ราวๆสิบห้านาทีผ่านไป พนักงานก็มาเสริ์ฟอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โบวี่ดื่มเบียร์ ส่วนฉันดื่มโซจูผสมเหล้าผลไม้ เราสองคนนั่งดื่ม เม้าท์มอยไปเรื่อยเปื่อย พอเริ่มกรึ่มๆก็ชวนกันไปเต้นตรงที่ๆเขาจัดไว้ให้เต้น ฉันกับโบวี่โชว์ลีลาการเต้นสุดเซ็กซี่ เราสองคนเต้นเข้ากันเหมือนซ้อมมา เราเต้นกันอย่างสนุกสนาน หลังจากนั้นก็มีผู้ชายหลายคนมาชวนฉันกับโบวี่เต้นด้วยกัน จัดไปสิคะ >.<
เราสองคนเต้นจนเหนื่อย จึงเดินกลับโต๊ะมานั่งพักดื่มแอลกอฮอล์ต่อสักพักใหญ่ๆ จนตอนนี้ฉันรู้สึกมึนๆหนักๆหัว ไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่า ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล
"แกฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฉันบอกโบวี่ โบวี่จึงพยักหน้ารับ และพูดว่า "ไหวป่ะเนี่ย ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม"
"ไม่ต้องๆ ระดับสโนว์ ไม่มีคำว่าไม่ไหวจ้ะ อิอิ"
"ย่ะ รีบไปรีบกลับนะ"
"หูยยยย เป็นห่วงเพื่อนเหรอเนี่ย"
"เปล่า ฉันจะได้ไปแอ๊วผู้ชายโต๊ะนู้นย่ะ นั่นไงเห็นไหม เขาส่งสายตาให้ฉันด้วย" มันพูดแล้วทำท่าทางเขินอายปนกระดี๊กระด๊า
"อ้าว อีบ้า ฉันก็นึกว่าห่วงฉัน เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนนี่หว่า"
"ฮ่าฮ่า แน่นอนค่ะ แกไปเข้าห้องน้ำเถอะอย่ามัวพูดมาก"
"เออๆ" ฉันรับคำแล้วเดินโซซัดโซเซไปเข้าห้องน้ำ
เมื่อถึงห้องน้ำ ฉันทำธุระเบาเสร็จจึงออกมายืนบริเวณอ่างล่างจากนั้นจึงเปิดแล้วล้างหน้า จากนั้นจึงเอาทิชชู่ซับหน้าที่เปียก ระหว่างนั้นก็ได้ยินกลุ่มสาวๆที่อ่างล่างหน้าถัดไปพูดคุยกัน
ผู้หญิง1"แกๆ รู้ไหม วันนี้คุณสิบทิศมาตรวจผับสาขานี้ด้วยแหละ"
ผู้หญิง2"จริงเหรอ กรี๊ดดดดด ฉันอยากเจอเขาอีกครั้งจัง เคยเห็นจากที่ไกลๆ หล่อมากและที่สำคัญรวยมาก ฉันอยากได้"
ผู้หญิง3"แต่ฉันได้ข่าวว่าเขาเย็นชามากเลยนะ โหดมากด้วย"
ผู้หญิง2"ยิ่งเย็นชา ยิ่งเร้าใจไงแก"
ผู้หญิง1 "แต่ฉันได้ยินมาว่าเรื่องบนเตียงเขาโหดสุดๆเลยนะ ไม่มีเล้าโลมใดๆทั้งสิ้น"
ผู้หญิง2 "แกรู้ได้ไงวะ"
แล้วสาวๆพวกนั้นก็เกาะกลุ่มกระซิบกันจนฉันไม่ได้ยินบทสนทนาอีก คนชื่อสิบทิศอีกแล้ว ชักอยากจะรู้แล้วสิ ว่าเขาเป็นใคร มาตรวจผับแสดงว่าเป็นเจ้าของผับน่ะสิ เดี๋ยวนะ ตอนที่ฉันทำงานที่ห้างเขาก็ไปตรวจงานที่ห้างเช่นกัน อืมมมมม Triple ที่นี่ก็มีคำว่า Tripleเช่นกัน ฉันสันนิษฐานว่าถ้าที่ไหนมีคำว่า Triple เขาต้องเป็นเจ้าของแน่ๆ โอ๊ย ต่อมเผือกกระตุก อยากเผือกต้องได้เผือก
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเดินสำรวจผับไปเรื่อยๆ พลางขบคิดว่าถ้าคุณสิบทิศเขาเป็นเจ้าของผับก็ต้องอยู่ห้องวีไอพีน่ะสิ แต่จะขึ้นไปยังไงนี่แหละประเด็น ฉันใช้สายตาสำรวจบริเวณทางขึ้นชั้น2 มีพนักงานยืนเฝ้าอยู่ ขณะที่ฉันเหม่อลอยใช้ความคิดอยู่นั้น
"ว้ายยยยย" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเดินชนใครสักคนจนฉันล้มลงไปกองกับพื้น
"เดินชนคนล้ม ไม่ขอโทษสักคำ ไม่มีมารยาท"ฉันเงยหน้าขึ้นพูดกับคนที่ชนฉัน แล้วฉันก็ตกใจเมื่อพบว่าเขาคือแดดดี๊หรือพ่อของน้องแสงเหนือนั่นเอง เพราะตอนล้มเห็นแค่รองเท้ากับกางเกงสีดำไม่เห็นหน้าเขา
"คุณเดินมาชมผมเองนะ" เขาพูดมองหน้าฉันด้วยใบหน้าที่เย็นชา
"ชิ เจอตัวก็ดี คุณพูดมาเลยว่าจะเอายังไงที่ยิงปืนใส่ฉัน ถ้ามันพลาดแล้วฉันตายล่ะ คุณจะรับผิดชอบยังไง!!! "
"แล้ว...ตายไหม" เขาพูดแล้วเหยียดยิ้มที่มุมปาก
"ไอ้สารเลว ทำไมพูดจาหมาๆแบบนี้ล่ะ"
"สารเลว?"
