LOGINShare
ตั้งครรภ์
Last Updated:
2024-12-01 07:20:00“พระสนม พระสนมสบายดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
ร่างสูงเร้นกายเข้ามาในอาภรณ์ขันทีประสานมือตรงหน้าอิงจื่อน้ำเสียงแสดงความตื่นเต้นดีใจที่ได้พบหน้า
“สบายหรือไม่ ใครให้เจ้าบังอาจถามที่ผ่านมาท่านหายไปไหนมาทิ้งข้าเพียงลำพังในวังหลวงแห่งนี้”
น้ำเสียงตัดพ้อจริงจัง
“พระสนม โจต้าเหมิงไม่เคยโดดเดี่ยวพระสนมที่หายไปเพราะกำลังหาทางเข้ามาในวังหลวงเพื่อรับใช้ใกล้ชิด”
“ดีพูดแบบนี้ ดีมาก อยากช่วยข้าก็ช่วยให้ฝ่าบาทหันมาเหลียวแลข้าบ้าง ท่านทำได้ไหม ท่านรู้ไหมข้าอยู่ที่นี่ต้องทนทุกข์ทรมานและเจ็บปวดเพียงใดทุกวันข้านั่งมองประตูทางเข้าตำหนักว่าเมื่อไหร่ฝ่าบาทจะมา คอยมองว่าเมื่อไหร่ขันทีจะนำป้ายชื่อมายื่นให้ข้า รอว่าเมื่อไหร่จะได้ร่วมเสวยกับฝ่าบาท รอ รอ เฝ้ารอ สุดท้ายก็ได้แค่…รอ”
โจต้าเหมิงถอนหายใจยาว
สามเดือนต่อมา
“ตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือ หนิงอันนางตั้งครรภ์อย่างนั้นหรือเป็นเรื่องดีเป็นเรื่องดีจริงๆ”
วางฎีกาลงโบกมือไล่ขุนนางให้กลับออกไปจนหมด
ไป๋เยว่เทียนยิ้มกว้างประสานมือตรงหน้าเฉินหยวนฮ่องเต้
“พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้พระสนมตั้งครรภ์ได้สองเดือนแล้วไม่มีอาการแพ้ท้องหากแต่ มีอาการ อยากกินอาหารรสหวานรสเปรี้ยวเพิ่มขึ้น”
“ส่งข่าวยังบ้านหลี่ เสี่ยวโอมอบของกำนัลมีค่าควรเมืองแก่พระสนมหนิงอัน เพื่อรับขวัญนางที่อุตส่าห์ตั้งครรภ์ให้ข้าจัดงานเฉลิมฉลองเจ็ดวันเจ็ดคืน งดจัดเก็บภาษีจนกว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้ผู้คนสรรเสริญพระสนมหลี่หนิงอัน”
“น้อมบัญชาฝ่าบาท”
เสี่ยวโอยิ้มระรื่นดีใจกับเฉินหยวนฮ่องเต้อย่างที่สุด
“ท่านหมอครรภ์ของหนิงอันแข็งแรงดีใช่ไหม”
“แข็งแรงดีพ่ะย่ะค่ะน่าแปลกมากพระสนมไม่มีอาการแพ้ท้องหรืออ่อนเพลียแต่เมื่อข้าน้อยจับชีพจรเมื่อเช้าแล้วนำเรื่องที่พบเจอไปปรึกษาอาจารย์ (หมอหลวง) อาจารย์ก็ให้กระหม่อมมาทูลเรื่องน่ายินดีนี้กับฝ่าบาท”
“ต่อไปท่านหมอต้องแวะที่ตำหนักสวรรค์ประทานเช้า กลางวัน เย็นดูแลครรภ์ของหนิงอันให้ดีที่สุด ข้าวางใจเพียงท่านหมอเท่านั้น”
“รับบัญชาฝ่าบาท”
เฉินหยวนฮ่องเต้ลุกขึ้นสาวเท้าไปยังตำหนักสวรรค์ประทานในทันที
“ไม่ต้องลุก ไม่ต้องเดิน ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น”หนิงอันยิ้ม
“แล้วจะถวายพระพรอย่างไรเล่าเพคะวันนี้ฝ่าบาทรีบมา หนิงอันยังไม่ทันได้อาบน้ำ”
เฉินหยวนกอดร่างเล็กแน่นจุมพิตที่หน้าผากด้วยความรัก มองสบตาในดวงตามีแต่แววรักใคร่เต็มเปี่ยม
