เฉินเจี้ยนเฉิงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบพูดขึ้นมาว่า "หลินเฟิง สองตระกูลของเราไม่มีความแค้นต่อกัน เป็นเพราะหลอเฟนหู่เพียงเท่านั้น ไม่น่าจะต้องมาลงไม้ลงมือกันขนาดนี้เลยนะ""ก็แค่หลอเฟนหู่ เขาคู่ควรด้วยงั้นเหรอ?"หลินเฟิงพูดด้วยความโกรธ "หลานชายของแกทำให้หลี่ฮุ่ยหรานเสียโฉม วันนี้เขาจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต""นี่...ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ?"เฉินเจี้ยนเฉิงไม่เข้าใจความคิดของหลินเฟิงมากนัก "อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ยังไม่ตายสักหน่อย ทำไมต้องมาฆ่าแกงกันเพราะเรื่องแค่นี้ด้วย?""แกน่าจะดีใจนะที่เธอไม่ตาย เพราะหากเธอตายไปแล้ว ตระกูลเฉินของพวกแกก็จะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเธอด้วย" หลินเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ"แก......"เฉินเจี้ยนเฉิงชี้ไปที่หลินเฟิง แล้วพูดว่า "ไอ้หนุ่ม นายต้องการให้ตระกูลเฉินของเราชดใช้อย่างไร เรารับปากทั้งหมด""แต่คนคนนี้ นายจะฆ่าแกงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นตระกูลเฉินของเราจะไม่ยอมปล่อยนายไปอย่างแน่นอน"แม้ว่าเฉินเฟยอวี่จะเป็นลูกนอกสมรส แต่สถานะของเขาก็ไม่ได้สำคัญมากเพราะอย่างไรเสียเขาก็เป็นคนในตระกูลเฉินคนหนึ่งโดยที่รอบด้านมีผู้คนมากมายคอยเฝ้าจับตาดูอยู่ ดังนั้นไม่ว่าจะย
มองตามหลังเงาของการจากไปของเฉินเจิ้งเจี้ยนจ้าวเทียนฮวาพูดตอนนี้ว่า "นายน้อยหลิน ตระกูลเฉินนี้ยังมีอำนาจในจงโจวอยู่บ้าง พวกเราต้องเตรียมพร้อมกันตั้งแต่ตอนนี้ไหม?"หลินเฟิงส่ายหัว "ไม่จําเป็น แค่ตระกูลเฉินเพียงตระกูลเดียวจะทำให้เกิดคลื่นอะไรได้?""ศัตรูของเราไม่ได้มีแค่เขา แค่ป้องกันไม่ให้ตระกูลเฉินเล่นกลอุบายก็พอ"จ้าวเทียนหัวพยักหน้าคนที่หลินเฟิงต้องจัดการนั้นยังห่างไกลจากที่จะเอาตระกูลเฉินไปเปรียบเทียบได้ตระกูลแบบนี้ไม่มีค่าพอให้กับความกังวลของหลินเส่าจริง ๆ"นายน้อยหลิน ฉันจะส่งคุณกลับครับ?" จ้าวเทียนฮวาถาม"ไม่จําเป็น ผมจะไปที่สำนักไป๋เถา"หลินเฟิงพูดขึ้นมาจ้าวเทียนฮวาถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจว่า “นายน้อยหลินไปทําอะไรที่ไป่เฉาถังเหรอครับ?”"ไปปรุงยาใหม่น่ะ เพื่อเอามารักษาแผลเป็นให้หลี่ฮุ่ยหราน"“ที่แท้เป็นอย่างนี้เอง”จ้าวเทียนฮวาพยักหน้าส่งหลินเฟิงไปที่สำนักไป๋เถาเป็นการส่วนตัว แล้วจึงจากไปเมื่อเดินเข้าไปในสำนักไป๋เถา ก็ได้กลิ่นหอมของยาต้มอันเข้มข้นเตะเข้าจมูกทันทีในร้านยังคงมีผู้ป่วยจำนวนมากที่ถือใบสั่งยา เพื่อไปพบหมอหลินเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เพื่อโทรหา
หลินเฟิงไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตา เลยตบหน้าเขาไปตบเข้าตรงที่ใบหน้าของชายที่แข็งแกร่งอย่างแรงชายสูงเกือบ 190 ซม. แต่รู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเขาถูกรถชนคนทั้งคนหมุนตัวอย่างกะทันหัน และล้มลงกับพื้นอย่างแรงพร้อมกับเสียงดัง "ปัง"“ฟู่......”ทุกคนต่างก็หายใจไม่ออกพลังการต่อสู้ของเด็กคนนี้ น่ากลัวกว่าการนอนไม่หลับตอนกลางคืนอีกใช่ไหม?“ไอ้เวร”ชายแข็งแกร่งรู้สึกเวียนหัว หลังจากการถูกตบจนเขาเซลุกขึ้นจากพื้นดวงตาคู่หนึ่งจ้องไปที่หลินเฟิง: "ให้ตายเถอะ ฉันเอง"เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนอื่นๆ รีบวิ่งพุ่งเข้ามาเสริมทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น มาจากห้องโถงด้านหลังเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาว และมีดวงตาไหมสีทองเดินออกไปเมื่อหลินเฟิงได้ยินเสียงนี้ เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นสูงประมาณ 160 ซม. มีผิวขาวและมีหน้าตาสวยเธอมีรูปร่างสมส่วนและถือว่าไม่ได้สวยจนไม่มีใครเทียบได้ แต่เธอนับว่าเป็นความงามที่หาได้ยาก“คุณหนู มีคนก่อปัญหาที่นี่ครับ” พนักงานพูดอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นคุณหนูของเขามาถึงคนนี้คือ จางเจียหนิง หลานสาวของจางเต๋อหลินเธอมองไปที่หลินเฟิงอย่างสงส
หลินเฟิงนั่งรออยู่ในห้องชาและดื่มชาอย่างเบื่อหน่ายก็ไม่รู้ว่าจางเต๋อหลินนั้นจะกลับมาได้เมื่อไหร่เขาเดินออกจากห้องชาอย่างสบาย ๆ พยาบาลของแผนกต่าง ๆ ตามทางเดินดูยุ่งกันมากทันใดนั้นก็มีเสียงทะเลาะกันก็ดังขึ้นหลินเฟิงเดินไปด้วยความอยากรู้ และเห็นเพียงห้องผู้ป่วยห้องหนึ่งชายฉกรรจ์ร่างสูงและกำยำชี้ไปที่หน้าของจางเจียหนิงและตะโกนด่าว่า "ตกลงแกทําได้หรือเปล่า? ถ้าพี่ชายของฉันเกิดอะไรขึ้นมา ฉันจะทำลายสำนักไป๋เถาของพวกแกแน่"จางเจียหนิงเช็ดเหงื่อออกจากหน้า กัดฟันแล้วพูดว่า "พวกคุณ... อย่าเพิ่งกังวลไปค่ะ ฉันกำลังคิดหาวิธีรักษาอยู่ค่ะ"หลินเฟิงมองไปทางชายบนเตียง และเห็นว่าคนไข้ที่นอนอยู่บนเตียงหน้าเป็นสีเขียวและกำลังจะตายจางเจียนหนิงกัดฟันแล้วสั่งพยาบาลที่อยู่ข้างๆ ว่า: "เสี่ยวหลี่ ไปเอายาเลือดลมตามใบสั่งแพทย์มาหน่อย"พยาบาลที่อยู่ข้าง ๆ พยักหน้าหลายครั้งหลังจากได้รับคำสั่งหลินเฟิงได้ยินจึงขมวดคิ้ว แล้วพูดขัดจังหวะว่า "คนนี้ไม่ได้มีปัญหาของเลือดลม คุณให้ยาเลือดลมแก่เขาไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก"เมื่อได้ยินเสียงของหลินเฟิง ทุกคนก็มองมาที่เขาหลินเฟิงเพิกเฉยต่อสายตาของคนอื่น และเดินตร
สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือในตอนที่เขากำลังช่วยชีวิตคน คนที่ไม่เข้าใจอะไรมาอยู่ข้างๆ และพ่นคำพูดน่ารังเกียจออกมามันไม่ได้ช่วยให้การรักษาดีขึ้นเลยสักนิดชายฉกรรจ์ที่ยังต้องการพูดต่ออีก แต่เมื่อเขาเห็นสายตาที่เย็นชาของหลินเฟิง ร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านทันทีความเย็นยะเยือกแผ่ผ่านแผ่นหลังไปยังหน้าผากของเขาเมื่อคำพูดมาถึงปากของเขาแล้ว เขาก็ต้องกลืนมันเข้าไปอย่างแรงยังไงเขาก็อยู่ในเขตตงเฉิง ทำไมไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อนแต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้ไม่ได้ทําให้ตัวเองกลัวจนหัวหดเลยสักนิดแต่ถ้าตัวเองยังพูดเรื่องไร้สาระออกไปอีก อาจต้องโดนไอ้เด็กคนนี้ฆ่าจริง ๆ แน่เห็นผู้ชายคนนี้จริงจังหลินเฟิงหันกลับไปดึงเข็มเงินออกมา แล้วแทงเข้าไปตรงจุดป๋ายฮุ่ยของผู้ป่วยปักเข็มลงไปกว่ายี่สิบเข็มติดต่อกันผู้ชายคนนี้แทบจะกลายเป็นเม่นไปแล้วขั้นตอนสุดท้าย ฝ่ามือก็กดลงบนจุดเสิ่นเชวี่ยชายคนนั้นลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน เลือดลมของเขาไหลย้อนกลับทันใดนั้น เลือดเสียก็ถูกถ่มผ่านน้ำลายออกมา“ฟู่…” จางเจียหนิงที่อยู่ด้านข้างนั้น มองหลินเฟิงด้วยความยกย่องคิดไม่ถึงว่า เพียงไม่กี่นาที
เซียวคุนฟังแล้วก็ยิ้มอายเขายืนขึ้นอย่างช้าๆ และพูดว่า "ขอบคุณมากครับ คุณหลิน สำหรับความช่วยเหลือของคุณในวันนี้"“เซียวคุนคนนี้ยังมีบางสิ่งที่ต้องจัดการต่อ ดังนั้นในอนาคต คุณสามารถไปซื้อสินค้าที่ร้านของเซียวได้ฟรีครับ”“ใช่แล้ว อาหยง ฉันจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลที่สำนักไป่เถาเป็นสองเท่า”“รับทราบ”ชายฉกรรจ์ตอบอย่างรวดเร็วจางเจียหนิงยังต้องการปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายกลับไม่ให้โอกาสเลยจ่ายเงินสดโดยทันทีเซียวคุนออกจากสำนักไป๋เถา และลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง ก็รีบตามเขาไปหลังจากขึ้นรถแล้ว หลิวหยงลังเลและมองไปที่ลูกพี่เซียวคุนเห็นว่าผู้ชายคนนี้มีบางอย่างจะพูด จึงเอ่ยถาม: "หากแกมีอะไรจะพูด ก็พูดมาเลย จะลังเลทำไม?"เมื่อเห็นว่าลูกพี่พูดแบบนี้ หลิวหยงจึงพูดว่า: "พี่ใหญ่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติกับคนแซ่หลินคนนั้น""มีอะไรไม่ปกติ?"“ไอ้เด็กคนนั้นดูเหมือนจะเคยฆ่าใครมาก่อน”“เคยฆ่าใคร?”หลิวหยงพยักหน้าด้วยความมั่นอกมั่นใจเขายังคงไม่ลืมท่าทางตอนที่ หลินเฟิงจ้องเขาจิตสังหารในขณะนั้นน่าเกรงขามกว่าจิตสังหารของลูกพี่เขาเสียอีกเมื่อเซียวคุนได้ยิน เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยหลินเฟิงคนนี้ค่อนข
จางเจียหนิงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ช็อคไปปู่ของเธอเก็บของชิ้นนี้เอาไว้ตลอด และตอนนี้เขายกมันให้หลินเฟิงฟรีๆได้เลยเหรอ?ผู้เฒ่าก็ให้ความสําคัญกับเด็กคนนี้มากเกินไปไหม?แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก รีบหันไปหยิบสมุนไพรให้หลินเฟิงหลินเฟิงยิ้มและยกมือขึ้นขอบคุณ "ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ยังไงก็ต้องขอบคุณหมอเทวดาจางมากๆเลยนะครับ"เขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับเถาวัลย์เทียนมาอย่างง่ายดายในเวลานี้จางเต๋อหลินถามต่ออย่างสงสัยว่า "คุณหลิน ผมสงสัยว่า คุณใช้เถาวัลย์เทียนปรุงยาอะไร?"