“รู้สึกสดชื่นและกระปรี้กระเปร่า ค่อนข้างดีเลยจริงๆ… มันเกิดอะไรขึ้น?” ผู้เฒ่าหลี่ถามเมื่อได้ยินคุณปู่พูดแบบนั้น เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ดูเหมือนว่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกี่ยวกับยาอมตะเลือดราชันย์“ไม่มีอะไรค่ะแค่ถามถึงอาการของคุณปู่เฉยๆ ค่ะ”ผู้เฒ่าหลี่ค่อนข้างงุนงง: "ทำไมจู่ๆ ถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?"พวกเขาเพิ่งแยกกันเพียงไม่กี่ชั่วโมง และความกังวลของหลี่ฮุ่ยหรานเกี่ยวกับอาการของเขานั้น ทำให้เขาค่อนข้างแปลกใจไม่ใช่ว่า ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนซะหน่อยหลี่ฮุ่ยหรานตอบตามความจริง: "หนูเอายาอมตะเลือดราชันย์ที่เหลือให้กับประธานหม่ากินค่ะ แต่อาการของเขาแย่ลงหลังจากกินยาเข้าไป" “หนูไม่แน่ใจว่าเกิดจากยาอมตะเลือดราชันย์หรืออาการของหม่าฉางโปนั้นร้ายแรงเกินไปค่ะ”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้เฒ่าหลี่ก็ตบต้นขาของเขาแล้วพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้นคงจะเกิดจากยานี้แน่นอน"หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกงุนงง: "แต่... คุณปู่ก็กินยาอมตะเลือดราชันย์เข้าไปด้วยเหมือนกันนะคะ""ถุ้ย แหวะ"ผู้เฒ่าหลี่พูดอย่างเหยียดหยาม: "ยาอมตะเลือดราชันย์อะไรไร้สาระ ต้องเป็นหลินเฟิงต่างหากที่ช่วยฉันไว้ และมันไม่เกี่ยวอะไรกับนายน้อยหวัง
“ใครก็ได้ จับมันมาให้ฉันที”ด้วยคำสั่งของหม่าเหยียน บอดี้การ์ดของตระกูลหม่าจึงล้อมพื้นที่เอาไว้ทันทีหลินเฟิง มองไปที่ผู้คนที่รายล้อมอยู่รอบตัวเขา คิ้วของเขาขมวดด้วยความไม่พอใจ: "นี่มันหมายความว่าอะไร?"หม่าเหยียนเขย่ากล่องยาในมือและด่า "เมียของแกทำร้ายพ่อฉันไปครั้งหนึ่ง แล้ว และตอนนี้แกยังต้องการเอาชีวิตพ่อฉันอีก"“ถ้าวันนี้ฉันไม่ทำให้แกพิการ ไม่ต้องเรียกฉันว่าหม่าเหยียน”หลินเฟิงจนปัญญาจึงพูดว่า "สิ่งที่อยู่ข้างในนี้คือยาที่สามารถช่วยชีวิตพ่อของคุณได้"“ไร้สาระ จัดการมันซะ!”หม่าเหยียนคำรามด้วยความโกรธบอดี้การ์ดดึงอาวุธออกมาทันที โดยมีเป้าหมายที่จะบดขยี้หลินเฟิงทันใดนั้น รถซีดานคันหนึ่งก็พุ่งเข้ามา ทำให้บอดี้การ์ดของตระกูลหม่ากระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทางประตูรถเปิดออก และคนที่มาถึงคือจางเต๋อหลิน“หม่าเหยียน อย่าเพิ่งลงมือ อย่าเพิ่งลงมือนะ!…”เขารีบมาทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากตระกูลหม่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าในเวลาเพียงไม่กี่วัน ในตลาดจะเจอยาอมตะเลือดราชันย์ปลอมและมีคุณภาพต่ำเมื่อมาถึงวิลล่าตระกูลหม่า พบว่าหม่าเหยียนกำลังจะจัดการกับหลินเฟิงเขาไม่มีทางเลือกอื่นน