"ใช่ คุณมันสารเลว ชาติชั่ว"
"งั้นผมจะทำให้คุณรู้ว่าสารเลว ชาติชั่วจริงๆมันเป็นยังไง" เขาพูดจบก็กระชากแขนฉันให้เดินตามเขาไป
"กรี๊ดดดดดดดดดด ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ"
"หุบปาก"
"คุณ....ไอ้บ้า.....ไอ้ชั่ว จะลากฉันไปไหน ฉันไม่ไปโว้ยยยยยยย" ฉันทั้งทุบทั้งตีทั้งข่วน เขาก็ไม่ยอมปล่อย จนกระทั่งลากฉันมาที่ห้องวีไอพี ซึ่งมีชายชุดดำเกือบยี่สิบคนรออยู่ก่อนหน้านั้น
"ไอ้บ้า ไอ้สารเลว ไอ้ชาติชั่ว แกพาฉันมาที่นี่ทำไม ปล่อยนะ!!!" ฉันแหกปากโวยวายและวิ่งหนีไปเปิดประตู แต่มันล็อกจากด้านในต้องใส่รหัสเท่านั้นถึงจะออกไปได้ เวรแล้วไหมล่ะ ฉันกลืนน้ำลายลงคอและค่อยๆหันไปมองเขา ซึ่งตอนนี้เขาไปนั่งบนโซฟาแล้วเหยียดยิ้มมุมปากให้ฉันแล้วพูดว่า
"เงียบทำไม ด่าต่อสิ"
"คุณ....อะ....ไอ้บ้า....พาฉันมาที่นี่.......ทะ...ทำไม" ฉันพูดและพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
"ผู้หญิงคนเดียว ผู้ชายยี่สิบคน.....คิดว่าไหวไหม?" เขาถามฉันนิ่งๆ
"แกหมายความว่าไง แกมันชั่ว ไอ้โรคจิต ไอ้สารเลว แกจะทำอะไรฉัน ฉันจะแจ้งความจับแกเข้าคุก" ฉันด่าเขาด้วยความโกรธ
"หึ ออกจากห้องนี้ให้ได้ก่อน ค่อยปากดี"
"หึ ฉันไม่กลัวคนอย่างคุณหรอก รังแกผู้หญิง หน้าตัวเมียที่สุด สารเลว!!!" ฉันตะโกนพร้อมชี้หน้าด่าเขา
"ใช่ ผมสารเลวอย่างที่คุณพูดนั่นแหละ" เขาพูดจบ ก็พยักหน้าให้ลูกน้อง ลูกน้องของเขาจึงเดินเข้ามาจะจับฉัน ไม่นะ เรื่องมันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ
"ถ้าพวกแกกล้าก็ลองดู......ฉันเป็นเมียคุณสิบทิศ" คุณสิบทิศคะ สโนว์ขอโทษ ขออ้างชื่ออีกครั้งนะคะ ถึงแม้ไอ้สารเลวนั่นจะไม่กลัว แต่ลูกน้องของเขาอาจจะกลัวก็ได้ ฉันคิดในใจแล้วมองลูกน้องของเขา ซึ่งทุกคนหยุดแล้วหันไปมองหน้าหัวหน้าของตัวเองอย่างพร้อมเพียงกัน
"หึ งั้นก็มาทำหน้าที่เมียซะ จะยืนหัวโด่อยู่ตรงนั้นทำไม" เขาพูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
เดี๋ยวนะ ขอฉันคิดแป็ปนึง คำพูดเขามันแปลกๆนะ เหมือนสื่อความหมายอะไรบางอย่าง คิดสิคิด เมื่อคิดได้ฉันทำตาโตเท่าไข่ห่านแล้วถามเขาว่า
"คะ....คุณคือ.....คุณสิบทิศ? ⊙.☉"
"คิดว่าไงล่ะ?"
ฉันจึงเบนสายตาไปมองลูกน้องเขา และคำตอบบนใบหน้าของลูกน้องเขาก็คือใช่ โอ๊ย ขายหน้าชะมัดเลย อ้างว่าเป็นเมียเขาตั้งสองครั้งแน่ะ แถมยังอ้างต่อหน้าเจ้าตัวเลยด้วย (●__●)
ฉันมองประเมินสถานการณ์ในตอนนี้ ถ้าจะเอาตัวรอดออกจากห้องนี้ เอาตัวรอดจากผู้ชายยี่สิบคน ซึ่งฉันไม่รู้ว่าไอ้สารเลวสิบทิศเขาแกล้งขู่ฉันหรือตั้งใจจะทำอย่างนั้นจริงๆ เอาวะ ฮึบ ต้องเสแสร้งเล่นละครสักหน่อยแล้ว
"แดดดี๊ขาาาาาาาาาาาา" ฉันดัดเสียงให้ดูอ้อนๆน่ารักๆ จากนั้นจึงเดินไปนั่งแหมะอยู่บนตักเขาแล้วใช้สองมือโอบรอบคอเขาเอาไว้
"แดดดี๊?" เขามองหน้าฉันนิ่งๆแล้วทวนคำที่ฉันพูดอีกครั้ง "ใช่ค่ะ หนูเรียกคุณว่าแดดดี๊ตามแสงเหนือไงคะ" ฉันพูดแล้วฉีกยิ้มให้ดูหวานที่สุด จากนั้นจึงพูดต่อไปว่า "แดดดี๊บอกให้ลูกน้องออกไปสิคะ เราสองคนจะได้........." ฉันพูดไม่จบประโยคให้เขาคิดเอาเอง จากนั้นจึงปล่อยมือที่โอบรอบคอเขาในคราแรก มาปลดกระดุมเสื้อเขา"............."