Share

บทที่73

เด็กน้อยคนหนึ่งที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงมุมมืดของร้านค้า เด็กน้อยดูหวาดกลัวและกอดตัวเองแน่น ไม่มีใครสนใจจะเข้าไปช่วยเหลือเขา ทำให้นางรู้สึกสงสารจับใจ

หลินหลินค่อยๆ ก้าวเข้าไปหาเด็กน้อยคนนั้น เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก ผอมบาง ใช้ชุดเก่าๆบางๆ ดูจากสภาพแล้วน่าจะอายุประมาณ 6 ขวบ

"เจ้าหนู เจ้าร้องไห้ทำไม บอกพี่สาวได้ไหม"

หลินหลินถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เด็กน้อยสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียง เขาถอยหลังไปติดกำแพง แววตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวงและหวาดกลัว

"ข้า...ข้ารอท่านลุงขอรับ "

เด็กน้อยตอบเสียงสั่นเครือ

"อ่อ..แล้วลุงของเจ้าไปที่ใด..พี่สาวจะได้ไปส่งเจ้า"

เด็กน้อยส่ายหน้าทั้งน้ำตา

"ข้ารอท่านลุงมาสองวันแล้ว ท่านลุงบอกว่าจะไปเอาของแล้วจะกลับมา แต่ท่านลุงยังไม่กลับมาเลยขอรับ"

หลินหลินตกใจ ดีที่ไม่มีใครเห็นเด็กน้อยแล้วอุ้มไปขาย นางเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเด็กน้อยแล้วก็รู้สึกใจหาย

หลินหลินนั่งยองๆ ลง เว้นระยะห่างจากเด็กชายเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เขารู้สึกอึดอัด

"เจ้าชื่ออะไร แล้วบ้านเจ้าอยู่ที่ไหน จำได้ไหม"

หลินหลินถามต่อ

เด็กน้อยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตอบ

"ข้าชื่อหยุนไค่ขอรับ .... ข้าจำไม่ได้ว่าบ้า
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่74

    เช้าวันใหม่ หลินหลินออกมาส่งท่านแม่ทัพที่หน้าจวนเหมือนทุกครั้ง เมื่อเขาขี่ม้าไปไกลแล้ว หลินหลินจึงแจ้งพ่อบ้านเห่อว่านางจะไปลองชิมอาหารที่เหลา"พ่อบ้านเห่อ ท่านมีร้านแนะนำหรือไม่เจ้าคะ?""มีขอรับคุณหนู ร้าน 'เจีย หย่าว' เป็นร้านอาหารขึ้นชื่อของเมืองนี้เลยขอรับ "**เจีย หย่าว(แปลว่าอาหารเลิศรส)**หลิวเคอรับคำสั่งแล้วรีบเตรียมรถม้าออกมารอ หลินหลินขึ้นรถม้าแล้วมุ่งหน้าไปยังร้านเจีย หย่าว เมื่อเข้ามาภายในร้าน หลิวเคอก็จัดการเตรียมทุกอย่างให้นางเรียบร้อยตอนนี้นางนั่งอยู่บนห้องส่วนตัว สั่งอาหารขึ้นชื่อมา 3 อย่าง แต่ที่นางชอบมากที่สุดคือต้มปลาใส่ผักดองน้ำซุปใสสีทองอร่ามส่งกลิ่นหอมกรุ่น ปลาสดเนื้อขาวนุ่มละลายในปาก ผักดองเปรี้ยวเค็มตัดรสชาติได้อย่างลงตัว ทำให้หลินหลินรู้สึกสดชื่นและเจริญอาหารยิ่งนักเมื่อหลินหลินทานเสร็จ เสี่ยวเอ้อก็เข้ามาเก็บจานชามออกไป นางสั่งน้ำชาเพิ่มอีกหนึ่งกา แล้วนั่งมองบรรยากาศของผู้คนในร้านอย่างเพลิดเพลิน"ก๊อกๆๆ คุณหนูขอรับ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น หลิวเคอที่รออยู่หน้าห้องเอ่ยเรียกนาง"เข้ามาได้เจ้าค่ะ พี่หลิวเคอ"แต่คนที่เข้ามากลับเป็นสตรีวัยกลางคนที่มีใบหน้างดงามราว

