เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 86
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 87
เพราะการกระทำของเจียงป่ายชวน คนในวอร์ดเริ่มส่งเสียงโวยวาย"ไม่...เป็นไปไม่ได้มั้ง? ลู่เฉินจะรู้จักหมอเจียงหรือ? เป็นไปได้อย่างไร?""โอ้พระเจ้า ลู่เฉินคนนี้จะเหมือนคมในฝักจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะทำให้หมอเจียงขอโทษเขาได้หรือ?"ทุกคนมองไปที่ลู่เฉินที่สงบมาก แล้วมองไปที่เจียงป่ายชวนที่เคารพนับถือทุกคนมองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง ในสายตาของพวกเขาเป็นความตกใจที่อธิบายไม่ได้มันยากสําหรับพวกเขาที่จะเชื่อมโยงคนที่ไร้ความสามารถกับคนใหญ่คนโตอย่างหมอเจียง"ฉัน...ฉันคงไม่ได้มองผิดใช่ไหม?" จางชุ่ยฮัวไม่กล้าเชื่อเจียงป่ายชวนมีชื่อเสียงดังไปทั่วประเทศ เป็นผู้นําของวงการแพทย์ และเป็นที่นับหน้าถือตาผู้ยิ่งใหญ่อย่างนี้ จะไปขอโทษลู่เฉินเลยหรือ? น่ากลัวจริง ๆ"หรือว่า... ยาล้างพิษของลู่เฉิน เป็นหมอเจียงมอบให้จริง ๆ เหรอ?" หลี่ชิงเหยาก็ประหลาดใจเช่นกันบอกตรงๆ ตั้งแต่พวกเขาหย่ากันมาเธอพบว่าลู่เฉินลึกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ"เป็นตัวถ่วงจริง ๆ"หลวี่ยวี่ถางหรี่ตาลง สีหน้าเขามืดครึ้มเล็กน้อยเพราะการปรากฏตัวของเจียงป่ายชวน แผนการของเขาถูกทำลายไปหมด"อา... อาจารย์ครับ... ท่านรู้จักไอ้เด็กคนนี้จริง ๆ เหรอ?
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 88
"ลู่เฉิน แกเก๋งทำไม? ก็แค่ได้ช่วยตาเฒ่าไว้ครั้งหนึ่งอย่างโชคดีเท่านั้น ดูสิ จะทำให้คุณหยิ่งขนาดนี้!" จางชุ่ยฮัวไม่พอใจเล็กน้อยกล้าเหวี่ยงใส่ลูกสาวของเธอ เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนใหญ่คนโตจริง ๆ แล้วเหรอ?"อย่างน้อยผมก็สามารถช่วยคุณปู่ได้ แล้วพวกคุณล่ะ? เกือบทําร้ายให้เขาตาย!" ลู่เฉินตอบอย่างเย็นชา"แก... นี่ท่าทีของแกหมายความว่าอะไร?" จางชุ่ยฮัวโกรธจัด"ได้แล้ว เป็นครอบครัวเดียวกันมาทะเลาะกันอย่างนี้ น่าอายจริงๆ"ทันใดนั้นตาเฒ่าหลี่ก็ตะคอกด้วยเสียงต่ำว่า "ชุ่ยฮัว พวกคุณออกไปกันเถอะ ผมมีอะไรจะคุยกับลู่เฉิน""ฮึ่ม!"แม้ว่าจางชุ่ยฮัวจะไม่พอใจมาก แต่ก็ได้แต่จากไปเท่านั้นพอออกจากห้องผู้ป่วย พวกเขาก็เริ่มกระซิบกระซาบกัน"พวกคุณบอกว่า ที่ตาเฒ่าเหลือลู่เฉินไว้ จะอยากทําพินัยกรรมหรืออะไรสักอย่างไหม?""ไม่แน่ใจจริง ๆ ลู่เฉินนั่นจะรู้วิธีทําให้ตาเฒ่ามีความสุข อย่างไรก็ตาม เราต้องระวังหน่อย!""เฮ้ย ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ หลี่ห้าวถึงจะเป็นหลานชายแท้ ๆอย่างชัดเจน แต่ตาเฒ่าดันชอบลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนั้น ไม่รู้ว่าได้กินยาแฝดอะไรลงไป"ทุกคนกระซิบกระซาบกัน ต่างก็รู้สึกไม่พอใจ"โอ้ใช่ หลี่ห้าวล่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 89