เขาไม่ได้ตอบอะไรและไม่ได้ปัดมือฉันออก แค่เหยียดยิ้มที่มุมปากแล้วมองหน้าฉันเฉยๆ โอ๊ย พูดอะไรสักอย่างสิโว้ย ฉันเกร็งไปหมดแล้ว มือที่ปลดกระดุมเสื้อเขาอยู่เริ่มสั่นเล็กน้อย"หึหึ" เขาหัวเราะเยาะฉัน "แดดดี๊ขาาาาาาาา เมื่อไหร่จะให้ลูกน้องออกไปล่ะคะ หนูเขินน๊าาาาา ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄" ฉันเงยหน้าพูดด้วยเสียงออดอ้อนอีกครั้ง พร้อมบิดตัวไปมาด้วยความเขินที่เสแสร้งแกล้งทำ "ออกไป" เขามองหน้าฉันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่ง เอ๊ะ เขามองหน้าฉันต้องไล่ฉันออกไปแน่ๆ เหอะ ถึงคุณจะปล่อยฉันแต่ฉันไม่ปล่อยคุณแน่ ไอ้บ้าสิบทิศ ไอ้คนเลวฉันเหยียดยิ้มที่มุมปากแล้วลุกจากตักเขาทันที ขณะที่จะก้าวเท้าวิ่ง เขาดึงแขนฉันไว้ ด้วยความที่เขาออกแรงมากไป ฉันจึงลงไปนั่งตักเขาอีกครั้ง เขามองหน้าฉันแล้วพูดขึ้นว่า"คนที่ออกไ
"ออด ออด" เสียงกริ่งจากประตูห้องดังขึ้น ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา "ใครมาวะ คนจะหลับจะนอน" ฉันบ่นอย่างเซ็งๆและยื่นมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่ข้างเตียงมาดูเวลา บ่ายสองโมงกว่าๆแล้วเหรอเนี่ย ไวจัง เมื่อคืนฉันกับโบวี่กลับบ้านตอนตีสาม เรามาดื่มต่อที่ห้องกว่าจะนอนก็เกือบหกโมงเช้าแล้ว"ไอ้โบวี่ แกไปดูหน่อยว่าใครมา" ฉันใช้มือสะกิดที่ไหล่ของไอ้โบวี่ที่นอนอยู่ข้างๆฉัน "อื้อ....ไม่เอาอ่ะ ฉันง่วง แกเป็นเจ้าของห้องเขาต้องมาหาแกสิ ไม่ได้มาหาฉัน แกนั่นแหละไป" พูดจบมันก็หยิบหมอนมาอุดหูแล้วนอนต่อ เสียงกริ่งที่หน้าประตูยังคงดังเรื่อยๆ "โอ๊ยยยย รู้แล้วๆมาแล้วโว้ย" ฉันเดินไปเปิดประตูโดยกระชากอย่างแรง จึงเห็นชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำประมาณห้าคนยืนอยู่ที่หน้าห้อง"เชิญไปด้วยกันครับคุณหนู" หนึ่งในห้าของชายชุดดำพูดขึ้น โอ๊ย อะไรอีกล่ะเนี่ย "ไม่ไปโว้ย พวกคุณเป็นใคร มายุ่งกับฉันทำไม มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย!!!" ฉันตะโกนพูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์สุดๆ คนยังง่วงนอนอยู่ด้วย มาปลุกด้วยเรื่องไร้สาระอีก เหอะ :-( ฉันพูดจบก็ปิดประตูทันที แต่พวกชายชุดดำไวกว่า เอาตัวเข้ามาแทรกประตูไม่ให้ฉันปิด "นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ บอกว่าไม่
"ทำแบบนี้ แน่ใจแล้วใช่ไหม?" เขาถามแล้วมองหน้าฉัน ฉันทำหน้างงๆแล้วถามเขาว่า "คุณหมายถึงอะไรคะ ฉันไม่เข้าใจ" ".............."เขาไม่ตอบแต่มองมือของตัวเองที่จับหน้าอกของฉัน ฉันมองตามสายตาเขา เห็นดังนั้นจึงรีบปล่อยมือแล้วถอยหลังหนึ่งก้าวโดยอัติโนมัติ สายตาเขาที่มองมาทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ฉันจึงหลบสายตาเขา"ออกไปได้แล้ว" เขาสั่งลูกน้องที่ยืนก้มหน้าเรียงแถวกันอยู่และเมื่อได้รับคำสั่ง ลูกน้องของเขาก็เดินออกไปนอกห้องทันที จึงเหลือแค่เขา ฉันและโบวี่ "เอ่อ....งั้นขอตัวนะคะ พอดีเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ"ไอ้โบวี่พูดขึ้นเมื่อเห็นสบสายตาเย็นชาของคุณสิบทิศ มันรีบกุลีกุจอเก็บของ"เฮ้ย อย่าไปนะเว้ย" ฉันรีบวิ่งไปหามัน "ขอโทษนะแก แต่แกเห็นสายตาของเขาไหม ถ้าฉันอยู่ต่ออีกหนึ่งนาทีเขาได้ยิงฉันแน่ แงๆ คนสวยยังไม่อยากตายนะ" "อย่าทิ้งกันสิวะ นังเพื่อนบ้า อ๊ายยย อย่าปล่อยฉันไว้กับเขาสองคนสิ" ฉันรีบเดินไปกระซิบกระซาบโบวี่ที่จะเดินออกจากห้องไปอีกคน "จะไปไหน"น้ำเสียงเรียบๆของคุณสิบทิศพูดขึ้น ฉันจึงหันกลับไปมองเขา ฉันหันหน้ามาอีกที นังโบวี่ นังเพื่อนทรยศมันวิ่งหนีออกนอกห้องไปแล้ว แถมหันกลับมาชูสองนิ้วให้ฉันแล้วทำ
