Share

บทที่950

Author: ดื่มน้ำให้เยอะ
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56
วิลล่าเฟิงหยวี่ ในห้องนอนห้องหนึ่ง

ลู่เฉินนอนหมดสติอยู่บนเตียง คิ้วขมวดแน่นและใบหน้ากลายเป็นสีม่วง

สารพิษในร่างกายกับลมปราณชนกันและต่อสู้กันไม่หยุด

ระหว่างปากและจมูกของเขา ยังมีเลือดสีดำล้นออกมาเป็นครั้งคราว

เฉียวอันไท่ ซึ่งเป็นราชายานั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย กําลังฝังเข็มขับพิษให้กับลู่เฉินอย่างระมัดระวัง บนใบหน้ามีความเคร่งขรึมเล็กน้อย

เหล่าจาง เซียวหงเย่ หวงยินยินและคนอื่น ๆ เฝ้าอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้ากังวล

พิษของยาฆ่าตายภายในเจ็ดวันยังไม่ได้รับการแก้ไข ตอนนี้ได้เพิ่มพิษร้ายแรงที่ไม่รู้จักอีกชนิดหนึ่ง ยิ่งเลวร้ายลงจริง ๆ

เหลยว่านจุนพาคนของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนานยังคงตามหาซูหงถูที่หายตัวไป แต่ยังไม่มีข่าวอะไร

ตอนนี้ต้องพึ่งพากับทักษะทางการแพทย์ของราชายาแล้ว

เวลาผ่านไปทีละน้อย หน้าผากของเฉียวอันไท่เริ่มค่อย ๆมีเหงื่อออก และหายใจเร็วขึ้น

เมื่อเข็มเงินฝังลงไปทีละเข็ม จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีกลุ่มอากาศสีดำที่หน้าอกของลู่เฉิน บางครั้งก็ขยายตัว บางครั้งก็หดตัว และไม่ได้หายไปเป็นเวลานาน

หลังจากฝังเข็มเสร็จแล้ว เฉียวอันไท่ก็ให้ยาล้างพิษพิเศษอีกเม็ตหนึ่งกับลู่เฉิน

แม้ว่ายาล้
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่951

    "คุณฉาว ผมเข้าใจอารมณ์ของคุณได้ แต่พิษของผู้อาวุโสลู่ลึกเข้าไปในไขกระดูกแล้ว ผมลองทุกวิถีทางมาแล้ว ยังคงทำอะไรไม่ได้ ขอโทษจริง ๆ" เฉียวอันไท่ถอนหายใจเขาให้ความสำคัญกับลู่เฉินคนนี้มาก และแม้กระทั่งมีความคิดที่จะให้เขามาสืบทอดความสามารถของตัวเองแต่โชคชะตามันเดาได้ยาก ได้พบกับพิษที่แก้ไม่ได้นี้"ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ฉาวซวนเฟยตื่นตระหนก และทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยถ้าแม้แต่ราชายายังรักษาให้หายไม่ได้ แล้วใครจะรักษาได้ล่ะ"เดี๋ยวก่อน!"ในเวลานี้ ฉาวซวนเฟยดูเหมือนได้นึกถึงอะไรบางอย่าง และทันใดนั้นก็พูดว่า "ผู้อาวุโสราชายา! ฉันได้ยินมาว่าในหุบเขาราชายามีสมุนไพรวิเศษชนิดหนึ่งที่เรียกว่าดอกไม้ฟื้นคืนชีพ ใช้กับสูตรลับจะสามารถทำให้คนฟื้นจากความตายได้ มีเรื่องนี้ไหมคะ?""ดอกไม้ฟื้นคืนชีพ?"เมื่อได้ยินดังนั้น เฉียวอันไท่ก็ขมวดคิ้วทันที "คุณฉาว สิ่งนี้เป็นลางร้าย ใช้ไม่ได้เลย""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หรือว่าผู้อาวุโสราชายาคิดว่าเราซื้อไม่ไหว?" ฉาวซวนเฟยใจร้อนเล็กน้อย"ไม่ใช่เรื่องเงิน"เฉียวอันไท่ส่ายหัว และอธิบายว่า "ดอกไม้ฟื้นคืนชีพ ไม่ใช่ยาที่ดีในการช่วยชีวิตคน แต่เป็นวัตถุที่มีพิษสูง สภาพการใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่952

