MasukShare
ต่างกับข้า
Terakhir Diperbarui:
2024-12-16 07:20:03
Bab terkait
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ หนี
ตำหนักพระพันปี“ไทเฮาพ่ะย่ะค่ะสนมหวังนางสลบไปแล้ว”“ดี สลบไปแล้วก็เอาน้ำสาดให้นางฟื้นขึ้นมารับโทษจะ หนีโทษทัณฑ์โดยการหมดสติไปเช่นนี้ไม่ได้”“ท่านน้าให้ข้าได้พิสูจน์”สุ่ยเอ่อเดินไปแตะที่ลำตัวของอิงจื่อซ้ำๆ จนตัวนางเหนื่อยยืนหอบแฮ่กๆ“ท่านน้า นางต้องแสร้งทำทีว่าหมดสติแน่ๆ”สุ่ยเอ่อรินชาร้อนๆ ลงในจอก เป่าช้าๆ“ให้ข้าจัดการเองยกชาในจอกตั้งใจจะสาดเข้าใส่ใบหน้าซีดเผือดที่หมดสติของอิงจื่อ“หยุดเดี๋ยวนี้”เฉินหยวนตวาดดังลั่น แต่สุ่ยเอ่อหาสนใจไม่ นางสาดชาร้อนในมือเข้าใส่ใบหน้าของอิงจื่อจนนางสะดุ้งเฮือก เฉินหยวนดวงตาแข็งกร้าว เดินเข้ามาคว้าข้อมือสุ่ยเอ่อบีบอย่างแรงพร้อมกับเค้นเสียงพูดเสี่ยวโอกับขันทีอีกคนรีบตรงไปยังอิงจื่อที่สะลึมสะลือ พร้อมนิ้วมือที่อาบไปด้วยเลือดสดๆ ใต้เท้าหวังดวงตาแดงก่ำ“ลูกพ่อ เจ้าลำบากเพียงนี้เชียวหรือ ตระกูลหวังเรามีเจ้าเป็นบุตรีคนเดียวข้ามิน่าส่งเจ้าเข้าวัง รู้ทั้งรู้ว่าเราต่ำต้อยแค่ไหน ตระกูลหวังของเราต่ำต้อยแค่ไหน ลูกพ่อฝ่าบาทจะคืนความเป็นธรรมให้เจ้าเอง”ภาพที่เห็นนั้นราวกับว่าเจ็บแทนบุตรีเสียเต็มประดา“พาตัวสนมอิงจื่อไปที่ตำหนักข้าแล้วตามท่านหมอไป๋”ใต้เท้าหวังและ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-16หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ หนีไปเสีย
“หากว่าท่านแม่จะต้องอับอาย กับเรื่องที่เกิดขึ้นแม้จะไม่พูด แต่เรื่องของข้าย่อมแพร่ไปในเหล่าขุนนาง เช่นนั้นควรหายไปเสีย หรือว่าเจ้ากลัวจะต้องลำบากเล่าเสี่ยวเอิง”เสี่ยวเอิงยิ้มบางๆ“ไม่เจ้าค่ะคุณหนูอย่าพูดแบบนี้ คุณหนูอยู่เสี่ยวเอิงอยู่”หนิงอันยิ้มเศร้าๆ“เราพอมีสินเดิมบ้างไหม”“มีสำหรับอาศัยข้างนอกนั่นเพียงไม่นานเจ้าค่ะ แล้วคุณหนูไม่เอาเงินทองที่ฝ่าบาทประทานให้ไปด้วยหรือไร”“ไม่ต้อง ข้ามาเพียงเท่านี้ก็กลับเพียงเท่านี้เดิม ก็ไม่ได้ใช้อะไรเมื่อมาอยู่ที่นี่สินเดิมก็ยังพอมี”เสี่ยวเอิงถอนหายใจ“คุณหนูเจ้าขา เสี่ยวเอิงเข้าใจดีว่าคุณหนูน้อยใจฝ่าบาทแต่ แต่บางทีเราก็ควรทำอะไรที่ไม่ให้ตัวเราต้องลำบากดีไหมเจ้าค่ะ เพราะเราลำบากได้ฝ่าบาทก็ไม่มาเห็นหรอกเจ้าค่ะ”“ข้าไม่ได้ทำเพราะอยากให้เขามาเห็นแต่ที่ข้าทำเพราะ อยากจะพูดได้เต็มปากว่าข้าอาศัยลำแข้งตัวข้าเอง แม้ว่าจะไม่มีฝ่าบาทก็ตาม ในเมื่อเขาไม่เห็นค่าของข้าไม่เคยวางใจในตัวข้า ข้าก็ควรจะไปเสีย ไม่ควรอยู่ที่นี่เพียงแค่รอว่าสักวันความจริงจะปรากฏมิสู้ออกไปเสีย ตัดขาดไม่รับรู้เรื่องราวของที่นี่และคนที่นี่อีกต่อไป”เสี่ยวเอิงยิ้มสดใส“เสี่ยวเอิงเข้าใจแล้