ในขณะนี้ ในบาร์มีคนจํานวนมากรวมตัวกันแล้วบางคนเป็นผู้ชมที่ดูเรื่องสนุก และบางคนเป็นนักสู้ของบาร์ที่ได้รับความสนใจมากที่สุดคือคนหนุ่มสาวหลายคนที่นําโดยหลี่ห้าวหลายคนนี้ถูกตีจนหน้าบวมช้ำและหัวแตกยังถูกบังคับให้คุกเข่าลงกับพื้นด้วยท่าทางที่รอการตัดสิน"หลี่ห้าว ทำไมคุณถึงบาดเจ็บเป็นแบบนี้?"หลังจากหลี่ชิงเหยาเห็นหลี่ห้าวที่มีบาดแผลทั้งตัวเธอก็ขมวดคิ้วทันที"พี่ครับ ในที่สุดพวกคุณก็มาถึงแล้ว"หลี่ห้าวลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซทันทีเหมือนได้เห็นผู้ช่วยชีวิต"โอ้ ลูกชายของฉัน ใครตีคุณจนแบบนี้? บอกแม่สิ แม่ต้องแก้แค้นแทนลูกแน่ๆ"จางชุ่ยฮัวสงสารเขามากแม้ว่าปกติลูกชายเธอได้ทําผิด เธอเองก็ลังเลที่จะแตะต้องเขาแม้แต่นิ้วเดียวเธอจะทนให้คนนอกมาสั่งสอนเขาจนแบบนี้ได้อย่างไร?"แม่ครับ! นังสารเลวคนนั่นตีผมครับ!"หลี่ห้าวเอื้อมมือชี้ไปที่ข้างหลัง และทำหน้าดุร้ายจางชุ่ยฮัวและคนอื่น ๆ มองตามไป ได้เห็นผู้หญิงที่สวยงามในชุดสีแดงที่แต่งตัวเซ็กซี่คนหนึ่งกําลังนั่งบนโซฟาอย่างสบาย ๆ ข้างหลังเธอยังมีกลุ่มชายฉกรรจ์ยืนอยู่"นังตัวดี วันนี้พวกแกตายแน่ พี่ผมเป็นประธานของชิงเฉิงกรุ๊ป พวกแกกล้าตีกูหรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 90
"ไม่คิดว่าเจ๊หงจะเป็นผู้หญิงของท่านเสอ มิน่าเลยที่ไม่มีใครกล้าก่อเรื่องที่นี่""ไม่ใช่ว่าไม่มีใครก่อเรื่อง แต่เป็นคนที่เคยก่อเรื่อง มันตายไปหมดแล้ว ไม่นานมานี้ มีเศรษฐีที่มีตัวค่าหลายพันล้านบาทคนหนึ่ง มาแต๊ะอั๋งเจ๊หงที่นี่ สุดท้ายถูกท่านเสอตัดมือและเท้าไปทันที หลังเหตุการณ์เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร แถมยังมาขอโทษด้วยตัวเองด้วย""เชี่ย! โหดขนาดนี้หรือ?""แน่นอนเลยสิ ท่านเสอเป็นเจ้าเหนือหัวของหนานเฉิง มีกี่คนที่กล้าไม่ไว้หน้าล่ะ?"เมื่อทราบตัวตนเจ๊หงแล้ว คนในทั้งคลับต่างก็พากันฮือฮาบางคนประหลาดใจ บางคนยำเกรง และมีคนยินดีในความโชคร้ายของคนอื่น"ตอนนี้จะยุ่งยากแล้ว"หลี่ห้าวกลืนน้ำลายและเหงื่อออกไม่หยุดถ้ารู้งี้ว่าสนามนี้ท่านเสอเป็นผู้ปกครอง แม้เขาจะใจกล้าแค่ไหนก็ไม่กล้าก่อเรื่องเลย"ทําไมถึงไปยุ่งกับพวกคนชั่วร้ายนี้ล่ะ?"จางชุ่ยฮัวหดคอ หน้าเธอเต็มไปด้วยความกลัว ไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนก่อนเลยที่เธอไปรังแกเจ้านายเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังคงไม่เป็นไร ผู้ยิ่งใหญ่ที่ดุร้ายอย่างเหยี่ยนจิ้งเสอ เธอได้แต่หลบไป"ทําไมเงียบไปแล้ว? เมื่อกี้ยังบ้าบิ่นอยู่ไม่ใช่เหรอ? ถ้ามีความสามารถพอ พวกแกก็บ้าบิ่นมาอีกท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 91
