เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 975
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 976
"เป็นไปได้อย่างไร?"เมื่อมองดูสาวกนิกายปี้เสียที่อาเจียนเป็นเลือดบนพื้น เสิ่นเหยาและหานอี้สองคนก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความตกใจพวกเธอเพิ่งถูกปกป้องให้อยู่ตรงกลางสุด จึงไม่มีเวลาไปช่วยเหลือแต่ได้เห็นฉากที่น่ากลัว ผู้ยอดฝีมือมากกว่าสิบคนของนิกายปี้เสียถูกเซียวเฉินกวาดด้วยดาบ กระแทกจนอาเจียนเป็นเลือดและบินถอยหลังไปความสามารถนี้ น่ากลัวจริง ๆ"ไอ้พวกขยะ จะกล้าท้าทายผมเหรอ ไม่เจียมตัวจริง ๆ"ดาบยาวของเซียวเฉินชี้เอียงไป บนใบหน้าของเขาเผยความดูถูกเหยียดหยามเพิ่งดวลกับเสิ่นชง เขาแค่เกิดความสนใจและตั้งใจจะเล่นตอนนี้เล่นพอแล้ว ก็ควรจะจบได้แล้ว"ศิษย์พี่ใหญ่มีฝีมือยอดเยี่ยมจริง ๆ บารมีไม่ธรรมดาเลยนะ""ฮึ่ม! แค่นิกายชั่นสองยังกล้าต่อต้านเรา หาทางตายเองสิ้นดี"ในขณะนี้ สาวกนิกายเทียนเฮ่อต่างหัวเราะอย่างภาคภูมิใจขึ้นจัดการกับนิกายปี้เสีย สมบัติก็จะเป็นของพวกเขาแล้ว"ศิษย์พี่ใหญ่! ผู้หญิงสองสามคนที่นั่นดูเหมือสวยจังเลย มันน่าเสียดายจริง ๆ ที่ฆ่าไป ไม่งั้นเราทำอะไรที่มีความสุขก่อนดีไหม"ศิษย์คนหนึ่งของนิกายเทียนเฮ่อจู่ ๆ ก็ชี้ไปที่เสิ่นเหยากี่คน ที่มุมปากมีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย"โอ้?"เ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 977
"นี่ใครคนนั้น ถ้าคุณสามารถป้องกันท่าดาบสามท่าของผมได้ ผมจะไว้ชีวิตที่ต่ำต้อยของคุณ"เซียวเฉินยิ้มอย่างหยอกล้อ ดาบยาวค่อย ๆ ยกขึ้น"ใช่หรือ ผมจะต้องดูว่าดาบของคุณจะเก่งแค่ไหน"ลู่เฉินไม่เปลี่ยนสีหน้า ค่อยๆ เดินไปข้างหน้า"น้องลู่!"สีหน้าของเสิ่นเหยาเปลี่ยนไป รีบจับข้อมือของลู่เฉินไว้และแนะนำว่า "ความสามารถของเซียวเฉินนั้นคาดเดาไม่ได้ คุณไม่สามารถเอาชนะเขาได้เลย รีบหนีเอาชีวิตรอดไปเถอะ""ใช่นะพี่ลู่ คนนี้น่ากลัวมาก ที่คุณขึ้นไปแค่เอาไข่ไปกระทบหินเท่านั้น" หานอี้ก็เกลี้ยกล่อมตาม"ไอ้คนที่แซ่ลู่ อย่ามาก่อกวนที่นี่ได้แล้ว รีบพาน้องเหม่ยไปก่อน ฉากแบบนี้คุณรับมือไม่ได้เลย!" เสิ่นชงตะโกน"ถูกต้อง! แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ของเราก็เอาชนะเซียวเฉินไม่ได้ คุณยังสามารถพลิกสถานการณ์ได้หรือ รีบไป!"ในขณะนี้ สาวกของนิกายปี้เสียพากันตะโกนขึ้นมาแม้ว่าพวกเขาจะไม่พอใจกับลู่เฉิน แต่ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรนหาที่ตายโดยเปล่าประโยชน์"ใจเย็นๆ แค่เซียวเฉินเท่านั้น ผมยังไม่ได้เห็นอยู่ในสายตาเลย"สีหน้าของลู่เฉินสงบ ไม่ได้จริงจังกับมันเลย ยังคงเดินไปข้างหน้าต่อไป"น้องลู่!"เสิ่นเหยาอยากจะขัดขวาง แต่พบว่าสา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 978
