“เอานี่ครับ ประธานหลี่ สัญญาขายตัว”หลินเฟิงยิ้มกริ่ม“ฉันขับรถอยู่ อย่าเล่นพิเรนทร์!”หลี่ฮุ่ยหรานเหลือบมองสัญญาที่อยู่ในมือหลินเฟิง ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ใช้เวลาสองชั่วโมงหลี่ฮุ่ยหรานขับรถพาหลินเฟิงมาที่เมืองเจิ้งเต๋อ และก็คือเมืองเอกของมณฑลพวกเขาเข้าสู่ตัวเมือง แทบจะไม่ได้หยุดพักใดๆ ขับรถเข้าอาคารสูงสามสิบชั้นเต็มๆเมื่อลงจากรถนำกุญแจรถโยนไปให้รปภ.ที่เข้ามาต้อนรับ หลี่ฮุ่ยหรานถึงได้บอกเป้าหมายที่มาเมืองเอกในครั้งนี้ให้หลินเฟิงฟัง“ตระกูลหลี่มีบริษัทลงทุนระดับห้าหมื่นล้านบาทแห่งหนึ่งที่เมืองเอก ถือว่าเป็นชีวิตของตระกูลหลี่”“ฉันได้เป็นผู้นำตระกูลหลี่ จึงต้องควบคุมชีวิตเส้นสายนี้ไว้ให้ได้“แต่ผู้บริหารของบริษัท มีคนหลายคนเกาะกลุ่มกันต่อต้านฉัน ปฏิเสธการร่วมมือ รังแกฉันที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง”“ผู้หญิงอ่อนแอ?”หลินเฟิงกวาดตามองหลี่ฮุ่ยหรานในตอนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าชุดทำงานคอวีที่รัดตัว ไหปลาร้าที่ขาวผ่อง เอวบางที่โอบรอบได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งขาคู่สวยเรียวยาวที่สวมถุงน่องสีดำดูอย่างไรก็คือผู้หญิงแกร่งที่มีความสามารถนการทำงาน ออร่าแข็งแกร่ง
ชายอ้วนท้วมวัยกลางคนที่ถูกเรียกว่าพี่กัวกวาดสายตามองทุกคนที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะประชุมด้วยความนิ่งเฉยจากนั้นเขาเผยรอยยิ้มไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรออกมาโบกมือ เรียกเลขาสาวสวยที่อยู่ข้างๆ ให้จุดซิการ์ให้เขามวนหนึ่ง“ฟู่ว...”กัวโหย่วคังพ่นควันออกมา และเงยหน้า ยิ้มพูด:“มีอะไรน่ากังวลใจกัน?”“ก็แค่คนนอกคนหนึ่ง แถมเป็นผู้หญิง ถูกส่งมาที่พวกเรา ก็อยากจะเป็นหัวหน้าของเรางั้นเหรอ?”“เธอมีสิทธิ์อะไรกัน?”กัวโหย่งคังแสยะยิ้มพูดว่า: “เพียงแค่พวกเรารวมกำลังกัน ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว เธอจะสามารถทำอะไรพวกเราได้?”“การลงมติในการประชุมหุ้นส่วน พวกเราต่างคัดค้านเธอ มาตราหรือข้อตกลงใดๆ ที่เธอเสนอออกมาพวกเราไม่ต้องปฏิบัติตาม”“ทรมานเธอหนึ่งเดือน ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะฝืนเอาชนะพวกเราได้ ผลลัพธ์สุดท้ายก็แค่เข้าใจความเป็นจริง เธอมาจากที่ไหนก็ไสหัวกลับไปที่นั่น”ได้ยินข้อเสนอของกัวโหย่วคัง หุ้นส่วนทุกคนต่างพากันยกนิ้วโป้ง พี่กัวนี่แน่จริงๆ เลยนะ!“งั้นพี่กัว ถ้าหากเธอเป็นคนซื่อบื้อ จะฝืนทนพวกเราจะทำยังไง? พวกเราก็ยืดเยื้อไม่ไหวนะ!”ในตอนนี้ชายวัยกลางคนสวมแว่นตา ดูท่าทางสุภาพเรียบร้อยแต่อ่อนแอ ที่เบียด
