ลบชื่อออกไปจากหัวใจดวงนี้เสียที

เวลาผ่านไปพักใหญ่ แต่ชายหนุ่มไม่อาจข่มตาหลับได้เสียที ได้แต่พลิกตัวไปมางุ่นง่าน จนสุดท้ายต้องผุดลุกขึ้นนั่งหน้ายุ่ง ง่วงจะตายแต่ดันนอนไม่หลับ ตาคมมองไปที่หน้าปัดมือถือที่บอกเวลาเลยเที่ยงคืนไปนานแล้ว ทำไมยังไม่มีเสียงเคาะประตูอีกวะ

หูหาเรื่องคอยเงี่ยฟังเสียงจากด้านล่างที่เงียบกริบอย่างสงสัย

“ยัยนั่นโดนยุงหามไปหรือยังวะ”

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นจึงทำให้ร่างสูงอดใจไม่ไหวต้องแอบลุกย่องกริบลงไปดูด้วยตาตัวเองกลางดึก

ห้องรับแขกกลางบ้าน ปิดไฟมืด เพราะฝนเทลงมาเมื่อตอนหัวค่ำเลยทำให้มีลมพัดเย็นสบายเข้ามาจากหน้าต่างที่เปิดรับลม

ที่โซฟากลางห้อง มีเงาตะคุ่มของใครบางคนนอนคุดคู้ตัวสั่นอยู่ ผ้าห่มที่เอาลงมาไม่ได้ช่วยเพราะเจ้าตัวถีบลงไปกองที่พื้นเสียแล้ว

ชายหนุ่มย่องกริบเข้าไปใกล้ อาศัยแสงสลัวจากไฟกิ่งด้านนอกทำให้มองเห็นใบหน้าหวานที่กำลังหลับสนิท พลางกวาดสายตาลงไปมองที่หัวเข่าทั้งสองที่มีผ้าพันแผลไว้แต่กลับมีรอยเลือดซึมให้เห็น

ภาพเมื่อตอนบ่ายย้อนกลับมาฉายในสมองอีกหน หากบอกว่าเขาไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอเจ็บตัว จะเชื่อไหม แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้ตั้งใจแต่เธอก็เจ็บทั้งตัวทั้งใจอยู่ดี เจ็บตอนนี้ก็ดีกว่าเจ็บไปมากกว่