“......”เมื่อมองไปที่เซียวเฉินที่ระเบิดเป็นหมอกเลือดอย่างกะทันหัน ทุกคนก็ตกตะลึงต่างก็อึ้งไปหมด บนใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว เป็นท่าทางที่เหมือนได้เจอผีมีหลายคนจะสงสัยว่าตัวเองฝันอยู่ด้วยซ้ำถ้าไม่ใช่ความฝัน ทำไมจะมีฉากที่ไร้สาระแบบนี้ศิษย์ใหญ่ของนิกายเทียนเฮ่อ อัจฉริยะนักดาบที่ได้รับการยอมรับในหยวีโจว คนที่แข็งแกร่งที่ปราบปรามสาวกของนิกายปี้เสียทั้งหมดด้วยดาบเล่มหนึ่ง จะพ่ายแพ้ในมือของคนไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่งเลยเหรอไม่ ไม่ใช่แค่พ่ายแพ้พูดให้ถูกก็คือ โดนลู่เฉินต่อยจนระเบิดด้วยหมัดเดียวแค่หมัดเดียว ก็ทำให้คนกับดาบแตกเป็นชิ้นๆโดยตรง แม้แต่ศพก็หาไม่เจอนี่แม่งยังเป็นคนอยู่เหรอนี่มันปีศาจมั้ง"เป็น เป็นแบบนี้ได้อย่างไร ศิษย์พี่ใหญ่... ตายแล้วหรือ?"เมื่อมองไปที่นองเลือดเต็มพื้น พวกศิษย์ของนิกายเทียนเฮ่อต่างก็หน้าซีดและตัวสั่นไปทั้งตัวในสายตานั้น นอกจากความตกใจแล้ว ยังเป็นความกลัวมากกว่าพวกเขายอมรับได้ยากจริง ๆ ศิษย์พี่ใหญ่ที่ถูกเรียกว่าเป็นคนที่แข็งแกร่ง และเป็นอัจฉริยะนักดาบจะถูกฆ่าตายด้วยหมัดเดียวน่าตกใจจริง ๆ"ผม... ผมดูไม่ผิดใช่ไหม เด็กคนนี้ชนะแล้วหรือ"เสิ่นชง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 979
พื้นดินที่ทำด้วยหินและดิน ถูกตบจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ที่มีรูปห้านิ้ว!ในหลุม สาวกสิบกว่าคนของนิกายเทียนเฮ่อถูกตบให้เข้าก้นดินแล้วมีคนบาดเจ็บสาหัสและอาเจียนเป็นเลือด มีคนเสียชีวิตไปทันทีเพียงฝ่ามือเดียว เหล่าสาวกนิกายเทียนเฮ่อเกือบถูกฆ่าไปหมดเป็นการตัดสินสถานการณ์ด้วยมือเดียวจริง ๆ"อาจารย์!"หลังจากเห็นชายชราแล้ว พวกสาวกนิกายปี้เสียก็กระฉับกระเฉงขึ้น และรีบล้อมรอบไปเหมือนได้เห็นบุคคลที่เป็นแกนสำคัญชายชราไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็นหัวหน้าของนิกายปี้เสีย—หานเจิ้งจื๋อ!"พ่อ ในที่สุดท่านก็มาแล้ว เมื่อกี้พวกเราเกือบจะตายแล้ว!"หานอี้วิ่งไปข้างหน้าด้วยตาแดง ทำท่าทางที่ใกล้จะร้องไห้"คุณนี่ ปกติบอกให้คุณฝึกฝนมากขึ้น คุณดันไม่เชื่อฟัง ตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย รู้ว่ากลัวแล้วใช่ไหม"หานเจิ้งจื๋อแบกมือทั้งสองข้างไว้ที่ด้านหลัง ทำหน้าบึ้งและพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ"พ่อ เป็นศัตรูเก่งเกินไป แม้แต่ศิษย์พี่ใหญ่ก็เอาชนะไม่ได้ ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ"หานอี้พองแก้ม รู้สึกน้อยใจมาก"ใช่ค่ะอาจารย์ ศิษย์นิกายเทียนเฮ่อเก่งมากจริง ๆ ครั้งนี้ต้องขอบคุณน้องลู่ ไม่งั้นพวกเราก็จะอันตรายแล้ว"ระหว่างที่เสิ่นเหยาพู
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 980
