หลินเฟิงส่ายหน้าด้วยความเหยียดหยาม “ตอนนี้คุณควรจะเตรียมตัวให้ดีหน่อยว่าจะขอโทษหลี่ฮุ่ยหรานอย่างไร ทำอย่างไรถึงทำให้หลี่ฮุ่ยหรานให้อภัยคุณได้”“แต่ไม่ใช่มาทำท่ายั่วยวนอยู่ตรงนี้”หลินเฟิงมองเธอด้วยความดูถูก จากนั้นเดินออกไปทันที“คุณ…ไอ้หมอนี่…โอ๊ย…”หลินเฟิงเพิ่งเดินออกจากประตู เซี่ยงจื่อหลานก็รู้สึกเจ็บหน้าอกเพิ่มขึ้นมาอีกทันทีเธอเจ็บจนเหงื่อออกเต็มตัวถึงขั้นที่ไม่มีแรงที่จะลุกยืนขึ้นเธอกัดฟันแน่น ใช้แรงทั้งหมดถึงได้หยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะมาได้ จากนั้นก็รีบโทรหาคุณพ่อของตัวเองผ่านไปครู่ใหญ่เซี่ยงตงเซิงพาไป๋จินเต๋อตามมาที่ไนท์บาร์พวกเขาเพิ่งเข้ามาในห้องทำงาน ก็เห็นลูกสาวของตัวเองนอนเปลือยอยู่บนพื้นคนทั้งสองของสำนักหนานเยว่ก็ไม่รู้เป็นตายร้ายดีเขาตกตะลึงอย่างมาก งานเลี้ยงวันเกิดลูกสาวของตัวเองทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ไปได้เขารีบเดินไปข้างกายเซี่ยงจื่อหลาน คลุมเสื้อผ้าให้เธอ “ลูก นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“ใครทำร้ายพวกลูกจนเป็นแบบนี้?”เซี่ยงจื่อหลานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน “หลิน…หลินเฟิง”“อะไรนะ? ไอ้เวรนี่อีกแล้วเหรอ?” เซี่ยงตงเซิงได้ยินชื่อของหลินเฟิงก็โกรธเป็นฟืน
โรงพยาบาลเมืองเจียงโจวจางซินนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ยาวที่ทางเดิน เธอเพิ่งโทรศัพท์หาจางกุ้ยหลานเสร็จหลี่ฮุ่ยหรานพ้นขีดอันตรายกำลังจะย้ายไปที่ห้องพักผู้ป่วยเธอจึงเดินวนไปวนมาอยู่ตรงที่ทางเดิน จู่ ๆ หลินเฟิงก็กลับมา จากนั้นเธอก็หันหลังจะวิ่งหนีไปหลินเฟิงเดินเข้าไปจับข้อมือของเธอเอาไว้ และดึงเธอเข้ามาในห้องทันที“ว้าย…ไอ้สกุลหลิน นายจะทำอะไร? ฉันเจ็บนะ”จางซินรีบตะโกนขึ้นหลินเฟิงใบหน้าเย็นชาถามขึ้น “พูดมา วันนี้งานวันเกิดที่ตระกูลเซี่ยงตกลงว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”“ฉัน…ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร? อย่ามาถามฉัน รอให้พี่ของฉันตื่นมา นายไปถามเธอเองสิ” จางซินหลบสายตาหลินเฟิงหรี่ตาลง จากนั้นก็เข้าไปบีบคอของเธอเอาไว้“ฉันจะให้โอกาสเธอครั้งสุดท้าย”“อุ๊บ…ไอ้สกุลหลิน นายบ้าไปแล้วเหรอ นายกล้าลงมือกับฉันเหรอ?” จางซินตกตะลึงจนหน้าซีดคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะกำเริบเสิบสานขนาดนี้ เธอรู้สึกว่าตัวเธอหายใจไม่ออกแต่สองมือกลับจับกระเป๋าของตัวเองเอาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยแม้แต่วินาทีเดียวหลินเฟิงเห็นแบบนี้ก็เข้าไปแย่งกระเป๋ามาจากเธอจางซินเห็นแบบนี้ก็ไม่ให้อยู่แล้ว “นายจะทำอะไร? กล้าแย่งของของฉัน เอ