คาดว่าแม้แต่ตัวของนายน้อยเองก็ไม่กล้าตอบโต้กลับหลินเฟิงส่ายหัว “ฉันเข้าใจความรู้สึกของเขา ฉันจะอาจไม่ตำหนิเขาอย่างแน่นอน”หากมีใครที่จะตำหนิ คงตำหนิได้แค่หลี่ฮุ่ยหราน ที่ยืนกรานจะนำเสนอยาอมตะเลือดราชันย์ปลอมในฐานะสมบัติมีค่าตอนนี้ตัวเขาเองได้นำของจริงมา แต่พวกเขาก็ยังคงคิดว่ามันเป็นของปลอมอยู่ดีดังนั้นไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้กับพวกเขาอีกต่อไปจางเต๋อหลินขยับเข้ามาหาหลินเฟิง ด้วยความเคารพอย่างสูง "ความมีน้ำใจของสหายน้อยหลินนั้น อยู่นอกเหนือจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง"“อ่อใช่ หากสหายน้อยหลินว่าง สามารถไปเยี่ยมสำนักไป๋เกาได้ และพวกเรายังสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเทคนิคทางการแพทย์กันได้”หลินเฟิงยกมือขึ้น "หมอเทวดาจางวางใจเถอะ ฉันจะต้องใช้ยาจำนวนมากในอนาคต และต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ถ้ามีเวลาจะต้องไปเยี่ยมอย่างแน่นอนครับ"เมื่อได้ยินหลินเฟิงพูดเช่นนี้ จางเต๋อหลินก็ยิ้มอย่างมีความสุขเขาไม่กลัวว่าหลินเฟิงจะต้องการความช่วยเหลือจากตนเอง แต่เขากลัวว่าหลินเฟิงจะไม่ต้องการเขาความสัมพันธ์ระหว่างกันและกัน ต้องเป็นแบบมีรับและต้องมีได้กลับมาอย่างแน่นอน“สหายน้อยหลิน ไม่ว่าคุณต้องการอะไร
หม่าเหยียนพาหลี่ฮุ่ยหรานและอีกคนออกมาด้วยตัวเองเมื่อไปถึงทางเข้าวิลล่า หลี่ฮุ่ยหรานกำลังจะขึ้นรถก็เห็นร่างที่คุ้นเคยเป็นจางเต๋อหลิน หัวหน้าสำนักไป๋เกา แห่งเจียงโจวเขาเป็นคนที่ติดตามท่านผู้ว่าหลิวไปที่โรงแรมเทียนอวี่เมื่อครั้งที่แล้วหวางเส้าหรงยังได้แนะนำฐานะของคนอีกหลายคนเธอรีบวิ่งไป: "หมอเทวดาจาง?"เห็นเข้าจางกุ้ยหลานก็รีบตามไปเช่นกันจางเต๋อหลินได้ยินใครบางคนเรียกเขา จึงหันศีรษะกลับมาด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า "คุณหนูคนนี้เป็นใคร?"หลี่ฮุ่ยหรานเผยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพและพูดว่า "ผู้น้อยหลี่ฮุ่ยหราน ได้พบหมอเทวดาจางแล้วค่ะ""โอ้..."จู่ๆ จางเต๋อหลินก็ตระหนักได้ว่า: "คุณหนูหลี่นี่เอง ฉันขอโทษด้วยครับ"หลี่ฮุ่ยหรานค่อนข้างงุนงงกับท่าทีที่สุภาพของเขา: "หมอเทวดาจาง... คุณรู้จักฉันเหรอคะ?""จริงๆ ก็ไม่ครับ"จางเต๋อหลินส่ายหัว: "แต่ชื่อเสียงของคุณหนูหลี่เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทุกคน""ด้วยความที่ยังเด็กมากและสามารถทำงานร่วมกับตระกูลถังได้ อนาคตของคุณหนูหลี่จะสว่างสดใสอย่างแน่นอน!"หลี่ฮุ่ยหรานหน้าแดงเล็กน้อย: "หมอเทวดาจาง คุณชมฉันเกินไปแล้วค่ะ"“ใช่แล้ว หมอเทวดาจาง คุณถ