“เจ้า ไม่ต้องถวายพระพรแล้วก็ในเมื่อเจ้าต้องแบกลูกของข้าในท้อง จะต้องลำบากเพียงใด”
น้ำเสียงอ่อนโยน หนิงอันทำตาโตยิ้มสดใสเช่นเดิม
“ หา หนิงอันแบกลูกของฝ่าบาท”
ทำสีหน้าประหลาดใจ
เฉินหยวนยกมือขึ้นลูบที่หน้าท้องของหนิงอันอย่างอ่อนโยน
“ข้าไม่เคยยอมให้สนมคนไหนตั้งครรภ์ มีเพียงเจ้าเท่านั้นหนิงอัน”
โน้มตัวลงเอาหูแนบกับหน้าท้องเนียน
“ลูกพ่อลำบากแม่เจ้าแล้ว รีบออกมาพบหน้ากันเร็วๆ แม่เจ้าจะได้ไม่ต้องลำบาก”หนิงอันยิ้มตาหยี
ก่อนหน้านั้นเฉินหยวนฮ่องเต้รู้ดีว่าเขาจะไม่ยอมให้ใครได้ตั้งครรภ์กับเขาจนกระทั่งหนิงอันเข้าวัง
“ขอบพระทัยเพคะ หนิงอันจะอุ้มท้องลูกของฝ่าบาทให้ดีที่สุด”
เฉินหยวนกอดร่างบางแนบกายจุมพิตที่หน้าผากไล่ลงมาที่แก้มทั้งสองข้างและหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ป้อนจูบหวานที่สุดนุ่มนวลที่สุดให้กับหนิงอัน
“เจ้าควรจะรู้ว่าข้ารักเจ้าเพียงใด”หนิงอันยิ้มหวาน
“เพคะ หนิงอันเชื่อแล้วเพคะ และหนิงอันก็รักฝ่าบาทคนเดียวเช่นกัน”
Related chapters
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ โจต้าเหมิง
“พระสนม ชีวิตเช่นนี้จึงเรียกว่าสบายพระสนมเป็นที่โปรดปราน อย่าว่าแต่ของเปรี้ยวหวานของสิ่งใด แม้อยู่บนสวรรค์ฝ่าบาทก็ให้คนหามาถวายพระสนม”หนิงอันเคี้ยวขนมก้อนในปากจั๊บๆยิ้มกว้าง หน้าท้องที่เริ่มป่องนูนมองเห็นชัดเจนขึ้นเสี่ยวเอิงเคี่ยวยาบำรุงครรภ์ตามที่ท่านหมอไป๋จัดเทียบยามาให้“ฝ่าบาทแค่ตื่นเต้นที่ข้ากำลังตั้งครรภ์ลุกของฝ่าบาทก็เท่านั้น”“ฝ่าบาทแวะเวียนมาเช้ากลางวันเย็น มารอฟังหมอไป๋ตรวจดูครรภ์ในทุกครั้ง งานราชสำนักแม้จะเหนื่อยแค่ไหนพอเสร็จจากเรื่องในท้องพระโรงก็จะตรงมาที่ตำหนักสวรรค์ประทานในทันที ทรงรักพระสนมแหละเจ้าค่ะ”หนิงอันก้มหน้าอียงอาย“ท้องเริ่มโตข้าเริ่มอึดอัด เสี่ยวเอิงต้องทำอย่างไร ครรภ์เพิ่งจะได้หกเดือนแต่ข้าอึดอัดเหลือเกิน”เสี่ยวเอิงละมือเดินมายืนใกล้ๆ“ข้าน้อยจะถามท่านหมอไป๋ให้ดีไหมเจ้าคะ”อิงจื่อที่เดินเข้ามาทีหลังรีบ หาหมอนมารองที่แผ่นหลังให้“ต้องเอนกายน้องหญิง เจ้าต้องเอนกายลงแบบนี้จึงจะสบาย”“หือพี่สาวท่านเก่งจังรู้แม้กระทั่งต้องทำอย่างไร คนตั้งครรภ์ถึงจะสบาย”ยิ้มน้อยๆ“แล้วเจ้าสบายขึ้นไหมน้องหญิง”หนิงอันพยักหน้าขึ้นลง“ลูกในครรภ์ของเจ้าเป็นลูกคนแรกของฝ่าบาทที่ยอมให้
Last Updated : 2024-12-01หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ โจต้าเหมิง2