ฉันนั่งนิ่งๆไม่พูด ไม่โวยวาย โวยวายไปก็เท่านั้น เขาไม่คิดจะปล่อยฉันอยู่แล้ว เหนื่อยเปล่าๆ ฉันจึงหันมองหน้าต่างรถยนต์เพื่อจดจำเส้นทาง เผื่อเขาเผลอฉันจะได้หนี แต่เหมือนคนขับรถรู้เท่าทันความคิดฉัน เขาจึงขับรถไปทางลัดซึ่งบางทีก็ไม่มีป้ายบอกว่ามันคือที่ไหน โผล่มาอีกทีก็ถนนใหญ่ พาขับซอกแซกไปมา เหอะ เจ้าเล่ห์ทั้งเจ้านายและลูกน้องเฮ้อ ชีวิตคนสวยมันลำบากแบบนี้นี่เอง ดันไปถูกใจเขาจนเขาต้องจับมาขัง เดี๋ยวนะ ถ้าเขาคลั่งรักฉันขนาดนี้ แสดงว่าต้องมีเรื่องอย่างว่าด้วยน่ะสิ อึก ฉันกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าเป็นอย่างในละครที่ดูจะต้องถูกปล้ำจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวันแน่ๆ "ม่ายยยยยน้าาาาา อย่าปล้ำฉัน" "ปล้ำ?" เขาหันมาถามฉันด้วยใบหน้าที่ล้อเลียน ฉันจึงเอามามือมาปิดปากตัวเอง หลุดพูดออกมา ขายหน้าชะมัดเลย ฉันได้ยินเสียงลูกน้องของเขาสองคนหัวเราะเบาๆด้วยแหละ จากนั้นรถก็ขับเข้ามาถึงบริเวณบ้าน ซึ่งมีลานน้ำพุขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางลานบ้าน บ้าน....ไม่สิคฤหาสน์สองชั้นสีครีม สไตล์ยุโรป ด้านข้างทั้งสองด้านเป็นลานจอดรถ ห้อมล้อมด้วยต้นไม้ทำให้บรรยากาศสดชื่น แต่....ฉันไม่สดชื่นด้วย จะหนียังดีวะเนี่ย ไม่นะ ความบริสุทธิ์ของช้านนนนน
"ข้าวต้มทะเลค่ะ" เมื่อเรามานั่งที่โต๊ะอาหาร คุณแม่บ้านคนหนึ่งรีบนำอาหารมาเสริ์ฟ ถ้วยหนึ่งเป็นของฉัน อีกถ้วยเป็นของแสงเหนือ "เอ๊ะ แดดดี๊หนูไปไหนจ๊ะ ทำไมไม่มากินข้าว" ฉันถามแสงเหนือด้วยความสงสัย "แดดดี๊ไปทำงานครับ" แสงเหนือพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความเศร้า "ปกติแสงเหนืออยู่กับใครเหรอครับ" "ป๋มอยู่กับคุณลุงบอดี้การ์ดครับ""เหรอจ๊ะ ไม่คุยแล้ว เรามากินข้าวกันดีกว่า" ฉันจึงหยิบช้อนของแสงเหนือมาทำท่าจะตักข้าวต้มมาเป่าให้ แสงเหนือมองฉันด้วยความประหลาดใจ "มีอะไรเหรอ" "แดดดี๊บอกว่าป๋มโตแล้ว ต้องดูแลตัวเองให้ได้ เดี๋ยวป๋มกินเองครับ" " ห๊ะ....แสงเหนือกี่แล้วขวบครับ" "ป๋มอายุ5ขวบแล้วครับ" โถ แค่5ขวบเองมาตงมาโตอะไร เข้าใจนะว่าอยากให้ลูกดูแลตัวเองได้ แต่ฉันสัมผัสได้ว่าแสงเหนือเหมือนจะขาดอะไรไป "หม่ามี๊กินสิครับ ไม่หิวเหรอ" "กินจ้า พี่ก็หิวเหมือนกัน" ฉันกับแสงเหนือจึงนั่งกินข้าวต้ม โดยที่ต่างคนต่างกินไม่มีบทสนทนาใดๆ "หม่ามี๊ครับ แดดดี๊บอกว่าถ้าหม่ามี๊กินข้าวเสร็จแล้ว จะให้คนขับรถไปส่งครับ" "งั้นพี่กลับบ้านก่อนนะ แสงเหนือก็ขึ้นไปนอนพักผ่อนนะครับ" "ป๋มมีเรียนว่ายน้ำครับ ยังนอนไ
ณ ประเทศxxx เรานั่งเครื่องบินมาประมาณสิบชั่วโมง ถึงนี่ฟ้าก็มืดแล้ว โบวี่กับฉันลากกระเป๋าไปขึ้นแท็กซี่ "ถึงสักที ฉันเมื่อยตูดจะแย่" โบวี่บ่น ฉันจึงพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเราขึ้นแท็กซี่ไปยังโรมแรมที่โบวี่มันจองเอาไว้ สภาพข้างนอกกับข้างในพอๆกันเลย ดูค่อนข้างเก่า เป็นโรงแรมเล็กๆมี4ชั้นและที่สำคัญไม่มีลิฟต์ หน้าล็อบบี้มีพนักงานใส่ยูนิฟอร์มสีดำที่สีค่อนข้างซีดอยู่สองคน ถัดไปเป็นโซฟาสีดำที่ดูก็รู้ว่าผ่านการใช้งานมาหลายปี "แกจองชั้นไหนอ่ะ"ฉันหันไปถามโบวี่ "ชั้น3 ห้อง301" "บรึ๊ย จะมีผีป่ะวะเนี่ย" "อย่าพูดสิ ฉันกลัวๆอยู่นะเว้ย" โบวี่ตอบแล้วทำท่าลูบแขนไปมาด้วยความขนลุก เมื่อเช็คอินเสร็จพวกเราก็ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ขึ้นบันไดไปยังห้องตัวเอง เป็นห้องที่อยู่สุดทางเดินและที่สำคัญคือที่นี่เงียบมาก เงียบจนฉันกับโบวี่ต้องสบสายตากันด้วยความกลัว เมื่อมาถึงห้องก็เปิดประตูเข้าไป ด้านซ้ายมือเป็นห้องน้ำ ถัดจากห้องน้ำเป็นโต๊ะตัวยาวที่วางกาต้มน้ำไว้ กลางห้องเป็นเตียงเดี่ยวสองเตียง ตรงข้ามกับเตียงเป็นทีวีรุ่นเก่า บนผนังมีแอร์เก่าๆหนึ่งตัว"แกนอนเตียงไหน เลือกก่อนเลย" โบวี่บอกฉัน ฉันจึงเลือกเตียงข้างห้