จางซินได้ยินประโยคนี้ทำให้ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเธอหันไปพูดร้องห่มร้องไห้กับหลินเฟิง“หลินเฟิง นาย..นายรีบช่วยฉันสิ…ฉันพูด ฉันพูดพอใจแล้วยัง?”หลินเฟิงเห็นแบบนี้ก็เดินเข้าไป ขวางทางทั้งสองคนเอาไว้ “คนคนนี้ พวกนายพาตัวไปไม่ได้แล้วล่ะ”“แกแม่งเป็นใครวะ? กล้ามาขัดขวางคนของสำนักหนานเยว่?” ชายร่างกำยำหนึ่งในนั้นขมวดคิ้วแล้วพูดเหยียดหยามหลินเฟิงพูดขึ้นอย่างเรียบเฉย “ฉันไม่สนว่าพวกนายเป็นใคร ตอนนี้ปล่อยคนซะ”“แม่งเอ๊ย” คนอีกคนหนึ่งปล่อยหมัดออกมาทันทีว่องไวเป็นอย่างมากและว่องไวกว่าหวงเทียนเช่อและเฟิงเหยนแต่อยู่ต่อหน้าหลินเฟิงยังไม่เพียงพออยู่ดีเขาเอียงหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ปล่อยหมัดกระแทกไปตรงหน้าของเขาอย่างไวราวกับสายฟ้าอีกฝ่ายตกตะลึงทันที จากนั้นก็ล้มลงบนพื้น และสลบไสลไปเหมือนกับเด็กทารก อีกคนหนึ่งเห็นแบบนี้ก็ตกตะลึงจนหน้าถอดสีเดิมอยากจะจับตัวจางซินไปหลินเฟิงก็จับข้อมือของเขาเอาไว้และออกแรงทันที“แกร่ก” ทั้งแขนบิดเบี้ยวจนผิดรูป“อ๊าก…แขนของฉัน…ไอ้เวร แกเป็นใครกันแน่?”“นายเป็นคนของสำนักหนานเยว่เหรอ?”ชายร่างกำยำกัดฟันพูด “พูดจาไร้สาระ รู้ว่าเราคือคนของสำนักหนานเยว่ยังจะ
“รอให้หลี่ฮุ่ยหรานฟื้นมา ทางที่ดีเธออธิบายเรื่องนี้ให้ชัดเจนด้วย”หลินเฟิงถลึงตาใส่เธอจางซินกลืนน้ำลาย ในใจรู้สึกกระวนกระวายไม่กล้ามองตาหลินเฟิงด้วยซ้ำในตอนนี้เอง จางกุ้ยหลานกับหลี่เหวินเชาก็ตามมาที่โรงพยาบาลเห็นหลี่ฮุ่ยหรานที่สลบไม่ได้สติ จางกุ้ยหลานก็ถึงกับตกตะลึง “แม่เจ้า นี่ใครกันแน่ที่ทำร้ายจนฮุ่ยหรานของพวกเราเป็นแบบนี้?”จางซินพูดขึ้นทันที “เป็น…คุณหนูของตระกูลเซี่ยง”“คุณหนูตระกูลเซี่ยง?” จางกุ้ยหลานสีหน้างุนงง“มันเรื่องอะไรกัน? พวกเราไม่เคยล่วงเกินตระกูลเซี่ยงมาก่อนนะ! คุณหนูตระกูลเซี่ยงทำไมถึงได้ทำร้ายหลี่ฮุ่ยหรานล่ะ?”“จริงด้วย…ในนี้ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า?” หลี่เหวินเชารีบพูดขึ้นจางกุ้ยหลานมองไปทางหลินเฟิงที่อยู่ด้านข้าง “หลินเฟิง เป็นแกไอ้สารเลวที่หาเรื่องคุณหนูตระกูลเซี่ยงใช่ไหม?”หลินเฟิงคิดไม่ถึงว่าจางกุ้ยหลานจะโยนความผิดมาที่เขาในทันทีเขาพูดเยาะหยัน “เรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับฉันทั้งนั้น เป็นสวีเชาที่เหยียบเรือสองแคม”“สร้อยคอมูลค่าหนึ่งร้อยล้านบาทที่มอบให้หลี่ฮุ่ยหราน สร้อยเส้นนั้นเป็นของที่เซี่ยงจื่อหลานมอบให้สวีเชา”“แกพูด
