บทที่ 109

จ้านหยินยืนอยู่ที่ทางเข้าระเบียงโดยไม่ทำให้เธอตกใจ เขามองเธออย่างเงียบๆ เป็นเวลาหนึ่งนาทีเต็มก่อนที่จะหันหลังกลับและเดินจากไป

หยิบติ่มซำแสนอร่อยที่ภรรยาของเขาแพ็คมาให้เขาแล้วออกไปทำงาน

ก่อนออกเดินทางเขายังคงพูดกับไห่ถงว่า "ผมจะไปทำงานก่อนนะ"

“อื้ม ขับช้าๆ หน่อยล่ะ”

ไห่ถงเตือนเขา

จ้านหยินปิดประตูและถือกล่องอาหารหุ้มฉนวนกลางวันสองกล่องลงชั้นล่าง

ทีมบอดี้การ์ดของเขารอเขาอยู่ที่ชั้นล่าง ไม่ว่าจะยืน นั่งยอง หรือนั่งอยู่บนหญ้า

เมื่อเห็นเขาถือกล่องอาหารกลางวันหุ้มฉนวนสองกล่องลงมาชั้นล่าง บอดี้การ์ดก็ลุกขึ้นยืนตรงแล้วมองดูเขา และตกตะลึงจนไม่มีใครเข้าไปใกล้

จ้านหยิน "..."

ทำไมเขาถึงถือกล่องอาหารกลางวันหุ้มฉนวนสองกล่อง และทำไมพวกเขาจำเขาไม่ได้?

"นายน้อยครับ"

อาชีมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและหยิบกล่องอาหารกลางวันหุ้มฉนวนสองกล่องจากมือของเขาอย่างรอบคอบ

จ้านหยินยังคงเงียบและเดินไปที่โรลส์รอยซ์

โรลส์รอยซ์ขับรถออกจากชุมชนอย่างรวดเร็วพร้อมกับผู้คุ้มกันหลายคน

ในขณะนี้ ไห่ถงมองลงมาจากระเบียงและเห็นรถคันหรูที่เธอมักจะเห็นรายล้อมไปด้วยรถเก๋งหลายคัน และยังเห็