สามสัปดาห์ผ่านไป ฉันกับโบวี่ยังคงพักอยู่ที่โรงแรม เราสองคนตกลงกันว่าไหนๆก็มาเที่ยวแล้วก็พักผ่อนให้สบายใจไปเลย เราไปห้าง ไปชายหาด ไปสวนสาธารณะ ไปผับและแหล่งท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งมาอยู่ที่นี่โบวี่มันฮอตมาก มีหนุ่มๆมาตามจีบมันเยอะเลย ส่วนฉันก็มีหนุ่มๆมาจีบเช่นกัน คิดว่าฉันจะร้องไห้ฟูมฟายกับผู้ชายเลวๆอย่างไอ้เจฟฟี่น่ะเหรอ ไม่มีทาง แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ ตั้งแต่ร้องไห้จนน้ำแทบท่วมตรอกซอยนั้น วันต่อมาฉันก็กลับมาเป็นฉันคนเดิมที่สวยและร่าเริง อิอิ ผู้ชายห่วยๆแบบนั้นฉันไม่ให้ค่าหรอก "วันนี้จะไปไหนดีอ่ะ" ฉันถามขึ้นเมื่อเรานอนเล่นมือถืออยู่ที่เตียงใครเตียงมัน ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว "ไปผับกัน ฉันนัดผู้ชายไว้" "ใครอีกวะ" "คนนั้นไง แดนนี่ที่มาขอไลน์ฉัน ตอนที่เราเดินเล่นที่ชายหาดไง หล่อล่ำไม่ไหว อีโบวี่ขอพลีชีพสละตัวเองให้เขากิน อ๊ะ....อ๊ะ....คุณแดนนี่" มันพูดแล้วเอาสองมือไว้ที่หัวเตียงเหมือนโดนมัด และครางกระเส่า "อีบ้า ทะลึ่งนะแกน่ะ" "เรื่องธรรมดาค่ะสาว อีกหน่อยมีผัวแกก็ต้องโดนผัวเอา ใครจะไปรู้แกอาจจะติดใจจนร้องขอก็ได้.......อ๊ะ...คุณสิบทิศคะ.....สโนว์เสียวค่ะ ฮ่าๆๆๆ" มันพูดแล้วหัวเราะอ
"ออกไปนะ แกจะทำอะไรฉัน ไอ้ชั่ว!!" ฉันดิ้นและแหกปากโวยวายเมื่อเขาจับแขนของชั้นทั้งสองข้างล็อกไว้เหนือหัวโดยรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา จากนั้นเขากระชากเสื้อเชิ้ตของฉันออกเสียงดัง "แควก" "กรี๊ดดดดดด" ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจเพราะตอนนี้ร่างกายฉันเปลือยเปล่า จะเอามือมาปิดก็ไม่ได้เพราะโดนล็อกไว้ ได้แต่หนีบขาและห่อตัวเข้าหากัน "ปล่อยฉันนะ ไอ้คนเลว แกจะทำบ้าอะไร" "คิดว่าจะทำอะไรล่ะ" เขาถามพร้อมเหยียดยิ้มที่มุมปาก ส่วนมืออีกข้างก็มาเลื่อนมาเคล้นนมฉัน"ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว เอามือออกไปนะ" "ทำไม กลัวเหรอ?" "กรี๊ดดดด ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า ไอ้คนชั่วปล่อยฉันนะ" ฉันพูดพร้อมดิ้นไปมา น้ำตาเริ่มซึมไหลออกมาที่หางตาเพราะความกลัว"ร้องไห้ทำไม เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย" "ฉัน...เอ่อ....หนูขอร้อง....ปล่อยหนูไปเถอะ....หนูกลัวแล้ว ฮึกๆ" ฉันพูดขอร้องเขาและร้องไห้สะอึกสะอื้น "ร้องไห้ไปก็เปล่าประโยชน์ ผมเคยบอกแล้วว่าถ้าเจอกันอีกครั้งผมไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่ๆ พูดจบเขาก็หยิบเศษเสื้อเชิ้ตที่กระชากขาดเมื่อครู่ มามัดฉันไว้กับหัวเตียง "ฮือๆๆๆ ปล่อยหนูไปเถอะ...อย่าทำอะไรหนูเลย" "..........." "แดดดี๊.....ฮือๆๆ...ปล่อยหน
สามปีต่อมา "หม่ามี๊ ตื่นได้แล้ว ไปกินข้าวกันเถอะครับ" แสงเหนือมาเรียกฉันเหมือนทุกวัน ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วถามแสงเหนือว่า "แล้วแดดดี๊ล่ะ" "แดดดี๊ป้อนข้าวน้องแสงรุ้งอยู่ครับ" แสงเหนือตอบ ฉันจึงพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้วเข้าไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินจูงแสงเหนือลงมาข้างล่าง "หม่ามี๊" เสียงใสๆของแสงรุ้งเรียกฉัน แล้วดิ้นลงจากเก้าอี้เพื่อจะมาหาฉัน