ในขณะนี้ หวังเส้าหรงได้โทรมา“ฮุ่ยหราน เธอโอเคไหม? ไม่ต้องกังวล ฉันได้ส่งคนมาจัดการเรื่องนี้แล้ว ถ้าหม่าเหยียนยังกล้าแตะต้องเธอ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเขาไว้อย่างแน่นอน”อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงเขาไม่ได้ส่งใครมาเพราะเขาไม่ได้คิดถึงวิธีแก้ปัญหานี้เลยจริงๆคือทำให้แน่ใจว่าหลี่ฮุ่ยหรานไม่รู้ว่ายาอมตะเลือดราชันย์เป็นของปลอม และให้หม่าเหยียนปล่อยตัวออกมาหลี่ฮุ่ยหรานพูดอย่างเฉยเมย "ไม่ต้องกังวลไปค่ะ นายน้อยหวัง คุณแม่กับฉันออกมาได้แล้วค่ะ"“ใช่แล้วค่ะ นายน้อยหวังคุณส่งใครมาเหรอคะ?”ดวงตาของหลี่ฮุ่ยหรานหรี่ลงเล็กน้อยหวังเส้าหรงตะลึงไปชั่วขณะ และพูดติดอ่างโดยไม่สามารถอธิบายคำพูดที่ชัดเจนได้นั้นทำให้หลี่ฮุ่ยหรานมั่นใจมากขึ้นว่าจางเต๋อหลินคือคนที่หลินเฟิงส่งมาไม่อย่างนั้นเขาจะไม่คิดนานแบบนี้หรอก?จางกุ้ยหลานตะโกนออกมาจากด้านข้างโทรศัพท์ "นายน้อยหวังคนที่คุณส่งมาคือหมอเทวดาจางใช่ไหมคะ?"เมื่อได้ยินสิ่งนี้เข้าทางโทรศัพท์ หวังเส้าหรงก็รีบพูดว่า "ใช่ๆ เป็นหมอเทวดาจางครับ"“คุณแม่? คุณแม่ทำอะไรคะ?” หลี่ฮุ่ยหรานค่อนข้างรำคาญจางกุ้ยหลินพูดว่า "เห็นไหม ฉันบอกไปแล้วว่า นายน้อยหวังต้องเป็น
ฉินอิ๋งและหลินเฟิงคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว และเธอก็ทักทายเขาอย่างรวดเร็ว: "คุณหลิน"โจวเฉินไม่พอใจหลินเฟิงมานานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เชื่อว่าหลินเฟิงสามารถปกป้องถังหว่านได้ดี และทำเสียงฟึดฟัดอย่างเย็นชาโดยไม่สนใจเขาเลยหลินเฟิงกลอกตา: "คุณรู้วิธีการทำงานจริงๆหรือเปล่า"“มันไม่ใช่แบบนั้น พวกคุณทั้งสามคนต้องรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของฉัน ดังนั้นแน่นอนว่าฉันจะต้องพาคุณไปด้วย”หลินเฟิงขึ้นรถ นั่งแถวหลังกับโจวเฉินมีพื้นที่ว่างและระยะห่างระหว่างคนทั้งสองถังหว่านเหยียบคันเร่งและขับไปทางเขตซีเฉิงมุ่งหน้าตรงไปยังโรงงานเก่าในเขตชานเมืองด้านตะวันตกสถานที่แห่งนี้ถูกทิ้งร้าง บริเวณโดยรอบของโรงงานเต็มไปด้วยยานพาหนะที่ถูกทิ้งร้างแล้วทั้งสี่ก็ลงจากรถและเดินตรงเข้าไปในโรงงานผู้นำหนุ่มคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าทันทีเพื่อหยุดพวกเขา: "คุณมาทำอะไรที่นี่? ใครอนุญาตให้คุณเข้าไป?"ถังหว่านพูดกับหัวหน้าคนงาน: "ฉันชื่อถังหว่าน เรียกเจ้านายของคุณออกมาพบฉันหน่อยสิ"“ถังหว่าน? คุณหนูใหญ่ถัง?”ถังหว่านพยักหน้า“รออยู่ที่นี่ ผมจะรีบไปโทรตามเถ้าแก่ครับ”หลังจากพูดจบหัวหน้าคนงานก็วิ่งกลับไปที่สำนักงาน
