือไม่"

"ข้าต้องการ"

พรึบ! นี่มัน.....เด็กที่เธอเคยอุปถัมภ์นี่ เธอจำชื่อนี้ได้เพราะเด็กคนนี้เป็นลูกครึ่ง แม่นำมาทิ้งที่สถานเด็กกำพร้าตั้งแต่เกิด เด็กไม่มีใบแจ้งเกิด เธอจึงให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารับของเด็กคนนี้ และรับรองการแจ้งเกิดให้.....ชื่อนี้เธอเป็นคนตั้งให้เอง ส่วนนามสกุลใช้เป็นของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า สุรกิจพล

สารขอความช่วยเหลือ: เร่งด่วน

จากผู้ถูกเลือกหมายเลข 8798451444765 อเล็กซ์ สุรกิจพล

ต้องการแลกเปลี่ยน: ทองคำ (จำนวนมาก)

ของตอบแทน: หินเวททุกธาตุ (กรุณาระบุธาตุที่ต้องการรับมาด้วย)

อัตราแลกเปลี่ยน: 1:1

เวลาคงเหลือของสาร: 1:35:02 วินาที

"ระบบ ทองคำที่ข้ามีในตู้เซฟสามารถแลกเปลี่ยนไปได้ไหม และข้าสามารถติดต่อกับผู้ถูกเลือกคนนี้ได้ไหม"

"ท่านสามารถทำได้ เพียงแค่ตั้งจิตนึกถึงสิ่งนั้น และระบุจำนวนที่จะแลกเปลี่ยน สิ่งนั้นจะถูกนำเข้าระบบแลกเปลี่ยนทันที ส่วนการติดต่อ ท่านสามารถส่งสารไปทางกล่องข้อความได้ขอรับ"

หลินหลินมองหน้าจอที่ มีกล่องสี่เหลี่ยมให้เราระบุข้อความไป คล้ายการส่งอีเมล์ มีชื่อผู้ส่ง และผู้รับเป็นหมายเลขประจำตัวของผู้ถูกเลือกแต่ละคน

ผู้ส่ง: หลินหลิน หมายเลข 955174895156454

ผู้รับ: อเล็กซ์ สุรกิจพล หมายเลข 8798451444765

ข้อความ: สวัสดี อเล็กซ์ ฉันยินดีแลกเปลี่ยนทองคำกับคุณ ไม่ทราบว่าคุณต้องการมากแค่ไหน และไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอยู่ในยุคไหน ฉันเองก็เคยอยู่ในยุคที่คุณอยู่ 2024 เผื่อมีสิ่งใดที่สามารถช่วยเหลือกันได้ หากคุณต้องการอะไรพิมพ์บอกมาได้เลย ฉันพร้อมจะช่วยคุณ

หลินหลินกดส่งข้อความทันที

ตี๊ดดิ๊ง: ส่งข้อความสำเร็จ

ติ๋ง! จดหมายใหม่ เปิดอ่าน กดยืนยัน?

ผู้ส่ง: อเล็กซ์ สุรกิจพล 8798451444765

ผู้รับ: หลินหลิน หมายเลข 955174895156454

ข้อความ: คุณใช่..คุณแม่ของผมไหมครับ หากใช่ได้โปรดบอกผม ผมดีใจมากหากพระเจ้าเมตตาให้ผมพบคุณอีกครั้ง รูปที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คุณเด็กมาก แต่ผมมั่นใจว่าคุณน่าจะใช่คุณแม่หลินลดาของผม

ส่วนทองคำผมต้องการจำนวนมากครับ ผมได้ระบบเก็บของเก่ามา มันมีแต่แร่ ซึ่งหากผมขายมันในยุค 2024 ผมคงโดนจับ ตอนนี้มีสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่หนึ่งกำลังจะถูกปิด ผมต้องการเงินจำนวนมาก เพื่อช่วยเหลือพวกเขา หากคุณมีทองคำได้โปรดแลกกับผมโดยด่วน ขอบคุณครับ

ตี๊ดดิ๊ง: ส่งข้อความสำเร็จ

"แสดงว่า อเล็กซ์ ยังอยู่ในยุคเดิมสินะ"

"ระบบ ข้าเปิดเผยตัวตนได้หรือไม่"

"ไม่มีกฎข้อห้ามในเรื่องนี้ เพราะอีกฝ่ายก็เป็นผู้ถูกเลือกเช่นกัน"

"แสดงว่าห้ามบอกคนอื่นที่ไม่ใช่ผู้ถูกเลือกใช่ไหม"

"มีข้อยกเว้นหลายประการ ขอให้ผู้ถูกเลือกค่อยๆ ทำความเข้าใจไปทีละน้อย"

"อืม เข้าใจแล้ว"

หลินหลินหลับตานึกถึงทองคำ 200 ก้อน ปรากฏมิติมีข้อความส่งกลับมาว่า

"กรุณากดยืนยันนำทองคำเข้าระบบจำนวน 200 ก้อน"

หลินหลินรีบกดยืนยันที่หน้าจอ ในช่องเก็บของของเธอมีทองคำขึ้นมาและมีช่องว่างอีก 2 ช่อง แต่ที่เธอต้องกรี๊ดคือ ข้อความข้างๆ ที่โชว์ขึ้นว่า

"คุณต้องการแลกเป็นเหรียญทองเข้าระบบหรือไม่"

กดยืนยัน หลินหลินมองดูเวลาของ อเล็กซ์ เธอรีบส่งให้ อเล็กซ์ ก่อน

"เหรียญทองรอแม่ก่อน เดี๋ยวแม่มาแลกนะลูก ฮ่าๆๆๆๆ"

หลินหลิน: อเล็กซ์ เธอคือดาวนำโชคของฉัน และใช่ฉันคือหลินลดา ฉันส่งทองคำให้เธอ 200 ก้อน ขอให้เธอใช้ชีวิตให้ดี และหากไม่รู้จะนำแร่นี้ขายที่ไหน เธอสามารถติดต่อส่งมาขายให้ฉันได้

อเล็กซ์: ขอบคุณครับคุณแม่ ผมจะส่งแร่ทั้งหมดที่มีให้คุณแม่ครับ และผมคงส่งข้อความหาคุณอีกเร็วๆ นี้ไม่ได้ เพราะผมต้องถึงเลเวลถัดไปก่อน สิ่งที่ผมอยากบอกมากที่สุด ขอบคุณที่ตั้งชื่อให้ผม และรับเลี้ยงผม ให้ผมได้มีโอกาสได้เรียน และทำสิ่งที่อยากทำ ตอนนี้ผมได้ช่วยคนอื่นเหมือนคุณแม่สอนแล้วนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

หลินหลินขมวดคิ้ว

"ทำไมของเธอไม่เห็นมีการจำกัดข้อความเลย หรือว่าระบบแต่ละอันไม่เหมือนกัน"

ระบบ: "ใช่แล้วผู้ถูกเลือกหลินหลิน ระบบเจ๋งกว่า รุ่นใหม่กว่าของเด็กนั่นมาก จงภูมิใจที่มีระบบมาเป็นบัดดี้ได้เลย"

แค่กๆๆๆ หลินหลินแทบสำลักอาการหลงตัวเองของระบบทันที

หลินหลินตั้งจิตคิดถึงเงินสด 10 ก้อน (10 ล้านบาท) กดยืนยันเข้าระบบ ใจที่เต้นแรงอยู่แล้วแทบจะทะลุออกมา เมื่อช่องข้างๆ เหรียญทอง ปรากฏช่องเหรียญเงินขึ้นมา

แต่ที่ต้องกรี๊ดหนักกว่านั้นคือข้อความแจ้งว่า มันสามารถนำออกไปใช้นอกระบบได้

" อร้ายยยยยย รวยแล้ว"

หลินหลินรีบกดยืนยันทันที ดวงตาเบิกกว้างหัวใจสั่นระริก ไม่ใช่ดีใจแต่ตกใจกับอัตราแลกเปลี่ยน

"10 ล้านได้มาแค่ 1000 ตำลึงเงินเนี้ยนะ โอ้วแม่เจ้า ทำใจแปป........."

เมื่อตั้งสติได้แล้ว หลินหลินนึกถึงทองคำระบุจำนวน 10 ก้อน เพชร 10 ก้อน กดแลกเข้าระบบทันที เธอได้เหรียญทองมา 10 เหรียญ และข้างเหรียญทอง ก็ปรากฏสัญลักษณ์เพชรขึ้นมาอีก 1 เพชร

"โอ้วจะเป็นลม ระบบใช้อัตราอะไรแลกเปลี่ยนเนี้ย"

ระบบ: "ค่าเงินในมิติผันผวน จะเปลี่ยนทุกๆ 5 วินาที ดังนั้นผู้แลกเงิน ทอง หรือเพชรในมิตินี้ต้องพึ่งดวงเท่านั้น เพราะค่าเงินจะผันผวนไปเรื่อยๆ อย่างตอนที่ผู้ถูกเลือกหลินหลินแลกนั้น ยังไม่ใช่ค่าเงินที่ต่ำที่สุด"

"หืมมมม มีต่ำกว่านี้อีกหรือนี่"

ระบบ: "ใช่แล้วผู้ถูกเลือกหลินหลิน ท่านโชคดีมาก"

"เอาล่ะ หลินหลิน เราอยู่ในมิติผันผวน ท่องจำไว้ฮึย....."