เขาจึงอุ้มลูกมาให้ฉันอุ้มน้องแสงรุ้ง ลูกสาวของฉันกับคุณสิบทิศ ตอนนี้อายุได้2ขวบกว่าแล้ว หุ่นจ้ำม่ำเหมือนฉัน น่ารักน่าชัง คุณสิบทิศหลงลูกมากถึงกับเอางานมาทำที่บ้านเพื่อที่จะได้ทำงานไปเลี้ยงลูกไปด้วย ส่วนแสงเหนือก็รักน้องมากๆ บางทีก็ช่วยป้อนข้าวน้อง บางทีก็เล่นกับน้อง เวลาน้องร้องไห้ก็ช่วยปลอบน้อง"อิ่มแล้วเหรอ หืม" ฉันถามแสงรุ้ง แสงรุ้งยื่นมาจับนมฉันเหมือนอยากกินนม "สงสัยน้องหิวนมน่ะครับ เดี๋ยวผมไปเอานมให้น้องก่อนนะครับ" แสงเหนือพูดขึ้นแล้ววิ่งไปห้องครัว จากนั้นจึงเจาะกล่องนมให้น้องกิน แต่น้องไม่กิน ดิ้นลงจากอ้อมแขนฉันแล้ววิ่งเตาะแตะไปเล่นตุ๊กตาที่วางอยู่ แสงเหนือจึงวิ่งตามไปดูน้อง "เด็กน้อย ลูกโตแล้วไม่ต้องให้ดูดนมแล้ว ให้ผ
ช่วงสายวันต่อมา "หม่ามี๊ๆ ตื่นครับ ลงไปกินข้าวกันเถอะป๋มหิวแล้ว"แสงเหนือพูดและยื่นมือมาสะกิดฉันแล้วพูดต่อว่า"อ๊ะ ทำไมหม่ามี๊ตัวร้อนล่ะครับ" พูดจบก็วิ่งออกไปนอกห้อง ลงไปหาแดดดี๊ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหาร "แดดดี๊ครับ หม่ามี๊ตัวร้อนมากเลยครับ" ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นรีบลุกจากเก้าอี้แล้วก้าวยาวๆเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเดินไปนั่งข้างหญิงสาวแล้วใช้มือแตะหน้าผาก จากนั้นจึงโทรเรียกหมอประจำบ้านขึ้นมาตรวจหญิงสาว "อืม เป็นไข้ตัวร้อน เดี๋ยวหมอจะจ่ายยาให้นะคะ ให้คุณผู้หญิงนอนพักผ่อนเยอะๆนะคะ" คุณหมอหยิบแผ่นเจลลดไข้ของผู้ใหญ่มาแปะที่หน้าผากของหญิงสาว แล้วฉีดยาให้หนึ่งเข็ม จากนั้นจึงออกจากห้องนอน "อื้ออออ" ฉันร้องออกมา รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่ แถมยังรู้สึกหนาวๆด้วย ร่างสูงจึงกระชับผ้าห่มแล้วนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียง แสงเหนือที่เห็นอย่างนั้นจึงกลับเข้าห้องไปเอาหมอน ผ้าห่ม มาวางไว้ที่ข้างเตียงของหญิงสาวแล้วนอนเฝ้าไข้เช่นกัน ช่วงเย็น"อื้อออออออ" ฉันส่งเสียงครางแล้วลืมตาตื่นขึ้นมา รู้สึกดีขึ้นมากเลย "ตื่นแล้วเหรอ กินข้าวกินยาก่อนนะ" เขาพูดแล้วกดโทรศัพท์ข้างหัวเตียงโทรหาแม่บ้านมาเสริฟอ
"แดดดี๊" ฉันมองเขาด้วยใบหน้าที่เลอะด้วยคราบน้ำตาพลางมองเขาด้วยสายตาที่ขอร้องไม่ให้ทำแบบนี้ ผู้ชายเวลาโกรธแล้วน่ากลัวจัง(TT) ฮึก "ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่ปล่อย" เขาพูดจบก็ใช้นิ้วทั้งห้าถูวนที่บริเวณร่องหีฉันช้าๆ"อ๊ะ" ฉันสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว ฉันมองหน้าเขาแล้วจะหุบขาแต่ทำไม่ได้เพราะข้อเท้าถูกล่ามโซ่อยู่ ฉันมองไปรอบห้องๆ ทั้งห้องติดผ้าม่านสีดำ มีแค่เตียงที่ฉันนอนอยู่ ส่วนไฟนั้นสว่างจ้าเลย เขาต้องมองเห็นทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย (TT)"อ๊ะ...แดดดี๊" ฉันครางออกมาทันทีเมื่อเขาเร่งจังหวะ น้ำเมือกๆใสๆเริ่มไหลซึมออกมา ส่วนเขาก้มหน้ามาดูดนมฉันสลับซ้ายขวา "แจ๊ะ แจ๊ะ" เสียงน่าอายลั่นทั่วห้อง ฉันเกร็งแอ่นสะโพกขึ้นด้วยความเสียว พลางหลับตาปี๋ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเจอสวรรค์ "อ๊าาาา.......อู้ยยยยย..........." "แดดดี๊...ฮึก.....หนูเสียว......อ๊าาาาาาาาาาาาาา" ร่างฉันเกร็งกระตุกถี่ยิบ ในตอนที่ร่างยังเกร็งกระตุกอยู่นั้นเขาก็สอดใส่นิ้วสองนิ้วเข้ามาในรูหีฉัน แล้วสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ "อ๊ะ...มันเสียวนะคะ....อ๊ะ.....อ๊ะ........" "แจ๊ะ แจ๊ะ" "ซี๊ดดด.....อ่าส์......อ่าส์.