    "ลาก่อนนะ ที่รักของฉัน..."ในความสับสน ลู่เฉินได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอย่างเบาบางเขาอยากลืมตา แต่พบว่ายังไงก็ลืมตาไม่ขึ้นร่างกายเหมือนตกลงไปในเหวลึกที่ไม่มีก้นบึ้ง ตกลงไปตลอดเวลา ตกลงไปอย่างไม่หยุด ราวกับไม่มีที่สิ้นสุดความตื่นตระหนกและความสิ้นหวังกําลังเกี่ยวพันกันโลกทั้งใบเป็นความมืดสนิท มองไม่เห็นแสงสว่างแม้แต่น้อยสถานการณ์นี้ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนหนึ่งปี?10 ปี?หรือร้อยปี?เมื่อลู่เฉินรู้สึกว่าโลกวิญญาณของตัวเองกําลังจะพังทลายลงในที่ไกล จู่ ๆ ก็มีแสงสว่างปรากฏขึ้นเขาดูเหมือนคนจมน้ำได้คว้าสิ่งช่วยชีวิตไว้ เขาเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ว่ายไปยังแหล่งกําเนิดแสงอย่างบ้าคลั่งเข้าใกล้มากขึ้น จนกลมกลืนไปกับแสงได้อย่างสมบูรณ์..."อุ้ย!"ลู่เฉินบนเตียงผู้ป่วย จู่ ๆ ก็ลืมตาขึ้นมา ลมหายใจไหลเข้าสู่ปอด หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้นเขาเป็นเหมือนได้เกิดใหม่พอรู้สึกอย่างละเอียด พิษร้ายแรงในร่างกายได้หายไปอย่างแปลกประหลาดแล้ว!แม้ร่างกายจะอ่อนแอไปบ้าง แต่ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"ผู้อาวุโสลู่ ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้วเหรอ ผมคิดว่าคุณจะไม่สามารถผ่านภัยพิบัติครั้งนี้ได้แล้ว"เสียงอิดโรยดั

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่953

    ตั้งแต่ฉาวซวนเฟยสละชีวิตเป็นกระสาย ไปถึงการทนทุกข์ทรมานที่ลึกเข้ากระดูก แล้วจนถึงใกล้ตาย สุดท้ายกลายเป็นคนตายที่มีชีวิตกระบวนการทั้งหมด พูดให้ชัดเจนหมดเพราะเขารู้สึกว่า คนที่อยู่ตรงหน้านี้ต้องรู้เรื่องพวกนี้ และต้องเข้าใจความมุ่งมั่นของฉาวซวนเฟยที่จะไปตายหลังจากฟังการบรรยายของเฉียวอันไท่แล้ว ลู่เฉินก็อึ้งอยู่ในที่เดิมโดยตรงเขายืนอยู่ที่เดิมอย่างตกตะลึง ไม่ได้ตอบสนองเป็นเวลานานเขาไม่ได้คาดคิดว่าฉาวซวนเฟยจะเสียสละมากเพื่อเขา และแม้กระทั่งไม่ลังเลที่จะสละชีวิตไปนาทีนี้ สุดท้ายเขาก็รู้สึกถึงความรักของอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้งแต่ความรักที่หนักหน่วงนี้ เขาจะรับได้ยังไง"ผู้อาวุโสลู่ นี่เป็นจดหมายที่คุณฉาวทิ้งไว้ให้คุณ คุณอ่านก่อนเถอะ"เฉียวอันไท่มีสีหน้าซับซ้อน และยื่นจดหมายให้อย่างระมัดระวังเขาไม่เคยนับถือใคร แต่การแสดงของฉาวซวนเฟยในเมื่อกี้ ทำให้เขายอมอย่างสิ้นเชิงความเจ็บปวดที่เหมือนมดนับพันกัดกินกระดูก แม้แต่นักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือก็ไม่สามารถทนได้แต่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ทนต่อความเจ็บปวดได้อย่างเต็มที่ แต่ยังไม่มีความเสียใจ และความกลัวแม้แต่น้อยทรหดและเด็ดขาดเ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่954

    เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สงบของฉาวซวนเฟย ลู่เฉินเรียกได้ว่าหัวใจเป็นเหมือนมีดบาดเขาเกลียด เกลียดตัวเองที่ทำร้ายเธอ เกลียดตัวเองที่ไร้ความสามารถ ช่วยเธอไม่ได้ถ้าเวลาย้อนกลับไปได้ เขายอมจะเปลี่ยนชีวิตทั้งสองคนให้กลับมา"เดี๋ยวก่อน เปลี่ยนเหรอ"ดูเหมือนว่าจะนึกถึงอะไรบางอย่าง จู่ ๆ สีหน้าของลู่เฉินก็แข็ง และเขามองไปที่เฉียวอันไท่ "ผู้อาวุโสราชายาครับ ในมือของคุณยังมีดอกไม้ฟื้นคืนชีพอยู่หรือไม่ครับ ผมจะเปลี่ยนชีวิต ผมจะช่วยเธอ!""ไร้สาระ!"เฉียวอันไท่ขมวดคิ้วและตําหนิว่า "คุณคิดว่าดอกไม้ฟื้นคืนชีพเป็นผักหรือ บอกว่ามีก็มีเหรอ อีกอย่าง คุณฉาวไม่ลังเลที่จะเสียชีวิตเพื่อคุณ สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้คือใช้ชีวิตที่ดี ถึงจะคุ้มค่ากับความทุ่มเทของเธอ""ผมไม่ต้องการให้เธอสละชีวิต ผมต้องการให้เธอมีชีวิตอยู่!"ลู่เฉินตะโกนด้วยตาแดง "ไม่ว่าจะใช้วิธีใด ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร ผมจะต้องให้เธอมีชีวิต!""ผู้อาวุโสราชายา! คุณเป็นผู้มีความสามารถที่สุดของวงการแพทย์ มีความรู้กว้างขวาง ช่วยผมด้วยครับ ช่วยผมมาช่วยชีวิตเธอด้วยครับ ผมขอร้องล่ะ!"พูดจบ เขาก็คุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง"คุณ..."เฉียวอันไท่ทั้งโกรธ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่955

