เธออยากรู้ว่าไห่หลิงกับลูกชายของเธอมีการติดต่อส่วนตัวกันบ่อยไหมหลังจากฟังคำสั่งของคุณนายลู่ให้สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ล่าสุดของไห่หลิง หยูหยินหยินก็ถามคุณนายลู่: "คุณป้าคะ คุณคิดว่าพี่ลู่สนใจไห่หลิงไหม?""ไห่หลิงเป็นผู้หญิงที่เคยหย่าและอ้วนเป็นหมู ตงหมิงมีรสนิยมดีกว่านั้น แต่ต้องระมัดระวัง ใครจะรู้ว่าไห่หลิงจะคิดอะไรกับตงหมิงหรือไม่ หยินหยิน ลูกสะใภ้ของป้าต้องเป็นผู้หญิงแบบเธอเท่านั้น"แม้ว่าไห่หลิงจะไม่ได้หย่าร้าง แต่เธอก็ยังไม่ตรงตามมาตรฐานของคุณนายลู่หยูหยินหยิน: "... ฉันไม่ได้คาดคิดแบบนั้น ฉันแค่คิดว่าพี่ลู่ไม่น่าจะชอบผู้หญิงที่หย่าร้าง และป้าก็คงไม่เห็นด้วย ดังนั้นฉันจึงไม่คิดจริงจังกับไห่หลิง""หยินหยิน ตงหมิงเป็นโสดมาตลอด เขาไม่เคยเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวหรือตามจีบผู้หญิง เขาเป็นคนที่อารมณ์รุนแรง แต่ถ้าใครเอาชนะใจเขาได้ เขาก็จะตามใจผู้หญิงคนนั้นด้วยความอ่อนโยนตลอดชีวิตของเขา"“อย่าประมาทไห่หลิง เธอเป็นพี่สาวของนายหญิงตระกูลจ้าน ตงหมิงเป็นเพื่อนสนิทกับจ้านหยิน พวกเขามักเจอกันบ่อย และหากพวกเขาใช้เวลาร่วมกันมากเกินไป ใครจะรู้ว่าไห่หลิงอาจจะมีความทะเยอทะยานและอยากบินขึ้นกิ
หลังจากแก้ปัญหาเรื่องบ้านในบ้านเกิดได้แล้ว ไห่ถงก็กลับมาที่ร้านหนังสือด้วยอารมณ์ร่าเริงแต่จู่ๆ เธอก็ได้พบกับจางเหนียนเซิงที่ไม่ได้เจอกันมานานแล้วจางเหนียนเซิงลาหยุดสองวัน และในสุดสัปดาห์ที่กำลังจะมาถึง เขามีเวลาทั้งหมดสี่วันในการกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ของเขาเมื่อรู้ว่าไห่ถงไม่ได้อยู่ในร้าน จางเหนียนเซิงจึงแวะมาหาลูกพี่ลูกน้องของเขาเซินเสี่ยวจวินไม่รู้ว่าไห่ถงจะกลับมาเมื่อใด แต่จางเหนียนเซิงเข้ามาและนั่งลงอีกครั้ง พร้อมที่จะออกไป ขณะที่เขากำลังจะออกไป ไห่ถงก็กลับมาและบังเอิญเจอเข้ากับเขา"พี่ไห่ถง"จางเนียนเซิงพบหน้าและยิ้ม เรียกไห่ถงว่าพี่เช่นเคย"เหนียนเซิง?"ไห่ถงเงยหน้าขึ้นมองจางเหนียนเซิงแล้วพูดอย่างสุภาพ "นายกลับมาเมื่อไหร่? ไม่เจอตั้งนาน นายดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงขึ้นมาก"ผมเพิ่งกลับมาวันนี้และแม่ผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย โรงงานไม่ได้ยุ่งมากในช่วงนี้ ผมจึงหยุดสองวันและรวมกับวันหยุดสุดสัปดาห์เป็นสี่วันเพื่อกลับมาหาแม่ เราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว และพี่ไห่ถงก็สวยขึ้นเรื่อยๆ"เดิมทีไห่ถงก็สวยอยู่แล้ว พร้อมด้วยความรักที่หล่อเลี้ยงเหมือนดอกไม้ที่บานสะพรั่งจางเหนียนเซิงรู้ดีว่า ไห่ถง
เซินเสี่ยวจวินแตะหน้าผากของเธอแล้วพูด: "ฉันรู้ว่าเธอไม่เคยชอบเหนียนเซิง แต่ฉันกลัวว่าเธอจะรู้สึกผิด แต่ตอนนี้เหนียนเซิงสบายดี เขาเป็นผู้สืบทอดตระกูล และเขาต้องอดทนต่อความยากลำบากและเผชิญกับอุปสรรคเพื่อเติบโตและเข้มแข็งยิ่งขึ้น""นั่นเป็นเรื่องดีที่ป้าของฉันจัดการให้เขาเข้ารับการฝึกอบรมเพื่อประโยชน์ของตัวเอง ฉันจะไปรู้สึกผิดเรื่องอะไร"ไห่ถงนั่งที่แคชเชียร์และหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา "ฉันจะบอกพ่อคนขี้หึงที่บ้านก่อน ดังนั้นเขาจะได้ไม่เข้าใจผิดอีก"เป็นการดีกว่าที่จะบอกจ้านหยินล่วงหน้า มากกว่าให้เขาได้ยินเรื่องนี้จากบอดี้การ์ดด้วยนิสัยขี้หึงของจ้านหยิน ถ้าเขารู้จากบอดี้การ์ดว่าเธอบังเอิญเจอจางเหนียนเซิงอีกครั้ง เขาคงจะอิจฉาขึ้นมาอย่างแน่นอนเซินเสี่ยวจวินมุ่งหน้าไปที่ห้องครัวไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับจานองุ่นและวางไว้บนโต๊ะแคชเชียร์ “เหนียนเซิงเอามาให้ องุ่นไร้เมล็ดที่พวกเราชอบ”"เป็นไงบ้าง พ่อของเธอเป็นลูกทางสายเลือดของปู่เธอหรือเปล่า?"เซินเสี่ยวจวินนั่งลงและถามด้วยความเป็นห่วง"เขาเป็นลูกแท้ๆ ผลตรวจ DNA ที่ทำกับชายชราแสดงให้เห็นว่า มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ฉันได้นำผลการทดสอบนี
เซินเสี่ยวจวินถอนหายใจและพูด: "การกระทำของพ่อแม่บางคนเป็นเรื่องที่ไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ ลูกกตัญญูไม่ชอบพวกเขา แต่พวกเขาชอบคนที่ไม่กตัญญูมากกว่าไห่ถงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมในที่สุดพวกเขาก็ทำให้คนที่กตัญญูผิดหวัง ในขณะเดียวกันก็เจ็บปวดจากคนที่พวกเขาชื่นชอบด้วย พี่น้องบางคนเริ่มเหินห่างหลังจากที่พ่อแม่ของพวกเขาจากไป บ้างก็ไม่พูดกันอีกเลย และทั้งหมดนี้เกิดจากการที่พ่อแม่เลือกข้างในขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่"“โชคดีที่ครอบครัวของฉันไม่เป็นเช่นนั้น ปู่ย่าตายายของฉันปฏิบัติต่อเราทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน ไม่มีการลำเอียงหรือรังเกียจครอบครัวใดเป็นพิเศษ” เซินเสี่ยวจวินกล่าว "ลุงและป้าของฉันทุกคนใจดีมาก และเราลูกพี่ลูกน้องสนิทสนมชิดเชื้อ"ไห่ถงไม่ตอบ เพียงรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยความสัมพันธ์ของเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอไม่ดี"ตื๊ดๆ ..."โทรศัพท์ของเซินเสี่ยวจวินดังขึ้นเธอคิดว่าเป็นซูหนาน จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดกับเพื่อนของเธอว่า "เขาไม่ได้โทรหาฉันเลยทั้งวันวันนี้ ฉันคิดว่าความตื่นเต้นที่เขามีต่อฉันคงหมดไปแล้ว"ไห่ถงหัวเราะเบาๆ "ประธานซูหลงรักเธอหัวปักหัวหลำ ความตื่น