เธอถามอย่างสงสัย “คนจากตระกูลเซียง?”อู๋เสี่ยวเจี๋ยพยักหน้า "คุณหนูถังมีสายตาที่เฉียบแหลม คนเหล่านี้เป็นสามพี่น้องตระกูลเซียงจากหยางเฉิง"ถังหว่านพูดอย่างเหยียดหยาม "ฉันไม่คิดว่าแกจะติดต่อกับคนจากตระกูลเซียง ไม่น่าแปลกใจเลยที่แกหยิ่งผยองขึ้นกว่าเดิม"เพราะหยางเฉิงและเจียงโจวเป็นเมืองใกล้เคียง และตระกูลเซียงก็เป็นผู้ประกอบการท้องถิ่นในหยางเฉิงอำนาจตระกูลของพวกเขานั้นไม่ใช่น้อย และโดยไม่คาดคิด ตอนนี้พวกเขาได้ขยายอาณาเขตมายังเจียงโจวแล้วอู๋เสี่ยวเจี๋ยจุดบุหรี่แล้วพูด "ฉันสงสัยว่าคุณหนูถังจะกล้าพนันหรือเปล่า?"หลังจากเข้าร่วมตระกูลเซียงแล้ว นายใหญ่เซียงยังมอบหมายแฝดสามคนที่เติบโตในตระกูลเซียงมาตั้งแต่เด็กให้เขาด้วยพวกเขาแต่ละคนล้วนเป็นนักสู้ที่มีทั้งทักษะที่ยอดเยี่ยมและมือเปื้อนเลือดอีกด้วยแม้ว่าจะกล่าวกันว่ามีไว้เพื่อปกป้อง แต่ก็เพื่อการสอดแนมด้วยเช่นกันวันนี้เขาก็อยากจะเห็นว่าทั้งสามคนนี้มีความสามารถมากแค่ไหนถังหว่านเท้าเอว แล้วดูถูกว่า "ฉันกลัวแกงั้นเหรอ? ใครอยากจะออกมาก่อน?"พี่คนโตของตระกูลเซียงก้าวไปข้างหน้าทันที“ถ้าคุณแพ้มันจะเป็นยังไง คุณหนูถัง?” อู๋เสี่ยวเจี๋ยถา
เซียงคนโตที่มีความสูงตระหง่านกว่า 190 ซม. ทำให้โจวเฉินดูแคระแกร็น อีกฝ่ายได้เปรียบด้านรูปร่างแต่โจวเฉินมีความคล่องตัวเป็นอาวุธ เขาหลบเลี่ยงและโยกหลบอย่างมีชั้นเชิงเขาหลีกเลี่ยงการต่อยหนักๆ ของคู่ต่อสู้ และคว้าจังหวะโจมตีได้ในทันทีพี่ใหญ่เซียงโดนหมัด สีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนเป็นดุร้ายฝีเท้าของเขาเร็วขึ้น ความถี่หมัดของเขาสูงขึ้นทั้งสองแลกเปลี่ยนการเคลื่อนไหวหลายสิบครั้งในพริบตาโรงงานเต็มไปด้วยฝุ่นตลบและบรรยากาศที่ตึงเครียดชัยชนะนั้นยากที่จะกำหนดได้ชั่วระยะเวลาหนึ่งยิ่งโจวเฉินโจมตีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น แอบถอนหายใจว่าเด็กคนนี้มาจากไหนไม่คาดคิดว่าจะมีแรงมากเช่นนี้ขณะที่พี่ใหญ่เซียงออกหมัดอีกครั้งเขาก็หลบอย่างรวดเร็ว"โอกาสดี"เมื่อมองเห็นการป้องกันรอบเอวของคู่ต่อสู้ เขาจึงกำหมัดแน่นและต่อยอย่างดุเดือด"ปัง."เสียงดังอู้อี้หมัดของเขาถูกจับในมือของอีกฝ่ายอย่างแน่นหนาโจวเฉินตกใจมาก ไม่เคยคิดว่าคู่ต่อสู้ของเขาจะดักรอการโจมตีของเขาอยู่“ฉันคิดว่าแกเป็นคนที่น่าเกรงขาม แต่กลับกลายเป็นว่าแกเป็นเพียงคนอ่อนแอที่เอาเปรียบจากจุดอ่อนคนอื่น”จากนั้นเขาก็ชกไปท
ได้ยินการวิเคราะห์ของหลินเฟิง เฝิงเอ้อกับเฝิงชางถลึงตาโตทันที“เฝิงหลี?!”หรือว่าเมื่อครู่เฝิงหลีถือโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ได้สังเกต วางยาพิษเฝิงอวี้อู่เป็นครั้งที่สองงั้นเหรอ?!ดังนั้นหลังจากที่หมอเทวดาเลี่ยวเพิ่งรักษาจนดีขึ้นเล็กน้อย ก็ได้อาการหนักขึ้นทันที ?“ไอ้สารเลว ผมจะไปจับตัวเขามาถามเดี๋ยวนี้!”เฝิงเอ้ออารมณ์ร้อน ตะโกนเสียงดังด้วยความโมโหทันที“หยุดก่อน!”