    ห้าสิบปีก่อน เขาเพิ่งเพิ่งเข้าสังคม กู่ชิงเหมยก็มีชื่อเสียงไปทั่วโลกมานานแล้วเขาเคยได้เห็นครั้งหนึ่งอย่างโชคดี มันเป็นผู้หญิงแปลก ๆ ที่โดดเด่นและทำให้ผู้คนหลงใหลคนหนึ่งจริงๆ"กู่ชิงเหมย? วังยี่วหนวี่?"ลู่เฉินแสดงความประหลาดใจ แต่ไม่นานก็ถามว่า "ผู้อาวุโสราชายา คุณรู้ไหมว่าสุสานของกู่ชิงเหมผู้นี้อยู่ที่ไหน""นี่ก็คือสิ่งที่ผมพูดว่าไม่มีอยู่จริงแล้ว"เฉียวอันไท่ถอนหายใจ "กู่ชิงเหมยมีความสามารถมาก ห้าสิบปีที่ผ่านมา มีผู้คนนับไม่ถ้วนไปค้นหาสุสานของเธอ แต่จนถึงตอนนี้ ทั้งหมดก็กลับมาโดยไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นดอกฮิกันบานะสีดำนี้จึงเท่ากับไม่มี""หาไม่เจอ ไม่ได้หมายความว่าไม่มี"ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ดอกฮิกันบานะสีดำ ผมจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มา ถ้าไม่ได้ งั้นก็ต้องไปนิกายแม่มดสักครั้งแล้ว""คุณบ้าไปแล้วเหรอ นั่นคือแหล่งที่เต็มไปด้วยอันตรายนะ" สีหน้าของเฉียวอันไท่เปลี่ยนไป"เธอสละชีวิตเพื่อผมได้ ที่ผมไปสานที่เต็มไปด้วยอันตรายเพื่อเธอจะนับเป็นอะไรได้ล่ะ" ดวงตาของลู่เฉินมั่นคง"นี่..." เฉียวอันไท่พูดติดขัดอยู่พักหนึ่ง"ผู้อาวุโสราชายาครับ ซวนเฟยจะทนได้นานแค่ไหนล่ะค

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่956

    ตามคำสั่งของไป๋ซิ่ว อ่างทองแดงสองใบถูกนำเข้ามาจากประตูอย่างรวดเร็วอ่างทองเหลืองใบหนึ่งเต็มไปด้วยน้ำ ส่วนอ่างทองเหลืองอีกใบหนึ่งเต็มไปด้วยถ่าน"ลองดูก่อน"ไป๋ซิ่วหายใจเข้าลึก ๆ และโยนหนังสือลงไปในน้ำโดยตรงจากนั้นหลายคนก็มองอย่างตั้งใจ และรอคอยสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นหลังจากแช่อยู่พักหนึ่ง หนังสือไม่มีการเปลี่ยนแปลใด ๆไป๋ซิ่วหยิบออกมาดูอย่างละเอียดด้วยความลนลานเล็กน้อย แต่พบว่าลายมือบนหนังสือไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ"อาจารย์ ฉันบอกแล้วไง วิธีนี้ไม่น่าเชื่อถือเลย" ชิวหยวีนบ่นเบา ๆ"เสี่ยงอีกครั้ง!"ไป๋ซิ่วกัดฟัน หยิบหนังสือขึ้นมาแล้วพร้อมจะโยนลงไปกองไฟ"อาจารย์!"ชิวหยวีนรีบเอื้อมมือไปห้าม "แช่ไปในน้ำแล้วยังตากแห้งได้ ถ้าถูกไฟไหม้แล้ว ก็จะไม่เหลืออะไรเลย ท่านต้องคิดให้รอบคอบนะ""เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ ฉันได้ท่องจนคล่องแล้ว สิ่งนี้เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!"ไป๋ซิ่วสลัดมือของชิวหยวีนไป และโยนคัมภีร์สาวหยกที่ขาดเนื้อหาบางอย่างเข้าไปในถ่านโดยตรงด้วยควันสีดำที่ลอยขึ้นมา หนังสือล้ำค่าก็เผาไหม้อย่างรวดเร็วในที่สุดก็กลายเป็นกองเถ้าถ่านดำ"อาจารย์ เหมือนมีอะไรอยู่ข้างใน!"ตาข