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่75

    ค่ายทหารเทียนชุนเดินออกมาจากที่ประชุมด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หัวใจของเขากระตุกวูบเมื่อเห็นองครักษ์คนสนิทที่คอยคุ้มกันหลินหลินมายืนรออยู่ สายตาขององครักษ์เต็มไปด้วยความกังวล"ท่านแม่ทัพ" องครักษ์โค้งคำนับ"มีเรื่องด่วนต้องรายงานขอรับ""ว่ามา"เทียนชุนตอบเสียงเรียบ แต่ภายในใจร้อนรุ่มไปด้วยความกระวนกระวาย"วันนี้นายท่านเย่วหรงและนายหญิงหยางเฟยไปพบคุณหนูหลินหลินขอรับ หลังจากนั้นไม่นาน คุณหนูหลินก็มีคำสั่งให้พวกเราย้ายข้าวของออกจากจวนท่านแม่ทัพ ให้เสร็จภายในสองชั่วยามขอรับ"องครักษ์รายงานด้วยน้ำเสียงร้อนรน"พวกเราไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด เพราะคนในห้องใช้เวทป้องกันเสียงขอรับ"เทียนชุนกำหมัดแน่น ความรู้สึกตึงเครียดก่อตัวขึ้นในอก เขาพยายามสงบสติอารมณ์ แต่ความกลัวที่จะสูญเสียหลินหลินไป...กัดกินหัวใจของเขาเกิดอะไรขึ้น?หลินหลินโกรธอะไร?หรือว่าบิดามารดาทำอะไรให้นางไม่พอใจ? คำถามมากมายตีกันวุ่นวายอยู่ในหัวของเขา แต่ลึกๆ แล้วเขาก็ยังเชื่อมั่นในบิดามารดาของเขา พวกท่านเป็นคนมีเหตุผลและไม่เคยทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลสักครั้ง..."อืม" เทียนชุนพยายามบังคับเสียงให้เป็นปกติทั้งๆที่ในใจหวาดกลัว ในชีวิตเขาคงมีแค

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่76

    ข่าวการแต่งงานของท่านแม่ทัพเทียนชุนและหลินหลินแพร่สะพัดไปทั่วเมืองเหนือ ชาวบ้านต่างพูดถึงความรักที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแบบไม่คาดคิดของทั้งคู่ราวกับเทพนิยายแม้บางคนยังคงสงสัยในชาติกำเนิดของหลินหลิน แต่ก็ไม่มีใครกล้าปริปากถามตรงๆ เพราะเกรงกลัวอำนาจของท่านแม่ทัพ ทว่าไม่นานนัก ก็มีผู้รู้กลุ่มหนึ่งออกมาเปิดเผยเรื่องราวอันน่าทึ่งของหลินหลินให้ชาวบ้านได้รับรู้ เพียงแค่เรื่องแรกที่ว่านางเป็นถึงนักเวทระดับสูงก็ทำเอาชาวบ้านแตกตื่น แทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง พวกเขาแอบกระซิบถามกันด้วยความหวาดหวั่นว่า ก่อนหน้านี้พวกเขาได้กล่าวอะไรล่วงเกินท่านนักเวทไปหรือไม่?ยังไม่ทันได้หายตกใจ ชาวบ้านอีกคนหนึ่งก็รีบออกมาเล่าเรื่องราวของตนเอง เขาเคยเป็นคนเร่ร่อนที่ได้รับความช่วยเหลือจากคุณหนูหลินหลินและครอบครัว"ชีวิตของข้าในตอนนั้นยากลำบากแสนสาหัส" ชายผู้นั้นเริ่มต้นเล่า "ไม่มีข้าวกิน ไม่มีงานทำ ไม่มีใครเหลียวแล เพราะคนเร่ร่อนตอนนั้นมีจำนวนเยอะมาก ข้าแทบมองไม่เห็นหนทางที่จะทำให้ครอบครัวอิ่มท้องได้เลยสักมื้อ""จนกระทั่งวันหนึ่ง รถม้าหลายคันวิ่งออกมายังที่คนเร่ร่อนรวมตัวกันอยู่ ข้าได้พบคุณหนูหลินหลินเป็นครั้งแรก