“ติ๊ง”หลังจากเสียงใสของลิฟต์ดังขึ้น หลี่ฮุ่ยหรานกับหลินเฟิงเดินออกมาจากลิฟต์เพิ่งจะเดินออกมาหลี่ฮุ่ยหรานก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังสนั่นภายในห้องประชุม เธอสีหน้านิ่งเฉย รักษาความเย็นชากับท่าทางแน่วแน่ เดินผ่านทางเดิน ผลักประตูห้องประชุมออก ก้าวย่างเดินเข้าไปทันใดนั้น ภายในห้องประชุมเงียบสงัดลงหลินเฟิงตามมาติดๆ เขาเห็นสายตาตกตะลึงของผู้ชายโดยรอบที่มีต่อรูปลักษณ์ภายนอกของหลี่ฮุ่ยหราน และยังมีเสียงสูดหายใจเข้าลึกๆ ที่เบาบางพวกหุ้นส่วนเหล่านี้ ถึงแม้จะได้ยินว่าผู้นำตระกูลหลี่คนถัดไปคือสาวสวยคนหนึ่งแต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นสาวสวยที่ภายนอกจะสุดยอดขนาดนี้เค้าโครงหน้าโดดเด่น สาวสวยผู้เย็นชา เป็นคนในฝันที่ผู้ชายอยากจะพิชิตให้ได้!ภายในห้องประชุม ผู้ชายหลายคนจ้องมองหลี่ฮุ่ยหรานอยู่ตลอด และไม่อยากเคลื่อนสายตาออกไปเมื่อเผชิญกับกลิ่นบุหรี่ที่อบอวลในอากาศ หลี่ฮุ่ยหรานไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมามากนัก แต่กลับยกเอกสารกองหนึ่ง เดินเข้าไปที่ด้านข้างที่นั่งของกัวโหย่งคัง“ท่านนี้ก็คือกรรมการกัวสินะ? ไม่มีคนบอกคุณเหรอว่า ตรงนี้คือที่นั่งของประธานบริษัท?”หลี่ฮุ่ยหรานมองกัวโหย่วคังด้วยใบหน้านิ่
กัวโหย่วคังมองไปรอบ ๆ แล้วก็ยิ่งประมาทมากขึ้น จากนั้นจึงถอดรองเท้าแล้ววางขาทั้งสองข้างบนโต๊ะประชุมทำเหมือนว่า กำลังอยู่ในห้องนั่งเล่นของตัวเอง“แล้วประธานกรรมการหลี่ คุณจะเอาหุ้นของฉันคืนได้ยังไง?”“คุณไม่คิดว่าการแค่ขู่ฉันด้วยคำพูดไม่กี่คำจะทำให้ฉันกลัวได้ใช่ไหม? ถ้าคุณมีความสามารถก็เอาไปเลย ฉันอยากดูว่าคุณมีความสามารถที่จะเอาหุ้นของฉันคืนได้หรือไม่”กัวโหย่วคังสีหน้ายังคงไม่สะทกสะท้าน“หลี่ฮุ่ยหราน คุณเป็นเพียงคนนอก หลี่ซื่อกรุ๊ปได้รับการจัดการโดยผู้อำนวยการกัวมาโดยตลอด ฉันแนะนำว่าอย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน!”ณ ตอนนี้ บอร์ดบริหารคนอื่น ๆ เองก็ลุกขึ้นมาแสดงความคิดเห็น“ถูกต้องแล้ว คุณก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น คิดอยากจะเหยียบหัวพวกเราขึ้นไปงั้นเหรอ? คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติหรือไง!”“ผู้หญิงหน้าใหม่คนนี้ ทำไมคุณถึงหยิ่งยโสขนาดนั้น บอกให้พี่กัวลุกจากที่นั่งงั้นเหรอ เธอควรยืนนิ่ง ๆ ไว้เสียดีกว่า!”“ถ้าเธอไม่มีอะไรทำ ก็ไปชงกาแฟให้พวกเราได้นะ ยังไงก็ตาม และอย่าลืมครีมด้วยล่ะ”เมื่อฟังเสียงหัวเราะของเหล่าบอร์ดบริหารในห้องประชุม แววตาของหลี่ฮุ่ยหรานก็เย็นชาลงเธอคาดการณ์ไว้แล้ว ก่อนนท
