บทที่ 127

“นั่นเกินจริงไปแล้วนะ” ฉันหัวเราะและนั่งลงพร้อมกันกับที่เขานั่งครึ่งตัวบนขอบโต๊ะ

ฉันวางดอกไม้บนโต๊ะทำงานอย่างระมัดระวัง แล้วหันกลับมาหาเขา เขาประสานนิ้วของเราทั้งคู่ไว้ด้วยกัน และเราทั้งสองก็เงียบอย่างสบายใจครู่หนึ่ง

จากนั้นฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่าควรถามเขาเพื่อคลายความสงสัยของตัวเอง เขาน่าจะรู้อะไรบ้างใช่ไหม?

“ทำไมมาร์คถึงได้ไปคบหากับแซนดร้าแบบจริงจังขนาดนั้น?” ฉันรู้สึกถึงคิ้วที่ขมวดแน่นของตัวเอง ขณะที่เงยหน้าขึ้นถามลูคัส

“เธอรู้ได้ยังไงว่าพวกเขาคบกัน?” เขาหรี่ตาอย่างขี้เล่นใส่ฉันเหมือนกำลังจับผิด

“ดอริสบอกฉันน่ะสิ แล้วโพสต์ที่แท็กแซนดร้าก็โผล่มาให้เห็นบ้างเป็นครั้งคราวด้วย”

“อืม” เขาฮัมในลำคอ “บางทีผมก็ลืมไปเลยว่าคุณเป็นคนโปรดของคุณยายดอริส แล้วก็ใช่ สื่อโซเชียลก็อีก” จากนั้นเขายักไหล่เล็กน้อย “ผมเป็นคนเกลี้ยกล่อมดอริสให้จัดการเรื่องนี้เอง จีที กรุ๊ปประสบความสำเร็จทางการเงินมากแล้ว ขั้นต่อไปคือการเชื่อมโยงกับอำนาจทางการเมืองเพื่อรักษาอิทธิพลของครอบครัว พ่อของแซนดร้ากำลังลงสมัครรับเลือกตั้งและต้องการเงินทุนหาเสียงจำนวนมาก ดังนั้นทุกอย่างก็เลยลงตัวพอดี”

ฉันส่ายหัวใส่เขา “คุณนี่เจ้า