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่77

    ภายในห้องหอที่ประดับประดาอย่างงดงามด้วยผ้าไหมสีแดงและดอกไม้สด แสงเทียนสลัวสร้างบรรยากาศโรแมนติกและอบอุ่น เทียนชุนในชุดสีแดงเข้มสง่างาม นั่งมองหลินหลินในชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิงสายตาของทั้งคู่ประสานกันราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน ทำให้หลินหลินรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งร่างนางรู้สึกว่าวันนี้เทียนชุนดูหล่อเหลากว่าทุกวันที่ผ่านมา ใบหน้าคมคายของเขาสว่างไสวด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ดวงตาเป็นประกายด้วยความรักที่ล้นปรี่ หลินหลินรู้สึกหัวใจเต้นแรง ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน"ข้าชอบเวลาที่ท่านยิ้ม"มือบางยกมือไปทาบกับแก้มของเขาเบาๆ เทียนชุนจับมือบางมาจุมพิตก่อนประคองหลินหลินไปนั่งลงที่โต๊ะกลางห้อง เขาหยิบสุรามงคลขึ้นมา รินใส่จอกสองใบ ก่อนจะยื่นจอกหนึ่งให้หลินหลิน ทั้งคู่สบตากันอีกครั้ง ความรู้สึกอบอุ่นและอ่อนหวานแผ่ซ่านไปทั่วห้อง"จอกนี้เพื่อเริ่มต้นชีวิตคู่ของเรา "เทียนชุนเอ่ยเสียงนุ่มหลินหลินรับจอกสุรามาดื่ม แต่นางไม่รู้ว่าเขาจะตามมาประกบจูบเพื่อปล้นสุราไปจากปากของนาง!"อืม....สุรานี้หวานนัก" เทียนชุนในเวลานี้ทำให้หลินหลินรู้สึกเหนือการควบคุม เทียนชุนลุกขึ้นพาหลินหลินไปที่โต๊ะกระจก เขาจับนางนั่งลงและย

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่78

    หลินหลินและเทียนชุนก้าวออกจากมิติหลังจากเวลาผ่านไปสามเดือน วันนี้หลินหลินตั้งใจจะไปยกน้ำชาคารวะท่านพ่อท่านแม่ แต่เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป กลับพบเพียงข้อความที่วางทิ้งไว้…"หลินลูกรัก พ่อกับแม่ได้รับข้อความจากสหาย จึงต้องเร่งเดินทางไกล ที่แม่ไม่ได้ติดต่อผ่านหยกเวทเพราะเห็นว่าพวกเจ้าอยู่ในช่วงฮันนีมูน แม่ไม่อยากรบกวนเจ้ากลัวว่าหลานแม่จะมาช้า หากเจ้าออกมาแล้วแจ้งแม่มาทางหยกสื่อสารนะ แม่จะรีบติดต่อมา"หลินหลินหยิบหยกเวทขึ้นมาสื่อสารกับท่านพ่อท่านแม่ทันที ทั้งสามคุยกันอย่างสนุกสนาน หลินหลินตัดพ้อน้อยใจที่พ่อแม่ไม่รอนาง นางอยากไปด้วย เทียนชุนมองภรรยากับท่านแม่คุยกันอย่างออกรส พยายามแทรกเข้าไปหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จเขาได้แต่นั่งเงียบ ๆ แล้วคิดในใจ "นี่เขาเป็นใครกันแน่? ลูกชายหรือลูกเขย? "หยางเฟยที่ไม่เห็นลูกชายพูดอะไร จึงเป็นฝ่ายทักขึ้นมาก่อน"เจ้าลูกชาย แม่ฝากเจ้าดูแลหลินเอ๋อร์ด้วยนะ"เทียนชุนขมวดคิ้ว ก่อนจะตอบกลับไปว่า"นางเป็นฮูหยินของข้า ข้าย่อมต้องดูแลนางอย่างดี แต่....ข้าสงสัยว่าข้าเป็นบุตรชายของท่าน หรือบุตรเขยของท่านกันแน่ท่านแม่..."เสียงหัวเราะของทั้งสามดังลั่นห้อง หลินหลินหัว

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่79

    "ท่านพี่ ข้ามีเรื่องสำคัญจะปรึกษาท่าน" นางเอ่ยขึ้นทันที"เรื่องอะไรหรือ น้องหญิง"เทียนชุนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในน้ำเสียงของภรรยา"ข้าได้ออกไปสำรวจเมืองมาแล้ว"หลินหลินเริ่มเล่า"ชาวเมืองลำบากมาก ท่านพี่ของใช้จำเป็นมีราคาแพงเกินไป พ่อค้าต่างถิ่นฉวยโอกาสขึ้นราคาสินค้าอย่างไม่เป็นธรรม แถมหมู่บ้านรอบนอกเมืองก็ได้รับความเดือดร้อนจากภัยหนาว พืชผลเสียหาย ชาวบ้านขาดแคลนอาหาร"เทียนชุนขมวดคิ้ว "เรื่องนี้เขาได้รับรายงานแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะร้ายแรงถึงเพียงนี้""ข้าคิดว่าสิ่งแรกที่เราควรทำ คือแจกจ่ายเสบียงให้ชาวบ้านไว้ก่อนเข้าหน้าหนาว ข้าจะจัดโรงทานแจกถุงยังชีพ และตั้งค่ายอพยพขนาดเล็กนอกเมือง ที่นั่นจะมีท่านหมอคอยดูแลชาวบ้านที่เจ็บป่วยด้วย ท่านพี่คิดว่าอย่างไรเจ้าคะ" หลินหลินถามความเห็นสามี เทียนชุนพยักหน้า"ตั้งค่ายให้ทหารประจำการคอยช่วยเหลือชาวบ้านนั้นเป็นความคิดที่ดี แต่เรื่องท่านหมอนี่สิ... ท่านหมอที่มีอยู่ตอนนี้ก็ไม่เพียงพอแล้ว"หลินหลินยิ้มกว้าง ก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง"ข้าไงเจ้าคะ แค่ข้าคนเดียวก็เอาอยู่แล้ว"เทียนชุนหัวเราะออกมา"มองใบหน้าที่มีความสุขของนาง เข