อิงจื่อส่ายหน้าไปมา“ฝ่าบาทจะอารมณ์ขุ่นมัวเสียมากกว่าที่พบหน้าข้า”“เช่นนั้นข้าจะนำถุงหอมนี้มอบให้กับฝ่าบาท”หยิบถุงหอมขึ้นมาดู“ท่านนับวันฝีมือปักเย็บยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ พี่สาวท่านสอนข้าบ้างจะได้ไหม”อิงจื่อยิ้มน้อยๆ“ได้สิหากเป็นน้องหญิงหนิงอันฝ่าบาทจะต้องชอบถุงหอมที่เจ้าเย็บด้วยตัวเองแน่”หนิงอันยิ้มสดใส“ข้าอยากทำแจกจ่ายให้หลายคน”อิงจื่อก้มหน้าหนิงอันจับมืออิงจื่อให้ลุกขึ้น“ข้าเข้ามาในวังหลวงมีเพียงท่านที่ไปมาหาสู่อย่าได้เห็นข้าเป็นคนอื่นเลยต่อไปเราเป็นเหมือนพี่น้อง พรุ่งข้าจะทูลฝ่าบาทว่ายามบ่ายข้าจะอยู่กับท่าน ฝ่าบาทจะได้ไม่ต้องมาที่นี่ พรุ่งนี้ยามบ่ายท่านมาสอนข้าปักถุงหอมดีไหม” อิงจื่อยิ้ม“ขอบใจเจ้ามากน้องสาวเช่นนั้นพรุ่งนี้ข้าจะตั้งใจมา”ตำหนักกุ้ยฮวา“พระสนม จื่อจื่อ”โจต้าเหมิง ในอาภรณ์ของทหารองครักษ์ก้าวเข้ามาขวางหน้าไว้“เจ้าเมื่อไหร่จะเข้าใจในสิ่งที่ข้าทำ”อิงจื่อเดินหลบไปยืนเหม่อมองออกนอกหน้าต่าง“เข้าใจแล้วต่อไปไม่ต้องมาสนใจว่าข้าจะเป็นอย่างไรข้าหาทางด้วยตัวเองไม่ต้องอาศัยท่าน เพราะก่อนหน้านั้นก็อาศัยท่านไม่ได้อยู่แล้ว”โจต้าเหมิงคุกเข่าลงตรงหน้าอิงจื่อนางกลับแค่ปรายตา
Last Updated : 2024-12-01หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ โจต้าเหมิง3
“เสี่ยวเอิงลุกขึ้นต่อไปเป็นเจ้าที่จะต้องดูแลพระสนมให้ดี วันนี้ดีที่ข้ากับท่านหมอมาทันเวลาความจริงข้ากำชับท่านหมอเรื่องยาที่หนิงอันต้องกินแล้วว่าไม่ให้รับยาจากคนอื่นนอกจากของท่านหมอไป๋เท่านั้น”“ฝ่าบาทไทเฮาไม่มีทางวางยาหนิงอัน เพราะไทเฮาบอกหนิงอันว่าขอแค่ได้เห็นรอยยิ้มของฝ่าบาท” เฉินหยวนฮ่องเต้ยิ้มหยันนางพรากเขาจากมารดาตั้งแต่3ขวบแล้วยังบังคับให้เรียกเสด็จแม่ตั้งแต่นั้นมา การดูแลก็เป็นนางไม่ว่าจะมีเรื่องทุกข์ใจหรือเจ็บปวดขมขื่นเพียงใดเฉินหยวนฮ่องเต้ต่อหน้าไทเฮาคือห้ามร้องไห้ จะต้องเข้มแข็งและฝืนยิ้มตลอดเวลาจับมือหนิงอันมองสบตานิ่ง“ให้เจ้าจำไว้ สตรีที่ข้ารักมีสองคนคนหนึ่งคือมารดาข้าอีกคนก็คือเจ้า ที่ข้าจะไม่ยอมให้ต้องพบเจอเรื่องร้ายๆ ผิดแต่มารดาข้าไม่ได้อยู่ตรงนี้ เช่นนั้นมีเพียงเจ้าที่ข้าต้องการปกป้องส่วนคนอื่นก็แค่เพียงคนรู้จักที่ไม่อาจวางใจ เช่นนั้นเจ้าก็ควรคิดเช่นเดียวกับข้า ไม่วางใจคนอื่นจนทำให้ตัวเจ้าต้องลำบาก”น้ำเสียงอ่อนโยนยิ่งนัก หนิงอันสบตาคมไป๋เยว่เทียนยิ้ม“ ฝ่าบาทเพิ่มกำลังอารักขาพระสนมเพิ่มขึ้นทั้งช่วยเป็นหูเป็นตาและช่วยเรื่องความปลอดภัยอีกไม่กี่เดือนจะถึงกำหนดคลอดแล้
Last Updated : 2024-12-01หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ สัญญาว่าจะปกป้อง