เฝิงชางกลับตะโกนเสียงดัง จ้องมองเฝิงเอ้อแล้วพูดว่า:“หรือว่านายอยากให้ตระกูลเฝิงของเราตายงั้นเหรอ?”“ไม่พูดก่อนว่านี่เป็นคำพูดของไอ้หมอนี่ฝ่ายเดียว ต่อให้ไอ้หนุ่มคนนี้พูดจริง หรือว่าพวกเราจะแตกหักกับเฝิงหลีจริงๆ งั้นเหรอ?!”“ถ้าหากไอ้หมอนี่รักษาไม่หาย งั้นพวกเราตระกูลเฝิงจะทำยังไง?!”เผชิญหน้ากับการสอบถามของเฝิงชาง เฝิงเอ้อนิ่งอึ้งอยู่เป็นเวลานาน สุดท้ายก็โมโหจนทรุดนั่งลงกับพื้น“แม่งเอ๊ย แบนี้ก็ไม่ได้ แบบนั้นก็ไม่ได้ ทำให้ผมโมโหตายไปเลยเถอะ!”เมื่อเห็นว่าน้องรองของตัวเองโมโหขนาดนี้ เฝิงชางก็รู้สึกเชื่อความสามารถของหลินเฟิงขึ้นมาเล็กน้อย เขาจึงรีบถามว่า:“หลินเฟิง ถ้าหากคุณสามารถรักษาอวี้อู่กับหมอเทวดาเลี่ยวจนหายได
เลี่ยวจื้อหมิงอายุเยอะขนาดนี้ ถูกพวกเขาทำแบบนี้ ยังไงก็ต้องอายุสั้นลงสองปี“หลินเฟิง ผมเตือนคุณว่าทางที่ดีอย่างวู่วาม”“ยาพิษนี้แม้แต่หมอเทวดาเลี่ยวก็โดนโดยที่ไม่ระวัง ทางที่ดีนายช่างใจให้ดีเฝิงชางสีหน้าเย็นชา“หึ ไม่ฟังคำเตือนของผม ตอนนี้เสนอตัวออกมาแสร้งเป็นคนดีงั้นเหรอ?”หลินเฟิงไม่ได้มีความรู้สึกดีๆ อะไรต่อผู้นำตระกูลเฝิง เขาสามารถอยู่ที่นี่ได้ เป็นเพราะผลประโยชน์ล้วนๆ“เพียงแค่ผมช่วยเฝิงอวี้อู่ให้รอดได้ คุณก็จะบอกข่าวของหยินหลิงให้กับผมใช่ไหม?”“หยินหลิง?”ผู้นำตระกูลเฝิงนิ่งอึ้ง“ผู้นำตระกูล หยินหลิงก็คือชื่อของผู้นำตระกูลกลุ่มพันธมิตรบู๊”เฝิงเอ้อที่อยู่ข้างๆ รีบพูดขึ้น“......”สีหน้าของเฝิงชางอึดอัดเล็กน้อย ในเมื่อเมื่อครู่เขาบอกตำแหน่งของหัวหน้ากลุ่มพันธมิตรบู๊ไปแล้ว อยู่ที่เรือนด้านหลังของตระกูลเฝิงของพวกเขาคราวนี้ หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรบู๊น่าจะถูกเขาพาตัวไปแล้วเป้าหมายก็เพื่อมอบให้กับผู้อาวุโสของสำนักร้อยพิษต่อให้เป็นแบบนี้ เฝิงชางพยักหน้าพูดว่า:“แต่ตอนนี้บวกกับหมอเทวดาเลี่ยว ในเมื่อคุณสามารถช่วยลูกชายของผมให้รอดได้ งั้นก็ช่วยหมอเทวดาเลี่ยวด้วยคงไม่ยากใช่
“เร็ว! น้องรอง อย่ามัวแต่ยืนอยู่ รีบไปเชิญอาจารย์ของหมอเทวดาเลี่ยว!”“พี่ใหญ่ อาจารย์ของหมอเทวดาเลี่ยวเป็นยอดฝีมือคนไหนกัน เขาไม่ได้พูด พวกเราจะรู้ได้ยังไง?!”เฝิงเอ้อที่ยืนอยู่ตรงประตูก็งุนงงเช่นเดียวกันหมอเทวดาลั่วตายอยู่ที่ตระกูลเฝิงของพวกเขา เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องใหญ่แล้วเฝิงเอ้อรู้ดีเช่นกัน“พี่ใหญ่ เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้ว พี่มอบตัวหัวหน้ากลุ่มพันธมิตรออกมาอย่างว่าง่ายดีกว่า แบบนี้ผมยังสามารถขอร้องให้ผู้อาวุโสของสำนักร้อยพิษถอนพิษให้ได้ ไม่อย่างนั้น จะไม่ทันการณ์แล้วจริงๆ!”เฝิงหลีใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์“ได้...