บทที่ 676

“คุณอยากดื่มน้ำไหม?”

“ไม่อยากดื่มแล้ว กลัวต้องเข้าห้องน้ำบ่อย ไม่สะดวกเข้าห้องน้ำตอนนี้”

ไห่ถงหยุดพูดทันที

จ้านหยินยังไม่อยากนอน และไห่ถงก็ไม่ดูวิดีโออีกต่อไป พวกเขาคุยกัน แต่ส่วนใหญ่เป็นเขาพูดและเธอกำลังฟัง

ขณะที่เธอฟังเขาพูดถึงเรื่องนี้ จ้านหยินก็ค่อยๆ รู้สึกว่าเปลือกตาของเขาเริ่มหนักและค่อยๆ หลับไป

เมื่อให้น้ำเกลือเสร็จแล้ว ไห่ถงก็เรียกพยาบาลให้เปลี่ยนขวด หลังจากนั้นเธอก็กลับไปที่เตียงที่จัดให้ญาติผู้ป่วยและเริ่มเล่นโทรศัพท์

ใช่แล้ว เปลือกตาของเธอเริ่มหนักขึ้นและเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป

ไห่ถงไม่กล้าเล่นโทรศัพท์อีกต่อไปด้วยความกลัวที่จะหลับไป เธอลุกจากเตียง ไปเข้าห้องน้ำ ถอดหน้ากากอนามัยออก และล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น

เธอยังคงตื่นอยู่จนกระทั่งหยดน้ำเกลือของจ้านหยินขวดสุดท้ายหมด เธอปลุกจ้านหยินให้กินยาของเขาแล้วงีบหลับบนเตียงญาติผู้ป่วย

วันรุ่งขึ้น ไห่ถงถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ของเธอ

พี่สาวเธอโทรมา..

"พี่"

“ถงถง จ้านหยินโอเคไหม?”

ไห่หลิงถามด้วยความกังวล

ไห่ถงลุกขึ้นนั่งและมองไปที่จ้านหยินบนเตียงผู้ป่วย เธอเห็นว่าเขายังหลับอยู่ เธอเดินเข้าไปและเอื้อมมือไปแตะหน