    Last Updated : 2025-01-14
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่80

    หลินหลินมองรายงานของชาวบ้านในมือด้วยแววตาครุ่นคิด แม้ปัญหาเรื่องราคาสินค้าแพงจะได้รับการแก้ไขไปแล้วส่วนหนึ่ง แต่ก็ยังมีคนจนจำนวนมากที่ไม่มีแม้แต่อีแปะเดียวติดตัวความทรงจำจากมิติที่เคยส่งนางไปยังป่าหิมะอันหนาวเหน็บย้อนกลับมา นางนึกไปถึงหน้าหนาวของที่นี่ สามีนางบอกว่าความหนาวไม่ต่างกัน...ทำให้นึกถึงความยากลำบากของชาวบ้านที่ไม่ได้ตัวช่วยแบบนาง ภาพของผู้คนที่อดอยากหิวโหยและเจ็บป่วยโดยไร้ทางเยียวยาทำให้หัวใจของนางรู้สึกเจ็บปวด ขอบคุณระบบที่ส่งข้าไปที่นั่น ทำให้ข้าไม่ละเลยรายละเอียดเล็กน้อย"เครื่องนุ่งห่ม อาหาร ยารักษาโรค... สามสิ่งนี้ขาดไม่ได้"หลินหลินพึมพำกับตัวเอง นางเริ่มไล่รายการสิ่งของที่จำเป็นและสั่งให้ระบบจัดเตรียมไว้ให้พร้อมสำหรับแจกจ่ายหลินหลินตัดสินใจที่จะตั้งโรงทานในอีก 5 วันข้างหน้า เพราะอีกไม่กี่วันก็จะเข้าสู่ฤดูหนาวอย่างเต็มตัวแล้ว โรงทานของนางจะแจกอาหารข้าวต้มร้อนๆ พร้อมกับหมั่นโถ ซาลาเปา และกระบอกน้ำไม้ไผ่คนละ 1 กระบอก สำหรับผู้ที่ป่วย นางเตรียมน้ำสมุนไพรไว้ให้ โดยส่วนใหญ่จะเป็นน้ำใบบัวบกผสมน้ำวิเศษ แต่สำหรับผู้ป่วยหนัก นางจะเตรียมกระบอกพิเศษที่มีด้ายสีแดงผูกไว้ ภาย

    Last Updated : 2025-01-15
  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่81

    "ฮูหยิน ยินดีที่ได้พบเจ้าค่ะ" สตรีผู้นั้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เสแสร้งเป็นมิตร"ข้าเริ่นหร่าน เป็นมารดาของเด็กทั้งสอง และนี่คือลูกสาวของข้า เริ่นเหม่ยอิงเจ้าคะ"หลินหลินมอง เริ่นหร่าน ด้วยสายตาเย็นชา"เชิญนั่งเถอะ"นางผายมือไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม "มีธุระอะไรถึงมาหาข้าถึงที่นี่"เริ่นหร่าน มองไปที่อาจินและหวาหวาด้วยแววตาที่พยายามจะสื่อถึงความรักและความห่วงใย "ฮูหยินท่านแม่ทัพ ข้าคือมารดาของเด็กทั้งสอง พวกเขาหายตัวไปนาน ข้าตามหาพวกเขามาตลอด เมื่อรู้ว่าพวกเขาอยู่ที่นี่ ข้าจึงรีบมาทันที" เริ่นหร่าน บีบน้ำตาออกมา ทำทีเป็นแม่ผู้โศกเศร้าหลินหลินฟังจบก็ยกยิ้มมุมปาก นางมองเริ่นหร่าน ด้วยสายตาที่อ่านความคิดของอีกฝ่ายออก"แล้วอย่างไรหรือ?"นางถามเสียงเรียบเริ่นหร่าน ชะงักไปเล็กน้อย นางไม่คิดว่าหลินหลินจะตอบกลับมาเช่นนี้ นางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมความกล้า "ฮูหยิน... ข้า... ข้าอยากพาอาจินและหวาหวากลับไปด้วย""เจ้ากล้าหรือ? " หลินหลินถามเสียงเย็นยะเยียบเริ่นหร่าน ตัวสั่นเล็กน้อยไม่รู้ทำไม แม้สตรีตรงหน้าจะพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่มันกดดันจนนางแทบหายใจไม่ออก นางรู้ดีว่าตนไม่มีสิทธ