“หือ…”จ้าวเทียนหวาพูดขึ้นในทันที “คุณชายหลิน หวงเทียนเช่อคนนี้เป็นลูกชายของท่านผู้นำสำนักหนานเยว่ ผมคิดว่าไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ถึงกับต้องฆ่าเขาหรอกนะครับ?”“ฆ่า? ฉันไม่ได้ฆ่าเขา แค่ถีบเขาไปครั้งเดียว หมอนั่นน่าจะยังมีลมหายใจอยู่จ้าวเทียนหวากลับงุนงง“นี่ไม่เหมือนกับข่าวที่ได้รับมาเลยนะ ท่านผู้นำสำนักหนานเยว่บอกว่าคุณฆ่าลูกชายของเขา”“ไม่ว่าอย่างไรหวงเทียนเช่อก็เป็นผู้นำน้อย เขาคงไม่ถึงกับเอาเรื่องนี้มาล้อเล่นนะครับ”หลินเฟิงขมวดคิ้วทันที เขามั่นใจอย่างมาก ตัวเองไม่ได้ฆ่าหวงเทียนเช่อบ้าบออะไรนั่นแน่นอนแรงที่เขาถีบออกไปมีมากแค่ไหน เขารู้ดี“เดาว่าน่าจะเป็นคนของตระกูลเซี่ยงฆ่าล่ะมั้ง”“ตอนนี้ได้ผูกความแค้นแล้ว คุณชายหลินวางแผนจะทำอย่างไรครับ?” จ้าวเทียนหวาถามขึ้น“ให้เซี่ยงจื่อหลานไปขอโทษหลี่ฮุ่ยหราน ไม่อย่างนั้น ล่มตระกูลเซี่ยงทั้งตระกูล” หลินเฟิงพูดอย่างไม่เกรงใจ“ได้ครับ”จ้าวเทียนหวาพยักหน้าติดต่อกัน สำหรับการตัดสินใจทุกอย่างของหลินเฟิงเขาก็ยกมือทั้งสองข้างแสดงความเห็นด้วยในเมื่อหลินเฟิงสั่งแล้ว งั้นตัวเขาเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมทุกเมื่อขณะเดียวกัน ภายในวิลล่าตระกูลเ
“หลินเฟิง ถึงแม้นายจะพึ่งพาตระกูลถัง พวกเราสองตระกูลจุดยืนต่างกัน แต่นายก็เลวทรามเกินไปหน่อยไหม?”เซี่ยงตงเซิงอดกลั้นความโมโหแล้วพูดขึ้น “ทำร้ายคนของตระกูลเซี่ยงอย่างโจ่งแจ้ง แถมยังข่มขืนลูกสาวของฉัน และนายก็ผนึกจุดลูกสาวของฉัน? ตอนนี้ลูกสาวของฉันเหมือนตายทั้งเป็น”“เลวทราม? ผมเลวทรามอย่างไรก็คงไม่เลวเท่าคุณหรอก?”หลินเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงเย็นชา “ฆ่าอาจารย์เหลียงอย่างโจ่งแจ้ง ยังมีหน้ามาว่าผมอีก?”“อีกอย่างอย่าเอาความผิดมาโยนใส่ผม ผมข่มขืนลูกสาวของคุณ? ความสวยน้อยนิดของเธอ ผมไม่เห็นอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ”“นาย...”เซี่ยงตงเซิงโมโหจนกัดฟันเสียงดังกรอด แทบอยากจะถลกหนังหลินเฟิงแต่ทำอย่างไรได้ชีวิตของลูกสาวตัวเองยังอยู่ในมือของหลินเฟิง เขาจึงทำได้แค่อดทนไว้“เอาล่ะ ฉันไม่อยากพูดไร้สาระกับนาย พวกเราจุดยืนต่างกันถกเถียงกันก็ไม่ได้ผลอะไรออกมา”เซี่ยงตงเซิงรีบพูดขัดจังหวะ “ระหว่างฉันกับนายเดิมทีก็ไม่มีความแค้นต่อกันอยู่แล้ว”“นายรีบแก้จุดให้ลูกสาวของฉัน ตั้งแต่นี้ต่อไปพวกเราต่างไม่ล้ำเส้นกัน”“หึหึ...”หลินเฟิงหัวเราะเยาะ “คุณคิดได้ง่ายเชียวนะ”“เมื่อก่อนไม่มีความแค้น แต่ตอนนี้พ
เซี่ยงตงเซิงพูดขึ้นทันที “ถ้าหากท่านผู้นำหวงออกไปลงมือด้วยตัวเองจะต้องจับไอ้เวรนี่ได้แน่นอนครับ”ในตอนนี้หวงเฮ่อลุกขึ้นช้า ๆ “ตอนนี้ผมต้องการข้อมูลทั้งหมดของไอ้หมอนี่ รวมทั้งภูมิหลังของหมอนี่”เซี่ยงตงเซิงสั่งให้ไป๋จินเต๋อไปเอามาทันทีไม่นานนักก็นำข้อมูลทั้งหมดออกมาบนเอกสารแสดงข้อมูลว่า หลินเฟิงไม่มีพ่อไม่มีแม่ เติบโตมาที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเมื่อสามปีก่อนแต่งงานเข้าตระกูลหลี่...