บทที่103

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ตามด้วยเสียงตะโกนด้วยความเดือดดาล

กลุ่มนักเลงชั้นยอดที่สวมชุดสูทถือกระบอง ก็กรูวิ่งเข้ามากันยกใหญ่

“พวกคุณเป็นใคร? ถึงได้กล้าบุกรุกเข้ามาในโรงพัก หรือว่าคิดจะก่อกบฏ?!” เจ้าอ้วนสวีตะโกนเสียงดัง

ตัวเขาในตอนนี้ เรียกได้ว่าโมโหจนถึงสุดขีด

เขาเพียงแค่อยากจะขยี้ลู่เฉินให้แหลกเป็นชิ้น ๆ ถ้าใครกล้ามาขัดขวาง ก็ถือว่าเป็นศัตรูของเขา!

"สารวัตรสวีน่าเกรงขามมากจริง ๆ "

ตามด้วยกลุ่มคนสลายตัวออก ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีท่าทางห้าวหาญ กับหุ่นที่ดูเซ็กซี่และใบหน้าที่งามงดก็เดินเข้ามาอย่างองอาจ

"ฉาวซวนเฟย?"

หลังจากเห็นคนที่เข้ามา ความโกรธเคืองบนใบหน้าของเจ้าอ้วนสวีก็ลดลง แววตาของเขาเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย

"ลู่เฉิน คุณโชคดีจังเลย แฟนสาวของคุณมาช่วยคุณถึงที่เลย"

เมื่อมองไปที่ฉาวซวนเฟยที่ดูน่าหวั่นเกรง สีหน้าของหลี่ชิงเหยาก็อดไม่ได้ที่เปลี่ยนเป็นซับซ้อน

ในขณะที่เธอรู้สึกดีใจ เธอก็มีความรู้สึกย้อนแย้งอย่างบอกไม่ถูก

ด้วยศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิงเหมือนกัน ทำให้เธอไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากอีกฝ่าย

แต่ปัญหาก็คือ มีเพียงผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่สามารถจะช่วยชีวิตลู่เฉินได้

"คุณฉาวครับ ดึกป่