“เสี่ยวเอิง เจ้านำของกินเหล่านี้ไปมอบให้กับองครักษ์ที่ด้านหน้าตำหนักเถิดพวเขาต้องกินนอนอยู่ที่นี่คอยอารักขาข้า ทั้งกลางวันกลางคืนคงลำบากไม่น้อย”“พระสนมมีแต่ของดีๆ ที่ฝ่าบาทตั้งใจสั่งให้ห้องเครื่องปรุงเพื่อพระสนม”“มันเยอะมาก ข้ากินอย่างไรหมดเล่า พวกเขาดูแลความปลอดภัยให้ข้าก็ควรจะดีกับพวกเขาหน่อย”“พระสนมใจดีที่สุดเลย”เสี่ยวเอิงยิ้มยกอาหารคาวหวานเดินออกจากห้อง“ฮ่องเต้เสด็จจจจ”เฉินหยวนฮ่องเต้ เดินเข้ามาในตำหนักด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจากการประชุมขุนนางในวันนี้ เสี่ยวเอิงย่อกายลงพร้อมกับถาดอาหาร“ยกเครื่องเสวยเหล่านี้ไปไหนกัน”“ทูลฝ่าบาทพระสนมให้เสี่ยวเอิงยกเครื่องเสวยเหล่านี้ไปให้กับองครักษ์ที่มาอารักขาที่ตำหนักฟ้าประทาน”“พระสนมเสวยน้อยหรือไรจึงเหมือนไม่ได้แตะต้องของเหล่านี้”เอื้อมมือเปิดฝาโถอาหาร“เพคะสองสามวันมานี้พระสนมเสวยน้อยมาก ส่วนมากมักจะเป็นของหวานที่ชื่นชอบ”เฉินหยวนฮ่องเต้พยักหน้าโจต้าเหมิงเดินลาดตระเวณพร้อมกับองครักษ์อีกนายกำลังจะเดินผ่านไปประสานมือตรงหน้าเฉินหยวนฮ่องเต้“เดี๋ยว เจ้าทั้งสองดูแลส่วนหน้าของตำหนักหรือไร”“พ่ะย่ะค่ะข้าน้อยทั้งสองดูแลส่วนหน้าของตำหนักและมีหน
Last Updated : 2024-12-04หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ใส่ใจเพียงใด
“พระสนมหวังเชิญเจ้าค่ะ”อิงจื่อยิ้มเศร้าๆ ก้าวเดินพร้อมกับของที่เตรียมมา โจต้าเหมิงมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดที่สุด“ท่านเห็นไหม อีกคนก็เมียอีกคนก็เมียแต่ทำไมถึงปฏิบัติต่างกันเฮ้อข้าล่ะอยากเป็นฮ่องเต้เสียจริง”โจต้าเหมิงก้มหน้าพุ้ยข้าวใส่ปาก ไม่กล้ามองอิงจื่อที่เดินผ่านด้วยซ้ำกลัวว่าจะต้องเห็นหยาดน้ำตาของอิงจื่อกลืนข้าวคำใหญ่ จนติดคอ“เฮ้อน่าสงสารจริงๆ”สหายองครักษ์พูดขึ้นเบาๆ โจต้าเหมิงวางถ้วยข้าวลงบนโต๊ะ“ข้าควรจะทำอะไรสักอย่างใช่ไหม”“ทำอะไรของเจ้าเราก็แค่องครักษ์ปลายแถว สงสารพวกนางได้ก็ไม่อาจปลอบใจเช่นนั้นเกรงว่าไม่อาจรักษาหัวไว้บนบ่าได้อีกต่อไป”โจต้าเหมิงถอนหายใจยาวด้านในตำหนักเฉินหยวนฮ่องเต้เอื้อมมือจับมือหนิงอันขึ้นมาดู“มือเรียวของเจ้ามีรอยเข็มทิ่มต่อไปไม่ให้ทำเรื่องพวกนี้อีกต่อไปแล้ว เสี่ยวเอิงให้ท่านหมอไป๋หายาที่ใช้ทามือของพระสนมที่ถูกเข็มทิ่มเดี๋ยวนี่เลย”หนิงอันยิ้มเจื่อนๆ เสี่ยวเอิงออกจากตำหนักไปในทันที“เรื่องเล็กน้อยเพคะอีกหน่อยก็หาย ไม่ได้เจ็บอะไร เจ็บเฉพาะตอนที่ถูกทิ่มก็เท่านั้น”“ไม่ควรให้เจ็บตัว เจ้ายิ่งร่างกายอ่อนแอ ไม่ควรให้ต้องได้รับบาดเจ็บ”“หนิงอันเข้าใจแล้ว