หลินหลินตั้งจิตกำหนดเงินสด 10 ล้านและส่งไปให้อเล็กซ์ พร้อมข้อความว่า จะใช้อะไรให้คิดให้ดี อย่าใช้เพราะความอยากได้ หรือใช้เพราะความสงสาร จงใช้เพราะสติปัญญา เพราะฉันคงไม่ได้ส่งเงินมาให้เธอได้อีกแล้ว

เธอไม่คาดหวังว่าเขาจะใช้อย่างถูกต้อง แต่เพราะเธอคิดว่า อเล็กซ์ เป็นคนเดียวที่ใช้ประโยชน์ได้สูงสุดตามค่าเงิน เธอได้แต่หวังว่า มันจะช่วยเขาหรือคนอื่นๆ ได้ก็เท่านั้น เหมือนที่เธอทำบุญต่างๆ เธอก็ไม่ได้รู้ทุกแง่มุมอยู่ดีว่าเงินของเธอไปทางไหน ดังนั้นให้ก็คือให้ ให้แบบไม่เดือดร้อนก็พอ

อย่างน้อยตอนนี้ฉันก็มี 1000 เหรียญเงิน 10 เหรียญทองในระบบ 1 เพชรที่ยังไม่รู้ว่าใช้อะไรได้

หลินหลินละสายตาจากหน้าจอสั่งการมิติ ตั้งใจว่าจะมองทุ่งหญ้าหวังผ่อนคลาย พอเงยหน้าขึ้น กลับต้องตกใจกับรวงข้าวเหลืองอร่าม ข้าวโพดฝักใหญ่ๆ เต็ม 10 แปลง และที่ดินพร้อมปลูกอีก 10 แปลงที่อยู่ติดกัน หลินหลินรีบหันไปดูเล้าไก่ เล้าเป็ด และคอกหมูทางด้านซ้ายมือ ทุกอย่างมีสัญลักษณ์พร้อมเก็บเกี่ยวผลผลิตแล้ว

"โอ้ว....ไวขนาดนี้เลยหรอ"

โรงงานแปรรูปอาหารสัตว์ก็พร้อมใช้แล้ว มือบางถูมือเข้าหากัน

"เอาล่ะ มาสร้างความมั่งคั่งกันจ้า ข้าพร้อมแล้ว...."

ผ่านไปหลายชั่วยาม หลินหลินยังคงจดจ่ออยู่กับการเก็บเกี่ยวข้าว ข้าวโพด และผลผลิตจากสัตว์ทั้ง 3 เก็บ ขาย เก็บขาย วนไปอย่างนี้หลายชั่วยาม จนมีเสียงแจ้งเตือนให้อัปเดตโกดัง....

ตอนนี้ผลิตผลของเธอเต็มโกดังแล้ว ข้าว 300 กระสอบ ข้าวโพด 200 กระสอบ เนื้อหมู 100 ชั่ง ไข่ไก่ 500 ฟอง ไข่เป็ด 500 ฟอง

หลินหลินมองหน้าจอที่ให้อัปเดตโกดัง แต่อัปเดตโกดัง…นางจะต้องอัปเดตมิติก่อน และใช้เงินมากถึง 5 เหรียญทอง …

นี่ถ้าเธอไม่ได้โชคดีมีข้าวของเงินทองที่เก็บไว้ติดตามมาด้วย คงไม่ได้อัปเดต ระบบง่ายขนาดนี้

หลินหลินสั่งการอัปเดตระบบทันที แสงสว่างวงกลมไล่ขยายพื้นที่ออกไป มันเกิดขึ้นเหมือนตอนเธอเปิดมิติอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเริ่มต้นที่ไกลๆ เหมือนพื้นที่เธอถูกขยายออกไปด้วย

"เอาล่ะ มาอัปเดตโกดังกัน มีอะไรให้ซื้อบ้างนะ"