เมื่อเห็นท่าทางยั่วยุของหานเจิ้งจื๋อ เห็นได้ชัดว่าลู่เฉินใจร้อนเล็กน้อยการฝากตัวเป็นศิษย์อะไรนั้น จะแล้วแต่ความชอบส่วนตัว จะบังคับได้อย่างไรอีกอย่าง เป็นแค่การฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ มีสิทธิ์อะไรที่จะเป็นอาจารย์ของเขาล่ะ"อาจารย์ ท่านมีความสามารถที่แข็งแกร่ง น้องลู่จะไม่ยอมได้อย่างไร อาจเป็นเพราะเขายังคิดไม่ชัด ให้เวลาเขาคิดอีกสักพัก เมื่อเห็นบารมีของท่านแล้ว เขาก็จะเข้าใจ"เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี เสิ่นเหยาก็เริ่มไกล่เกลี่ยอย่างรวดเร็ว"ใช่สิพ่อ ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่การรับลูกศิษย์ แต่เป็นสมบัติ อย่าล่าช้าในการทำธุรกิจนะ" หานอี้ก็กู้หน้าให้ตามแม้จะเสียใจเล้กน้อย แต่เธอก็ไม่ยอมบังคับลู่เฉิน เพื่อไม่ให้อยากจะทำให้ดี แต่ผลกลับทำให้เรื่องแย่ และเกิดเริ่งไม่พอใจกัน"เจ้าคนหนุ่ม ผมให้เวลาคุณคิดสามวัน ภายในสามวัน ถ้าคุณเปลี่ยนใจ มาหาผมได้ตลอดเวลา สามวันต่อมา แม้ว่าคุณจะโขกหัวจนแตก ผมก็จะไม่คิดแม้แต่น้อย คุณคิดด้วยตัวเองเถอะ"พูดจบ หานเจิ้งจื๋อก็แบกมือทั้งสองข้างไว้ที่ด้านหลัง และเดินตรงไปที่หลุมฝังศพหลุมฝังศพของกู่ชิงเหมย ถึงจะเป็นเรื่องสำคัญของวันนี้ต่างหาก ส่งผลกระทบต่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 981
ด้วยพลังของเขา การแบกของหลายร้อยโลจะไม่มีปัญหาเลย ทำไมจะชักดาบเล่มหนึ่งไม่ได้"ลองอีกครั้ง"หานเจิ้งจื๋อเร่งเร้าอาเตียวไม่กล้าลังเล เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วจับด้ามดาบด้วยมือทั้งสองข้าง และเริ่มดึงขึ้นอย่างแรง ๆสักพักหนึ่ง เส้นเลือดนูนขึ้น หน้าก็แดงขึ้น ได้ใช้แรงทั้งตัวออกมาดาบดำจะไม่ขยับและไม่มีปฏิกิริยาใด ๆเลย"อาจารย์ ไม่ได้ ผมดึงไม่ออก"ถอนหายใจ อาเตียวเหนื่อยจนเหงื่อออกท่วมตัว"ไอ้ขยะ! แม้แต่ดาบเล่มหนึ่งก็ชักไม่ออก ให้ผมมาทำเอง!"เสิ่นชงทนดูไม่ไหวแล้ว อาสาเดินเข้าไปผลักอาเตียวออกไปทันทีจากนั้นก็ถ่มน้ำลายใส่ฝ่ามือตัวเอง 2 ครั้ง ถูอย่างแรงหลังจากทำท่าเรียบร้อยแล้ว เขาก็จับด้านดาบด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ กระตุ้นลมปราณทั้งตัวและดึงขึ้นไปอย่างแรงแต่ดาบดำยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ไม่ไว้หน้าสักหน่อยเลย"แม่งเอ้ย ผมจะไม่เชื่อ"เสิ่นชงขมวดคิ้ว เขาที่ไม่ตายใจได้ลองอีกหลายครั้งติดกันแต่ผลลัพธ์ยังคงเหมือนเดิมดาบดำปักอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนจะรวมเข้ากับภูเขาทั้งลูก"อาจารย์ ดาบเล่มนี้แปลกประหลาด ชักไม่ออกเลย"เสิ่นชงทั้งอึดอัดและจำใจ สุดท้ายก็
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 982