“ใช่แล้ว เราไม่ยอมรับคุณ”บอร์ดบริหารที่อยู่รอบ ๆ ก็พูดแทรกขึ้นมาว่า“ถ้าจ้างคนนอกมาเป็นประธาน เราเข้าใจได้ แต่คุณเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังเป็นคนนอกของตระกูลหลี่ นอกจากนี้ ยังเป็นคนที่ไม่เคยเหยียบเมืองเจิ้งเต๋อมาก่อน”“พวกเราบอร์ดบริหารไม่ชอบคนประเภทคุณที่สุด วันแรกที่นี่ แทนที่จะแสดงความเคารพ คุณกลับเข้ามาโดยแสดงอำนาจและตั้งกฎเกณฑ์ใหม่ ๆ ……คุณล้อเล่นใช่ไหม?”“ไม่มีความสามารถ ไม่มีอำนาจ ไม่มีเส้นสาย สิ่งเดียวที่คุณมีก็คือหน้าตาที่สวยงาม อะไรนะ เราควรส่งคุณออกไปต้อนรับลูกค้าและหาคู่ค้าธุรกิจให้เรางั้นเหรอ?”“ฮึฮึ... ฮ่า ๆ…..!”บอร์ดบริหารพูดคุยกันไม่หยุด และคนวัยกลางคนที่แทะโลมภาพลักษณ์ของหลี่ฮุ่ยหรานซ้ำแล้วซ้ำเล่าเธอถูกดูหมิ่นอย่างมาก“พวกคุณพูดจบหรือยัง?”หลี่ฮุ่ยหรานมองพวกเขาโดยไม่แสดงอารมณ์ และเมื่อพวกเขาเกือบจะหัวเราะ เธอจึงยืนอย่างภาคภูมิใจที่โต๊ะประชุมและพูดอย่างใจเย็น“นี่เป็นการตัดสินใจของตระกูลหลี่ที่ให้ฉันรับช่วงต่อกลุ่มการลงทุนในเมืองแห่งนี้ พวกคุณไม่มีสิทธิ์คัดค้าน” “นอกจากนี้ คุณเพิ่งพูดถึงความทุ่มเทของคุณต่อบริษัทหรือเปล่า?”หลี่ฮุ่ยหรานหัวเราะเยาะและพู
“ฮึ่ม อย่าคิดว่าคุณจะทำให้เรากลัวได้ ลาออกก็ลาออก!”กัวโหย่วคังหรี่ตาลงและเผยรอยยิ้มชั่วร้าย“ฉันอยากรอดูจริง ๆ ถ้าบริษัทนี้ไม่มีเรา คุณจะทำให้กลุ่มบริษัทใหญ่ขนาดนี้ไปรอดได้ยังไง?”“ใช่แล้ว พี่กัว พวกเราไปกันเถอะ!”“ดูสิว่า เธอทำให้กลุ่มบริษัทดำเนินงานต่อไปได้ยังไง!”“แล้วเธอจะต้องคุกเข่าลงและขอร้องพวกเรา!”บอร์ดบริหารอาวุโสหลายคนก็ลุกขึ้นยืนเช่นกันภายใต้การนำของพวกเขา บอร์ดบริหารเกือบทั้งหมดลุกขึ้นยืนมีเพียงชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบางสวมแว่นตา โจวคุน เท่านั้นที่ดูประหม่า เขาอยากลุกขึ้นยืนเช่นกัน แต่เขารู้สึกถึงสายตาอันเฉียบคมของหลี่ฮุ่ยหราน จึงไม่กล้าทำอะไรหุนหันพลันแล่นท้ายที่สุดแล้ว แผนกที่เขาดูแลนั้นพิเศษเกินไปแผนกบัญชีซึงมีหน้าที่จัดการบัญชีภายในและรวบรวมบันทึกทางการเงินทั้งหมดของบริษัทเขามักจะช่วยบอร์ดบริหารเหล่านี้ ฟอกบัญชีของพวกเขาเป็นประจำทุกวัน หากหลี่ฮุ่ยหรานสืบสวนจริง ๆ ชีวิตของเขาจะคงจบสิ้นชีวิตที่เหลืออาจจะต้องไปกินข้าวแดงในคุกจนตายดังนั้นเขาจึงไม่กล้าขัดใจหลี่ฮุ่ยหรานแต่คนอื่นก็ไม่สนใจท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากหลี่ฮุ่ยหรานไปแล้ว เมื่อพ
“นี่คือภาพที่กล้องวงจรปิดถ่าย”ขณะที่หลี่ฮุ่ยหรานเปิดเอกสารต่อหน้า ผู้จัดการจั๋วหัวล้านก็อ้าปากกว้างหลี่ฮุ่ยหรานไปรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?เรื่องนี้ควรจะเป็นความลับภายในบริษัท ซึ่งมีเพียงเขาและโจวคุนเท่านั้นที่รู้ ซึ่งเป็นผู้ดูแลบัญชีค่าใช้จ่ายของเขาผู้จัดการจั๋วจ้องไปที่โจวคุนโดยไม่ละสายตา ราวกับว่าไฟกำลังจะปะทุขึ้นในดวงตาของเขา“แน่นอนว่านอกจากคุณแล้ว ปัญหาใหญ่ที่สุดในกลุ่มก็คือกัวโหย่วคัง กรรมการกัว”“ในฐานะ CFO รักษาการของกลุ่ม ความคิดสร้างสรรค์ของคุณนั้นไม่มีใครเทียบได้จริง ๆ”หลี่ฮุ่ยหรานเดินไปหากัวโหย่วคัง