ในฐานะที่เป็นตระกูลแพทย์แผนจีน เขามีความเข้าใจเกี่ยวกับเถาวัลย์เทียนเป็นอย่างมาก"อดีตภรรยาของผมได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยที่ใบหน้าและมีรอยแผลเป็น ผมอยากใช้เถาวัลย์เทียนนี้เพื่อรักษาเธอ" หลินเฟิงอธิบาย“โอ้? เถาวัลย์เทียนนี้สามารถรักษารอยแผลเป็นได้เหรอ?”“สรรพคุณของเถาวัลย์เทียนโดยตรงนั้นไม่สามารถทำได้ แต่สามารถปรุงเป็นยาลูกกรได้”จางเต๋อหลินชื่นชม "ทักษะทางการแพทย์ของคุณหลินที่น่าทึ่งมากจริงๆ ผมประทับใจมาก"ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าหลินเฟิงจะจำบางสิ่งบางอย่างได้ และจู่ๆ ก็ถามว่า "หมอเทวดาจาง คุณคุ้นเคยกับหลี่ไห่ซานหรือเปล่า"เมื่อ
คนรู้จักเก่าที่ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี ทั้งสองคนต่างก็ประหลาดใจกันเป็นมากจางกุ้ยหลานยุ่งๆ "นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"เหลียวกั่วตงอธิบายด้วยรอยยิ้ม "อ่า ประธานหยางแค่เป็นหวัดนิดหน่อย มาหาหมอที่โรงพยาบาลเจียงโจว ฉันเลยมาเยี่ยมน่ะ""ประธานหยาง? ประธานหยางคนไหน?" จางกุ้ยหลานถามด้วยความประหลาดใจ"ก็คือท่านประธานหอการค้าเจียงโจว หยางเทียนฉี" เหลียวกั๋วตงพูดจางกุ้ยหลานช็อคเมื่อได้ยินคํานั้น "นายรู้จักกับประธานหยางจริงๆเหรอ? นาย... กับประธานหยางเกี่ยวข้องอะไรกัน?"เหลียวกั่วตงยิ้มแล้วพูดว่า "เมื่อสองปีก่อนฉันเปิดบริษัทยาและทําเงินได้ เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันได้หารือเรื่องการเป็นหุ้นส่วนกับประธานหยาง" "เราสองคนถือเป็นความสัมพันธ์แบบหุ้นส่วนกัน""ประธานหยางป่วยหนัก ฉันก็ย่อมต้องมาเยี่ยมอยู่แล้ว""ว้าว..."จางกุ้ยหลานสูดหายใจเข้าลึก ๆ "นายทําได้ดีมาก หลายปีแล้วที่ฉันไม่ได้เจอนายแต่ตอนนี้นายได้ทำงานกับประธานหยางแล้ว?"เหลียวกั่วตงตอบอย่างถ่อมตัว "ทั้งหมดนี้แค่โชคดี ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้"“ว่าแต่กุ้ยหลาน อะไรทำให้เธอมาที่นี่”จางกุ้ยหลานถอนหายใจเมื่อเห็นเพื่อนร่วมรุ่น ยิ่งถ่มน้ำลายด้วยคว
ที่นอกประตู ซือหม่าเซิงลดเสียงลงเพื่อยืนยันตัวตนของหลินเฟิง ในขณะที่กัวไฉซึ่งซ่อนตัวอยู่ในมุมด้านในประตูจ้องมองหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความประหลาดใจ“พวก...พวกแกติดสินบนพี่เซิงมาก่อนหน้างั้นเหรอ?”“พี่เซิง?”หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับประธานของบริษัทเต๋อเซิ่งแห่งนี้ เธอจะติดสินบนเขาได้ยังไงกัน?หลี่ฮุ่ยหรานจึงมองไปที่หลินเฟิง“หากบุคคลนั้นมาจากตระกูลซือหม่าจริง เขาก็ควรจะได้ยินชื่อฉัน หากเขาได้ยินชื่อฉัน….”หลินเฟิงแสดงสีหน้าเสียใจต่อกัวไฉ“ถ้าอย่างนั้นแกก็คงโชคร้ายแล้วล่ะ”“นี่มัน... เป็นไปได้ยังไง?!”