บทที่ 1145

ครั้งหนึ่งหนิงอวิ๋นชูขอให้พนักงานขายวัดการก้าวของเธอ เพราะเธอไม่สามารถมองเห็นได้และก้าวของเธอเล็กมาก เธอต้องเดินสี่ก้าวเป็นระยะทางหนึ่งเมตร ซึ่งห่างออกไปกว่าสามร้อยเมตร ไม่มีตัวเลขที่แน่นอน แต่เธอก็ยังต้องเดินอย่างน้อย 1,200 ก้าว

หนิงอวิ๋นชูนับก้าวของเธออย่างเงียบๆ ในใจของเธอโดยเดินช้ามาก

คุณนายหนิงไม่สนใจว่าเธอเดินเร็วหรือช้าแค่ไหน

หลังจากปิดกระจกรถขึ้น คุณนายหนิงก็โทรหาสามีของเธอ เมื่อเขารับสาย เธอบอกว่า “ที่รัก ฉันส่งอวิ๋นชูไปพบกับไห่ถงแล้ว”

ประธานหนิงตอบสั้นๆ และพูด: "คุณต้องคุยกับอวิ๋นชูดีๆ เพื่อที่เธอจะได้เต็มใจขอร้องแทนซีฉี"

“ฉันบอกเธอแล้วว่าต้องทำยังไง เธอกจะล้าขัดขืนได้ยังไง?”

ประธานหนิงเงียบไป ไม่สามารถพูดอะไรได้

“ที่รัก พยายามใช้เส้นสายอีกสักหน่อยเพื่อดูว่าเราจะพาซีฉีออกมาได้เร็วกว่านี้หรือไม่ เธอถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก เธอจะทนอยู่ในนั้นได้ยังไง? แค่คิดถึงความทุกข์ทรมานของเธอ ก็ทำให้ฉันแทบคลั่งแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของหหนิงอวิ๋นชู ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ผู้หญิงไห่ถงนั่นไม่โกรธซีฉี”

“ซีฉีพยายามหาความยุติธรรมเพราะเธอรู้สึกว่าถูกทำผิด แต่แผนของเธอไม่ได้วางแผนไว้อย่างดี และ