    Last Updated : 2025-01-15

Latest chapter

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทพิเศษ

    บทพิเศษเสี่ยวเฮย และ เสี่ยวหมี(หมีหิมะ)ภายในมิติ ทันทีที่หลินหลินจากไป เสี่ยวเฮยทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม"ฮือๆ นายหญิง... ทำไม... ทำไมถึงทิ้งข้า"เสี่ยวเฮยคร่ำครวญด้วยความเสียใจเสี่ยวหมีเดินเข้ามาใกล้ "เสี่ยวเฮย เจ้าอย่าเสียใจไปเลย นายหญิงคงมีเหตุผลของนาง""เหตุผลอะไรกัน ข้าไม่เข้าใจ!" เสี่ยวเฮยร้องไห้โฮ "ข้ารักนายหญิง ข้าอยากอยู่กับนายหญิงตลอดไป"เสี่ยวหมีมองเสี่ยวเฮยด้วยความสงสาร "เสี่ยวเฮย... " เสี่ยวหมีลังเล "ข้า.. ข้าอ่านตำราโบราณออก""แล้วอย่าไร" เสี่ยวเฮยเงยหน้ามองเสี่ยวหมี"ตำราโบราณกล่าวไว้ว่า หากต้องกำจัดอสูรหิมะ ต้องระเบิดพลังจากภายในด้วยพลังระดับ 8 สองสาย และระดับ 9 หนึ่งสาย"เสี่ยวหมีอธิบายเสี่ยวเฮยขมวดคิ้ว "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายหญิง""นายหญิงเป็นมนุษย์ นางมีพลังระดับ 9 ที่นายหญิงยกเลิกพันธะสัญญา ก็เพราะ... นางต้องการปกป้องเจ้า"เสี่ยวเฮยนิ่งอึ้ง "ปกป้องข้า?""ใช่ นางรู้ว่า หากเจ้ายังมีพันธะสัญญาอยู่ หากนางระเบิดพลังเจ้าจะตายไปด้วย "เสี่ยวหมีพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า "นางรักเจ้ามาก เสี่ยวเฮย"เสี่ยวเฮยเบิกตากว้าง หัวใจของมันรู้สึกอบอุ่น ใน

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่90

    ภายในจวนท่านแม่ทัพ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความคาดหวัง เสียงร้องโอดโอยของหลินหลินดังเล็ดลอดออกมาจากห้องคลอดเป็นระยะๆ ทำให้เทียนชุนที่ยืนรออยู่ด้านนอกร้อนใจเป็นอย่างยิ่ง เขากำมือแน่น พยายามสะกดกลั้นความกังวลเอาไว้ แต่ก็ไม่อาจหยุดความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวได้"หลินเอ๋อร์ เจ้าต้องปลอดภัยนะ"เขาพึมพำกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าบิดามารดาของทั้งสองฝ่ายก็อยู่ในอาการไม่ต่างกัน พวกเขานั่งรออยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เสียงร้องของหลินหลินแต่ละครั้งทำให้หัวใจของพวกเขาแทบจะหยุดเต้น"ลูกต้องปลอดภัยนะ"มารดาของหลินหลินพึมพำภาวนา ทันใดนั้นเสียงร้องของทารกก็ดังขึ้น ทำลายความเงียบสงัดในจวน ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมองประตูห้องคลอดด้วยความตื่นเต้นไม่นาน หมอตำแยก็เปิดประตูออกมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง "ยินดีด้วยเจ้าค่ะ ฮูหยินคลอดลูกแฝดชายหญิง เป็นเด็กที่แข็งแรงมาก"เทียนชุนรีบพุ่งเข้าไปในห้องคลอดทันที เขาเห็นหลินหลินนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียวแต่ก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ข้างกายนางมีทารกน้อยสองคนนอนอยู่เทียนชุนทรุดตัวลงข้างเตียง จับมือภรรยาไว้แน่น"หลินเอ๋อร์ เจ้าเก่งมาก"