กัวไฉส่งเสียงคำรามแหบพร่า ซึ่งส่งไปที่หลี่ฮุ่ยหรานพร้อมกับพูดว่า“แกไม่ใช่ผู้นำตระกูลหลี่เล็ก ๆ ในเจียงหนานหรอกเหรอ? และแก….”เขาชี้ไปที่หลินเฟิงอีกครั้ง“แกไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดโง่ ๆ เหรอ? เป็นไปได้ยังไงที่แกจะมีเส้นสายตระกูลซือหม่าในเมืองหลวงได้?!”“ฉันเคยมีปัญหากับตระกูลซือหม่าอยู่ช่วงหนึ่ง”เมื่อเห็นว่าหลี่ฮุ่ยหรานก็มองเขาด้วยสายตาสงสัย หลินเฟิงก็อธิบายอย่างช่วยไม่ได้:“ก่อนหน้านี้ ฉันขอให้อาอวี๋ส่งยาเป็นเครื่องบรรณาการตระกูลซือหม่าแทนฉัน แต่อาอวี๋ได้รั
“หลิน...หลินเฟิง?!”ซือหม่าเซิงจำได้ทันทีถึงคำเตือนเป็นพิเศษ ที่ซือหม่าเผิงหัวเคยสั่งเขาในระหว่างการประชุมออนไลน์กับตระกูลหลักซือหม่าก่อนหน้านี้“นี่คือชายหนุ่มที่ชื่อหลินเฟิง ซึ่งเมืองเจิ้งเต๋อที่นายอยู่ ก็ไม่ไกลจากเจียงโจวเลย ดังนั้นฉันกังวลว่านายอาจจะไปยั่วยุเขาได้”“จดจำไว้!”“ตระกูลซือหม่าของเราไม่อยากไปยั่วยุคน ๆ นี้ในตอนนี้! หากนายไปยั่วยุเขา ก็เตรียมรับโทษของตระกูลได้เลย!”ซือหม่าเซิงสั่นไปทั้งตัว ในที่สุดเขาก็หลุดออกจากความทรงจำและเปรียบเทียบหลินเฟิงกับรูปถ่ายที่เขาจำได้อย่างระมัดระวังใช่แล้ว เป็นเขาจริง ๆ!ในขณะนี้ เหงื่อเย็น ๆ ไหลซึมออกมาจากหลังของซือหม่าเซิงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่า ทำไมซือหม่าเผิงฮวาจึงให้ความสนใจหลินเฟิงเป็นพิเศษ แต่สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือ ถ้าเขาไปยั่วยุหลินเฟิง เขาจะละเมิดกฏตระกูลซือหม่าอย่างแน่นอน!เมื่อถึงเวลานั้น ชะตากรรมของเขา…..เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซือหม่าเซิงก็ตัวสั่นเทาทันทีทันใดนั้น เขาเห็นกัวไฉอยู่ข้าง ๆ พร้อมด้วยรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า แถมกำลังยั่วยุหลินเฟิงอยู่อีก“แกพิเศษอะไร!”เลือดลมของซือหม่าเซิงพุ่งพล่าน กัวไฉโยนขี้ก้อนใหญ่มาให
“แกไม่ใช่คนเมืองนี้ใช่ไหม?”กัวไฉส่ายหัวและยิ้มพร้อมพูดว่า“แกรู้ไหมว่า กองกำลังที่ห้ามท้ายทายในเมืองเจิ้งเต๋อคือใคร หรือ... แกรู้ไหมว่าใครอยู่เบื้องหลังพี่เซิง?”“ฉันไม่รู้”คำตอบที่ซื่อตรงของหลินเฟิง ทำให้กัวไฉพูดไม่ออกไปชั่วขณะ แต่เขากลับฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว รอยยิ้มของเขาเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเยาะ“คนเบื้องหลังพี่เซิงคือตระกูลซือหม่า หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง! ชื่อเต็มของพี่เซิงคือซือหม่าเซิง”“ตระกูลซือหม่า?!”เมื่อได้ยินชื่อนี้ สีหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานก็เปลี่ยนไปทันทีต้องรู้ว่าตระกูลซือหม่า เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองหลวง และเป็นตระกูลที่ไม่ควรยั่วยุมากสุด รองจากตระกูลหลงหากบริษัทเต๋อเซิ่งมีตระกูลซือหม่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง การทวงเงินของหลี่ซื่อกรุ๊ปอาจเป็นไปไม่ได้ยากที่จะเอากลับคืนมา“เหอะ….”