และวางแฟ้มเอกสารไว้บนโต๊ะตรงหน้าเขา พร้อมพูดอย่างใจเย็นว่า“ก่อนที่จะมาถึงมือคุณ งบการเงินประจำปีนั้น มีแต่ได้กำไร แต่เมื่อคุณลงมือจัดการ ไม่เพียงแต่ไม่มีกำไรเท่านั้น แต่ยังขาดทุนอีกด้วย”“ที่แย่กว่านั้นก็คือตระกูลหลี่ของฉัน ยังต้องเอาเงินมาโป๊ะตัวแดงเหล่านั้นอีก”“ต้องบอกว่า คุณกล้ามาก”“ฉันได้ตรวจสอบบัญชีในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และหากคุณมีคำถามใด ๆ โปรดอย่าลังเลที่จะปรึกษาฉันได้ตลอดเวลา”หลี่ฮุ่ยหรานตบไหล่กัวโหย่วคังและในขณะนี้ ดวงตาของกัวโหย่วคังก็กระตุก และเหงื่
เพราะตราบใดที่หลี่ฮุ่ยหรานต้องการ ก็สามารถส่งพวกเขาทั้งหมดเข้าคุกได้ทุกเมื่อพวกเขาไม่รู้ว่าหลี่ฮุ่ยหรานหาจุดอ่อนของพวกเขาเจอได้อย่างไร แถมยังรู้อย่างชัดเจน ดังนั้นพวกเขารู้สึกหงุดหงิดและหมดหนทาง และตำหนิโจวคุนที่ทรยศต่อพวกเขาทุกคนมีสีหน้าไม่สู้ดีเดิมทีพวกเขาต้องการใช้ประโยชน์จากวันนี้ เพื่อเตือนประธานกรรมการคนใหม่ แต่ไม่คิดว่าจะโดนเล่นงานเข้าซะเองเธอมีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับพวกเขาอยู่ในมือเห็นได้ชัดว่าประธานกรรมการหญิงคนนี้ไม่ใช่แค่หุ่นเชิด เธอเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงที่เตรียมตัวมาอย่างดี“โอเค ฉันพูดจบแล้ว”หลี่ฮุ่ยหรานกางมือและพูดอย่างใจเย็น"ตอนนี้พวกคุณออกไปได้แล้ว ฉันจะไม่หยุดคุณ และฉันจะไม่ขอร้องให้พวกคุณอยู่ต่อด้วย""ฉันจะส่งเอกสารทั้งหมดนี้ให้คุณ ส่วนใครที่ฉันจะส่งให้ คุณทุกคนคงพอจะรู้แล้ว"“เมื่อถึงเวลานั้น ฉันจะเรียกประชุมผู้ถือหุ้นและหาคนมาแทนที่คุณ และคุณ โปรดชดใช้สำหรับการกระทำที่โง่เขลาของคุณอย่างเชื่อฟัง”เมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้ความปราณีของหลี่ฮุ่ยหราน ในที่สุดบอร์ดบริหารก็เริ่มกลัวกรรมการหวัง ซึ่งเคยทำให้หลี่ฮุ่ยหรานต้องอับอายหลายครั้ง ได้คุกเข่า
“บ้าเอ๊ย ฉันไม่สามารถทนได้จริงๆ ติดต่อน้องหลินให้ฉัน ฉันจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ด้วย!”...วันต่อมาในบาร์ใต้ดินแห่งหนึ่งทางตอนใต้ของเมืองจิงจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียที่สวมหมวกและหน้ากากไว้ และดูเรียบง่ายมากรีบเดินทางมาที่นี่ ที่นี่คือ “สถานที่นัดพบ” ที่หลงซิ่วพูดถึงควบคู่ด้วยเสียงดนตรีอันไพเราะและฝูงชนที่เต้นรำจวงฉุนและอิ่นนั่วเจียเดินผ่านทางเดินและมองเห็นหลงซิ่วกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พร้อมคาบบุหรี่อยู่ในปากเมื่อเห็นว่าอิ่นนั่วเจียมาจริง ๆ ดวงตาของหลงซิ่วก็เป็นประกายบุหรี่ในปากของเขาหล่นลงพื้นโดยไม่รู้ตัวแม้ว่าอิ่นนั่วเจียจะสวมเพียงชุดเดรสยีนส์ซึ่งทำให้เธอดูเป็นเด็กสาวมากในวันนี้ แต่หุ่นที่น่าสะพรึงกลัวของเธอก็ยังทำให้ หลงซิ่วที่กำลังนั่งอยู่ตรงโต๊อย่างไม่ใส่ใจก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ"เชี่ย ไม่เสียแรงที่เป็นซูเปอร์สตาร์ประเทศมังกรจริงๆ นะ!"