Terakhir Diperbarui : 2024-12-18หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ทางรอด
ที่ยอมมอบทารกน้อยในอ้อมแขนให้อย่างง่ายดายด้วยเห็นว่านางกำนัลที่ชื่อเสี่ยวหรานนางไม่ได้อ่อนโยนกระทำเช่นดังสิ่งของ ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าทารกนั้นคือสิ่งมีชีวิตเช่นกันและเป็นชีวิตน้อยๆ ที่บอบบาง“ไทเฮาได้โปรด อย่าเอาพวกเขาไป”หนิงอันกับเสี่ยวเอิงทรุดกายลงเคียงข้างกัน“เจ้าหมดแล้วซึ่งความชอบธรรมในการดูแลฝาแฝดสองคนนี้ข้าตั้งใจขอตรวจโลหิตพวกเขากับฝ่าบาท หากว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฝ่าบาทก็ควรจะได้รับการดูแลอย่างดีที่สุด แต่ไม่ควรเห็นเจ้าที่มีทำเรื่องต่ำช้าจนไม่อาจอภัย แต่หากว่าไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของฝ่าบาทก็ควรจะ…กำจัดพวกเขาเสีย…ข้าในฐานะที่เป็นไทเฮาและดูแลวังหลังก็ควรจะแบ่งเบาฝ่าบาทในเรื่องนี้”“ม่ายยยไม่เพคะ …ได้โปรดไทเฮาได้โปรดอย่าทำแบบนี้ นี่คือลูกของข้า”หนิงอัน พูดรัวเร็ว รู้สึกกลัวจับใจเมื่อได้ยินคำว่ากำจัด หากว่าตรวจโลหิต ผลออกมาแล้วเป็นลูกของเฉินหยวนก็ไม่แน่ว่าจะถูกกำจัดเพราะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของหนิงอันตระกูลหลี่มิใช่ตระกูลกู้ที่ยิ่งใหญ่ก้มศีรษะจรดพื้น“ข้าเมตตาเจ้ามากแล้ว ให้เจ้าหนีไปดีไหม ส่วนเด็กทั้งสองเป็นข้าที่จะดูแลพวกเขาเอง”หนิงอันสะอื้นอย่างหนัก กำมือแน่นมองมือตัวเอ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-18หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ทางรอด2
หนิงอันพ่นน้ำลายใส่หน้าไทเฮาอย่างจัง แล้วยกมือขึ้นผลักเต็มแรงจนไทเฮาล้มลงไปกองกับพื้น เสี่ยวหรานรีบเข้ามาพยุงไทเฮา หนิงอันถลาเข้าใส่ฟาดมือลงบนปากครึ่งจมูกของเสี่ยวหรานทั้งที่ยังกำมืออยู่ส่งผลให้เลือดสดๆ ไหลออกจากปากกับจมูกของเสี่ยวหรานพร้อมกัน นอนกลิ้งบนพื้นมึนงง เสียงทารกน้อยทั้งสองแผดเสียงร้องลั่น“พวกเจ้าทำอะไรอยู่จับนางไว้”ไทเฮาส่งเสียงเข้ม ขันทีสองคนวิ่งเข้าใส่ หนิงอันคว้ามีดที่วางบนพื้นจ่อที่คอหอยของไทเฮากดคมมีดให้บาดผิวบางเบาจนเลือดไหลซึมเป็นทางยาว หันไปหาเสี่ยวเอิงที่บัดนี้เข้ามายืนเคียงข้าง“เสี่ยวเอิง ไปรับลูกของข้าแล้วพาพวกเขาหนีไปส่วนทางนี้ข้าจะจัดการเอง”“เจ้าบังอาจทำร้ายข้า”“ข้าไม่แค่ทำร้ายจะฆ่าท่านเสียหากไม่ปล่อยพวกเขาไป”กดคมมีดลงบนลำคอ“กรี๊ดดดดดดข้าเจ็บ เจ้าบังอาจมากไปแล้ว….หลี่หนิงอัน”น้ำเสียงหวาดกลัวและตื่นตกใจใครจะคิดว่าหนิงอันจะกล้าเพียงนี้“ข้าขอร้องท่านแล้วขอให้ท่านเมตตา แต่ท่านไม่ และข้าก็ไม่มีทางปล่อยให้ท่านพาลูกของข้าไป”“ดะดะได้ ข้าให้พวกเขาปล่อยพวกเจ้าไป แต่เจ้าต้องปล่อยข้าก่อน”“ไม่มีทาง ให้พวกเขาไป ส่วนท่านกับข้าเรามาตายไปเสียพร้อมกันที่นี่ ได้ยินไหม”