ตอนนี้ซือหม่าเซิงยังแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจเล็กน้อย เพราะเขาเห็นแววของความตื่นตระหนกและความสิ้นหวังบนใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหราน“แบบนี้เป็นไง เอาเงินมา 250 ล้าน เพื่อชดเชยเวลาที่รบกวนพี่เซิงซะ แล้วเราอาจจะปล่อยพวกแกไป”“ถ้าพวกแกปฏิเสธ ฮึ่ม...”ท่าทางที่น่ารังเกียจของก
“อย่ากังวลไปเลยน้องกัวไฉ ฉันรับเงินของนายมาแล้ว ฉันต้องจัดการให้อย่างแน่นอน”พี่เซิงรินชาใส่ถ้วยอย่างใจเย็นและสั่งการลูกน้องของเขา "ให้พวกเขาเข้ามา!”“ครับ”เมื่อลูกน้องออกไป ไม่กี่วินาทีต่อมา หลินเฟิงและหลี่ฮุยหรานก็เข้ามาในสำนักงาน“พวกคุณ... หื้ม?!”ขณะที่พี่เซิงกำลังจะพูดกับพวกเขา เขาก็หยุดชะงักเมื่อเห็นใบหน้าของหลินเฟิง ซึ่งดูคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดเหมมือนว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน“พี่เซิง? พี่เซิง? เป็นอะไรไป? ทำไมคุณถึงเหม่อไปล่ะ?”เมื่อเห็นพี่เซิงจ้องมองหลินเฟิงอย่างว่างเปล่า กัวไฉก็ขมวดคิ้วและสะกิดเขาให้กลับมาได้สติ“ฮะ? โอ้... ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร”พี่เซิงจำได้ทันทีชายคนนี้มีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับบุคคลที่ผู้นำตระกูล เตือนไว้ว่าอย่าไปยั่วยุเด็ดขาดแม้จะรู้สึกสงสัย แต่พี่ชายเซิงก็ระงับความสงสัยของตนไว้และหันไปพูดกับหลี่ฮุ่ยหราน“อะไรกัน? ประธานคนใหม่ของกลุ่มหลี่ถึงกับมาที่บริษัทเล็ก ๆ ของฉัน เธอมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันงั้นเหรอ?”พี่เซิงส่ายหัวและเป่าแก้วชา ด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลาย“ฮึ่ม….”หลี่ฮุ่ยหรานเห็นกัวไฉอยู่ข้าง ๆ เขา ซึ่งหลี่ฮุ่ยหรานรู้จักเขาดี ก่อนหน้านี้เคย
หลี่ฮุ่ยหรานเป็นคนเด็ดขาด บอกว่าไปก็ไปไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงทางเข้าบริษัทเต๋อเซิ่งขณะนี้ กัวไฉ ลูกชายของกัวโหยวเต๋อ อยู่ในออฟฟิศกำลังคุยกับชายหัวโล้นด้วยท่าทางดุร้าย“พี่เซิง นี่เงิน 1000 ล้าน”กัวไฉดูไม่แก่เลย แต่ท่าทางของเขาค่อนข้างซับซ้อน เขาวางเช็คบนโต๊ะแล้วผลักไปทางชายหัวโล้น“หืม? คราวนี้เกิดอะไรขึ้น? นายอยากให้ฉันเป็นคนจัดการให้ใครสักคนแทนนายเหรอ?”ดูเหมือนว่ากัวไฉจะเป็นลูกค้าประจำเหมือนกัน ทันทีที่เขารับเช็คไปข้างหน้าพี่เซิง พี่เซิงก็ไขว่ห้าง จุดบุหรี่ และถามอย่างไม่ใส่ใจ“ฮ่า ๆ ไม่มีอะไรปิดบังพี่เซิงได้จริง ๆ”กัวไฉยิ้มและพูดว่า“บริษัทของพ่อฉัน หลี่ซื่อกรุ๊ปประสบปัญหาบางอย่าง พ่อของฉันถูกพวกเขาคุมขัง”“ตระกูลหลี่มีประธานหญิงคนใหม่ ที่ต้องการควบคุมหลี่ซื่อกรุ๊ปอย่างเต็มรูปแบบ เธอขัดแย้งกับพ่อของฉัน”“พ่อของฉันตั้งใจว่า จะไม่ให้คุณพูดถึงเรื่องเงินที่ได้จ่ายไปก่อนหน้านี้ คืนกลับไปให้เธอ และจะดีที่สุดถ้าคุณสามารถหาวิธีทำให้เธออับอาย บางทีก็อาจถึงขั้น….”กัวไฉทำท่าเฉือนคอด้วยมือของเขา“บ้าเอ๊ย!”เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ พี่เซิงก็ส่งเช็ค 1000 ล้านคืนให้กัวไฉทันที ขมว
หลี่ฮุ่ยหรานหยุดชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ“แต่ตอนนี้ฉันเป็นประธานของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว ฉันต้องเอาเงินของหลี่ซื่อกรุ๊ปคืนมา เข้าใจไหม?”“เข้าใจ แต่ว่า...”โจวคุนยังคงกังวลหลี่ฮุ่ยหรานมาจากเจียงโจวและไม่เคยอยู่ในเมืองนี้นานนัก เธอไม่เข้าใจความน่ากลัวของบริษัทเต๋อเซิ่งเลยต้องรู้ว่า บริษัทนี้เชี่ยวชาญในธุรกิจสีเทา เช่น การว่าจ้างบอดี้การ์ดและอันธพาล และยังมีปรมาจารย์การต่อสู้หลายคนในบริษัทด้วยหนี้ที่กัวโหย่วคังกล่าวถึง เป็นเพียงค่าจ้างงานที่เขาจ่ายให้กับผู้อื่นก่อนหน้านี้ โดยคำนวณเป็นรายปีเป็นค่าจ้างการใช้บริการสองปีการที่หลี่ฮุ่ยหรานเรียกร้องขอคืนด้วยตัวเองนั้น เปรียบเสมือนกระตุกหนวดเสือกล้าบ้าบิ่นกันมากจริง ๆ “เอาล่ะ ไม่ต้องกังวล ฉันยังมีหัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยอยู่”หลี่ฮุ่ยหรานมองหลินเฟิง อย่างมีนัยยะชัดเจน“เอาจริงเหรอ พี่? คุณต้องพึ่งหลินเฟิงเพียงคนเดียวจริง ๆ เหรอ ในการจัดการกับใครบางคนจากบริษัทอื่น”“ฉันรู้ว่าเขามีฝีมืออยู่บ้าง แต่….”จางซินไม่พูดต่อเพราะหลี่ฮุ่ยหรานได้เตือนเธอด้วยสายตาแล้วถ้าจางซินกล้าพูดอีกครั้ง หลี่ฮุ่ยหรานอาจจะไม่สุภาพกับเธออีกต่อไปหลี
หลังจากพูดออกไป หลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่ได้ฟังสิ่งที่จางกุ้ยหลานจะพูดและวางสายทันที“อะไรนะ ฉันได้ยินถูกใช่ไหม? พี่ ทำไมคุณถึงใจร้ายจัง!”“ฉันแค่มาสายนิดหน่อยและไม่ได้ดูแลโน้ตบุ๊คของคุณให้ดี ทำไมคุณถึงทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้!”“ฉันไม่ใช่ญาติของคุณเหรอ?!”“ฉันได้ขอให้จ้าวเอ่ยส่งโน้ตบุ๊คของคุณมาให้แล้ว คุณยังต้องการอะไรอีก? คนอื่นเขาก็ยุ่งมากทั้งนั้น!”“ส่งมาให้ได้ ก็ถือว่าไว้หน้าคุณมากแล้ว!”คำพูดของจางซินเกือบทำให้หลอดเลือดในขมับของหลี่ฮุ่ยหรานแตก เธอยิ้มเยาะและส่ายหัวด้วยความผิดหวัง และไม่ต้องการพูดอะไรกับจางซินอีกเลยเธอเดินกลับไปที่สำนักงานของเธอเอง“จริงเลย ๆ ทำไมพี่ถึงทำกับฉันแบบนี้!”จางซินกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดหลินเฟิงที่เฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมด โดยสังเกตดวงตา จมูก ปาก และหัวใจด้วยท่าทางสับสน และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตัวเขาเขาต้องรับผิดชอบแค่เรื่องความปลอดภัยเท่านั้น และไม่อยากกังวลเรื่องอื่นในตอนนี้แต่ในความเป็นจริง หลินเฟิงรู้สึกได้ถึงความดันโลหิตของหลี่ฮุ่ยหรานที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว เกือบจะถึงขีดจำกัดแล้วในฐานะผู้หญิงที่เข้มแข็ง หลี่ฮุ่ยหรานจึงมัก
