บทที่ 894

ไม่กี่นาทีต่อมา จ้านหยินก็รีบมาถึง

"ถงถง"

เขามีเพียงไห่ถงอยู่ในสายตาของเขา และไม่ได้สังเกตเห็นจวินหลานที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังคุยกับซางเสี่ยวเฟย

จ้านหยินเดินอย่างรวดเร็วไปหาไห่ถงเหลือบมองน้ำเกลือก่อน จากนั้นคุกเข่าลงและยกนิ้วที่บาดเจ็บของ ไห่ถงขึ้นเบาๆ ถามด้วยความเสียใจ “เจ็บไหม?”

“ลองดูสิแล้วจะรู้ว่าเจ็บไหม”

จ้านหยินพูดอย่างรู้สึกผิด "ถงถง ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันอีกครั้ง"

ไห่ถงเม้มริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ฉันบังเอิญทำตัวเองเจ็บตัว"

จ้านหยินเงยหน้าขึ้นมองเธอ แต่เธอก็หันหน้าหนีหลังจากสบตากับเขา

จ้านหยินรู้สึกเจ็บแปลบในใจ

เขาลุกขึ้นยืนและหลังจากนั้นครู่หนึ่งกล่าวว่า "ถ้าให้น้ำเกลือเสร็จแล้ว ฉันจะพาคุณกลับบ้านเพื่อให้คุณได้พักผ่อน หลีกเลี่ยงการสัมผัสน้ำเย็นเป็นเวลา 2-3 วันข้างหน้าเพื่อป้องกันไม่ให้แผลติดเชื้อ"

“คุณยุ่งอยู่กับงาน คุณไม่จำเป็นต้องพาฉันกลับบ้าน เสี่ยวเฟยจะพาฉันกลับเอง”

มันเป็นวันเสาร์ และทุกคนในบริษัทก็ทำงานล่วงเวลา ซึ่งแสดงให้เห็นว่างานยุ่งมากจริงๆ

จ้านหยินจ้องมองเธอ

จวินหลานและซางเสี่ยวเฟยมองจากด้านข้างและสบตากัน

จวินหลานกระแอมสองค