ฉันมอบตัวให้! ฉันมอบให้!”เฝิงชางร้อนใจแล้ว ถ้าหากแค่ลูกชายของเขา งั้นเขายังสามารถสงบสติเลือกที่จะรับหรือไม่รับได้ และคิดถึงอนาคตของตระกูลแต่ชีวิตของหมอเทวดาเลี่ยงกลับไม่สามารถผิดพลาดได้หากเมื่อหมอเทวดาเลี่ยวเสียชีวิต พวกเขาตระกูลเฝิงก็จบสิ้นแล้ว“หึหึ วางใจเถอะพี่ใหญ่ มีผมอยู่ หมอเทวดาเลี่ยวกับหลานอวี้อู่ ไม่มีทางเป็นอันตรายอย่างแน่นอน”เฝิงหลียิ้มอย่างลำพองใจมากที่สุดแผนการของเขาในที่สุดก็สำเร็จแล้วต่อไป ผู้นำตระกูลของตระกูลเฝิงก็จะกลายเป็นเขาเฝิงหลีต
เฝิงอวี้อู่สงบลงแล้วแต่ตอนนี้สีหน้าของเขากลับดูแย่ลงกว่าเดิม ลมหายใจก็เปลี่ยนไปอ่อนแรง ถึงขั้นมีแต่ถอนหายใจ ไม่มีหายใจเข้าผิวทั่วตัวเริ่มคล้ำขึ้น“หมอเทวดาเลี่ยว นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”เฟิงชางวิตกกังวลมากจนไม่รู้จะทำอย่างไร เมื่อครู่ลูกชายของเขาเพิ่งดีขึ้น มันแย่ลงอีกแล้วเหรอ?“ผมดูหน่อย!”หมอเทวดาเลี่ยวถอดเข็มเงินที่เจาะเข้าไปในเส้นลมปราณหลักของเฝิงอวี้อู่ออกโดยตรง ใส่ไว้ในมือแล้วหมุน สีหน้าก็เปลี่ยนไป“หมอเทวดาเลี่ยวเป็นอะไรเหรอครับ?”เฝิงชางขยับเข้ามาถามใกล้ๆ ส่วนเฝิงเอ้อที่อยู่ไกลออกไปกลับเหม่อลอยเล็กน้อยเพราะว่าในตอนนี้จู่ๆ เขาก็นึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของหลินเฟิงขึ้นมาได้“อย่าลืมบอกหมอเทวาดาเลี่ยว ห้ามใช้มือสัมผัสเข็มเงินโดยตรง พิษนี้ต่อให้โดนแค่ผิวหนัง ก็ติดเชื้อได้อย่างรวดเร็ว”“หมอเทวดาเลี่ยว!”เฟิงเอ้ออดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา“หือ?”หมอเทวดาเลี่ยวกับเฝิงชางหันหน้ามาส่วนเฟิงเอ้อยังคงยื่นมือออกไป เขาต้องการพูดสิ่งที่หลินเฟิงเตือนไว้ก่อนหน้านี้ แต่ก็ดูไม่เหมาะสมนักหมอเทวดาเลี่ยวไม่รู้ว่ามันมีพิษเหรอ ต้องให้นายเตือนด้วย?สุดท้ายเฝิงเอ้ออ้าปาก แต่สุดท้ายก็ส่ายหน
เขาฝังเข็มโดนใช้ใจอย่างมาก แต่ละเข็มฝังลงไปได้อย่างแม่นยำในที่สุดหลังจากที่หมอเทวดาเลี่ยวฝังเข็มสุดท้ายลงบนหน้าอกของเฝิงอวี้อู่ ความมืดบนใบหน้าของเฝิงอวี้อู่ก็ลดลงอย่างน่าอัศจรรย์แม้แต่ลมหายใจก็มั่นคงขึ้นไม่น้อย“เอ๊ะ?”เมื่อเห็นภาพนี้ เฝิงหลีที่อยู่ไกลออกไปดูตกใจ“นี่คือยาล้างพิษ แม้จะไม่ได้ผลเท่ากับยาของอาจารย์ของผม แต่ก็เป็นแบบจำลองที่วิจัยออกมาโดยศูนย์การแพทย์ตระกูลเลี่ยวของผม”ขณะพูด หมอเทวดาเลี่ยวยัดยาเม็ดสีเหลืองขนาดเท่าลำไยเข้าไปในปากของเฝิงอวี้อู่ยาเม็ดนี้ทานเข้าไปแล้วจะน้ำลายไหล ในสายตาของทุกคน ยาเม็ดนั้นกลายเป็นลูกบอลสีเหลืองไหลลงคอของเฝิงอวี้อู่ทันทีส่วนเฝิงอวี้อู่กลับไอสองครั้งในขณะที่หมดสติใบหน้าก็แดงก่ำอย่างผิดปกติ“ได้ผลจริงๆ ด้วย!”เห็นลูกชายของตัวเองดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เฝิงชางตื่นเต้นมากจนเขาคุกเข่าให้หมอเทวดาเลี่ยวทันที“ไม่เสียแรงที่เป็นหมอเทวดาเลี่ยว ก่อนหน้านี้คุณถ่อมตัวเกินไปแล้วจริงๆ!”เฝิงชางเห็นภาพนี้ คิดว่าลูกชายของตัวเองรอดแล้ว เมื่อครู่เป็นแค่คำถ่อมตัวของหมอเทวดาเลี่ยวและในตอนนี้หมอเทวดาเลี่ยวก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันเพราะวิธีการที่