หลายปีมานี้มีชีวิตเรียบง่ายอย่างมากหวงเฮ่อพลิกดูผ่าน ๆ ก็พูดขึ้น “ไอ้หมอนี่มีความสามารถขนาดนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปแน่นอน”เซี่ยงตงเซิงก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ผมก็คิดแบบนั้นครับ ดูท่ามีคนตั้งใจลบบางอย่างออกไป”“หึ ไม่ว่ามันมีที่มาจากไหน กล้าฆ่าลูกชายของฉัน ไม่ว่ามันเป็นใคร ฉันก็จะสับมันให้เละ” หวงเฮ่อคำรามด้วยความโมโหดวงตาคู่หนึ่งยังกวาดมองไปทางเซี่ยงตงเซิงกับไป๋จินเต๋อเซี่ยงตงเซิงสัมผัสได้ถึงความหนาวเหน็บทันทีในตอนนี้หวงเฮ่อพูดขึ้น “พวกตระกูลหลี่คงไม่ต้องให้ผมลงมือจัดการหรอกนะ?”“ท่านผู้นำหวงวางใจได้ เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะนังแพศยาตระกูลหลี่คนนั้น พวกเราไม่มีทางปล่อยตระกูลหลี่ไปอยู่แล้ว”เซี
หลินเฟิงปล่อยหมัดออกไปเต็มแรงหวงเฮ่อเห็นแบบนั้นก็ตกตะลึงจนหน้าถอดสี ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้หมอนี่จะมีพลังชี่แท้ที่มหาศาลขนาดนี้เขารวบรวมพลังทั้งหมดต้านทานเอาไว้“ปึง” เสียงอุดอู้ดังขึ้นมีลมกระโชกแรงเกิดขึ้นหลินเฟิงไม่ได้ขยับเขยื้อน หวงเฮ่อกลับถอยหลังไปหลายก้าวติดต่อกัน“ปึงปึงปึง…”แต่ละก้าวที่ถอยหลัง บนพื้นก็มีรอยแตกปรากฏขึ้น“นาย…”แผ่นหลังของหวงเฮ่อมีเหงื่อเย็นไหลออกมาทันที ทั้งลำแขนเหมือนกับถูกไฟช็อต มีความรู้สึกชาไปหมดคิดไม่ถึงเลยว่าวัยรุ่นคนนี้จะมีพลังขนาดนี้ตัวเองใช้แรงทั้งหมดก็ยังไม่สามารถทำอะไรไอ้หมอนี่ได้สักนิดมิน่าละตั้งแต่ต้นจนจบไอ้หมอนี่ไม่มีความเกรงกลัวใด ๆ ทั้งสิ้นในตอนที่หลินเฟิงเตรียมจะลงมือฆ่าจู่ ๆ ฉินเซี่ยวเทียนก็ตามมาถึง และตะโกนเสียงดัง “ไว้ชีวิตคนด้วย”หลินเฟิงหยุดชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดของฉินเซี่ยวเทียน ถึงได้ดึงพลังกลับ“ผู้ว่าฉิน คุณมาได้อย่างไร?”ฉินเซี่ยวเทียนเดินเข้ามาอย่างไวและพูดตามความจริง “เรื่องของคุณกับตระกูลเซี่ยงผมได้รับรู้แล้ว ดังนั้นจึงมาเจรจากับคุณหน่อย”“คิดไม่ถึงว่าเมื่อมาถึงก็เห็นคุณกับท่านผู้นำหวงสู้กันอย่างดุเดือด”“ที
หลินเฟิงออกแรงเงยหน้าขึ้นรอให้เขามองเห็นสถานการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจน นัยน์ตากลับหดลงทันทีเป็นเพราะหลงต้างที่ข่มเขาเอาไว้โดยสิ้นเชิงเมื่อครู่นี้ ภายใต้กระบวนท่าที่เขาปล่อยออกมาอย่างน่าหวาดกลัวขนาดนี้ ก็ยังถูกราชาหลินแห่งตอนใต้บีบคอเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวห้อยอยู่กลางอากาศอย่างง่ายดายขนาดนี้เหมือนกับราชาหลินแห่งตอนใต้ไม่ได้ใช้พลังชี่แท้ออกมาด้วยซ้ำ“นี่มัน...”