บทที่ 845

“แม้ภรรยานายจะะพูดถึงการหย่าร้างตอนนี้ก็ไม่น่ากลัวสักนิด เพราะนายยังไม่ได้ดำเนินการใดๆ การเขียนสัญญาหย่าก็ไม่มีความหมายอะไรๆ ตราบใดที่นายยังไม่ได้รับใบหย่า ยังมีที่ว่างสำหรับการปรองดอง มันแค่ขึ้นอยู่กับว่าอย่างไร”

“ลองคิดให้ดี ฉันจะออกไปหาอะไรให้นายกินก่อน ดูสิ นี่มันก็ผ่านมาเป็นวันเป็นคืนแล้ว เสน่ห์ของนายก็หายไปไหนก็ไม่รู้ นายดูไร้ชีวิตชีวาและมันทำให้ฉันรู้สึกแย่”

“เฮ้อ ทำไมนายถึงไม่หลงรักฉันล่ะ ถ้านายรักฉัน นายก็ไม่ต้องเจอปัญหาพวกนี้หรอก”

จ้านหยินหยิบของบนโต๊ะขึ้นมาแล้วโยนไปที่ซูหนาน เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและสาปแช่ง "ฉันปกติดี หยุดพยายามโน้มน้าวฉันเลย ถ้าคุณเซินรู้ ความฝันที่จะแต่งงานกับเธอคงไม่มีวันเป็นจริง"

เมื่อเห็นเขาหัวเราะ ซูหนานก็พูด: "ตราบใดที่นายยังหัวเราะได้ ฉันก็โล่งใจ"

เขาออกไปซื้ออาหารให้เพื่อน

หัวใจของจ้านหยินอบอุ่นขึ้นมา

มีซูหนานเป็นเพื่อนที่ดี เขาโชคดีที่ได้เกิดมาเจอกัน

เมื่อจ้านหยินอยู่คนเดียวในออฟฟิศ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่างและมองดูอาคารสูงในระยะไกล

มีคนบอกว่าหากถอยไปหนึ่งก้าว ทะเลและท้องฟ้าจะเห็นขอบฟ้าอันกว้างใหญ่

เขาก้าวร้าวเกินไปหรือเปล่า?

การถอย