หลงซิ่วอดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบเธอกับถานหง หลังจากคิดดู นี่มันไม่ใช่คนระดับเดียวกันด้วยซ้ำ!แม้ว่าถานหงจะเป็นราชินีเพลงประเทศมังกร หน้าตาก็คล้ายๆกันแต่เมื่อเทียบกับอิ่นนั่วเจียสาวสวยที่อยู่แต่ในจอ ถานหงยังด้อยกว่าเยอะมากเพียงแค่ออร่าอันส
สำนักงานใหญ่กลุ่มเผิงกวง เมืองจิงขณะนั้นเผิงกวงฉี่กำลังคาบซิการ์ไว้ในปากอย่างเรื่อยเปื่ยอ ฟังการโต้เถียงขัดแย้งระหว่างตัวแทนจากทั่วทุกแห่งในการประชุมแม้ว่าเผิงกวงฉี่จะดูเป็นปกติ แต่ในใจเขากลับโกรธมากพวกขยะพวกนี้ได้แต่โทษกันไปมา และต่างคนต่างหาผลประโยชน์แม้แต่เผิงกวงฉี่ก็ยังคิดว่า ควรจะกำจัดคนไร้ประโยชน์เหล่านี้ และส่งเสริมให้คนอื่นขึ้นมาเป็นผู้นำภูมิภาคดีไหมขณะที่กำลังคิดแบบนี้ โทรศัพท์มือถือของเผิงกวงฉี่ก็ดังขึ้นกะทันหันเสียงโทรศัพท์ทำให้ห้องประชุมเงียบลงทันที“คุณหลินโทรมาครับ คุณเผิงกวงฉี่”ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ ยื่นโทรศัพท์ให้ด้วยความเคารพเมื่อคิดว่าเป็นหลินเฟิง เผิงกวงฉี่ก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมากไม่พูดไม่ได้ว่ายาหยกโมราของหลินเฟิงมีประสิทธิภาพมากจริงๆ ควบคู่กับน้ำพุร้อนที่เจียงโจว ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองดูหนุ่มลงเรื่อย ๆ และร่างกายก็เต็มไปด้วยกำลังวังชาแม้แต่ผู้หญิงคนใหม่ที่หามาช่วงนี้ ก็ไม่สามารถทำให้เขาพึงพอใจได้ช่วงนี้เขากำลังคิดว่าควรจะหาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อสร้างทายาทให้กับตระกูลเผิงของเขาสองเดือนที่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่กล้าคิดมาก่อนด้วยซ้ำ“ฮัลโหล
“ฉันจะโอนเงินสองหมื่นห้าพันล้านบาทเข้าบัญชีของคุณทันที ทางที่ดีคุณให้อิ่นนั่วเจียออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ปโดยเร็วที่สุด ให้เธอมาพบฉันที่เมืองจิง”"ฮ่าฮ่าฮ่า......"ถานหงที่อยู่ปลายสายหัวเราะอย่างโอเวอร์“ฉันต้องการให้อิ่นนั่วเจียคุกเข่าอยู่แทบเท้าฉัน! ยังมีหลินเฟิง ฉันจะทำให้หลินเฟิงและหลี่ซื่อกรุ๊ปบ้าบออะไรนั่นได้ชำระในสิ่งที่ควรจ่าย!”หลังจากพูดจบโทรศัพท์ก็วางสายไปและภายในเวลาไม่กี่นาที ข้อความเงินสดเข้าบัญชีจำนวนสองหมื่นห้าพันล้านบาทก็ปรากฏบนโทรศัพท์มือถือของจวงฉุนทันทีเมื่อมองดูข้อความบนโทรศัพท์ ลมหายใจของจวงฉุนก็เร็วขึ้นอย่างมาก เขาไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ในชีวิตของเขามาก่อนแต่เมื่อเขาเงยหน้ามองไปทางหลินเฟิง ก็รู้สึกเหี่ยวเฉาทันทีเขารู้ว่าเงินจำนวนนี้จะไม่มีวันมาถึงเขาด้วยซ้ำ อีกทั้งเรื่องที่อิ่นนั่วเจียเข้าร่วมตระกูลหลงเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดเขาแค่อยากหลอกเอาเงินก้อนนี้มาจากหลงซิ่ว เพื่อใช้รักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้ก็เท่านั้นเอง“ตอนนี้โอนเงินก้อนนี้เข้าบัญชีของหลี่ซื่อกรุ๊ปเถอะ”หลินเฟิงไม่พูดมาก บังคับจวงฉุนให้ดำเนินการบนโทรศัพท์มือถือของเขาโดยตรงหลังจากนั้นไม่นาน เงิน