Terakhir Diperbarui : 2024-12-18หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ทำร้าย
ไป๋เยว่เทียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“จริงหรือ เฉินหยวนฮ่องเต้บอกอย่างนั้นหรือ เขาบอกกับท่านอย่างนั้นหรือ”ไป๋เยว่เทียนส่ายหน้า“ไม่ เขาไม่ได้บอก แต่ก็ควรเป็นอย่างนั้นไทเฮาทรงรักษาตัวเพราะอาการบาดเจ็บที่เจ้าให้มีดสั้นสร้างรอยบาดแผลให้นาง ป่านนี้ยังไม่หาย ความเป็นไทเฮาที่ไม่เคยมีใครกล้าลบหลู่ หนิงอันเจ้าคิดดูเจ้าหมายชีวิตไทเฮาซ้ำยังอาฆาตแค้นเจ้าคิดว่านางจะไม่หาทางเอาคืนหรือ เจ้าคิดว่าไทเฮาจะไม่แค้นเคืองเจ้าหรือ อีกอย่างตระกูลกู้มีอยู่ทั่วทุกหัวระแหง เจ้าอยู่ในนี้จึงปลอดภัย”หนิงอันสงบลง นั่งลงกับเก้าอี้“หากฝ่าบาทห่วงใยข้าจริงๆ ทำไมๆ ยังปล่อยให้ข้าถูกไทเฮารังแกตั้งแต่แรก”ไป๋เยว่เทียนนั่งลงด้านหน้าจับชีพจรของหนิงอันไปด้วยพูดไปด้วย“นั่นเพราะฝ่าบาทไม่คิดว่าไทเฮาจะกล้าทำร้ายเจ้าในเมื่อไทเฮาเพิ่งลงทัณฑ์สนมอิงจื่อไป ก็ควรจะอยู่นิ่งๆ แต่นางเลือกที่จะยั่วโทสะฝ่าบาทซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะความที่นางคิดว่านางมีอำนาจล้นเหลือในมือ แต่เจ้ากลับทำให้นางเจ็บปวดและทำให้นางยิ่งต้องหาทางให้คนอื่นได้เห็นว่านางมีอำนาจมากกว่าใครเพราะป่านนี้ในวังหลวงต่างก็พูดถึงเรื่องที่เจ้ากล้าขู่ฆ่าไทเฮา นั่นยิ่งทำให้นางอยากจะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-20หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ปล่อย
อิงจื่อทำหน้าเศร้า“ตั้งแต่ข้ามาที่นี่ยังไม่เห็นฝ่าบาทแวะมาห้องนี้มีเพียงกงกงที่คอยดูแลหรือว่าฝ่าบาททรงกริ้วเรื่องที่ไทเฮาใส่ร้ายข้าและหวาดระแวงว่าจะเป็นเรื่องจริง กงกงท่านช่วยบอกฝ่าบาทว่าข้าอิงจื่อไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น ข้าภักดีกับฝ่าบาทตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในวังหลวงไม่มีทางเป็นอื่น”เสี่ยวโอยิ้มเจื่อนๆ จะบอกได้อย่างไรว่าเฉินหยวนมิได้สนใจด้วยซ้ำว่าอิงจื่อจะมีใครหรือไม่แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อคานอำนาจของไทเฮา ออกหน้าปกป้องอิงจื่อเพราะอยากจะปรามไทเฮา ให้เพลาๆ การกระทำของตัวเองแต่คาดไม่ถึงว่าไทเฮาจะกล้าเล่นใหญ่ไปแตะต้องสนมหลี่ ที่แม้แต่เฉินหยวนเองยังไม่กล้าตัดสินนาง“ขอรับ เสี่ยวโอได้ยินแล้วแต่ว่าตอนนี้ฝ่าบาททรงงานหนักไม่น้อยพระสนมพักผ่อนเสียหายดีเมื่อไหร่จึงค่อยถวายงาน”อิงจื่อถอนหายใจยาวในใจเคียดแค้นเพราะได้ยินเรื่องที่เฉินหยวนสั่งกักบริเวณหนิงอัน ทั้งหมดแม้คนตาบอดยังมองออกว่าเพราะห่วงใยหนิงอันมากกว่าจะลงทัณฑ์ที่ทำร้ายไทเฮาบ้านหลี่“คงต้องหาทางจัดการเรื่องนี้เสียแล้ว ในเมื่อเรารู้เต็มอกว่านั่นคือเลือดเนื้อเชิื้อขของฝ่าบาทก็ไม่ควรจะปล่อยไว้ในตำหนักสวรรค์ประทานให้ต้องพบกับอันตราย”ใต้เท
Terakhir Diperbarui : 2024-12-20หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ แบกรับ
“ไปให้พ้น ข้าเกลียดเจ้าเกลียดเฉินหยวนฮ่องเต้ ท่านทั้งสองจะไปตกนรกหรือขึ้นสวรรค์ที่ไหนก็อย่าพบหน้าข้าอีก ท่านอยู่กับเฉินหยวนฮ่องเต้ก็ไม่ควรมาแสร้งว่าห่วงใยข้าทั้งที่ความจริงต้องการเย้ยหยันข้า ตอนนี้ลูกข้าไม่สบายหากท่านอยากช่วยทำไมไม่ตามท่านหมอ”อิงจื่อยิ้มมุมปาก“ฝ่าบาทไม่ให้ท่านหมอมาที่นี่ฝ่าบาทตรัสว่าลูกชู้ไม่ควรได้รับการดูแลเจ้าก็เคยได้ยินนี่เสี่ยวเอิงทำไมไม่บอกนายของเจ้าไปเช่นนั้นจะให้นางคิดอยู่กับความฝันทำไมกันนี่คือความจริง ความจริงที่ว่าฝ่าบาทไม่ยอมรับเจ้าและลูกของเจ้า”“ไปให้พ้น ไปให้พ้นอย่ามาที่นี่อีก”หนิงอันเค้นเสียพูดตัวสั่นสะท้านด้วยความโกรธอิงจื่อยิ้มหยัน ก่อนที่ร่างบางจะถูกผลักจนเซถลาล้มลงกับพื้น“ไปได้แล้วพระสนมหวังก่อนที่ไป๋เยว่เทียนจะไม่เกรงใจท่าน”ดึงตัวสนมหวังให้ลุกขึ้น แล้วผลักให้ถอยห่างออกจากประตูเสียอิงจื่อกัดฟันแน่น“ท่านหมอก็คงเป็นคนที่แอบใฝ่ฝันว่านางจะชายตามองท่านใช่ไหมถึงได้ปกป้องนางเพียงนี้”ไป๋เยว่เทียนยิ้ม“ข้าไม่แปลกใจเลยเหตุใดฝ่าบาทจึงไม่มีความรักให้ท่านแม้เพียงเศษเสี้ยวนั่นเพราะท่า่นมันช่างน่าสมเพชยิ่งนักหัวใจของท่านไร้ความเมตตาและโสมม”อิงจื่อยิ้มยียว
Terakhir Diperbarui : 2024-12-20หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ความเจ็บปวดนี้เป็นข้าที่แบกรับเพียงลำพัง
ตำหนักสวรรค์ประทาน“อั๊ก….อั๊กๆ ..”ทหารสองนายที่เฝ้าหน้าประตูถูกทุบจากทางด้านหลังร่วงลงไปกองกับพื้นราวกับใบไม้ร่วง ด้านหน้าตำหนักอีสี่นายต่างนอนนิ่งเพราะถูกของแข็งทุบเข้าที่ศีรษะนางกำนัลเสี่ยวหรานพยักหน้าให้บุรุษชุดดำก่อนจะเปิดประตูห้องนอนในตำหนักสวรรค์ประทานหนิงอันนอนลืมตาโพลงก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อนางกำนัลเสี่ยวหรานเข้ามาในห้อง“คุณหนู ชะชะช่วยด้วย”เสี่ยวเอิงตะโกนดังลั่นแต่เปล่าประโยชน์เพราะคนข้างนอกต่างสลบไสลไปหมดแล้ว“ช่วยด้วย มีคนบุกรุก มีมือสังหาร”เสี่ยวเอิงตะโกนดังลั่น“อะ พวกเจ้าเข้ามาทำไม”หนิงอันถลาเข้าอุ้มลูกทั้งสองจากเปลนอนแต่ช้าไปเสียแล้วเสี่ยวหรานกับมือสังหารอาภรณ์สีดำอุ้มเอาทารกไว้ทั้งคู่ หนิงอันถลาเข้าใส่แต่มือสังหารผู้นั้นกลับชักกระบี่ขึ้นมาขวางไว้หนิงอันใช้มือปัดกระบรี่จนคมกระบี่บาดลึกแขนซ้ายเลือดสีแดงไหลรินล้มลงกับพื้นหมดหนทาง เสี่ยวเอิงรีบเข้ามาพยุง“เอาลูกของข้าคืนมา ได้ยินไหมเอาลูกข้าคืนมา”เสี่ยวหรานแบมือที่กำขวดเล็กๆ ไว้“อยากให้ลูกเจ้าปลอดภัยดื่มพิษนี่เสีย”เสี่ยวเอิงตาลุกวาว“เลวที่สุด พวกเจ้าตั้งใจบีบบังคับคุณหนู”“เหอะ บีบบังคับไทเฮาอยากให้เจ้าตายเจ้าจะ
Terakhir Diperbarui : 2024-12-23
Bab terbaru
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ตอนพิเศษ
เรื่องราวก่อนหน้าที่หนิงอันจะเข้าวังหนิงอันนั่งชิงช้าจากเถ้าวัลย์ ใบหน้างามสวมอาภรณ์สีชมพูขาว ใบหน้าสะอาดสดใส บนชิงช้าแกว่งไกล ร่างสูงของเฉินหยวนยืนตะลึงจังงังในมือกำธนูไว้แน่นเขาเข้าป่าล่าสัตว์และตามกระต่ายป่ามาจนกระทั่งพบเข้ากับใบหน้างดงามและรอยยิ้มสดใสนั้น“เทพีสวรรค์หรือไร”เสี่ยวโออมยิ้ม“ฝ่าบาท คุณหนูหนิงอันบุตรีบ้านหลี่ หลี่หนิงอัน”“บุตรีใต้เท้าหลี่อย่างนั้นหรือบิดานางเป็นขุนนางตงฉิน ดีเลยเสี่ยวโอพรุ่งนี้ให้ใต้เท้าหลี่เข้าพบข้าที่ตำหนักทรงงาน ข้ากำลังต้องการขุนนางกรมคลังคนใหม่ปลดคนของตระกูลกู้เสีย”เสี่ยวโอประสานมือ“ข้าอยากรับนางในตำแหน่งสนม”เฉินหยวนยิ้มกว้างในรอบหลายปีที่ผ่านมา“ฮะๆๆๆๆๆ เสี่ยวเอิงแกว่งสูงขึ้นไปอีกได้ยินไหมเสี่ยวเอิง”“คุณหนูเจ้าขา สูงแล้วเจ้าค่ะอันตรายเจ้าค่ะนายหญิงจะดุเสี่ยวเอิงที่ยอมตามใจคุณหนูหากเกิดพลาดพลั้งบาดเจ็บ เสี่ยวเอิงต้องโดนทำโทษแน่เลย”“ไม่ต้องห่วงน่าเห็นไหมท่านพี่ไป๋คอยรับข้าอยู่ด้านหลัง”ไป๋เยว่เทียนเอามือไพล่หลังยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกลนักคอยระวังและจับจตามองหนิงอันอยู่“สนุกจังฮ่าๆๆๆๆๆ ข้าอยากจะยกชิงช้าอันนี้กลับไปไว้ที่บ้านหลี่”ไป๋เยว่เทียนส่า
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
หนิงอันวิ่งไปหยุดตรงหน้าเฉินหยวนฮ่องเต้ แต่กลับสะดุดชายกระโปรงตัวเองเฉินหยวนรวงบร่างบางไว้ในอ้อมแขนอมยิ้มกับความซุกซน“โอ๊ะๆๆๆ ฝ่าบาทเก่งจังรับหนิงอันไว้ได้ทัน”ยิ้มกว้างสดใสเมื่อร่างบางถูกรวบว้ในอ้อมแขนของเฉินหยวนดวงตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อเหลาของเฉินหยวนนิ่ง เฉินหยวนยกมือขึ้นลูบที่แก้มเนียนเบาๆ รอยยิ้มที่เขา เห็นนางในครั้งแรกรอยยิ้มที่อยากจะยิ้มตามยกมือขึ้นอังหน้าผาก หนิงอันเบี่ยงตัวหลบ เฉินหยวนฮ่องเต้ยิ้มน้อยๆ หนิงอันคนเดิม กลับมาแล้วหนิงอันเลือกที่จะจดจำเรื่องราวดีๆ ลบทิ้งเรื่องราวเลวร้ายเสียกำมือเรียวของเฉินหยวนฮ่องเต้มาแนบแก้มเนียน“หนิงอันไม่ชอบให้ใครเอามืออังหน้าผากมันเหมือนว่าหนิงอันกำลังป่วยและต้องกินยา”ไป๋เยว่เทียนยิ้มพยักหน้าให้เสี่ยวเอิงกับเสี่ยวโอออกไปข้างนอก“ในที่สุดก็มีวันนี้”กดจมูกโด่งลงบนแก้มเนียนสองสามที“อะวันไหนกัน ฝ่าบาทขี้โกงฝ่าบาทเอาเปรียบหนิงอัน”“หืม ข้าขอโทษเอาแบบนี้ไถ่โทษโดยการมอบตำแหน่งฮองเฮาให้กับสนมหลี่ดีไหม”พูดไปยิ้มไปหนิงอันทำตาโต“ฝ่าบาทแล้วสนมคนอื่นเล่าฝ่าบาทเอาพวกนางไปไว้ไหนยอมยกตำแหน่งฮองเฮาให้หนิงอันง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ”เฉินหยวนจูงมืออีกค
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้เฝ้ามองด้วยความเจ็บปวดในใจ หมอหลวงหนุ่มไป๋เยว่เทียนถอนหายใจยาวสุดจะสะกดกลั้นความรู้สึกหดหู่นั้นได้เช่นกัน“ฝ่าบาท พระสนมไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว นอกจากโลกที่นางสร้างขึ้นมา โลกที่มีเพียงนางกับโอรส ธิดาทั้งสอง”“พอกันที เจ้าเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว หนิงอัน”น้ำเสียงแหบแห้งในลำคอเฉินหยวนฮ่องเต้คว้ามัดฟางโยนทิ้งไปคนละทิศละทาง รวบร่างบางไว้แนบกาย“ลูกแม่ลูกแม่ อย่าๆๆๆ อย่าพาพวกเขาไป เอาลูกข้าคืนมา ได้โปรดคืนพวกเขามาฮือๆๆๆๆๆ ได้โปรดคืนพวกเขาให้ข้า….”หนิงอันสะอื้นอย่างหนักมือไขว่คว้าหามัดฟางสายตาเหม่อลอยแสดงอาการตื่นตกใจและหวาดกลัว มองหามัดฟางที่เฉินหยวนฮ่องเต้โยนทิ้งไป แม้เฉินหยวนฮ่องเต้จะกอดไว้แน่น ไม่ยอมให้นางไปเก็บเอามัดฟางเหล่านั้น“ฝ่าบาท อย่าทำร้ายพระสนมอีกเลย”ท่านหมอไป๋เยว่เทียน ส่งเสียงเตือนเบาๆ รีบเก็บมัดฟางส่งให้สนมหนิงอัน นางรับมาไว้ในอ้อมแขนเห่กล่อม ด้วยบทเพลงโศกสลด ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ยังสดใสเหมือนเมื่อครั้งแรกที่เฉินหยวนฮ่องเต้ได้พบนาง เขายังจำมันได้ดี“ไม่เป็นไรแล้วลูกแม่ พวกเขาทำอะไรพวกเจ้าไม่ได้หรอก…..เสด็จพ่อจะต้องปกป้องเรา”เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ล
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ไป๋เยว่เทียนรอด้านนอก”ก้าวเดินออกจากห้องปล่อยให้เแฺนหยวนกับหนิงอันอยู่ในห้องเฉินหยวนฮ่องเต้ เดินเข้ามาทรุดกายตรงหน้าหนิงอันกอดรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน ไม่เพียงแต่ไม่ปัดป้องหนิงอันยังนิ่งเฉยไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเฉินหยวนก้มลงกดจมูกโด่งที่แก้มเนียน“เจ้ายังโกรธข้าอยู่หรือ”“ฝ่าบาท หนิงอันอยากจะกลับไปที่ตระกูลหลี่ ฝ่าบาทหนิงอันอยากจะหย่ากับฝ่าบาทเสียเพื่อว่าต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับมาที่วังหลวงอีก”เฉินหยวนนิ่งงัน“เจ้า ไม่อยากอยู่กับข้าแล้วหรือไร เจ้า….