Last Updated : 2024-12-04หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ รู้ทีหลัง
สุ่ยเอ่อยิ้มหยัน“ฝ่าบาทก็มอบปิ่นให้กับพวกเราทุกคนเหมือนๆ กัน มีเพียงสนมหนิงอันเท่านั้นที่ฝ่าบาทไม่เคยมอบปิ่นให้สนมหลี่ เจ้ารู้ไหมทำไมนั่นเพราะตัวของฝ่าบาทก็ใช้แทนปิ่นไปแล้วหัวใจของฝ่าบาทก็อยู่กับนางแทนปิ่น เจ้าช่างกล้าคิดว่านี่สำคัญ ในเมื่อเห็นว่าสำคัญข้าก็จะเก็บไว้เอง” สุ่ยเอ่อพูดไปก็เจ็บปวดในใจเช่นกัน อิงจื่อ หลับตาลงช้าๆ“พี่หญิง ได้โปรดสำหรับท่านไม่สำคัญ แต่ข้าอย่างไรก็สำคัญยิ่งแล้ว”ก้มศีรษะจรดพื้นสุ่ยเอ่อหันไปยิ้มกับจิวยี่ แล้วปล่อยปิ่นตกลงบนพื้นหักเป็นสองท่อนตรงหน้าสนมอิงจื่อที่มีสีหน้าตกใจและเสียดาย“อะ ขอโทษข้าทำไมมือไม้อ่อนเช่นนี้”อิงจื่อก้มหน้าซ่อนแววตาแค้นเคืองไว้เสีย“พี่หญิงท่านไม่น่าทำแบบนี้”“เชอะทำแล้วเจ้าจะทำอะไรข้าได้”ผลักร่างเล็กบอบบางให้ล้มลงไปกับพื้นอิงจื่อจ้องหน้าสุยเอ่อไม่หลบสายตา จิวยี่รีบยุยง“บังอาจนักพี่หญิงจัดการมันเลยเจ้าค่ะคงคิดจะแข็งข้อกับเรา เพราะเป็นฝ่ายเดียวกับสนมหลี่”จิวยี่จับอิงจื่อไว้ สุ่ยเอ่อยิ้มเย็นคว้ามวยผมของอิงจื่อไว้เงื้อมือขึ้นตั้งใจจะฟาดลงบนใบหน้างามที่บัดนี้ผมเผ้าหลุดลุ่ยรุงรัง และยังหมดทางสู้มีสนมจิวยี่จับตัวไว้ไม่อาจจะป้องกันตัว
Last Updated : 2024-12-04หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ แย่ไปหน่อย
“เช่นนั้นหมดเรื่องแล้วไป๋เยว่เทียนทูลลา”“ไว้ท่านหมอแวะมาดูอาการนางบ้างก็ดี”“ไป๋เยว่เทียนน้อมบัญชาฝ่าบาท ทางไปตำหนักสวรรค์ประทานพอดีข้าน้อยแวะมาแล้วค่อยไปดูแลพระสนมหนิงอันสองสามวันก็คงหายดีพ่ะย่ะค่ะ”ประสานมือก้าวเดินออกจากตำหนักกุ้ยฮวาในทันทีไป๋เยว่เทียนไปแล้วอิงจื่อทรุดกายลงคุกเข่ากับพื้นมือข้างหนึ่งวางไว้ที่ขาของเฉินหยวนฮ่องเต้“ อิงจื่อ ขอบพระทัยฝ่าบาท ที่ทรงเมตตาอิงจื่อตัวคนเดียวหากฝ่าบาทไม่มาพบเข้าพวกนางคง อิงจื่อไม่เคยคิดจะต่อกรกับพวกนางหากพวกนางไม่ทำลายปิ่นที่ฝ่าบาทมอบให้กับมือจนแตกหัก”ยิ้มหวานหยด เฉินหยวนฮ่องเต้ถอนใจยาว เอื้อมมือตบที่หลังมืออิงจื่อเบาๆ นางกับซบหน้าลงบนตักเกลือกกลิ้งใบหน้าที่มีแต่คาบน้ำตา“ปิ่นปักผมอันนั้นทิ้งไปเสียข้าจะเลือกใหม่ให้เจ้าอีกสักอัน”เอื้อมมือดึงตัวอิงจื่อให้ลุกขึ้น มองสบตาใบหน้าเศร้าสร้อยเพียงครู่เดียวอิงจื่อกลับหลบตาเสีย“ท่านหมอ ท่านหมอไป๋ ท่านหมอไป๋เยว่เทียน”เสี่ยวเอิงตะโกนดังๆไป๋เยว่เทียนชะงักฝีเท้าที่ก้าวเดินยาวๆ เป็นจังหวะในทันทีเพราะจำได้ว่าเป็นเสียงของเสี่ยวเอิง“เสี่ยวเอิง เกิดอะไรขึ้น”“พระสนม พระสนมหนิงอันปวดพระครรภ์ ท่านพี่ไป๋ท่า