เวลาผ่านไปไวมากตั้งแต่วันที่เขาขอฉันแต่งงานซึ่งเราเราตกลงกันว่าจะแต่งงานในอีก1เดือน ตอนนี้ก็ผ่านพ้นไปสามอาทิตย์แล้ว ฉันเข้าครอสเจ้าสาวขัดสีฉวีวรรณร่างกายให้ผ่องๆ และออกกำลังกาย หันมาดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อที่วันงานถ่ายรูปออกมาจะได้สวยๆ ส่วนการ์ดเนี่ยเราไม่แจก เพราะฉันกับเขาจะแต่งแบบเรียบง่าย โดยมีแค่โบวี่และแม่บ้านของเขาที่เป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนฝั่งเขาไม่ต้องพูดถึง เพื่อนเจ้าบ่าวก็คือคุณเชนและบอดี้การ์ดของเขานั่นแหละ "แก ฉันเบื่อว่ะ เราไปแดนซ์กันมะ" ฉันชวนโบวี่ที่อยู่ในสาย ฉันโทรคุยกับโบวี่ ซึ่งโบวี่เพิ่งกลับไปอยู่คอนโดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตอนนี้โบวี่กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแล้ว คนที่ทำโบวี่ก็ตายไปแล้ว มันจึงอยู่อย่างไร้ความกังวล "แกหาเรื่องให้ฉันเหรอยะ เดี๋ยวคุณสิบทิศมายิงฉันไส้แตกพอดี""บ้าน่า แดดดี๊ไม่ว่าอะไรหรอก แกรู้จักป่ะ สละโสดอ่ะ ฉันอยากไปปาร์ตี้แบบสุดเหวี่ยงอ่ะ นะๆๆๆ ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ "ชิ ไม่ใช่ผู้ชายไม่ต้องมาอ้อนย่ะ ถ้าผัวแกรู้ตัวใครตัวมันนะเว้ย บอกไปด้วยว่าฉันโดนบังคับ""เออ เขาไม่ทำอะไรหรอกน่า" "แกท้าท้ายอำนาจมืดเหรอวะ นี่แกลืมไปแล้วสินะ ว่า
หลังจากกลับบ้าน ฉัน แสงเหนือ โบวี่ และแม่บ้านคนอื่นๆก็ตกแต่งห้องนั่งเล่นให้เข้ากับเทศกาลวันฮาโลวีน เราตกแต่งด้วยโคมไฟฟักทองสีส้ม มีค้างคาว หมวกแม่มด หม้อแม่มด ตกแต่งออกแนวน่ารักๆมากกว่าน่ากลัว ฉันเตรียมคาราโอเกะ และเตรียมอาหารกับขนมเอาไว้ ฉันให้แม่บ้านและบอดี้การ์ดใส่หมวกแม่มด ส่วนฉันแต่งคอสเพลย์เป็นแม่มดน่ารักๆ แสงเหนือแต่งเป็นแวมไพร์ โบวี่แต่งเป็นแมวดำสาวสุดเซ็กซี่ "บรื้นนน~" เสียงรถขับเข้ามาภายในบริเวณบ้าน แสงเหนือได้ยินจึงพูดว่า "แดดดี๊ กลับมาแล้ว" จากนั้นจึงวิ่งออกไปนอกบ้านเพื่อไปหาพ่อ "หืม เป็นแวมไพร์เหรอเนี่ย" เขาถามแสงเหนือเมื่อเห็นชุดและเขี้ยวปลอมที่แสงเหนือใส่ "ใช่ครับ ป๋มน่ากลัวไหม แฮร่:-P" แสงเหนือพูดแล้วทำท่าแลบลิ้นใส่ ซึ่งมันดูน่ารักมากกว่าน่ากลัว เขาหัวเราะ แล้วอุ้มแสงเหนือเข้ามาภายในบ้านก็เห็นฉันในชุดคอสเพลย์แม่มด "น่ารัก"เขาพูดแล้วโน้มตัวลงมาจุ๊บหน้าผากฉันเบาๆ แง่ะ เขินอ่ะ ⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄ "ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนสิคะ แล้วค่อยมากินข้าว" ฉันพูดกับเขาแล้วยื่นมือไปถอดเสื้อสูทกับถอดเนคไทของเขาแล้วส่งให้ป้าแม่บ้าน จากนั้นเขาจึงเดินขึ้นไปข้างบนห้อง ผ่านไปสักพั
"มานี่ ไม่ต้องกลับแล้ว" ฉันลากโบวี่เข้าไปในบ้าน "เล่ามาให้หมดเลย" ฉันพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด มันก็พยักหน้ารับแล้วเล่าให้ฟังพร้อมน้ำตาว่า "แกจำคุณเคนได้ไหม เรื่องมันมีอยู่ว่า"-โบวี่ part-"อืม ดูดีกว่าที่คิดนะ" คุณเคน สูง185เซนติเมตร ใส่แว่น ผิวขาว ดูสุภาพเรียบร้อย เอ่ยขึ้นกับฉัน ตอนนี้เราอยู่ภายในผับxxx ห้องวีไอพี ฉันเจอกับเขาในแอพxxx ซึ่งนี่เป็นครั้งที่ห้าแล้ว เขาดูแลเทคแคร์ฉันดีมาก ไม่ได้ล่วงเกินฉันเลย เราสองคนตัดสินใจคบหากัน ฉ้นมีความสุขมาก แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเขา เอาผู้ชายคนอื่นมานอนในคอนโด "คุณเคน ทำไมทำกับโบวี่แบบนี้ล่ะคะ" ฉันโวยวายเข้าไปดึงชายร่างเล็กที่นอนรับแรงกระแทกอยู่ภายใต้ร่างสูงด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวทรมานปานจะขาดใจ "เพี้ยะ" คุณเคนตบหน้าโบวี่ "ทำไมคุณทำกับโบวี่แบบนี้ โบวี่ไม่ยอม" ฉันเข้าไปตีเขา เขาจึงถอดถอนตัวตนออกจากร่างเล็ก แล้วหันมากระทืบเธอแทน "ฮึกๆ" เธอสู้มันไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดกับสิ่งที่มันทำไว้ทุกวันไอ้เคนมันจะต้องมาข่มขืนเธอ ใช้โซ่ ใช้แส้ ใช้เทียนลน ฉันขอร้องมันก็ไม่เป็นผล แต่นรกมันยังไม่จบ เมื่อเธอโดนจับไปขายให้กับผู้ชายมั