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่89

    หลินหลินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่คุ้นเคยของเทียนชุน ทันทีที่สติกลับคืนมา ภาพเหตุการณ์สุดท้ายก่อนหมดสติก็ฉายชัดขึ้นในห้วงความคิด เสียงระเบิดดังสนั่น ภาพดวงตาที่ทั้งสองมองมาที่นาง…น้ำตาไหลอาบแก้มหลินหลินอีกครั้ง ความเจ็บปวดของความสูญเสียกัดกินหัวใจของนางอย่างรุนแรง นางพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้น แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งมันได้"เสี่ยวเฮย... เสี่ยวหมี..."นางพึมพำชื่อของพวกมันซ้ำๆ ราวกับต้องการเรียกพวกเขากลับมาเทียนชุนตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนจากร่างกายของภรรยา เขามองหลินหลินที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก หัวใจของเขาเจ็บปวดไม่ต่างกัน เขาโอบกอดนางไว้แน่น พยายามปลอบโยน" หลินเอ๋อร์"เขาพูดเสียงแผ่วเบา "ทุกอย่างจบแล้ว"หลินหลินเงยหน้ามองสามี น้ำตาไหลอาบแก้ม "ข้า... ข้าทำไม่สำเร็จ"นางพูดเสียงสั่นเครือ "ข้าไม่สามารถปกป้องพวกเขาได้"เทียนชุนส่ายหน้า "ไม่ใช่ความผิดของเจ้า พวกเขาเลือกที่จะเสียสละตัวเองเช่นเจ้าเลือกที่จะสละตัวเองเพื่อพวกเรา""แต่..."หลินหลินยังคงร้องไห้ไม่หยุดเทียนชุนเช็ดน้ำตาให้ภรรยาอย่างอ่อนโยน "เสี่ยวเฮยและเสี่ยวหมีคงภูมิใจในตัวเอง ที่พวกเขา

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่88

    หลินหลินรีบร้อนเข้าสู่มิติเพื่อเตรียมตัวรับมือกับภัยคุกคามครั้งใหญ่ แม้จะมีเวลาจำกัดเพียงสองชั่วยาม (สี่ชั่วโมง) แต่นางก็ไม่รอช้า มุ่งตรงไปยังหอตำราเวททันทีภายในหอตำรา บรรยากาศเงียบสงบและเคร่งขรึม อักษรโบราณสีทองเรียงรายอยู่บนผนังถ้ำสูงตระหง่าน หลินหลิน ค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับอสูรหิมะ สัตว์ในตำนานที่กำลังคุกคามพวกเขา ครั้งนี้อักษรไม่ได้พุงเข้ามาที่ตัวของนางแต่ปรากฏหนังสือโบราณเก่าแก่อสูรหิมะ... สัตว์ในตำนานที่ถือกำเนิดจากพายุหิมะอันรุนแรง ดูดกลืนพลังจากความหนาวเย็นจนกลายเป็นอสูรร้ายทรงพลัง มันออกตามล่านักเวทระดับ 9 เพื่อดูดกลืนพลังขั้นสุดท้ายของพวกเขาหลินหลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ตัวอักษรในตำราเต้นระริกราวกับจะตอกย้ำความจริงที่ว่า มีเพียงนางและสามีเท่านั้นที่อยู่ในระดับ 9 มือของนางเริ่มสั่นไหว ความกลัวกัดกินหัวใจนางพลิกหน้าตำราต่อไปอย่างรวดเร็ว ค้นหาวิธีที่จะหยุดยั้งอสูรตนนี้มีเพียงสายฟ้าฟาดลงกลางหัวใจ 9 ครั้งเท่านั้นที่จะสังหารมันได้ หรือ... การระเบิดพลังจากภายใน ต้องใช้พลังเวทระดับ9 หนึ่งขุม หรือระดับ 8 สองขุม ถึงจะจัดการกับอสูรหิมะตนนี้ได้หลินหลินหน้าซีดเผือด มือบางสั่นเทาจนเสี่ยวเ