เซินเสี่ยวเฟิงปฏิเสธที่จะบอกเธอว่า "พี่เอาโทรศัพท์ไปให้ พี่ไห่ถง ผมจะคุยกับเธอสักหน่อย"เซินเสี่ยวจวินพึมพำกับตัวเอง "ฉันเป็นพี่สาวของนายแท้ๆ และมันเป็นเรื่องในครอบครัวเรา นายไม่บอกฉัน แต่เธออยากจะบอกไห่ถง ไอ้เด็กเวร นายคิดว่าจะปิดเรื่องนี้จากฉันได้หรือไง?"แม้จะพึมพำกับตัวเอง เซินเสี่ยวจวินก็ยื่นโทรศัพท์ของเธอให้ไห่ถงแล้วพูดกับเพื่อนของเธอ: "ไอ้เด็กเวร เสี่ยวเฟิงกำลังปิดความลับสักอย่างอยู่ เขาทำตัวลึกลับและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกว่าเขาอยากคุยกับเธอ"ไห่ถงยิ้มรับโทรศัพท์แล้วถามเซินเสี่ยวเฟิง: “เสี่ยวเฟิง มีอะไรเหรอ? นายสามารถบอกพี่สาวไห่ถงได้ และฉันสัญญาว่าจะไม่บอกพี่สาวของนาย”ในความเป็นจริง เซินเสี่ยวจวินโน้มตัวเข้ามาแล้วพร้อมที่จะแอบฟัง ทันทีที่เซินเสี่ยวเฟิงพูดเธอก็จะได้ยินด้วยเธอรู้สึกสนใจคำพูดของน้องชายและอยากรู้ว่าที่บ้านเธอมีเรื่องอะไรตื่นเต้น เขาบอกว่ามันเป็นสิ่งที่ดี แต่เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"พี่ไห่ถง พี่สผมยืนอยู่ข้างคุณ พยายามแอบฟังหรือเปล่า? ออกไปข้างนอกแล้วอย่าปล่อยให้เธอตามพี่มาเด็ดขาด แล้วผมจะบอกพี่" เซินเสี่ยวเฟิงรู้จักพี่สาวของตัวเองเป็นอย่างดีไห่ถงเห
"เสี่ยวจวินกลับมาแล้ว"ไม่รู้ว่าใครเห็นเซินเสี่ยวจวินเข้า และตะโกนเสียงดังผู้คนรอบๆ ทางเข้าของตระกูลเซินรีบลุกขึ้นยืนทั้งสองข้างและหลีกทางทันทีเซินเสี่ยวจวินเห็นผู้คนรอบๆ ประตูบ้านของเธออย่างชัดเจน ซึ่งส่วนใหญ่มาจากหมู่บ้าน รวมถึงผู้เช่าบางคนที่อยู่ใกล้เคียง เมื่อพวกเขาเห็นเธอ พวกเขาทั้งหมดก็ยิ้มหลังจากที่ทุกคนก้าวออกไป เซินเสี่ยวจวินก็เข้าใจในที่สุดว่าทุกคนกำลังมองดูอะไรอยู่นอกบ้านของเธอ มันคือทะเลดอกไม้อันกว้างใหญ่นอกบ้านของเธอซูหนานที่ไม่ได้โทรหรือส่งข้อความหาเธอตลอดทั้งวัน ยืนอยู่ข้างทะเลดอกไม้ ถือช่อกุหลาบและมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มเซินเสี่ยวจวินจอดสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าของเธอ"พี่มาดูเร็ว ๆ สิ"เซินเสี่ยวเฟิงเดินไปและดึงพี่สาวของเขาไปข้างหน้าเซินเสี่ยวจวินจถูกดึงไปที่ทะเลดอกไม้อย่างเฉยเมย ดอกไม้เหล่านั้นเป็นดอกกุหลาบและซูหนานใช้คําไม่กี่คําที่ทําจากดอกกุหลาบหลายสิบล้านดอกเซินเสี่ยวจวิน แต่งงานกับฉันเถอะ!ซูหนานกำลังขอเธอแต่งงานซูหนานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาเป็นเวลานานและตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่างแบบดั้งเดิม: การใช้ดอกไม้เพื่อสะกดคำขอแต่งงาน มันดูสวยงามและยังคงโรแมนติก