Last Updated : 2024-12-04หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ มันเจ็บแปลบๆ
ตำหนักกุ้ยฮวาเสี่ยวโอเดินไปเดินมาหน้าประตูตำหนักกุ้ยฮวาโจต้าเหมิงพุ่งตัวเข้าไปประสานมือตรงหน้า“กงกง ข้าน้อยได้ยินว่าท่านหมอไป๋มาตรวจดูอาการบาดเจ็บของพระสนมหวังตอนนี้พระสนมหลี่กำลังปวดพระนาภี”เสี่ยวโอเบิกตากว้าง“เสี่ยวโอบังอาจแล้ว ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ พระสนมหลี่กำลังปวดพระนาภีฝ่าบาทจะมีบัญชาอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”เสี่ยวโอหันหน้าตะโกนเข้าไปในห้องเฉินหยวนฮ่องเต้ กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง เหลือบตามองโจต้าเหมิงก้าวขายาวๆ ออกจากตำหนักกุ้ยฮวา“แย่แล้วฝ่าบาททรงกริ้วอย่างมาก แล้วทำไมเป็นท่านเล่าท่านองครักษ์คนอื่นไปไหนหมด”“ข้าไม่พบใครนางกำนัลข้างกายเสี่ยวเอิงนางก็หายไป ท่านหมอไป๋ข้าก็ได้ยินว่ามาที่นี่ข้าก็เลยตามมาที่นี่ไม่ได้ตั้งใจ…รบกวนเวลาของฝ่าบาท”“เอ่อ ฝ่าบาทไม่ได้กริ้วที่ท่านมารบกวนเวลาที่มีร่วมกันกับสนมหวัง แต่ทรงกริ้วเพราะไม่มีใครกราบทูลเรื่องสนมหลี่ในทันที”เสี่ยวโอกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ“ท่านคิดเช่นนั้นหรือ”ก้าวเดินตามเสี่ยวโอที่สาวเท้าตามเฉินหยวนฮ่องเต้อีกทีเสี่ยวโอป้องปากกระซิบเบาๆ“ข้าก็ไม่แน่ใจอาจจะทรงกริ้วทั้งสองอย่างแต่ตามธรรมดาแล้วฝ่าบาทไม่ได้โปรดปรานอะไรสนมหวังนี่ แค่ทำไปอย่างเสียไ
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ ตอนพิเศษ
เรื่องราวก่อนหน้าที่หนิงอันจะเข้าวังหนิงอันนั่งชิงช้าจากเถ้าวัลย์ ใบหน้างามสวมอาภรณ์สีชมพูขาว ใบหน้าสะอาดสดใส บนชิงช้าแกว่งไกล ร่างสูงของเฉินหยวนยืนตะลึงจังงังในมือกำธนูไว้แน่นเขาเข้าป่าล่าสัตว์และตามกระต่ายป่ามาจนกระทั่งพบเข้ากับใบหน้างดงามและรอยยิ้มสดใสนั้น“เทพีสวรรค์หรือไร”เสี่ยวโออมยิ้ม“ฝ่าบาท คุณหนูหนิงอันบุตรีบ้านหลี่ หลี่หนิงอัน”“บุตรีใต้เท้าหลี่อย่างนั้นหรือบิดานางเป็นขุนนางตงฉิน ดีเลยเสี่ยวโอพรุ่งนี้ให้ใต้เท้าหลี่เข้าพบข้าที่ตำหนักทรงงาน ข้ากำลังต้องการขุนนางกรมคลังคนใหม่ปลดคนของตระกูลกู้เสีย”เสี่ยวโอประสานมือ“ข้าอยากรับนางในตำแหน่งสนม”เฉินหยวนยิ้มกว้างในรอบหลายปีที่ผ่านมา“ฮะๆๆๆๆๆ เสี่ยวเอิงแกว่งสูงขึ้นไปอีกได้ยินไหมเสี่ยวเอิง”“คุณหนูเจ้าขา สูงแล้วเจ้าค่ะอันตรายเจ้าค่ะนายหญิงจะดุเสี่ยวเอิงที่ยอมตามใจคุณหนูหากเกิดพลาดพลั้งบาดเจ็บ เสี่ยวเอิงต้องโดนทำโทษแน่เลย”“ไม่ต้องห่วงน่าเห็นไหมท่านพี่ไป๋คอยรับข้าอยู่ด้านหลัง”ไป๋เยว่เทียนเอามือไพล่หลังยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกลนักคอยระวังและจับจตามองหนิงอันอยู่“สนุกจังฮ่าๆๆๆๆๆ ข้าอยากจะยกชิงช้าอันนี้กลับไปไว้ที่บ้านหลี่”ไป๋เยว่เทียนส่า