“ดูเหมือนว่าคุณจะได้เจอกับอิ่นนั่วเจียจริงๆ นะ”หลงซิ่วที่อยู่ปลายสายพูดอย่างใจเย็นว่า:“ผมลืมบอกคุณไปว่าตอนนี้อิ่นนั่วเจียเป็นสมาชิกของหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว เธอเต็มใจที่จะออกจากหลี่ซื่อกรุ๊ป และร่วมมือกับตระกูลหลงของเราจริงๆ เหรอ?”เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงซิ่วพูดจวงฉุนสั่นสะเทือนไปทั้งตัวเกือบหัวใจวายเพราะความโมโหในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสว่าการถูกหลอกเป็นอย่างไรหากหลงซิ่วเล่าเบื้องหลังของอิ่นนั่วเจียให้เขาฟังก่อนหน้านี้เขาจะพาผู้คนมาที่นี่เพื่อมาหาอิ่นนั่วเจีย และตกหลุมพรางได้ยังไง?ตอนนี้มันสายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้วร่องรอยแห่งความโกรธเริ่มผุดขึ้นในใจของจวงฉุนหากพูดว่าเมื่อครู่เพียงแค่โกหกหลงซิ่ว เขาก็มีความกดดันอยู่ไม่น้อยเมื่อเขาได้ยินว่าหลงซิ่วปกปิดเรื่องของอิ่นนั่วเจียกับเขา เขาก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีหากคุณไม่ได้บอกผมให้ชัดเจนก่อนที่คุณจะจากไปผมจำเป็นต้องตกไปอยู่ในมือของหลินเฟิงงั้นเหรอ?จวงฉุนตัดสินใจ คำพูดก็ราบรื่นมากขึ้น“ใช่ครับ คุณอิ่นนั่วเจียบอกผมเอง แต่ว่า...”"แต่ว่าอะไร?"หลงซิ่วที่ปลายสายโทรศัพท์ขมวดคิ้วเล็กน้อย“แต่คุณอิ่นนั่วเจียบอกว่าเธอได้เซ็น
จวงฉุนคิดว่าคำพูดนี้สมบูรณ์แบบไร้ที่ติขณะที่จวงฉุนกำลังจมอยู่กับจินตนาการของเขา หลินเฟิงก็ยื่นมือออกไปและโบกไปมาตรงหน้าจวงฉุน“การปล้นทำลายของพวกนายในครั้งนี้ ได้ทำลายสินค้าของหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันมูลค่าสองหมื่นห้าพันล้านบาทเต็มๆ เพียงแค่นายสามารถชดเชยเงินสินค้าเหล่านี้ให้เราได้ ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความ”"สองหมื่นห้าพันล้านบาท?"เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ อิ่นนั่วเจียที่อยู่ข้างๆ ก็เปิดริมฝีปากสีแดงของเธอออกครู่หนึ่ง เธอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญาหลินเฟิงกำลังพยายามกรรโชกเงินอยู่เหรอ!"เป็นไปไม่ได้!"เห็นได้ชัดว่าจวงฉุนก็ตกใจกับจำนวนเงินมหาศาลนี้อย่าว่าแต่ยี่สิบห้าล้านบาทเลย แม้แต่ห้าพันล้านบาทเขาก็ยังไม่มี จะอุดรูโบ๋นี้ได้อย่างไรหลินเฟิงรีดไถมากเกินไปจริงๆ“แน่นอนว่าหลี่ซื่อกรุ๊ปของฉันไม่สนใจเงินจำนวนน้อยๆ นี้ แต่ฉันแค่อยากเห็นท่าทางของคุณ”“เป็นไงบ้าง?”หลินเฟิงจ้องมองจวงฉุนด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ต้องการดูว่าคนๆ นี้จะหาเงินได้มากเท่าไหร่เพื่อเอาชีวิตรอดได้ในเมื่อเสียหายหนึ่งหมื่นล้านบาท หลินเฟิงต้องหาชดเชยมาจากที่อื่น"ดี...ดีครับ!"จวงฉุนรู้ดีว่าวันนี้เขาไม่มีสิทธิ์ต่อรองกับหลิ