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่957

    หงชิงเสียอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "อาจารย์ ฉันคิดว่าฉันมีสายตาที่ดี น่าจะช่วยท่านได้""ไม่ต้องหรอก!"ไป๋ซิ่วขมวดคิ้วและไม่พอใจเล็กน้อย "มีศิษย์พี่ใหญ่ของคุณมาช่วยเหลือก็พอแล้ว คุณออกไปเถอะ""แต่..."หงชิงเสียยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกไป๋ซิ่วขึงตาใส่แวบหนึ่ง “ทำไม คําพูดของอาจารย์คุณจะไม่เชื่อฟังแล้วเหรอ""ไม่กล้าค่ะ"หงชิงเสียก้มหัวลงทันที กัดริมฝีปากเบา ๆ"ออกไป!"ไป๋ซิ่วเริ่มใจร้อนเล็กน้อย"ขอตัวก่อนนะคะ"หงชิงเสียไม่กล้าอยู่นาน หลังจากทำความเคารพแล้ว ได้แต่จากไปอย่างจนใจแต่ในสายตานั้น มีความไม่เต็มใจและความเกลียดชังอย่างรุนแรงเธอไม่คาดว่าที่ตัวเองทำมากขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่ได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอก็เป็นเหมือนคนนอกเธอคิดว่าตัวเองได้พยายามมากพอ และซื่อสัตย์มากพอแล้วถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะได้รับคัมภีร์สาวหยกได้ยังไงถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะรู้ความลับในคัมภีร์สาวหยกได้อย่างไรการได้หาสมบัตินี้ เธอมีคุณงามความดีที่ใหญ่ที่สุดแต่ผลลัพธ์ล่ะไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับรางวัล แถมยังถูกสังวรโดยอาจารย์ของเธอด้วยซ้ำ แม้แต่สิทธิ์ในการดูแผนที่ก็ไม่มี

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่958

    "คุณแน่ใจนะว่าเป็นกู่ชิงเหมย? ไม่ได้ผิด?"ลู่เฉินตื่นเต้นขึ้น และจับข้อมือของหงชิงเสียไว้พลังมหาศาล ทำให้เธอคิ้วขมวดแน่น แขนชา"สิ่ฉันเห็นกับตาเอง จะไม่มีวันเท็จแน่นอน"หงชิงเสียอดทนต่อความเจ็บปวด และตอบด้วยสีหน้าจริงจัง"สุสานอยู่ที่ไหน พูดเร็ว!"ลู่เฉินใจร้อนเล็กน้อยแววตานั้น เหมือนจะกินเนื้อคนก่อนหน้านี้เขาวางแผนที่จะผ่านวังยี่วหนวี่เพื่อสอบถามข่าวบางอย่างเกี่ยวกับกู่ชิงเหมย โดยไม่คิดว่าจะมีการตอบสนองเร็วขนาดนี้"คุณทำฉันให้เจ็บแล้ว"หงชิงเสียพยายามหลุดพ้นจากพันธนาการ พูดด้วยขมวดคิ้วว่า "ตําแหน่งที่แน่นอนของสุสาน ฉันไม่รู้ เมื่ออาจารย์ศึกษาแผนที่ เธอก็จงใจให้ฉันออกไป ฉันเห็นเพียงสองคําอย่างคลุมเครือเท่านั้น—ป่าดำ!""ป่าดำ?" ลู่เฉินขมวดเล็กน้อย "นั่นคือสถานที่อะไร""ฉันได้ตรวจสอบมาแล้ว ป่าดำตั้งอยู่ในเขตโยวโจว เป็นป่าดึกดำบรรพ์ที่เต็มไปด้วยหนองน้ำและเต็มไปด้วยอันตราย เนื่องจากภูมิประเทศอันตรายและสภาพแวดล้อมเลวร้าย ดังนั้นจึงไม่เคยมีคนไปที่นั่น เป็นเขตที่ยังไม่ได้พัฒนา" หงชิงเสียอธิบาย"สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่สิ่งเหล่านี้ ผมต้องการสถานที่ที่แน่นอน" ลู่เฉินกล่าวอย่างเย็น

Latest chapter

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1194

    "น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1193

    "คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1192

    "ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่

DMCA.com Protection Status