“ดูให้ดีนะไอ้หนุ่ม มือข้างเดียวแบบนี้เรียกว่ามือระเบิดมังกร(หลง ภาษาจีนแปลว่ามังกร คำพ้องเสียง) ปู่ของนายสอนฉันมา เอาไว้ใช้ฆ่าคนของตระกูลหลง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉยอย่างมากแต่หลงต้างกลับกลอกตาไปมา ขาสองข้างดิ้นรนไม่หยุด ทั้งร่างกายชักกระตุกเหมือนถูกไฟช็อต“ฉันรู้ว่านายอยากจะถามอะไร ทำไมถึงเรียกวิชานี้ว่ามือระเบิดมังกรใช่ไหม? นั่นก็เพราะว่า...”“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณกล้า...”“พรวด!”ร่างกายของหลงต้างขยายออกเหมือนกับลูกโป่งทันที จากนั้นก็ระเบิดออก หมอกเลือดกระจายออก เลือดตกลงเหมือนฝนตก“ดู ระเบิดแล้วใช่ไหม?”ราชาหลินแห่งตอนใต้ยิ้มและหันหน้ามองไปทางหลินเฟิง“นี่...นี่จะเป็นไปได้ยังไง...”หลินเฟิงสีห
“หึหึหึ...”ควบคู่กับเสียงหัวเราะแหบแห้งตาแก่ที่สวมชุดเครื่องแบบทหารของประเทศมังกร อกผายไหล่ผึ่งเดินออกมาจากมุมมืดช้าๆ“คุณ...”หลินเฟิงดิ้นรน อดกลั้นความเจ็บปวดรุนแรงจากกระดูกซี่โครงที่แตกหักตรงหน้าอก แวบเดียวก็ดูสถานะของตาแก่คนนี้ออกคนผู้นี้ก็คือพ่อของหลินเฟิง ชายชราที่ทำให้คนจำนวนมากทั่วทั้งประเทศมังกรเทิดทูน เลื่อมใส ทำให้คนเวน่ามองว่าเป็นฝันร้ายราชาหลินแห่งตอนใต้!“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้ยังไง?!”มองดูตราเหรียญทหารจำนวนมากที่ส่องแสงระยิบระยับบนหน้าอกของราชาหลินแห่งตอนใต้ หลงต้างกลับเผยความหวาดกลัวออกมาชั่วขณะ ถึงขั้นที่มีสีหน้าหวาดกลัวในฐานะนักบู๊แดนแปรภาพขั้นสูงสุด สีหน้าแบบนี้ปรากฏบนใบหน้าของหลงต้าง มันช่างโดดเด่นมากจริงๆเพราะตั้งแต่แรกเริ่ม ก็รักษาสีหน้าท่าทางที่ไม่แยแสสิ่งใดเอาไว้อยู่ตลอดเวลาความสามารถของหลงต้างนั้นไม่ต้องสงสัยเลย“หึ แค่อยากออกมาเดินดูรอบๆ ก่อนตายก็เท่านั้นเอง”น้ำเสียงของราชาหลินแห่งตอนใต้เรียบเฉย ถึงขั้นที่ยังหัวเราะเบาๆเมื่อเผชิญหน้ากับหลงต้าง กลับรักษาน้ำเสียงที่เหมือนกับได้เจอเพื่อนเก่า“ราชาหลินแห่งตอนใต้ คุณค
“หึหึ ชื่อนี้เป็นเพียงแค่รหัสเท่านั้น จะชื่ออะไรก็เหมือนกัน....มันก็คือคุณนั้นแหละ ขั้นเซียนเทียนต้าหยวนหม่านก็ส่งไปถึงหน้าประตูบ้าน ดูเหมือนว่าความสามารถในการมีสมาธิของคุณจะไม่พอนะ!”“จะพอหรือไม่พอก็ไม่ใช่ว่าคุณจะเป็นคนตัดสินได้”หลินเฟิงเยาะเย้ย พร้อมกับตาทั้งสองข้างที่แดงเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูในขอบเขตยิ่งใหญ่ เขาก็ไม่สามารถออมแรงได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นคนที่ตายก็จะเป็นหลินเฟิงเอง“ดีมาก ดูเหมือนว่าคุณจะพร้อมที่จะสู้กับฉันอย่างสุดความสามารถแล้ว...วันนี้ ฉันจะได้กำจัดหายนะครั้งใหญ่ที่สุดของตระกูลหลงของฉันแล้ว!”“เจ้าหนู จำไว้ ฉันชื่อหลงต้าง หลังจากที่ลงไปแล้ว ก็อย่าลืมบอกเทพปีศาจว่าใครส่งคุณลงไปด้วยล่ะ!”ชายชราไว้หนวดเงยหน้าขึ้นและยิ้ม ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดขึ้นรอบตัวเขา ก่อนที่พลังชี่แท้จะพัดหลินเฟิงลอยออกไป“นี่คือ...ความแข็งแกร่งของแดนแปรภาพขั้นสูงสุดงั้นเหรอ?”ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้หลินเฟิงจะเคยต่อสู้กับจีว่านจ่างของตระกูลจี แต่สถานการณ์ตอนนั้นพิเศษ และจีว่านจ่างก็ไม่สามารถใช้กำลังได้อย่างเต็มที่แต่ตอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับแดนแปรภาพขั้นสูงสุดคนหนึ่งอยู่สิ่งนี้สร