ไม่มีใครคาดคิดว่าเหยี่ยนจิ้งเสอจะโหดขนาดนี้พอพูดไม่ถูกใจก็ลงมือ แถมคนที่เขาตบยังเป็นขุนนางที่มาจากนครเอกของมณฑลด้วยสมกับเป็นท่านเสอผู้ดุร้าย"แก...แกกล้าตบกูเหรอ?"หลวี่ยวี่ถางป้องหน้าที่แสบ เขาไม่กล้าจะเชื่อเลยพวกอันธพาลในสถานที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ยังกล้าตบเขาเหรอ?เขาเป็นนายน้อยของตระกูลหลวี่นะ"ที่ตบแกแล้วยังไงล่ะ? กล้ามาก่อเรื่องในถิ่นของกู ไม่ควรโดนตีเหรอ?" เหยี่ยนจิ้งเสอหัวเราะเย็น"แกรู้ไหมว่ากูเป็นคนของตระกูลหลวี่!" ใบหน้าของหลวี่ยวี่ถางมืดมนเขาที่รักศักดิ์ศรีมาตลอด ถูกตบหน้าในที่สาธารณะ เป็นความอัปยศตลอดชีวิตของเขาแน่นอน"ตระกูลหลวี่เหรอ? แล้วไงล่ะ?"เหยี่ยนจิ้งเสอหัวเราะเยาะ “แกรู้หรือไม่ว่าอะไรเรียกว่าผู้มีอำนาจอันยิ่งใหญ่ไม่สามารถเอาชนะเจ้าพ่อในท้องถิ่นได้? ในถิ่นของกู ถ้าเป็นมังกร แกก็ต้องโภคให้กู ถ้าเป็นเสือ แกต้องนอนให้กู เข้าใจหรือยัง?"ตระกูลหลวี่ในอดีตนั้นรุ่งโรจน์จริง ๆ อย่าพูดว่าเป็นเขาเลย แม้แต่เจ้านายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังเขาก็ต้องไว้หน้าบ้างแต่ตอนนี้ เป็นเพียงแข็งนอกอ่อนในเท่านั้น"เหยี่ยนจิ้งเสอ! แกจะท้าทายตระกูลหลวี่อย่างเปิดเผยหรือ?" สีหน้าของหลวี
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 92
สีหน้าของเหยี่ยนจิ้งเสอเข้มขึ้น แววตาที่เฉียบคมมองไปรอบๆแต่สิ่งที่ตอบเขาคือขวดเบียร์อย่างต่อเนื่อง"ปัง ปัง ปัง ปัง ..."ขวดเบียร์ดีดตัวออกมาเหมือนกระสุนปืนใหญ่ และแม่นยํามาก ทุบให้ชายฉกรรจ์เหล่านั้นล้มลงกับพื้นไปหมดคนละขวด ไม่ขาดไม่เกิน แม่นยําจนน่ากลัว"ใครแม่งที่ทำอย่างลับๆล่อๆ? ถ้ามีความสามารถก็ออกมาพบกันสิ!" เหยี่ยนจิ้งเสอคํารามสามารถใช้ขวดเบียร์ทุบจนสิบกว่าคนล้มลง เห็นได้ชัดว่าคนนี้ไม่ใช่คนทั่วไปเลย"ท่านเสอ ถ้าอโหสิกรรมได้ก็ให้อภัยสิ ทําไมต้องฆ่าให้หมดล่ะ?"ลู่เฉินค่อย ๆ เดินออกจากฝูงชน ได้ดึงดูดสายตาของทุกคนทันที"คนนี้เป็นใครล่ะ? กล้าลอบโจมตีคนของท่านเสอ ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรือ?""หน้าตาหล่อจัง แต่สมองไม่ค่อยดี แม้แต่ท่านเสอก็กล้ารุกราน""ถ้าเป็นผม พอทิ้งขวดเบียร์เสร็จก็หนีไปนานแล้ว ยังแม่งมาปรากฏตัวทําไม? นี่เป็นการรนหาที่ตายไม่ใช่หรือ?"ผู้คนที่มุงดูเริ่มวิจารณ์บางคนรู้สึกประหลาดใจ บางคนชื่นชมและบางคนคอยซ้ำเติม"ทําไมเป็นคุณ?"หลี่ชิงเหยาตกตะลึงเล็กน้อยเธอไม่ได้คาดคิดว่าลู่เฉินจะปรากฏตัวที่นี่"ทําไมไอ้ขยะคนนี้ถึงมาด้วย?"จางชุ่ยฮัวและหลี่ห้าวสองคนม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 93
