บทที่ 812

ไห่ถงลุกขึ้นและเดินตรงเข้าไปในครัว

เมื่อจ้านหยินเข้ามา เขาก็บังเอิญเห็นเธอกลับมาขณะเดินเข้าไปในครัว

เขา: .....

ไห่ถงไม่ได้ทำอาหารมื้อใหญ่ เธอแค่ทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถ้วยนึงแล้วทอดไข่สองฟองวางบนบะหมี่ จากนั้นเธอก็นำชามบะหมี่ออกมา

เมื่อเห็นจ้านหยิน เธอก็เหลือบมองเขาแล้วไม่สนใจเขา เดินไปที่โต๊ะอาหาร นั่งลง และเริ่มกินบะหมี่ของเธอ

จ้านหยินกังวลว่าเธอโกรธมากจนไม่ยอมกินหรือดื่ม

เมื่อเห็นความอยากอาหารของเธอและสามารถกินบะหมี่ชามใหญ่ได้อย่างเพลิดเพลิน อารมณ์ของจ้านหยินก็ซับซ้อน

เขายังนั่งลงที่โต๊ะอาหารและพยายามพูด: "ถงถง..."

“หุบปาก! อย่าทำลายความอยากอาหารของฉัน!”

เมื่อถูกภรรยาของเขาดุอย่างรุนแรง นายน้อยจ้านก็ปิดปากเขาอย่างเชื่อฟัง

ตอนนี้เขาเป็นคนผิด ดังนั้นทัศนคติของเขาจึงต้องถ่อมตัวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

เมื่อเห็นเธอกิน จ้านหยินก็เริ่มรู้สึกหิวเช่นกัน

แต่เขาไม่กล้าออกไปเพราะกลัวว่าถ้าเขาทำเช่นนั้น เธอจะฉวยโอกาสแล้วหนีหายไป

เขาทำได้เพียงอดทนต่อความหิวโหยและเฝ้าดูเธอกินบะหมี่อย่างเงียบๆ หลังจากกินบะหมี่เสร็จเธอก็ลุกขึ้นยืนพร้อมชามและตะเกียบแล้วกำลังจะออกไป

"ถงถง ให้ฉันทำมันเถอะ