“ตอนนี้ ฉันถามพวกนายตอบ”หลินเฟิงค่อยๆ เดินเข้าไปหาจวงฉุน เหยียดมองลงที่ชายผู้ล้มอยู่บนพื้น และตกใจจนหน้าซีดเผือด“คุณ...คุณว่ามาครับ คุณว่า...ผม...ผมจะบอกคุณทุกอย่าง”จวงฉุนในตอนนี้รู้สึกกลัวจนสติแตก ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่“เมื่อวาน อุปกรณ์ไฮเอนด์ล็อตหนึ่งของหลี่ซื่อกรุ๊ป ถูกคนขโมยและทำลายระหว่างทาง...”“เป็นฝีมือพวกผม!”เมื่อจวงฉุนได้ยินเช่นนี้ น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา รีบยอมรับทันทีเขากราบหลินเฟิงไม่หยุดและพูดว่า:“ขอโทษครับคุณหลิน เรื่องนี้พวกเราเป็นคนทำจริงๆ แต่เราแค่ถูกใช้เป็นปืนเท่านั้น! หลงซิ่วจากตระกูลหลงสั่งให้พวกเราทำ เขาสั่งให้พวกเราทำ พวกเราก็ไม่กล้าขัดคำสั่งนะครับ!”การได้ยินคำวิงวอนของจวงฉุนซึ่งแทบจะเป็นเหมือนการขอความเมตตาเริ่นโหย่วไฉที่อยู่ข้างๆ ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอต้องรู้ไว้ว่า ผู้ชายคนนี้เคยคุยโม้กับเขามาก่อนว่า เขาทำได้ดีแค่ไหนและเผาผลาญมันได้คล่องแคล่วแค่ไหนท่าทางหยิ่งยโส มีท่าทางเหมือน “ถูกบังคับ” ที่ไหนกัน?แต่ตอนนี้เริ่นโหย่วไฉไม่กล้าที่จะพูดอะไรเกรงว่าจะเดินตามรอยของสวีโจวการตายแบบนี้ มันน่าหวาดกลัวมากเกินไป ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยด้วยซ
“พวกเราไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอยู่ในเมืองเจิ้งเต๋ออีกต่อไป!”“ทุกคนฟังคำสั่งของฉัน ลุย!”คำสั่งของจวงฉุนมีน้ำหนักมากกว่าคำสั่งของสวีโจวอย่างเห็นได้ชัดไม่ใช่แค่เพราะเงื่อนไขที่จวงฉุนเสนอมาดึงดูดพวกเขามากเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะพวกเขาไม่เคยรู้ถึงความสามารถของหลินเฟิงว่าเป็นอย่างไรกันแน่คนธรรมดาหลายคนรวมกันอาจเปรียบเป็นขงเบ้งได้ในความคิดของพวกเขา ความสามารถของหลินเฟิงเป็นอย่างไรกันแน่ พวกเขาก็มองไม่เห็นแต่สิ่งที่เป็นความจริงคือพวกเขากลับสามารถมองเห็นข้อได้เปรียบของพวกเขาจากจำนวนคนบวกกับพลังอำนาจของหลงซิ่วด้วยหลังจากครุ่นคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ที่เดิม นักบู๊ตระกูลหลงประมาณสิบกว่าคนในที่สุดก็ตัดสินใจได้แล้ว และล้อมรอบหลินเฟิงเอาไว้ทีละคนวันนี้สู้ดูสักตั้งถ้าไม่สำเร็จก็ต้องตาย!"แม่งเอ๊ย จวงฉุนไอ้สารเลวตัวน้อย!"ในที่เกิดเหตุมีเพียงสวีโจวเท่านั้น ที่รู้ว่าการปิดล้อมครั้งนี้เป็นการไปตายโดยที่ไม่ต้องคิดด้วยซ้ำเขาเกลียดจวงฉุนมาก จนถึงขั้นมีความคิดอยากฆ่าเขาด้วยซ้ำแต่ทว่าจวงฉุนกลับแสยะยิ้มมองดูสวีโจว และพูดอย่างเย็นชา:“สวีโจว อย่าทำเป็นเสแสร้งอยู่ตรงนี้ รอให้ภารกิจในครั้งน