"แก... กล้าลงมือกับกูหรือ?"เหยี่ยนจิ้งเสอถูกทุบจนงงแล้ว เขาลูบหัวอย่างไม่กล้าเชื่อ มือเขาเปื้อนเลือดหมดหลายปีนี้ นับตั้งแต่เขาปกครองเขตหนานเฉิงมา ก็ไม่เคยมีใครกล้าลบหลู่เขา นับประสาอะไรกับการทุบเขาด้วยขวดเบียร์เลยไอ้คนนี้ กำลังรนหาที่ตายอยู่!"ท่านเสอ ฟังคําแนะนําของผมนะ ช่างมันเถอะ" ลู่เฉินพูดอย่างสงบ"ช่างพ่อมึง กูจะบอกแกนะ แกตายแน่ กูจะหั่นแกเป็นชิ้นๆ!"เหยี่ยนจิ้งเสอที่ตอบสนองมา คำรามดังกระหึ่มทันทีแต่ทันทีที่เขาเพิ่งพูดจบ มีดเล่มหนึ่งก็วางอยู่ที่คอของเขาแล้วคมมีดแทงเข้าที่ผิวหนังของเขา เลือดไหมทะลักถ้าลึกลงไปอีกนิ้วก็จะตัดเส้นเลือดใหญ่ที่คอเงียบ...ทั้งบาร์ จู่ๆ ก็เงียบลงเสียงคำรามของเหยี่ยนจิ้งเสอหยุดลง เสียงวิจารณ์ของทุกคนก็หยุดลงด้วยทุกคนมองดูลู่เฉินที่ถือมีดด้วยสีหน้าที่ตกตะลึงอย่างอธิบายไม่ถูกหากใช้ขวดเบียร์มาทุบคน ยังสามารถอธิบายได้ด้วยการหลุดจากมืองั้นการโจมตีด้วยมีด ก็คือการยั่วยุและความอัปยศอดสูอย่างโจ่งแจ้งความกล้าหาญของลู่เฉินได้รีเฟรชการรับรู้ของพวกเขาอีก"ไอ้เด็ก แกรู้หรือไม่ว่าแกเองกําลังทําอะไรอยู่?"เหยี่ยนจิ้งเสอทั้งตัวแข็งทื่อ เขาพูด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 94
เมื่อเห็นฟวางซานเหยปรากฏตัว ทุกคนก็คิดว่าลู่เฉินต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ไม่มีใครคาดคิดว่าพอทั้งสองคนพบกัน ไม่เพียงแต่ไม่ได้ทําอะไรรุนแรง แต่กลับเริ่มพูดคุยกันอย่างกลมเกลียว ดูเหมือนจะรู้จักกันมานานแล้วนี่ทำให้เหยี่ยนจิ้งเสอและคนของเขาตกใจมากแม้แต่ครอบครัวของหลี่ชิงเหยาก็ตกตะลึงด้วย"เป็นไปไม่ได้มั้ง? หรือว่าไอ้เด็กคนนี้รู้จักซานเหยหรือ?""โอ้พระเจ้า ผู้ชายคนนี้มาเป็นใครกันแน่? จะพูดคุยกับซานเหยอย่างสนุกสนานได้หรือ?"ทุกคนกระซิบกระซาบกัน และรู้สึกประหลาดใจอย่างอธิบายไม่ได้"ซาน...ซานเหย... ท่านรู้จักเขาด้วยเหรอ?"เหยี่ยนจิ้งเสอกลืนน้ำลาย เขาตื่นตระหนกตกใจเล็กน้อยแล้ว"น้องลู่คนนี้ เป็นเพื่อนของฉาวซวนเฟยนะ แกใจกล้าขนาดนี้หรือ? กล้ารุกรานเขาด้วย?" สีหน้าของหวางตงค่อย ๆ เย็นลง"อ๊ะ? เพื่อนของนางฉาวหรือ?" เหยี่ยนจิ้งเสอตกใจจนตากระตุกฉาวซวนเฟยไม่ได้เป็นเพียงหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่ของเมืองเจียงหลิงเท่านั้น แต่เบื้องหลังเธอยังมีการสนับสนุนจากคนรวยในนครเอกของมณฑล เป็นบุคคลสําคัญในระดับเดียวกับหวางซานเหยนะแต่ดันฉาวซวนเฟยเป็นคนถือหางพวกคนของตัวเองมาก ถ้าใครกล้ารุกรานเพื่อนของเธอ
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
