ใบหน้าของซูหนานกลายเป็นเคร่งขรึม “จ้านหยินมีสุขภาพที่ดีมาโดยตลอด เขาเป็นหวัดและมีไข้สูงได้ยังไง ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะติดต่อใครสักคนที่นั่นเพื่อพาเขาไปโรงพยาบาลก่อน แล้วฉันจะจัดคนไปส่งคุณเร็วๆ นี้ พวกเราจะออกเดินทางในอีกประมาณครึ่งชั่วโมง”การที่จ้านหยินป่วยทำให้ไห่ถงกังวล ซึ่งนั่นจะเป็นประโยชน์สำหรับความสัมพันธ์ของทั้งคู่ให้อบอุ่นขึ้นในขณะที่กังวลเกี่ยวกับจ้านหยิน ซูหนานก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าจ้านหยินรู้วิธีเลือกเวลาที่จะป่วยจริงๆ“ขอบคุณค่ะประธานซู”เมื่อได้ยินว่าซูหนานสามารถช่วยให้เธอไปหาจ้านหยินได้ ไห่ถงก็รู้สึกขอบคุณมากซูหนานพูดเบา ๆ “จ้านหยินเป็นเพื่อนร่วมงานของฉัน ฉันก็เป็นห่วงเขาเหมือนกัน เขาดื้อมากและไม่ยอมบอกเลย แม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่สบายก็ตาม ถ้าคุณสามารถไปดูแลเขาได้ มันจะทำให้ทั้งฉันและเจ้านายที่บริษัทสบายใจ”“คุณเก็บของก่อน ฉันจะโทรหาเพื่อนร่วมงานที่นั่นแล้วพา จ้านหยินไปโรงพยาบาลก่อน”"โอเคค่ะ"หลังจากวางสายแล้ว ไห่ถงก็หันกลับมาและหยิบถุงที่ใส่เสื้อผ้าสองชุดเพื่อเปลี่ยนและซัก สิ่งเหล่านี้ถูกส่งให้เธอโดยป้าเหลียง เธอวางแผนจะอยู่ที่บ้านป้าเป็นเวลาสองวัน แต่เธอยังไม่ได้แก
ลุงของหลานจิงเป็นแพทย์แผนจีนที่มีประสบการณ์หากใครในครอบครัวรู้สึกไม่สบาย หลานจิงจะพาไปพบลุง เพื่อรับใบสั่งยาจีนเสมอซางหวู่เหิงกลัวการดื่มยาจีนมากดังนั้นเขาจึงดูแลสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี พยายามไม่ให้เจ็บป่วย แม้ว่าเขาจะจามเป็นครั้งคราว แต่เขาก็ซ่อนมันไว้ไม่ให้ภรรยาเห็นเมื่อเห็นไห่ถงกังวลเกี่ยวกับจ้านหยินมากในตอนนี้ เขารู้สึกเหมือนว่าเขาได้เห็นหลานจิง ภรรยาที่เป็นกังวลของเขาเอง และเขาก็ปลอบไห่ถง: "อย่ากังวลเกินไปเลย คุณอยากไปคฤหาสน์ตระกูลซูใช่ไหม? ฉันจะพาคุณไปที่นั่นเอง”"ขอบคุณค่ะพี่"ซางหวู่เหิงหันไปหาภรรยา แล้วพูดว่า "จิงจิง รอฉันที่บ้านก่อนนะ ฉันจะพาไห่ถงไปที่คฤหาสน์ตระกูลซู ฉันรู้สึกไม่สบายใจที่จะปล่อยให้คนอื่นพาเธอไป"หลานจิงเห็นด้วย "คุณพาไห่ถงไปเถอะ"“พี่ พี่สะใภ้ถ้ามีอย่างอื่นต้องทำก็ให้คนขับรถพาฉันไปที่นั่น”"ทำไม?"หลังจากอาบน้ำให้ลูกชาแล้ว ไห่หลิงก็ได้ยินเสียงน้องสาวเธอกำลังพูดอยู่ข้างนอก เธอออกมาจากห้องพร้อมอุ้มหยางหยางแล้วถามด้วยความกังวลเมื่อเห็นน้องสาวถือกระเป๋าจึงถาม: “ถงถงจะไปไหน?”“พี่ จ้านหยินไม่สบาย ฉันต้องไปหาเขา”ซางหวู่เหิงและภรรยาต่างมองไปที่