“ได้”เมื่อหลินเฟิงเห็นถังหว่านอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม จึงตกลงตามคำขอของฝ่ายตรงข้ามโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยหลินเฟิงตรงไปตรงมาขนาดนี้ กลับทำให้ชายชราไว้หนวดถึงกับตกตะลึงไปครู่หนึ่ง“เจ้าหนู เมื่อครู่ที่ฉันได้พูดถึงเงื่อนไข นายได้ฟังอย่างชัดเจนไปแล้วใช่ไหม? นายแน่ใจแล้วงั้นเหรอ?”แม้ว่าชายชราจะยังคงไม่สนใจเรื่องเวลา แต่สายตาก็มองตรงไปทางหลินเฟิงแล้วราวกับว่ากำลังคาดเดาความคิดที่แท้จริงของหลินเฟิงผ่านการแลกเปลี่ยนทางสายตา“ผมแน่ใจ เพียงแต่ผมมีเงื่อนไขหนึ่งอย่าง”หลินเฟิงชี้ไปทางถังหว่านแล้วพูดว่า :“ผมไม่ได้สนใจว่าตระกูลถังจะเป็นอย่างไร แต่ตระกูลหลงของพวกคุณต่อจากนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้สร้างปัญหาในการแยกตระกูลถังในเมืองเจียงโจวอีก”“ได้”ชายชราก็รับปากเช่นกัน“เหอะ...”ทั้งสองต่างก็หรี่ตาลง ทันใดนั้นก็เข้าใจถึงความคิดของฝ่ายตรงข้ามเห็นได้ชัดว่าชายชราใช้ถังหว่านเพื่อดึงดูดความสนใจของหลินเฟิง และใช้สิ่งนี้เพื่อค้นหาข้อบกพร่องของหลินเฟิงแต่หลินเฟิงก้ใช้คำพูดมาเอาชนะชายราคนนี้จนได้ พร้อมกับคิดหาทางช่วยถังหว่านให้กลับมา“เบื้องหลังของชายชราคนนี้ไม่ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะสามารถตอบ
“หึ...”เผชิญหน้ากับคำขู่ของหลงยวน หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขากลับยื่นมือออกไป จับขาอ่อนของหลงเซียวเอาไว้“นาย...นายจะทำอะไร...อ๊ะ!”หลงเซียวยังไม่เข้าใจความคิดของหลินเฟิง เธอยังคิดว่าหลินเฟิงจะย่ำยีเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าวินาทีตต่อมา สิ่งที่รอเธออยู่คือความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงหัวใจกระดูกขาทั้งสองข้างของเธอ ถูกหลินเฟิงสะเทือนจนแตกละเอียดอย่างง่ายดาย“นี่ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เธอหนี”หลินเฟิงเผยฟันขาวออกมา ยิ้มเยือกเย็นให้กับหลงเซียวเมื่อยิ้มแบบนี้ ทำให้หลงเซียวหวาดกลัวในที่สุด เธอหมอบลงกับพื้น มองหลินเฟิงเดินไปทางถังหว่าน อยากจะเอ่ยปากสาปแช่ง แต่กลับเจ็บจนเธอพูดไม่ออกแม้แต่ประโยคเดียว“ไม่...ไม่ได้ หลินเฟิง...แข็งแกร่งยิ่งกว่าที่คิดไว้ ถึงขั้น...ถึงขั้นที่ตระกูลหลงของฉันมีแค่ไม่กี่คนที่สามารถฆ่าเขาได้...ไม่ ฉันจะตายไม่ได้...”ในหัวของหลงเซียวเหลือเพียงเสียงแบบนี้เธอกัดฟัน ออกแรงทั้งหมดที่มี คลานไปทางบันไดของชั้นใต้ดิน“เพียงแค่...เพียงแค่สามารถหนีออกไปได้...เพียงแค่ฉันสามารถหนีออกไปได้...”ในใจของหลงเซียวในตอนนี้เหลือเพียงความศรัทธาที่ประคับประคองเอาไว้และในตอนนี้ หลิน