หลินหลินขยายโกดังเป็น 3 เท่า ใช้เงินไปถึง 5000 เหรียญเงิน ดีที่เธอขยันขายของเข้าระบบถึงมีตำลึงมากพอ อีกอย่างเธอต้องรีบอัปโกดังก่อนอย่างอื่น เพราะหลังๆ มันแพงกว่านี้แน่นอน แต่..เธอก็ไม่หวั่นเพราะเงินสดในตู้เธอเยอะ

ดังนั้น เจ้าแม่หลินหลินคนนี้......จะสร้างมิติฟาร์มในฝัน! หลินหลินเติมเหรียญเงิน เหรียญทองและเพชรไปครึ่งตู้ เธอจดจ่อกับเกมตรงหน้า ตอนนี้มิติเธอขยายถึงระดับ 5 แล้ว

พื้นที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา พื้นที่เพาะปลูกกว่า 200 แปลง เธอปลูกข้าว ข้าวโพด กะหล่ำปลี ผักบุ้ง แครอท ผักกาดขาว พริก ต้นหอม ผักชี และผักต่างๆ เล้าไก่ตอนนี้อัปเดตเป็นโรงเรือน 2 โรงใหญ่ เป็ด 2 โรงเรือน หมู 3 โรงเรือน แพะ 10 คอก ไก่งวง 1 โรงเรือน ปลารวมสายพันธุ์ 1 บ่อใหญ่ ซึ่งนางตรวจดูแล้วในนี้มีหอย ปูและกุ้งอยู่ด้วย

แต่นางชอบคือ... ชันโรง ตอนแรกที่ระบบปลดล็อก นางก็งง ว่าชันโรงคืออะไร

แต่พอรู้ว่าชันโรงเป็นแมลงอีกหนึ่งชนิดที่สามารถผลิตน้ำผึ้งได้เหมือนผึ้ง แต่ไม่เป็นอันตรายเพราะไม่สามารถต่อยได้ มันยังช่วยผสมเกสรให้กับไม้ผล พืชผักในมิติ ทำให้เพิ่มผลผลิตขึ้นได้ ส่วนน้ำผึ้งที่ได้จากชันโรงก็มีคุณค่าทางสารอาหารและราคาสูงกว่าน้ำผึ้งปกติอีกด้วย

หลินหลินทอดตามองผลไม้ของเธออย่างภาคภูมิใจ สตรอว์เบอร์รี แอปเปิล ฝรั่ง แคนตาลูป องุ่น มะม่วง กล้วย เงาะ ลำไย ที่ขาดไม่ได้คือทุเรียน......

"ฮ่าๆๆๆ ไม่อยากออกจากมิติเลย"

หลินหลิน: "ระบบ ข้าอยู่ในมิติมากี่เดือนแล้วหรอ"

หลินหลินรีบถามระบบเพราะเธอรู้แค่ว่าเธออยู่ที่นี่นานมาก เธอกว่าจะผ่านระดับ 5 ได้ คาดว่าต้องมี 3 เดือนแน่นอน

ระบบ: "ท่านอยู่ในนี้มา 3 เดือนกว่า แต่ภายนอกคือ 3 วันเท่านั้น"

"ห๊ะ!!! เวลาห่างกันขนาดนี้เลยหรอ"

3 เดือนที่ผ่านมานี้เธอกินนอนที่เรือนไม้ของเธอ ตอนนี้เธอต่อเติมครัวน้อยขึ้นมาทางด้านหลัง มองเห็นน้ำตก ส่วนที่อาบน้ำของเธอสร้างติดกันกับตัวเรือนด้านซ้าย เพราะเธอซื้อแบบสำเร็จรูปมาจากระบบ มันสะดวกและเข้ากับตัวบ้านเรือนไม้ของเธอ

ดีที่ในระบบมิติ มีอ่างอาบน้ำ และโถส้วมมาด้วย ไม่อย่างนั้นเธอคงแย่แน่ๆ เพราะเธอไม่ชอบเข้าห้องน้ำร่วมกับคนอื่น...