“เจ้านายที่บริษัทเขาจัดการให้ฉันแล้วค่ั ดังนั้นฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้”ไห่ถงตอบ“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเร็วเข้า หากเจ้านายบริษัทของเขาจัดการให้เธอเดินทางไป คงจะจัดเครื่องบินส่วนตัวให้ เร็วเข้า หวู่เหิง ลูกช่วยไปส่งถงถงให้หน่อยได้ไหม”คุณนายซางคิดว่าเจ้านายบริษัทที่ไห่ถงบอกคือจ้านหยิน และนึกว่าตระกูลจ้านก็มีเครื่องบินส่วนตัวด้วย ดังนั้นเธอจึงปล่อยไห่ถงไปอย่างมั่นใจผ่านไปหลายนาทีซ่างหวู่เหิงก็ขับรถไปส่งไห่ถงที่คฤหาสน์ตระกูลซูระหว่างทางซางหวู่เหิงพูดกับไห่ถง: "ไห่ถง ฉันมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลหน่อยนะ"“พูดมาเลยค่ะพี่”ขณะที่เขาขับรถ ซางหวู่เหิงพูดว่า "คุณคงรู้ดีถึงความหลงใหลของเสี่ยวเฟยกับนายน้อยจ้าน แม้ว่าเธอจะอ้างว่าได้กำจัดความรู้สึกที่มีต่อเขาไปแล้ว แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะลืมได้ในชั่วข้ามคืน และมันก็ใช้เวลานานในการก้าวผ่านไป จากนั้นถึงจะลืมได้จริงๆ"ไห่ถงนึกถึงจางเหนียนเซิงทันทีความรู้สึกของจางเหนียนเซิงที่มีต่อเธอก็เหมือนกันจางเหนียนเซิงบอกว่าเขารู้ว่ามันไม่ดีที่เขาจะรบกวนเธอตลอดเวลา แต่เขาไม่สามารถควบคุมได้และไม่สามารถกำจัดความรู้สึกที่มีต่อเธอได้ในทันที"ฉันเข้าใจค่ะ"ไห่ถงพ
เรื่องที่ยังที่ไม่ถูกสังเกตคือจ้านหยินไม่สิ เธอถูกจ้านหยินและคนในครอบครัวรวมมือกันหลอกพวกเขาทั้งสองคนพูดคุยกันตลอดทาง ทำให้ไห่ถงรู้สึกว่าการเดินทางไปยังคฤหาสน์ตระกูลซูไม่ได้ไกลเท่าไหร่ และไม่ช้าก็มาถึงคฤหาสน์ตระกูลซูซูหนานยังไม่ได้กลับมาเขายังคงกินหม้อไฟกับเซินเสี่ยวจวินนและน้องชายเธออยู่ข้างนอก เซินเสี่ยวจวินเป็นห่วงเพื่อนของเธอมาก แต่หลังจากที่รู้ว่าซูหนานจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงรู้สึกโล่งใจไห่ถงมาถึงคฤหาสน์ตระกูลซู เซินเสี่ยวจวินก็โทรมา เพื่อสอบถามว่าไห่ทงมาถึงวิลล่าของตระกูลซู่แล้ว เซินเสี่ยวจุนรู้สึกสบายใจขึ้น“เสี่ยวจวิน ขอบคุณที่ประธานซูเต็มใจช่วยเหลือในคืนนี้ ช่วยขอบคุณประธานซูแทนฉันด้วย รอฉันกลับมา ฉันจะพูดขอบคุณประธานซูเป็นการส่วนตัว”ซูหนานเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีของจ้านหยิน เขาสามารถโทรหาเพื่อนร่วมงานที่นั่น เพื่อขอให้พาจ้านหยินไปโรงพยาบาล โดยไม่ต้องรอให้เธอไปที่นั่นก่อนแต่เมื่อเธอบอกว่าจะไป ซูหนานก็ดำเนินการและใช้เครื่องบินส่วนตัวของตระกูลเขาด้วย ความมีน้ำใจแบบนี้ต้องขอขอบคุณเป็นการส่วนตัว เพื่อแสดงความจริงใจ“แน่นอน เธอไปดูแลจ้านหยินให้ดีนะ ซูหนานบอ
ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับประธานจ้าน เขาจะต้องมีความผิดสำนักงานใหญ่ให้ความไว้วางใจกับเขา และจัดการแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้จัดการทั่วไปของสาขานี้ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้น จำเป็นต้องให้ประธานเข้ามาจัดการด้วยตัวเองประธานเหนื่อยมากจนเป็นมีไข้สูง โชคดีที่ได้มาเจอตั้งแต่เนิ่นๆ หากมาเจอช้าเกินไป ชีวิตของประธานอาจตกอยู่ในอันตรายแค่คิดก็ขนลุกแล้ว"ที่นี่ที่ไหน?"จ้านหยินอยากจะลุกขึ้นนั่ง“ประธานจ้าน อย่าเพิ่งรีบลุกขึ้นครับ นอนลงก่อน นอนลงก่อนนะครับ ไข้ของคุณยังไม่ลด แล้วคุณก็เพิ่มได้รับยาด้วย”จ้านยินขมวดคิ้วและกำลังลำดับเหตุการณ์ในหัวเขากินยาแก้หวัดที่ซื้อจากร้านขายยา แต่ไม่ได้ผล และอุณหภูมิร่างกายของเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ สุดท้ายเขาก็เป็นลมเพราะพิษไข้ ก่อนที่จะหมดสติ เขาได้วิดีโอคอลกับไห่ถง จากนั้นเขากลัวว่าไห่ถงจะเห็นเขาเป็นลม จึงตัดสายทิ้ง ตอนที่เขาเริ่มรู้สึกบ้านหมุนไม่รู้ว่าไห่ถงจะเป็นห่วงหรือไม่?"พวกคุณพาฉันมาส่งโรงพยาบาล?"จ้านหยินไม่ได้ลุกขึ้นนั่ง เอาแตะหน้าผากและอุณหภูมิร่างกายยังคงสูง“ประธานซูโทรมาหาฉันครับ ฉันเลยรีบไปเอากุญแจสำรองมาเปิดประตูห้อง พบว่าประธานจ้านหมดสติอยู่ จึงรีบน
“ประธานจ้านอย่าปรับยาแบบมั่วซั่วนะครับ พยาบาลบอกให้ค่อยๆ หยดให้ยาหยดนี้ อย่าปรับให้ยาหยดเร็วเกินไป”ผู้จัดการทั่วไปห้ามไม่ให้เขาปรับความเร็วการหยดยาตามอำเภอใจจ้านหยินได้แต่ทำใจยอมทำตาม“ประธานจ้าน พวกเรารอให้ภรรยาท่านมาก่อน ถึงค่อยกลับครับ”เมื่อได้ยินแบบนี้ จ้านยินก็เงยหน้าขึ้นมองพวกเขาทั้งสองคน"ถงถงกำลังจะมา?"ทั้งสองคนพยักหน้าพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย“ประธานซูบอกว่าภรรยาท่านประธานเป็นห่วงคุณมากและยืนกรานที่จะมาดูแลคุณเอง ประธานซูจึงจัดแจงเครื่องบินส่วนตัวไปรับเธอมาครับ คาดว่าเธอจะมาถึงเร็วๆ นี้”จ้านหยินต้องการลงจากเตียง“ประธานจ้าน รอคุณนายลงจากเครื่องบินแล้ว เธอจะโทรหาฉันครับ ประธานซูจะส่งเบอร์โทรศัพท์ของฉันไปให้คุณนายแล้ว ประธานจ้านไม่ต้องกังวล ฉันจะไปรับคุณนายมาที่นี่อย่างปลอดภัย”จ้านหยินจึงนั่งลง จากนั้นโทรศัพท์หาไห่ถงเดิมทีเขาตั้งใจจะติดต่อกลับไปหาไห่ถงตอนเช้าไม่คิดว่าไห่ถงจะรีบร้อนมาหาในเพียงชั่วข้ามคืนเขารู้สึกว่าไห่ถงได้ให้ความสำคัญเขาเป็นอันดับแรกไห่ถงไม่รับโทรศัพท์ เพราะน่าจะยังอยู่บนเครื่องบิน"ตอนนี้ซื้อโจ๊กได้ไหม? โจ๊กเปล่าๆ ก็ได้""ฉันออกไปดูก่อ