เมื่อเห็นว่าเซินเสี่ยวจวินยังไม่ได้ตอบซูหนาน ป้าเซินจึงพูดกับน้องชายและน้องสะใภ้ของเธอ: "ทำไมเสี่ยวจวินยังไม่ตกลงอีก ผู้ชายที่ดีอย่างซูหนาน ถือโคมไฟก็หาไม่เจอ ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะตอบตกลงแทนเธอแล้ว"อย่างไรก็ตาม จางเหนียนเซิงกลับพูดขึ้น: "มันไม่สามารถตอบตกลงได้ทันทีหรอกครับ มันต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ หากตอบตกลงทันที ก็ดูเหมือนว่าพี่จวินรีบร้อนเกินไป"เซินเสี่ยวจวินเต็มใจที่จะแต่งงานกับซูหนาน และเธอไม่แสร้งอีกต่อไป เธอเอื้อมมือไปรับช่อดอกไม้ที่ซูหนานส่งให้เธอและตอบเสียงดังด้วยรอยยิ้ม "ซูหนาน ฉันตกลงแต่งงานกับคุณ"ซูหนานดีใจมากเขารีบหยิบแหวนหมั้นที่เขาเตรียมไว้ออกมาอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ ยกมือข้างหนึ่งของเซินเสี่ยวจวิน และสวมแหวนเพชรลงบนนิ้วของเซินเสี่ยวจวินอย่างระมัดระวังเซินเสี่ยวจวินดึงเขาขึ้นมาซูหนานกอดเธอ ก้มหัวลงและจูบริมฝีปากสีแดงของเธอเสียงปรบมือดังสนั่นเซินเสี่ยวจวินหลับตา รับจูบอันอ่อนโยนจากซูหนาน ลืมตาขึ้น และเธอก็ยิ้มขณะถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขนของซูหนาน"คุณวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่"ในอ้อมแขนของเขา เธอพูดกระซิบกับเขา"ฉันวางแผนไว้นานแล้ว หลังจากคิดดูแล้ว ฉันก็ยังคิดว่า
“เข้ามาข้างในเถอะ คืนนี้เธอจะอยู่ทานอาหารเย็นกับพวกเรา”พ่อเซินพูดกับลูกเขยของเขาซูหนานขอลูกสาวแต่งงานต่อหน้าพวกเขา และพ่อของเซินก็พอใจมากกับว่าที่ลูกเขย อย่างไรก็ตาม เมื่อพ่อมองดูลูกเขย พวกเขาไม่ได้ชอบเขาเท่ากับที่แม่สามีมองเขา แต่ยิ่งพวกเขามองเขามากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งชอบเขามากขึ้นเท่านั้นพ่อเซินไม่ว่าเขาจะพอใจแค่ไหน เขาก็อดกลั้นไว้และไม่แสดงออกมา เขายังคงสุภาพกับซูหนาน“ถึงแม้พ่อจะไม่เชิญผม ผมก็คงจะอยู่ทานอาหารเย็นต่อไปอย่างไร้ยางอาย”ซูหนานพูดด้วยรอยยิ้มกว้างๆ จากนั้นเขาก็ทักทายป้าเซิน และยิ้มอย่างสุภาพที่จางเหนียนเซิง พร้อมพยักหน้าให้เขา"เหนียนเซิง โทรหาพ่อของลูกและขอให้เขามาทานอาหารเย็นกับลุงของลูกหลังจากที่เขาทำงานเสร็จแล้ว"ป้าเซินสั่งลูกชายของเธออย่างมีความสุ ขให้ติดต่อสามีของเธอและเชิญเขามาทานอาหารเย็นด้วยกัน สร้างบรรยากาศที่คึกคักเธอหวังมาโดยตลอดว่าหลานสาว จะแต่งงานกับตระกูลเศรษฐีและพยายามให้เธอมีผู้ชายที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมากมาย แต่หลานสาวของเธอไม่เคยสนใจเลย เพื่อหลีกเลี่ยงการแต่งงานในตระกูลเศรษฐี เธอถึงกับนอนลงบนพื้นในงานเลี้ยง สร้างชื่อให้ตัวเองค่อนข้างมาก กา