“คุณพระ!”จางซินตบหน้าผากของเธอและทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า“โอ้ไม่ โอ้ไม่ พี่ ฉันมัวแต่สนใจการออกเดทกับแฟนจนลืมเรื่องนี้ไป…..”“เธอ….เฮ้อ…..”หลี่ฮุ่ยหรานไม่อยากพูดอะไรอีกแล้วจางซินได้ตำแหน่งนี้เพราะจางกุ้ยหลานบ่นให้หลี่ฮุ่ยหรานฟังทุกวันในช่วงนี้ โดยขอให้หลี่ฮุ่ยหรานหางานให้จางซินเพราะเมื่อจางซินมาที่ตัวเมือง เขาบังเอิญได้พบกับหนุ่มหล่อจากแผนกก่อสร้างเมืองของเมืองเจิ้งเต๋อตอนนั้น หนุ่มหล่อคนนี้ ได้ถามจางซินเกี่ยวกับงานของเธอจางซินกลัวว่าจะถูกหัวเราะเยาะ เธอจึงบอกว่าเธอทำงานในหลี่ซื่อกรุ๊ปและหนุ่มหล่อคนนั้นเข้าใจผิดว่า หลี่ซื่อกรุ๊ปที่จางซินพูดถึงคือหลี่ซื่อกรุ๊ปในเมืองเจิ้งเต๋อในตัวเมืองแต่ไม่ใช่หลี่ซื่อกรุ๊ปในเมืองเจียงโจวนั่นคือเหตุผล ที่ทำให้จางซินจึงขอร้องป้าและพี่เธอเพราะยังไง พี่เธอเป็นผู้นำตระกูลหลี่แล้ว การมอบตำแหน่งในบริษัทให้เธอก็ถือว่าเป็นเรื่องง่ายไม่ใช่เหรอ?หลี่ฮุ่ยหรานเอง ก็เรื่องของจางซิน ทำให้รำคาญใจมาเป็นเวลานานเช่นกันแน่นอนว่า การหางานให้จางซินไม่ใช่เรื่องยากสิ่งที่ยากคือจางซินไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้อะไรเลยนอกจากการกิน ๆ ดื่ม ๆ และเที่ยวเล่นส
“มีสามสิ่งที่หลี่ซื่อกรุ๊ปจำเป็นต้องทำอย่างเร่งด่วนตอนนี้ หากสามารถทำสามสิ่งนี้ได้ ฉัน กัวโหย่วคังจะชดใช้หนี้ที่ติดค้างบริษัทในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเดี๋ยวนี้”“และหลังจากนั้น ฉันจะมอบตัว”หลังจากพูดจบ กัวโหย่วคังก็เหลือบมองหลี่ฮุ่ยหรานอย่างดูถูกและพูดอย่างใจเย็น“ว่าไงล่ะ เธอกล้าไหม?”“ทำไมฉันต้องฟังคุณด้วย?”หลี่ฮุ่ยหรานเหลือบมองกัวโหย่วคังด้วยท่าทีเหมือนคนโง่และพูดอย่างเย็นชา“ตอนนี้ฉันสามารถส่งคุณให้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าคุณอยู่ในตำแหน่งที่จะต่อรองกับฉันได้?”“ฮ่า ๆ……”ใครก็ตามเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ กัวโหย่วคังไม่เพียงแต่ไม่ตื่นตระหนก แต่ยังหัวเราะอย่างร่าเริงและมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพูดว่า“เธอยังเด็กเกินไป ประธานกรรมการหลี่!”“ฉันได้เตรียมทางออกสำหรับตัวเองไว้แล้ว เงินที่ฉันได้รับจากบริษัทในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้บริจาคให้กับองค์กรการกุศลที่ฉันก่อตั้งขึ้นเองในนามของฉันเอง”กัวโหย่วคังหรี่ตาและพูด“และองค์กรการกุศลนี้ก็อยู่ต่างประเทศ!”“ถ้าเธอส่งฉันเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม แม้ว่าฉันอาจถูกประหารชีวิต แต่เงินของบริษัทตลอดหลายปีมานี้ สลึงเดียวเธอก็เอากล