หมดรักข้าแล้วหรือไร”หนิงอันถอนหายใจยาว“หนิงอันไม่อาจปรนนิบัติฝ่าบาทได้อีกแล้วในตอนนี้ในหัวใจหนิงอันว่างเปล่า ความรักใคร่ทั้งหมดไม่มีเหลือแล้ว ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพราะฝ่าบาทยอมให้อิงจื่ออุ่นเตียงหากแต่ สำหรับเราทั้งสองมันจบลงแล้ว มันจบลงแล้วจริงๆ หนิงอันไม่อาจกลับไป ที่เดิมได้อีกแล้ว ไม่อาจกลับไปอยู่ข้างกายฝ่าบาทได้อีกแล้ว ”“แต่ข้ารักเจ้าหนิงอันเจ้าจะจากข้าไปแล้วหรือไร”“หนิงอัน ไม่อาจบอกว่าไม่เหลือเยื่อใยให้กับฝ่าบาทแล้ว แต่หากฝ่าบาทยังรัก หนิงอันฝ่าบาทก็ควรจะปล่อยหนิงอันไปเสีย”เฉินหยวนนิ่งงัน“เข้าใจแล้ว ข้ายินดีจะปล่อยเจ้าไป”หน
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา”พูดไปพร้อมกับดวงตาที่หรี่ปรือ และในที่สุดก็เอนกายหลับใหล เฉินหยวนรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน“นางฟื้นขึ้นมาจะอาละวาดไหม
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ“ทำอย่างไรดี ท่านหมอ”ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา“ไม่ พี่หมอไป๋อย่าให้เขามาใกล้ข้าและลูกของข้า เขาเป็นคนเอา
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนพยักหน้าขึ้นลง“ข้าเองก็คิดถึงเจ้าก้อนแป้งทั้งสองแล้วเช่นกันพรุ่งนี้ให้พาพวกเขาเข้าวังพบกับหนิงอันเสียพร้อมกันนางจะดีใจแค่ไหนกันนะ ที่พบหน้าพวกเขา เจ้าก่อนแป้งที่อ้วนจ่ำม่ำ ข้าแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะได้เห็นว่าหนิงอันจะมีท่าทีเช่นไรเมื่อพบกับเจ้าก่อนแป้ง”ยิ้มด้วยดวงตาเปี่ยมสุขทุกอย่างสงบเรียบร้อยแล้วสามเดือนมานี้เขาจัดการคนในตระกูลกู้ที่ละคน สับเปลี่ยนเอาคนของเขาเข้าทำหน้าที่แทนคนไหนแข็งข้อก็หาหลักฐานเอาผิดตระกูลกู้ที่ครองอำนาจมายาวนานทุจริตตั้งแต่ล่างขึ้นไปข้างบน ไม่เว้นแม่แต่ไทเฮาที่รับเอาส่วยจากคนในตระกูลที่ดูแลส่วนสำคัญในวังหลวง“ไปรอรับท่านหมอที่ด้านหน้ากันดีกว่า”เฉินหยวนลุกจากแท่นนั่ง วางถ้วยตุ๋นรากบัวที่กินจนหมด ตื่นเต้นที่จะได้พบหนิงอันเช่นกัน“รับบัญชาฝ่าบาท”เสี่ยวโอพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความดีใจที่หนิงอันจะได้ออกมาจากคุกใต้ดินเสียที“ไป๋เยว่เทียนถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี“ไปกันเถอะ”ไป๋เยว่เทียนประสานมือยิ้มกว้าง“นัอมบัญชาฝ่าบาท”เฉินหยวนฮ่องเต้และไป๋เยว่เทียนสาวเท้ายาวๆ ยังคุกใต้ดิน ที่ด้านนอกเป็นกำแพงสูงถึงสองชั้น ลอดผ่านกำแพงชั้นแรกเข้าไป ได้ยินเสีย