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
หนิงอันวิ่งไปหยุดตรงหน้าเฉินหยวนฮ่องเต้ แต่กลับสะดุดชายกระโปรงตัวเองเฉินหยวนรวงบร่างบางไว้ในอ้อมแขนอมยิ้มกับความซุกซน“โอ๊ะๆๆๆ ฝ่าบาทเก่งจังรับหนิงอันไว้ได้ทัน”ยิ้มกว้างสดใสเมื่อร่างบางถูกรวบว้ในอ้อมแขนของเฉินหยวนดวงตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อเหลาของเฉินหยวนนิ่ง เฉินหยวนยกมือขึ้นลูบที่แก้มเนียนเบาๆ รอยยิ้มที่เขา เห็นนางในครั้งแรกรอยยิ้มที่อยากจะยิ้มตามยกมือขึ้นอังหน้าผาก หนิงอันเบี่ยงตัวหลบ เฉินหยวนฮ่องเต้ยิ้มน้อยๆ หนิงอันคนเดิม กลับมาแล้วหนิงอันเลือกที่จะจดจำเรื่องราวดีๆ ลบทิ้งเรื่องราวเลวร้ายเสียกำมือเรียวของเฉินหยวนฮ่องเต้มาแนบแก้มเนียน“หนิงอันไม่ชอบให้ใครเอามืออังหน้าผากมันเหมือนว่าหนิงอันกำลังป่วยและต้องกินยา”ไป๋เยว่เทียนยิ้มพยักหน้าให้เสี่ยวเอิงกับเสี่ยวโอออกไปข้างนอก“ในที่สุดก็มีวันนี้”กดจมูกโด่งลงบนแก้มเนียนสองสามที“อะวันไหนกัน ฝ่าบาทขี้โกงฝ่าบาทเอาเปรียบหนิงอัน”“หืม ข้าขอโทษเอาแบบนี้ไถ่โทษโดยการมอบตำแหน่งฮองเฮาให้กับสนมหลี่ดีไหม”พูดไปยิ้มไปหนิงอันทำตาโต“ฝ่าบาทแล้วสนมคนอื่นเล่าฝ่าบาทเอาพวกนางไปไว้ไหนยอมยกตำแหน่งฮองเฮาให้หนิงอันง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ”เฉินหยวนจูงมืออีกค
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้เฝ้ามองด้วยความเจ็บปวดในใจ หมอหลวงหนุ่มไป๋เยว่เทียนถอนหายใจยาวสุดจะสะกดกลั้นความรู้สึกหดหู่นั้นได้เช่นกัน“ฝ่าบาท พระสนมไม่รับรู้สิ่งใดแล้ว นอกจากโลกที่นางสร้างขึ้นมา โลกที่มีเพียงนางกับโอรส ธิดาทั้งสอง”“พอกันที เจ้าเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว หนิงอัน”น้ำเสียงแหบแห้งในลำคอเฉินหยวนฮ่องเต้คว้ามัดฟางโยนทิ้งไปคนละทิศละทาง รวบร่างบางไว้แนบกาย“ลูกแม่ลูกแม่ อย่าๆๆๆ อย่าพาพวกเขาไป เอาลูกข้าคืนมา ได้โปรดคืนพวกเขามาฮือๆๆๆๆๆ ได้โปรดคืนพวกเขาให้ข้า….”หนิงอันสะอื้นอย่างหนักมือไขว่คว้าหามัดฟางสายตาเหม่อลอยแสดงอาการตื่นตกใจและหวาดกลัว มองหามัดฟางที่เฉินหยวนฮ่องเต้โยนทิ้งไป แม้เฉินหยวนฮ่องเต้จะกอดไว้แน่น ไม่ยอมให้นางไปเก็บเอามัดฟางเหล่านั้น“ฝ่าบาท อย่าทำร้ายพระสนมอีกเลย”ท่านหมอไป๋เยว่เทียน ส่งเสียงเตือนเบาๆ รีบเก็บมัดฟางส่งให้สนมหนิงอัน นางรับมาไว้ในอ้อมแขนเห่กล่อม ด้วยบทเพลงโศกสลด ริมฝีปากเผยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่ยังสดใสเหมือนเมื่อครั้งแรกที่เฉินหยวนฮ่องเต้ได้พบนาง เขายังจำมันได้ดี“ไม่เป็นไรแล้วลูกแม่ พวกเขาทำอะไรพวกเจ้าไม่ได้หรอก…..เสด็จพ่อจะต้องปกป้องเรา”เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ล