“พวกนายล้วนก็หาเรื่องตายสินะ!”ทันใดนั้นหลินเฟิงก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับตะโกนเวลานี้หลงเซียวเพิ่งจะค้นพบว่าไม่รู้ตอนไหนที่ดวงตาทั้งสองของหลินเฟิงได้เปลี่ยนเป็นสีแดงไปแล้ววิญญาณชั่วร้ายที่แข็งแกร่งที่เกือบจะเป็นรูปเป็นร่าง พร้อมกับพายุที่ก่อตัวขึ้นรอบ ๆตัวของหลินเฟิง“ตายไปซะ!”เมื่อหลินเฟิงเผชิญหน้ากับการล้อมของผู้คุ้มกันตระกูลหลงจำนวนมาก ไม่เพียงไม่ถอยเท่านั้น แต่ยังรีบพุ่งเข้ามาพร้อมกับเสียงคำรามดังลั่น และคิดไม่ถึงว่าจะทำลายกระบี่ที่ผู้คุ้มกันตระกูลหลงโดจมตีมาจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยท่าทางที่กำลังตกตะลึงนั้น หลินเฟิงก็ชกไปที่หัวของเขาราวกับเป็นแตงโมที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ“อะไรนะ?!”ดูเหมือนว่าจะไม่มีอาวุธ ไหนที่จะสามารถฟันเนื้อของหลินเฟิงได้เลยทันใดนั้นคนคุ้มกันตระกูลหลงเหล่านี้ก็รู้สึกถึงความหวาดกลัวขึ้นมาในใจถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นยอดฝีมือระดับเซียนเทียน แต่ทักษะการใช้ดาบและการใช้กระบี่ ต่างก็ต้องการพรของอาวุธเพื่อที่จะสามารถแสดงความแข็งแกร่งออกมาได้แต่ชายที่มีดวงตาสีแดงทั้งสองข้างตรงหน้าคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่กลัวอาวุธเลย เขาเป็นยอดฝีมือระดับไหนกันแน่?แดนแปร
“แล้วยังมีผู้ชายที่รอมีอะไรกับเธอมากขนาดนี้ ตอนนี้ในใจของนายรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ? ให้ฉันเดา....ก็น่าจะโกรธมากเลยใช่ไหม?”หลงเซียวหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วพูดว่า :“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ฉันอยากจะเห็นท่าทางของนายในตอนนี้ที่สุดแลย แล้วไม่ต้องห่วง ไม่นาน นายก็จะแสดงท่าทางที่น่าสนใจมากยิ่งกว่านี้อีก”“มองผู้หญิงของตัวเองที่กำลังถูกชายคนอื่นเล่นสนุกอยู่จากที่ไกล ๆ จุ๊จุ๊จุ๊.... น่าสนใจ น่าสนใจจริง ๆเลย!”หลังจากที่หลงเซียวหัวเราะเสร็จแล้ว ก็หันกลับไปมองชายสวมหน้ากากหัวสุนัขคนนั้นที่กำลังงุนงงอยู่บนเวที แล้วตะโกนว่า :“ฉันให้นายหยุดงั้นเหรอ? ห้ามหยุด!”“ลงมือต่อไป สนุกต่อไป! ตอนนี้ตระกูลหลงยืนอยู่ข้างคุณ พวกเราที่ขวางอยู่ตรงนี้ ก็เพื่อไม่ให้หลินเฟิงสามารถไปคุกคามนายได้!”“ต่อหน้าผู้ชายของเธอ ปรนนิบัติเธอให้ดี ๆแล้วกัน!”หลงเซียวเชิดหน้าขึ้นอย่างภูมิใจมาก“หึหึ มันน่าตื่นเต้นกว่าอีก ฉันชอบมันจริง ๆเลย!”ชายสวมหน้ากากหัวสุนัขคนนั้นที่อยู่บนเวทีเพียงแค่ตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาอย่างเต็มที่อีกครั้งมีตระกูลหลงสนับสนุนเขา เขากลับกับผีอะไรล่ะ!เด็กคนนั้นอาจจะต้องดูเขาสนุกใ