"แหม เดินขาสั่นเชียวนะ" เสียงโบวี่ทักฉันที่เดินตามไปสมทบที่ชายหาด "อีบ้า ทะลึ่ง" ฉันด่าแล้วตีที่แขนมันด้วยความเขินอาย ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆแสงเหนือที่นั่งปั้นทรายอยู่ด้านข้าง "หม่ามี๊ดูสิครับ นี่ป๋ม แดดดี๊ หม่ามี๊ แล้วก็มีพี่โบวี่กับลุงเชนด้วยครับ" แสงเหนือผายมือไปยังทรายที่ตัวเองปั้นเป็นก้อนๆบิดๆเบี้ยวๆตามประสาเด็ก"ไหนหม่าม๊าดูหน่อยสิ อุ๊ย น่ารักจังเลย" ฉันชมแล้วยื่นมือไปลูบหัวแสงเหนือด้วยความเอ็นดู "นี่ แสงเหนือจ๊ะ ปั้นพี่โบวี่ให้อยู่ข้างลุงเชนสิจ๊ะ" โบวี่พูดขึ้นพลางทำท่าทางบิดไปบิดมาด้วยความเขินอาย แล้วทำท่าส่งจูบไปให้คุณเชนที่ยืนเฝ้ารักษาความปลอดภัยอยู่ไม่ห่าง "ว้าย เขาเห็นฉันด้วยอ่ะ" โบวี่พูดด้วยความตกใจที่คุณเชนหันหน้ามามองพอดี แล้วทำท่าเรียบร้อยผิดกับท่าทางเมื่อกี้ลิบลับ "พี่โบวี่ชอบลุงเชนเหรอครับ แต่พี่โบวี่เป็นผู้ชายนี่นา" แสงเหนือถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ "ความรักความชอบไม่แบ่งแยกเพศหรอกนะจ๊ะ ความรักบนโลกใบนี้มีหลายรูปแบบ ตราบใดที่รักกันด้วยความจริงใจ ไม่ทำร้ายซึ่งกันและกัน แสงเหนือจำไว้นะลูก" "ครับ หม่ามี๊" "เลือกไม่ผิดคนจริงๆด้วย" คุณสิบทิศพูดขึ้นมาแล้วลูบหัวฉันอย่า
นี่ก็อาทิตย์กว่าๆแล้วที่ป้าทิพย์แม่บ้านถูกไล่ออกจากบ้าน ส่วนยัยกอหญ้า.....ฉันรู้แค่ว่านางทนพิษบาดแผลไม่ไหวตายเลยกลายเป็นอาหารปลาฉลาม ส่วนโดนอะไรนั้นฉันก็ไม่แน่ใจและไม่อยากรู้ด้วย "หม่ามี๊ครับ ป๋มหล่อไหม" แสงเหนือถามฉันพลางชี้ให้ดูเสื้อฮาวายสีฟ้าที่ใส่อยู่"หูยยยยยย หล่อมากๆเลย แบบนี้ต้องมีสาวๆมาชอบแน่ๆ""ชิ ป๋มไม่สนใจหรอก เพราะสาวที่ไหนก็สวยสู้หม่ามี๊ไม่ได้""ว้ายยยย ปากหวานจัง ใครสอนเนี่ย""ลุงบอล เฮ้ย พี่โบวี่สอนครับ" แสงเหนือพูดยิ้มๆ ตอนนี้ยัยโบวี่กำลังมีความรัก เลยโทรมาเม้ามอยท์กับฉันทุกคืน แสงเหนือจึงมีโอกาสได้คุยกับโบวี่ด้วย "เราไปหาแดดดี๊กันเถอะ" ฉันจูงแสงเหนือไปที่ห้องทำงานของเขา "แดดดี๊ หนูกับแสงเหนือเสร็จแล้วนะคะ""อืม ไปสิ"เขาพูดแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เขาใส่กางเกงยีนส์เหนือเข่าสีดำกับเสื้อฮาวายสีฟ้าเหมือนของแสงเหนือ "แดดดี๊ขาาาาาาา ทำไมหล่อจัง แบบนี้หนูก็หวงน่ะสิ" ฉันพูดอย่างกระเง้ากระงอด ปกติเขาจะใส่แค่ชุดสีดำทั้งร่างกาย แต่วันนี้ดูเหมือนไอดอลเกาหลีฝุดๆ โอ๊ยยยย นังสโนว์ใจบางมากเลย "หึ อ้อนเก่ง""ไม่ใช่แค่อ้อนเก่ง แต่หนูเอาเก่งด้วยนะ แดดดี๊จะลองไหม" ฉันเขย่งไปกระซิบ
"กลับมาแล้วเหรอ" น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเรียบๆ ทำให้ฉันไม่สามารถคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่ เขานั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว กอหญ้านั่งด้านข้าง ส่วนป้าแม่บ้านที่ชื่อทิพย์นั่งอยู่บนพื้นข้างๆกอหญ้า "ฮึกๆ สิบทิศคะ กอหญ้าไม่อยู่บ้านนี้แล้วก็ได้นะคะ ส่งกอหญ้ากลับบ้านที" กอหญ้าร้องไห้สะอึกสะอื้นฟ้องคุณสิบทิศ ส่วนป้าทิพย์นั่งกอดปลอบกอหญ้าอยู่ด้านข้าง "มานี่" เขาเรียกฉัน "มีอะไรก็พูดมาค่ะ หนูไม่อยากเดินไปตรงนั้นมีแต่เสนียดจัญไร" "สโนว์" เขาพูดเสียงดุดันกับฉันซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกน้อยใจ "ทำไมคะ หรือคุณจะเข้าข้างยัยนี่ด้วยอีกคน" "ฮึกๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ สิบทิศคะ อย่าโกรธคุณสโนว์เลย คุณสโนว์ไม่ผิด กอหญ้าผิดเองค่ะ" "เออ รู้ตัวก็ดีแล้ว" ฉันตอบ"มีอะไรจะพูดไหม" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณถามฉันแบบนี้หมายความว่าไงคะ ถ้าคุณจะฟังแค่ยัยกอขี้นั่นก็ไม่ต้องมาถาม มันไม่มีประโยชน์ อีกอย่างนะ คุณเอาเวลาที่ห่วงยัยนี่มาห่วงลูกดีกว่าไหม รู้ไหมว่ามันทำอะไร มันผลักแสงเหนือล้มไปชนขอบโต๊ะ ทำไมเรื่องนี้ไม่มีคนเอามาพูดบ้างล่ะ ไหน มีหมาตัวไหนปกป้องลูกเจ้าของบ้านบ้าง ไหน มีใครบ้าง!!" ฉันตะโกนลั่นบ้านด้วยความโมโห พวกแม