เมื่อมองดูดาบดำที่ถือโดยลู่เฉิน ทุกคนก็ตกตะลึงไป และไม่กล้าเชื่อเล็กน้อยพวกเขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าดาบที่เพิ่งใช้ความพยายามอย่างมากก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จะเด้งออกมาเอง และริเริ่มที่จะบินเข้าไปในมือของลู่เฉินสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือตั้งแต่ต้นจนจบ ลู่เฉินก็ไม่ได้สัมผัสกับดาบเลยแค่ยื่นนิ้วออกมาสองนิ้ว ลื่นขึ้นไปในอากาศจากนั้นดาบก็เหมือนถูกเรียก จู่ ๆ ก็ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน และตกลงในฝ่ามืออย่างแม่นยําทำไมพวกเขาพยายามอย่างหนัก ใช้สุดกำลัง ก็ไม่สามารถชักดาบออกมาได้ทำไมแค่ลู่เฉินกวักมือ ดาบก็ปลิวออกมาปฏิบัติอย่างแตกต่าง?การเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติ?หรือว่าพวกเขาไม่ใช่คนมนุษย์เหรอ"ไม่ เป็นไปไม่ได้ ทำไมเขาถึงทำได้ง่ายขนาดนี้?"เสิ่นชงเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึงแม้แต่อาจารณ์ของเขาก็ยังดึงดาบออกมาไม่ได้ ทำไมลู่เฉินแค่เกี่ยวนิ้ว ดาบก็มาหาเองแล้ว?เกิดบ้าอะไรขึ้น"พระเจ้า ฉันดูไม่ผิดใช่ไหม ดาบบินออกมาเองเหรอ"หานอี้กลืนน้ำลาย ไม่กล้าจะเชื่อเล็กน้อย"หรือว่าดาบมีวิญญาณ ฉะนั้นจึงเลือกผู้เป็นเจ้าของเอง"เสิ่นเหยาทั้งตกใจและสงสัย รู้สึกช็อกมากเลยชางฉงเกิดมาเพื่อสังห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 983
คนแก่ที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เป็นเพราะเห็นว่ารับประโยชน์ได้ ก็ทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงศีลธรรม เขาเกิดความโลภ อยากเอาดาบเป็นของตนเอง"ชายหนุ่ม คุณต้องทำความเข้าใจก่อน ผมไม่ได้ถามความคิดเห็นของคุณอยู่"หานเจิ้งจื๋อทำหน้าเย็นลง "ตามที่เล่ากันว่าคนมีความสามารถจะถูกทำลาย ดาบเล่มนี้ไม่เหมาะกับคุณ มอบให้ผม คุณถึงจะอยู่อย่างปลอดภัยได้""หัวหน้าหาน คุณพูดแบบนี้ กําลังขู่ผมอยู่เหรอ" ลู่เฉินหรี่ตร"ผมกําลังให้คําแนะนําแก่คุณอยู่ ผู้เข้าใจสถานการณ์คือผู้เฉลียวฉลาด คุณยังเด็กอยู่ ในวันหลัง โอกาสยังมีอีกมากมาย ไม่จำเป็นต้องทำลายอนาคตของตัวเองเพื่อดาบเล่มหนึ่ง ไม่ใช่หรือ" หานเจิ้งจื๋อเตือนต่อดาบเล่มนี้ เขามุ่งมั่นที่จะได้รับถ้าไม่ใช่เพราะคำนึงถึงชื่อเสียง เขาคงจะแย่งไปนานแล้ว"อาจารย์ ดาบจะใช้ด้วยคนที่ถูกกำหนดไว้เท่านั้น น้องลู่มีวาสนากับดาบเล่มนี้ ที่ท่านทำแบบนี้ มันไม่ดีใช่ไหม" เสิ่นเหยาขมวดคิ้วเธอไม่ได้คาดคิดว่าอาจารย์ที่ซื่อตรงมาเสมอ จะแสดงสีหน้าโมโหโดยไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นเพื่อดาบเล่มหนึ่งถึงขั้นพูดจาข่มขู่"หุบปาก!"หานเจิ้งจื๋อจ้องด้วยความโกรธ "คุณรู้อะไร แต่เดิมดาบเล่มนี้ก็เป็นของที่ไม
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
