บทที่ 1131

ไห่ถงตื่นมาด้วยความหิว

เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอมักจะเอื้อมมือไปข้างๆ เธอแต่ไม่รู้สึกถึง "หมาป่า" นั้น

เธอหันศีรษะไปมองและเห็นว่าหมอนข้างเธอว่างเปล่า

แม้แต่ใต้ผ้าห่มก็ไม่มีความอบอุ่น หมาป่านั่นคงตื่นแล้ว

ไห่ถงคิดว่าตอนนี้เป็นแค่ช่วงเช้า แต่เมื่อเธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา เธอก็ตกตะลึงและลุกขึ้นนั่งทันที

เกือบเที่ยงแล้ว!

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอรู้สึกหิว

เธอเพิ่งตื่นหลังจากนอนหลับจนถึงตอนนี้ เป็นเรื่องแปลกที่เธอจะไม่หิว

จ้านหยินก็ไม่ได้โปลุกเธอเช่นกัน

ไห่ถงรีบหยิบเสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากอาบน้ำแล้ว เธอไม่ได้แต่งหน้าและรีบวิ่งลงบันไดพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ

ขณะที่เธอกำลังลงบันได โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เป็น "หมาป่า" นั่น

"จ้านหยิน"

ไห่ถงหยุดเพื่อรับสาย และทันทีที่เธอรับสาย เธอก็บ่นเบาๆ : "คุณไม่ได้ปลุกฉันตอนที่คุณตื่น ฉันเพิ่งตื่นเมื้อกี้นี้เอง ตอนนี้เที่ยงแล้ว"

จ้านหยินหัวเราะคิกคักที่ปลายสาย "คุณนอนหลับสบายมาก ฉันเลยไม่อยากปลุกคุณ ฉันโทรหาคุณเซินและบอกว่าคุณเหนื่อยเล็กน้อยและจะไปที่ร้านในตอนบ่าย"

ไห่ถงรู้สึกว่าถ้าจ้านหยินพูดแบบนั้นกับเซินเสี่ยวจวิน เธอคงเข