บทที่ 818

ไห่ถงเดินออกจากห้องไป

จ้านหยินเดินตามเธอไปทีละก้าวและไม่กล้าพูดอะไร เขาจึงเดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ

เธอลงไปชั้นล่างและเขาก็ตามหลังไปไม่ห่าง

เธอออกไปข้างนอก เขาก็เดินตามไปด้วย

ตอนนี้เขากลายเป็นเงาของเธอแล้ว

ไห่ถงเดินไปที่ทางเข้าวิลล่าและต้องการเปิดประตูออกไป แต่พบว่ามันล็อคอยู่

เมื่อหันกลับมา เธอยื่นมือไปหาจ้านหยินและพูดอย่างเย็นชา: "เอากุญแจมาให้ฉันหน่อย"

ลุงจง ทีมบอดี้การ์ดและคนรับใช้ต่างก็ตามติดมาจากระยะไกล และไม่มีใครกล้าออกมาโน้มนาวพวกเขา

คุณไม่เห็นหรือว่าใบหน้าของนายหญิงกลายเป็นของเล่ยกง?

คำพูดยังเย็นชาและไม่แยแส

และนายน้อยคนโตของพวกเข าตอนนี้ก็กลายเป็นเงาตามหลังของนายหญิงไปแล้ว

จ้านหยินหยิบกุญแจออกมา แต่เขาไม่ได้มอบให้ไห่ถง แต่เขากลับโยนพวงกุญแจออกไปข้างนอกอย่างแรง และโยนมันออกไปให้ไกล

จากนั้นเขาก็กางมือแล้วพูด: "ฉันไม่มีกุญแจอีกแล้ว"

ไห่ถงโกรธมาก!

เธออยากจะคว้าคอเสื้อของเขาและทุบเขาอย่างแรง

ไห่ถงมองไปที่ลุงจงและคนอื่น ๆ อีกครั้ง

ลุงจงพูดอย่างรวดเร็ว: "นายหญิง อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมเองก็ไม่มีกุญแจเหมือนกัน"

แม้ว่าจะมีเขาก็ไม่ให้นายหญิงเป็นอันเด็ดขาด

คนอื่นๆ ส่ายหัว