เมื่อดูแบบนี้ เป็นที่น่าตื่นตะลึงหัวใจของหมอเทวดาเลี่ยวก็กระตุกมองแค่ใบหน้า ก็รู้ว่าคุณชายเฝิงอยู่ได้ไม่นานแล้ว หน้าผากเต็มไปด้วยอากาศสีดำ ใบหน้าดูเหมือนตายแล้ว นี่มันถูกพิษที่ไหนกันนี่เป็นการยื้อลมหายใจสุดท้ายด้วยซ้ำ!หากปล่อยลมหายใจสุดท้ายนี้ออกมา คุณชายตระกูลเฝิงคงจะตายไปนานแล้ว“เป็นยังไงบ้าง? หมอเทวดาเลี่ยว?”เฝิงชางและคนอื่นๆ ที่อยู่ข้างๆ รีบถามด้วยความกังวลนี่คือลูกชายของเขา ยังเป็นความหวังสำหรับอนาคตของตระกูลเฝิงของพวกเขาอีกด้วย ตอนนี้เห็นลูกชายกลายเป็นแบบนี้ หัวใจของเฝิงชางแทบจะแตกสลาย“ผู้นำตระกูลเฝิงไม่ต้องร้อนใจ”หน้าผากของหมอเทวดาเลี่ยวเต็มไปด้วยเหงื่อถ้าหากพูดว่าเมื่อครู่เขายังรู้สึกว่าตัวเองมีความหวัง สามารถใช้ความคิดส่วนตัวของตัวเองได้ แต่ตอนนี้ หัวใจของเขาจมลงสู่ก้นบึ้งแค่มองรูปลักษณ์ภายนอกของคุณชายเฝิง อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้อาจารย์ของเขามา เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถช่วยกลับมาได้“เฮ้อ…”หมอเทวดาเลี่ยวถอนหายใจ ภายใต้การจ้องมองของทุกคน“พิษที่คุณชายเฝิงโดนได้แทรกซึมเข้าอวัยวะภายในแล้ว เกรงว่ากระเพาะทะลุลำไส้เน่าไปแล้ว เหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย”“ผมทำ
ไม่ต้องพูดถึงหมอเทวดาเลี่ยวที่มีสถานะอันสูงส่งเลยพูดไร้สาระมากกว่านี้ นั่นก็เป็นการหาเรื่องใส่ตัวถ้าอีกฝ่ายโกรธและปฏิเสธที่จะทำการรักษา ตระกูลเฝิงจะหันไปพึ่งใครได้?หรือว่าจะไปหาหลินเฟิงคนนั้นงั้นเหรอ?“เมืองเจิ้งเต๋อ?”หมอเทวดาเลี่ยวตกตะลึงเล็กน้อย เขารู้อยู่แล้วว่าช่วงนี้หลินเฟิงอยู่ที่เมืองเจิ้งเต๋อ แต่เมื่อเห็นท่าทางของตระกูลเฝิงในเวลานี้ เขาก็ไม่สามารถยืนยันได้จึงทำได้แค่พยักหน้า ความสงสัยนี้วางเอาไว้ก่อนในเมื่อเมืองเจิ้งเต๋อมีคนมากมาย แต่คนที่สามารถกำเริบเสิบสานที่ตระกูลเฝิงได้กลับมีไม่เยอะหมอเทวดาเลี่ยวก็รู้สึกสงสัยเป็นธรรมดา“หึหึ หมอเทวดาเลี่ยว เชิญทางด้านนี้ครับ”เฝิงชางนำทางอยู่ข้างหน้า พาหมอเทวดาเลี่ยวไปที่ชั้นลอยโบราณ ทุกคนเพิ่งผลักประตูเขาไปก็ได้รับกลิ่นหอมที่รุนแรงของยา“อืม? เทียนหลงเสียน เจิ้นเฟิงจือ…”ยังไม่ได้เข้าห้อง หมอเทวดาเลี่ยวก็ย่นปลายจมูก ได้กลิ่นหอมอันล้ำค่าของสมุนไพรสมบัติล้ำค่าจำนวนมากได้ยินหมอเทวดาเลี่ยวพูดชื่อยาสมุนไพรมากกว่าสิบชนิดที่ไม่ขาดไปแม้แต่น้อย รอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงชางและเฟิงเอ้อค่อยๆ ลึกซึ้งขึ้นรีบพยักหน้าพูดว่า:“หมอเทวดา