ทั่วทั้งชั้นใต้ดินตกอยู่ในความบ้าบิ่นกับความสกปรกโสมมถังหว่านเห็นตัวเองข่มขู่ไม่สำเร็จ จึงพยายามดิ้นรน แต่มือทั้งสองข้างถูกมัดเอาไว้ เมื่อเธอดิ้นรนแบบนี้ กลับเผยไหล่สวยที่ขาวผ่องของตัวเองออกมาจึงดึงดูดความต้องการทางเพศของผู้ชายขึ้นมา“คุณถังหว่าน วางใจเถอะ ครั้งแรกของคุณ ผมจะอ่อนโยนอย่างมาก ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”ผู้ชายที่สวมหน้ากากทำท่าทางอัปลักษณ์ โผมาทางถังหว่านโดยตรง“หลินเฟิง…”เรื่องราวมาถึงตอนนี้แล้ว ถังหว่านทำได้แค่หลับตาลงทั้งๆ ที่เธอไม่อยากดึงหลินเฟิงเข้ามาเกี่ยวข้อง คิดว่าตัวเองสามารถจัดการได้แต่คิดไม่ถึงว่าจนถึงช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ในใจของเธอยังคงหวังอยากให้ร่างนั้นมาช่วยเธอ“หึหึ ฉันรู้ว่าเธออยากให้ผู้ชายคนนั้นมาช่วยเธอ แต่ว่า…เธอตายใจซะเถอะ!”ได้ยินเสียงพึมพำไร้ที่พึ่งของถังหว่าน หลงเซียวฉีกยิ้มออกมา“ทางด้านหลินเฟิงฉันให้คนจับตาดูไว้ตั้งนานแล้ว เมื่อเขาเข้าใกล้ถนนเสรี ก็จะเจอกับกับดัก!”“เธอไม่มีทางได้เจอเขาหรอก! ถังหว่าน เธอตายใจซะเถอะ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”ได้ยินเสียงหัวเราะของหลงเซียว ถังหว่านหลับตาลงด้วยความสิ้นหวังแต่วินาทีต่อมา“ไสหัวไป!”ประตูลิฟต์ที่เชื่อม
“เธอโชคดีจริงๆ เลยนะ!”ก่อนหน้านี้ถังหว่านอดกลั้นความเจ็บปวดไม่ได้ร้องไห้ออกมาในตอนที่เธอเห็นผู้ชายเหล่านี้เสนอราคาแก่งแย่งร่างกายของเธอกันอย่างเต็มที่ เธอก็รู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก และน้ำตาไหลออกมาโดยไร้เสียงแต่ทว่าน้ำตาของถัวหว่านอยู่ท่ามกลางเสียงอึกทึกครึกโครม ไม่มีคนสนใจด้วยซ้ำ“ฉันเสนอห้าล้านบาท! ได้ยินแล้วยัง? ห้าล้านบาท!”ผู้ชายอ้วนท้วมที่สวมหน้ากากหัวหมูตะโกนเสียงดัง“เชี่ย นายปัญญาอ่อนเหรอ? เงินแค่ห้าล้านบาทก็อยากจะซื้อพรหมจรรย์ของสาวสวยถังหว่าน? ฉันเสนอยี่สิบห้าล้านบาท!”ผู้ชายที่สวมหน้ากากหัวสุนัขดันราคาขึ้นสูง“ยี่สิบห้าล้านบาทเยอะเกินไปแล้ว หน้าถูกกรีดจนสภาพเป็นแบบนั้น ไม่ได้ไม่ได้ ฉันเสนอนี่สิบล้านบาท ฉันเป็นคนที่สองก็ได้”ผู้ชายที่สวมหน้ากากลิงยิ้มพูด“จริงด้วยจริงด้วย แบบนี้เรียกว่าผิดกฏการตลาด ตอนนี้ถังหว่านเรียกว่าคนสวยไม่ได้แล้วนะ เธอเสียโฉมไปแล้ว”“คุณเสียเงินเยอะขนาดนี้ ไม่นับว่าเสียเงินเปล่าเหรอ?”“เชี่ย เงินยี่สิบห้าล้านบาทสามารถให้อิ่นนั่วเจียมาปรนนิบัติฉันได้แล้ว!”“พูดจาไร้สาระ อิ่นนั่วเจียเธอไม่เหลียวมองคนอ้วนอย่างนายหรอก!”ทันใดนั้น ทั