"อะ......"จางฉุนไม่เข้าใจว่าหลินเฟิงกำลังพูดอะไร เขาพาคนเหล่านี้มาที่นี่ เป้าหมายเพียงเพื่อจับตัวอิ่นนั่วเจียไปเขารู้ว่าหลินเฟิงเป็นนักบู๊และจัดการยากสักหน่อยเพราะงั้นถึงเรียกคนของตัวเองมาแต่อะไรที่เรียกว่า “พาผู้กระทำความผิดมาตรงหน้าเขาโดยตรง” ?ในตอนนี้เอง สวีโจวที่อยู่ไกลออกไปก็คำรามออกมาอย่างกะทันหัน“นาย... ฉันจำได้ นายคือหลินเฟิง! นายคือ... นายคือคนของหลี่ซื่อกรุ๊ป! หลินเฟิงหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ป!”"อะไรนะ?"เมื่อได้ยินชื่อนี้ จางฉุนก็หันหน้ามองไปที่หลินเฟิงด้วยสีหน้าที่น่าเหลือเชื่อเพราะเขาเคยได้ยินชื่อหลินเฟิงเขาได้ยินมาจากหลงซิ่วว่า ข้อห้ามประการเดียวในการปฏิบัติการครั้งนี้คือการปะทะกับหลินเฟิงตัวซวยคนนี้หลงซิ่วเตือนจางฉุนซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ระวังหลินเฟิงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะพัฒนาไปเกินความคาดหมายของเขา“โอ้? ดูท่าพวกคุณจะรู้จักผม”หลินเฟิงเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มจากนั้นรัศมีแห่งความหวาดกลัวก็ค่อยๆ แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา อุณหภูมิทั่วทั้งห้องทำงานก็ลดลงมากกว่าสิบองศาในพริบตาเดียวแม้แต่ชาที่มีไอร้อนลอยออกมาเมื่อครู่นี้บนโต๊ะ
“บ้าเอ๊ย ทนไม่ไหวแล้ว!”จวงฉุนรีบถีบประตูห้องทำงานของหัวหน้าโรงงานทันทีสิ่งแรกที่เขาเห็นคือเริ่นโหย่วไฉที่เหงื่อไหลท่วมตัวและยืนอยู่ตรงนั้นอย่างโง่เขลาและอิ่นนั่วเจียผู้มีเสน่ห์กำลังนั่งอยู่บนโซฟา“อิอิอิ…”จวงฉุนเลียริมฝีปากและเผยรอยยิ้มหื่นกามออกมาทันทีตอนนี้เขาโยนคำพูดของเริ่นโหย่วไฉไปไกลโพ้นทันที เพียงแค่จ้องมองไปที่หุบเขาที่คอเสื้อของอิ่นนั่วเจียแล้วแสยะยิ้มพูดว่า:“คุณอิ่นนั่วเจีย ผมมารับคุณแล้ว”"โอ้?"ใครจะไปรู้ว่ารอยยิ้มของจวงฉุนไม่ได้ทำให้อิ่นนั่วเจียตกใจหรืองุนงง เธอยิ้มให้จวงฉุนแล้วพูดว่า:"ฉันรอคุณมานานแล้ว""รอผม?"จวงฉุนตกใจเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะออกมา“ที่แท้คุณหญิงอิ่นนั่วเจียก็สนใจผมด้วย ดังนั้นการเตรียมการทั้งหมดนี้เกินความจำเป็นไปแล้ว!”ขณะที่จวงฉุนกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สวีโจวที่เดินเข้ามาเห็นอิ่นนั่วเจียและหลินเฟิงกำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้เถ้าแก่ในห้องทำงาน สีหน้าของเขาดูตกตะลึงเล็กน้อย“พี่สวี มีอะไรหรือเปล่า?”นักบู๊ตระกูลหลงที่อยู่ด้านหลังเขาเห็นท่าทางแปลกๆ ของสวีโจว จึงรีบถามแต่สวีโจวกลับไม่สนใจคนข้างหลังเขา กลับก้าวไปข้างหน้าและคว้าแขน