หลินหลินมองของที่อยู่ในโกดังที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะตอนนี้เธอได้อัปเดตให้ระบบเก็บเกี่ยวอัตโนมัติ เธอไม่ต้องทำอะไรเลย แค่รอระบบแจ้งเตือนให้อัปเดต

หรือซื้อของลงมิติเพิ่มเท่านั้น หลินหลินเลื่อนหน้าจอไปที่โรงงานแปรรูปต่างๆ น่าแปลกที่ระดับ 5 แล้ว แต่โรงงานแปรรูปกลับมีแค่พวกอาหารสัตว์ในมิติเท่านั้น เธอเข้าไปดูที่ร้านค้า หน้าจอก็เป็นสีเทา ยังไม่สามารถซื้อได้หลินหลินตัดใจออกจากหน้าร้านค้า และนั่งมองฟาร์มของเธอ

"วันนี้ฉันอยากกิน ต้มยำปลาใส่เห็ด แต่ขาดเห็ด"

"ระบบ ข้าอยากได้เห็ด ในระบบไม่มีขายหรือแลกเปลี่ยนหรอ"

ระบบ: (แอบยิ้มร้ายกาจ พร้อมเสียงตอบที่ไม่ให้มีพิรุธว่า)

"ข้างนอกมีเห็ด ท่านสามารถเก็บเห็ดจากป่าข้างนอกได้"

"งั้นหรอ... อืม ออกไปยืดเส้นยืดสายบ้างก็ดีนะ แต่ชุดของยุคนี้มีแค่ชุดของร่างนี้ที่สวมใส่ไว้เท่านั้น ชุดอื่นในมิติมีแต่ของยุคปัจจุบัน เธอเคยขอแลกเปลี่ยนในระบบก็ไม่มีใครแลกมาเลย คงต้องใส่ชุดนี้ไปก่อนล่ะนะ"

"ออกมิติ"

พรึ่บ! หลินหลินกวาดตามองสถานที่เดิม ที่เธอลืมตาที่นี่เป็นครั้งแรก

"ป่า ป่าจริงๆ ด้วย หึ้ย! หนาว ขนาดตอนกลางวันอากาศยังหนาวขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"

"ระบบ ออกจากป่าทางไหน มีระบบช่วยนำทางไหม"

ระบบ: "กำลังติดตั้งดวงตานำทาง กรุณารอสักครู่"

หลินหลินรอไม่นาน ดวงตาของเธอก็มีการเปลี่ยนแปลง ในสายตาของเธอ เหมือนเห็นป้ายบอกทางเต็มไปหมด รวมทั้งคำเตือนต่างๆ

คำเตือน!

พอนางอ่านแล้วก็ยกเลิกการเก็บเห็ดออกไปก่อน นางควรที่จะเริ่มเรียนรู้โลกข้างนอกมิติได้แล้ว ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรามาใช้ชีวิตกันเลย ข้าพร้อมแล้ว!

หลินหลินไล่อ่านป้ายแต่ละป้ายก็หัวเราะออกมา

"โอ้ว... มีอะไรเจ๋งไปกว่าหลินหลินผู้นี้อีกหรือไม่ จงเรียกข้าหลินหลินลูกรักพระเจ้าได้เลย ฮ่าๆๆ"

ความทะเล้นของหลินหลินทำให้ระบบอดไม่ได้ที่จะกรอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้ แทบจะยึดดวงตาตรวจสอบคืนทันที แต่ก็จริงอย่างที่นางว่า เบื้องบน ส่งของขวัญระดับ 20 มาให้ทั้งที่ผู้ถูกเลือกที่อยู่เพียงแค่ระดับ 5... ระดับนี้ความจริงจะได้ความสามารถรับรู้ทิศทางเท่านั้น.....แต่นางกลับได้ ดวงตาตรวจสอบ!

ไปทางนั้น....

หลินหลินอ่านป้ายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น ป้ายไปเก็บเห็ดหลินจือ ป้ายไปเก็บมัน ป้ายไปรังนกกระจอกเทศ ป้ายระวังงูพิษ ป้ายไปถ้ำหมี..จนไปเจอป้ายออกจากป่า

สองเท้าก้าวเดินไปตามทางที่ป้ายบอก ผ่านไปประมาณ 1 ก้านธูป (30 นาที) ป่าเริ่มบางตา ตามทางเริ่มมีรอยทางเดิน น่าจะเป็นเส้นทางที่คนในหมู่บ้านใช้เดินเข้าป่ากันหาของป่ากัน เดินอีกไม่นาน หลินหลินก็พ้นชายป่า เห็นบ้านหลังแรกในสายตา บ้านที่นี่เป็นบ้านดินมุงด้วยหญ้าแฝก บ้านแต่ละหลังที่เห็นไม่ได้อยู่ติดกัน

หลินหลินเดินตามป้ายนำทางไปยังบ้านเดิมของร่างนี้ นางตั้งใจขอไปดูสักหน่อยแต่ไม่คิดว่า......

"อีนังหลานเฮงซวย! แกกลับมาทำไมห๊ะ!!!"