ไห่ถง "ตามคำแนะนำของหมอ ต้องให้เขาอยู่ในโรงพยาบาลสักสองสามวัน และรอจนกว่าเขาจะฟื้นตัวจากเจ็ดหรือแปดในสิบของร่างกายก่อน จึงจะออกจากโรงพยาบาลได้ งานของเขา... เงินเดือนของเขา..."จ้านหยินนอนโรงพยาบาล ไห่ถงหวังว่าจะได้มีโอกาสพักผ่อนอย่างเต็มที่สักสองสามวันบริษัทเป็นของเจ้านาย ไม่ใช่เขาสักหน่อย ป่วยขนาดนี้แล้วยังต้องทำงานหนักเพื่อเจ้านายอีกเหรอ?ผู้จัดการทั่วไปรีบพูดว่า "คุณหนูไห่ ไม่ต้องกังวล พวกเราจะรับช่วงต่องานของประธานจ้านเอง เมื่อประธานจ้านรับการรักษาในโรงพยาบาล พวกเราสัญญาว่าจะไม่รบกวนเขาในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับงาน ซึ่งตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเดินทางทำงานต่างเมือง ซึ่งจะไม่กระทบต่อเงินเดือนของเขา”จ้านซื่อกรุ๊ปทั้งหมดเป็นของประธานจ้าน แต่ภรรยาประธาน กลับถามเกี่ยวกับเงินเดือนของประธานจ้านอย่างน่าประหลาดใจ เพราะกังวลว่าเขาจะไม่ได้รับเงินเดือน ช่วงที่เข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล"ขอบคุณค่ะ"ไห่ถงขอบคุณ และรู้สึกว่าผู้ชายได้ลาหยุดพักร้อนสองสามวัน โดยยังได้รับค่าจ้าง“คุณหนูไห่ พวกเรายังต้องดูแลประธานจ้านที่นี่อีกไหมครับ?”ไห่ถงถามว่า “เขาต้องให้น้ำเกลืออีกกี่ขวดคะ?”“อีกขวดเดียวครั
หลังจากส่งข้อความไปแล้ว เธอก็ยัดโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อตอนนี้ดึกแล้วและทุกคนกำลังนอนอยู่ เธอไม่คาดหวังที่จะได้รับคำตอบทันทีจ้านหยินค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นเมื่อเขาลืมตาขึ้นและเห็นไห่ถง เขาจงใจดูประหลาดใจ ราวกับว่าเขาไม่เชื่อว่าจะได้เห็นไห่ถง เขายกมือข้างที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือ ขยี้ตาและพึมพำกับตัวเองว่า "เป็นเพราะพิษไข้ทำให้สับสนไป? ตาเลยฝาด ฉันจะเห็นถงถงได้อย่างไร"ไห่ถงดึงมือของเขาลง แล้วหยิกหลังมืออย่างแรง"โอ๊ย!"“เจ็บมั้ย?”ไห่ถงถามเขาจ้านหยินมีสีหน้าน่าสงสารและพูดว่า "เจ็บ มันเจ็บมาก"“ถ้ามันเจ็บก็ใช่แล้ว นี่คือความจริง ไม่ใช่ความฝัน ฉันบอกว่าถ้าไม่ไปหาหมอ ฉันจะฆ่าคุณเอง”จ้านหยินกำลังจะลุกขึ้นนั่ง“นอนลงก่อนค่ะ อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว อาการไข้ยังไม่ลดลงเลย คุณจะไปทำอะไรได้”ไห่ถงจับเขาไว้แล้วพูดว่า "นอนลงเถอะ ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง?"“อุณหภูมิลดลงแล้ว แต่ไข้ยังไม่หายสนิท เจ็บคอ เวลาพูดเสียงก็แหบ และไอตลอด”จ้านหยินไออีกสองครั้ง“เริ่มไออีกแล้ว ถงถง ไปขอหน้ากากอนามัยจากพยาบาลมาใส่สิ ฉันเป็นไข้ และมันติดต่อได้”เขาเอื้อมมือไปกดกริ่งข้างเตียง หลังจากพยาบา