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่87

    "เราจะพักที่นี่เอาแรงก่อน" หลินหลินหันไปบอกกับทั้งสามคน ก่อนจะมอบน้ำทิพย์ให้พวกเขาคนละกระบอกนางใช้เวลาพูดคุยกับครอบครัวอีกหนึ่งเค่อ (30 นาที) ก่อนจะขอตัวกลับไปทำภารกิจต่อระบบแจ้งเตือนว่ายังมีผู้รอดชีวิตอีก 2 คน แต่ดวงตาตรวจสอบของนางกลับใช้การไม่ได้ในพายุหิมะที่รุนแรงเช่นนี้ นางต้องพึ่งดวงล้วนๆในการค้นหาพวกเขาหลินหลินและเหล่าทหารกลับมายังจวนแม่ทัพอีกครั้งครั้งนี้นางร่ายโล่เวทขึ้นมาเพื่อต้านทานพายุ นางจะเป็นผู้นำทัพหน้า ส่วนหลิวเคออยู่ซ้าย โหลกังอยู่ขวา และอิงหานคอยระวังหลัง ทุกคนต่างดึงพลังเวทของตนเองออกมาใช้อย่างเต็มที่เพื่อต่อสู้กับพายุที่โหมกระหน่ำพวกเขาเดินฝ่าพายุหิมะไปอย่างยากลำบาก หิมะหนาแน่นจนแทบมองไม่เห็นทางข้างหน้า ลมพัดกระหน่ำจนแทบจะปลิวไปตามลม หลายครั้งที่พวกเขาเกือบจะล้มลง แต่ก็ยังคงประคองกันและกันไว้ได้ตอนนี้พวกเขาพบกับภาพที่น่าสลดใจที่สุด...เท่าที่เคยพบเจอ สองตายายนอนกอดกัน ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนา ราวกับกำลังหลับใหลอย่างสงบ แต่หลินหลินรู้ดีว่าพวกเขาจากไปแล้วหลินหลินทรุดตัวลงข้างๆ ร่างของสองตายาย น้ำตาไหลอาบแก้มของนางอย่างไม่อาจควบคุมได้ น

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่86

    เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า เทียนชุนยังคงโอบกอดหลินหลินไว้แนบอก ความรู้สึกภายในของเขาลึกล้ำเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดในฐานะสามี เขาอยากปกป้องภรรยาสุดที่รักจากอันตรายข้างนอก แต่ในฐานะแม่ทัพ เขาก็ไม่อาจละทิ้งประชาชนในแดนเหนือได้เช่นกัน เขาติดอยู่ในวังวนของความขัดแย้งภายในใจ ปล่อยนางไปก็ห่วง กักตัวนางไว้ก็ผิดต่อหน้าที่หลินหลินที่จมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง เริ่มตั้งสติและรวบรวมความกล้า นางไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้อะไรง่ายๆ และการเดิมพันครั้งนี้ถือว่าคุ้มค่าที่จะเสี่ยงเพื่อคนที่นางรักหลินหลินค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดที่อบอุ่นของสามี เงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างแน่วแน่"ท่านพี่" นางเอ่ยเสียงหนักแน่น"สำหรับข้า ท่านคือโลกทั้งใบ ดังนั้นข้าจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ กลับมาเคียงข้างท่านให้ได้ ข้าสัญญา"แววตาของหลินหลินเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความรักที่ล้นปรี่ เทียนชุนมองลึกลงไปในดวงตาคู่นั้น เขาเห็นถึงความแข็งแกร่งและความเสียสละที่ซ่อนอยู่ภายใน แม้ใจจะแหลกสลายที่ต้องปล่อยนางไป แต่เขาก็รู้ดีว่าไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งภรรยาของเขาได้เขาพยักหน้ารับอย่างเชื่องช้า รู้สึกถึงก้อนสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ "พี่จะรอเจ้า...

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่85

    ยามจื่อ (00.00 น.) ความมืดมิดปกคลุมราตรีไร้เสียง มองเห็นเพียงแสงเทียนริบหรี่จากบ้านเรือนบางหลัง ทว่าในเงามืดนั้น มีกลุ่มเงาเคลื่อนไหวอย่างว่องไวและเงียบเชียบ นำโดยหลิวเคอ และทหารฝีมือดีของหลินหลินอีกหลายสิบนาย ด้วยวรยุทธ์และพลังเวทที่สูงส่งถึงระดับ 7 พวกเขาเคลื่อนไหวราวกับภูตพราย ไร้ร่องรอย ไม่มีใครแม้แต่จะรู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกเขา แต่ละคนล้วนมีถุงมิติขนาดเล็กที่หลินหลินกว้านซื้อมาจากระบบมากถึง 500 ใบบ้านเรือนทุกหลังในเมืองถูกเยี่ยมเยือนโดยกลุ่มเงาเหล่านี้ พวกเขาเข้าออกอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ของมีค่าทุกชิ้นถูกกวาดลงถุงมิติอย่างรวดเร็วและแม่นยำ ไม่ว่าจะเป็นทองคำ เงิน เครื่องประดับ หรือของสำคัญอื่นๆ ล้วนถูกเก็บลงถุงมิติข้างตัวยามหยิน (03.00น.)ไม่มีบ้านเรือนหลังไหนที่พวกเขาไม่ไปเยือน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นระบบและรวดเร็ว ราวกับปฏิบัติการลับที่ได้รับการวางแผนมาอย่างดีรุ่งเช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมกับความโกลาหล เมื่อชาวเมืองทุกหลังคาเรือนตื่นขึ้นมาพบว่าของมีค่าภายในบ้านหายไปอย่างไร้ร่องรอย! แม้แต่โต๊ะรับแขกไม้เนื้อดีก็ยังอันตรธานไป สร้างความตื่นตระหนกและหวาดกลัวไปทั่วหลินหลินคาดกา