“เดี๋ยวนะไอ้หนุ่ม สมองของนายไม่ได้มีปัญหาอะไรจริงๆ ใช่ไหม?”“ชู่วชู่วชู่ว อย่าเพิ่งพูด ให้ไอ้หมอนี่พูดพร่ำเพ้อไปเถอะ ให้หมอเทวดาเลี่ยวกราบเขา พรวด...”ทั้งสองคนพากันหัวเราะจนปวดท้องเนื่องด้วยคำพูดโอ้อวดของหลินเฟิงหมอเทวดาเลี่ยวมีสถานะอะไร?ทำไมจะต้องคุกเข่ากราบให้นายเด็กหนุ่มที่ไม่มีชื่อเสียง และอวดดีอย่างบ้าระห่ำแบบนี้ด้วย?เขายิ้มบางพูดว่า:“ถ้าหากผมพูดได้ไม่ถูกต้อง เช่นนั้นผมจะคุกเข่ากราบทั้งสองท่าน ชีวิตน้อยๆ ของผมก็จะปล่อยให้พวกคุณสองคนจัดการ”“แต่ถ้าหากผมพูดถูกต้อง...”หลินเฟิงมองไปทางทั้งสองคนและพูดอย่างนิ่งเฉยว่า:“พวกคุณคุกเข่าลง และคลานจากตรงนี้ไปที่หน้าประตูจวนตระกูลเฝิง อีกทั้งขณะที่คลาน จะต้องเลียนแบบหมาเห่าด้วย เป็นยังไง?”เห็นหลินเฟิงเล่นจริง ผู้คุ้มกันทั้งสองนิ่งอึ้งเล็กน้อยพวกเขาเห็นสีหน้าที่จะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มของหลินเฟิง ในใจก็รู้สึกกังวลใจเล็กน้อยดูยังไง ไอ้หมอนี่ก็ตั้งใจล่อให้พวกเขาติดกับชัดๆแต่ว่าการเดิมพันเกินเหตุไปหน่อยไหมให้หมอเทวดาเลี่ยว หมอเทวดาเมืองจิงที่มีชื่อเสียงโด่งดังกราบตรงหน้าเขา อีกทั้งขอร้องให้เขาลงมือรักษา?เรื่องแบบนี้พูดออกไปใคร
“คุณท่านรอง ไอ้หมอนี่พาลเกเรที่ตระกูลเฝิงของเราครับ!”“ใช่ครับคุณท่านรอง ไอ้หมอนี่กำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว!””วันนี้พวกเราจะปิดประตูตีสุนัข สั่งสอนเขาอย่างดีสักหน่อย!”“หุบปาก”ฟังถึงตรงนี้ เฝิงเอ้อจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นเขาเหลือบมองหลินเฟิง ไม่ได้พูดขอโทษอะไร แต่กลับมองไปทางลูกศิษย์ของตระกูลเฝิงและพูดอย่างเย็นชาว่า:“ผู้ที่มาเยือนคือแขก ตระกูลเฝิงของเราจะให้คนนอกหัวเราะเยาะไม่ได้”“แยกย้ายไปให้หมด!”“แต่ว่าคุณท่านรอง...”“ทำไม?”เฝิงเอ้อถลึงตาใส่ และพูดด้วยความโมโห:“ไม่ฟังคำสั่งของฉันงั้นเหรอ?”“......”เห็นเฝิงเอ้อแสดงอำนาจ ลูกศิษย์ตระกูลเฝิงที่อยู่ในเหตุการณ์ทำได้แค่ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ และพากันแยกย้าย ก่อนจะเดินออกไป ก็ไม่ลืมที่จะถลึงตาใส่หลินเฟิง“คุณหลินเฟิง ไม่ว่าคุณจะมองตระกูลเฝิงของเรายังไง ลูกศิษย์ของตระกูลเฝิงไม่จำเป็นต้องให้คนนอกมาอบรมสั่งสอน”“หวังว่าคุณจะเข้าใจ”หลังจากพูดคำเหล่านี้จบ เฝิงเอ้อก็สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปหลินเฟิงได้ยินแบบนี้ ก็รู้ว่าเฝิงเอ้อคนนี้ไม่ได้รู้สึกคาดหวังอะไรต่อเขาเลยสักนิด สำหรับเรื่องที่หลินเฟิงพูดว่าสามารถแก้พิษให้อวี