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่84

    ขณะที่หลินหลินกำลังมุ่งหน้าไปยังถ้ำแห่งต่อไป นางก็สำลักเลือดออกมาจนเปรอะเปื้อนอาภรณ์ ทหารที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกใจ"นายหญิง!!"หลินหลินยกมือขึ้นเช็ดคราบเลือดอย่างไม่ใส่ใจ "ไม่เป็นไร ข้าไม่เป็นอะไร"นางฝืนยิ้มให้พวกเขา แต่ในใจกลับรู้สึกหนักอึ้ง พลังเวทในตัวนางเหลือน้อยเต็มที การสร้างปราการครั้งใหญ่เมื่อครู่นี้ดูดพลังของนางไปมากมาย หลินหลินกัดฟันข่มความเจ็บปวดที่แล่นขึ้นมาในอก พยายามรักษาท่าทีให้นิ่งสงบที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่นางรู้ดีว่าร่างกายของนางกำลังส่งสัญญาณเตือน"ไม่เป็นไรหลินหลิน เจ้าจะไม่เป็นอะไร"หลินหลินพูดเสียงแผ่วเบา เพื่อส่งกำลังใจให้ตัวเองข้าจะต้องเข้มแข็ง ข้าต้องทำได้ นางบอกตัวเองในใจภาพความฝันที่สองเมื่อคืนยังคงตามหลอกหลอนนาง ความรู้สึกผิดที่ไม่อาจปกป้องทุกคนได้ยังคงกัดกินหัวใจของนาง นางไม่อาจปล่อยให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีกในความฝันนั้น นางเห็นตัวเองเลือกสร้างปราการคุ้มกันเมืองแดนเหนือเอาไว้ เพราะคิดว่าเพียงแค่พายุผ่านไปทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติ ค่ายทหารถูกพายุถล่มจนพังพินาศ และเมื่อพายุสงบลง กองกำลังศัตรูก็บุกเข้าโจมตีทันที แม้ว่าในท้ายที่สุด นางแล

  • หลินหลินกับระบบมิติผันผวน   บทที่83

    เทียนชุนแทบไม่ได้ฟังที่หลินหลินพูด เขาจดจ้องอยู่แต่กับเรือนร่างตรงหน้า เทียนชุนประกบจูบหญิงสาวอย่างโหยหา หลายวันมานี้เขาคิดถึงนางแทบขาดใจ เมื่อคืนที่เห็นนางเหนื่อยจึงไม่อยากรบกวนนาง อยากให้นางได้พักผ่อน แต่ไม่คิดว่าเช้ามาเขาจะได้อาหารเช้าที่แสนวิเศษ "ท่านพี่...อ้า.. "นิ้วสากลูบไล้เนื้ออวบอูมอย่างช่ำชอง นิ้วหนาชำแหละกลีบชมพูเข้าไปในช่องทางรักอย่างโหยหา..เขาชักนิ้วเข้าออกระรัวจนร่างบางหวีดร้อง....."อะๆๆๆ..อ้า! " ร่างบางบิดเร้าด้วยความเสียว เทียนชุนดึงนิ้วที่เปียกย้อมด้วยน้ำรักของสตรีตรงหน้าออกมา เขาชูให้นางดูก่อนใช้ลิ้นเลียนิ้วหนา หลินหลินมองภาพนั้นด้วยหัวใจที่สั่นไหว เขาดูเซ็กซี่ขยี้ใจนางมาก..."อ้า... "ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มหนัก เทียนชุนควักท่อนเอ็นที่พองโตออกมาชักรูดสองสามทีก่อนเสียบอัดเข้าไปจนมิดด้าม"อ้า..หลินเอ๋อร์... "ร่างหนาครางต่ำ..."อืมมมม!!! "พั่บ..พั่บ..พั่บ..พั่บ..เสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องห้องนอน หลินหลินตัวโยกไปตามแรงกระแทกของสามี"อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ! งื้อ... ""ใหญ่มากท่านพี่ของท่านใหญ่มาก..." เทียนชุนที่ได้ยินภรรยา

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status