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ไป๋เยว่เทียนรอด้านนอก”ก้าวเดินออกจากห้องปล่อยให้เแฺนหยวนกับหนิงอันอยู่ในห้องเฉินหยวนฮ่องเต้ เดินเข้ามาทรุดกายตรงหน้าหนิงอันกอดรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน ไม่เพียงแต่ไม่ปัดป้องหนิงอันยังนิ่งเฉยไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเฉินหยวนก้มลงกดจมูกโด่งที่แก้มเนียน“เจ้ายังโกรธข้าอยู่หรือ”“ฝ่าบาท หนิงอันอยากจะกลับไปที่ตระกูลหลี่ ฝ่าบาทหนิงอันอยากจะหย่ากับฝ่าบาทเสียเพื่อว่าต่อไปจะได้ไม่ต้องกลับมาที่วังหลวงอีก”เฉินหยวนนิ่งงัน“เจ้า ไม่อยากอยู่กับข้าแล้วหรือไร เจ้า….หมดรักข้าแล้วหรือไร”หนิงอันถอนหายใจยาว“หนิงอันไม่อาจปรนนิบัติฝ่าบาทได้อีกแล้วในตอนนี้ในหัวใจหนิงอันว่างเปล่า ความรักใคร่ทั้งหมดไม่มีเหลือแล้ว ไม่ได้หมายความว่าเป็นเพราะฝ่าบาทยอมให้อิงจื่ออุ่นเตียงหากแต่ สำหรับเราทั้งสองมันจบลงแล้ว มันจบลงแล้วจริงๆ หนิงอันไม่อาจกลับไป ที่เดิมได้อีกแล้ว ไม่อาจกลับไปอยู่ข้างกายฝ่าบาทได้อีกแล้ว ”“แต่ข้ารักเจ้าหนิงอันเจ้าจะจากข้าไปแล้วหรือไร”“หนิงอัน ไม่อาจบอกว่าไม่เหลือเยื่อใยให้กับฝ่าบาทแล้ว แต่หากฝ่าบาทยังรัก หนิงอันฝ่าบาทก็ควรจะปล่อยหนิงอันไปเสีย”เฉินหยวนนิ่งงัน“เข้าใจแล้ว ข้ายินดีจะปล่อยเจ้าไป”หน
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา”พูดไปพร้อมกับดวงตาที่หรี่ปรือ และในที่สุดก็เอนกายหลับใหล เฉินหยวนรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน“นางฟื้นขึ้นมาจะอาละวาดไหม
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ2
“ฝ่าบาท เสวยเสียหน่อยวันนี้มีการแต่งตั้งขุนนางชุดใหม่ดำรงค์ตำแหน่งต่างๆ แทนคนเก่าของตระกูลกู้ เช่นนั้นควรจะกินให้มากหน่อย”เสี่ยวโอยกถาดเครื่องเสวยเข้ามา“ไป๋เยว่เทียนเล่า”“เอ่อท่านหมอ ได้ยินว่าวันนี้แวะไปเยี่ยมสุสานของเสี่ยวเอิง อีกสักประเดี๋ยวก็คงจะมา”เฉินหยวนฮ่องเต้วางฎีกาลงตรงหน้า ดึงเอาถ้วยตุ๋นรากบัวมาตรงหน้า“ใต้เท้าหลี่ถวายฎีกาทุกวันตลอดสามเดือนเพื่อให้ข้าปล่อยตัวหนิงอันจากคุกใต้ดิน ความรักของบิดามารดายิ่งใหญ่เสียจนข้าไม่อาจละเลย”“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทสมควรจะปล่อยตัวพระสนมโดยเร็วเพราะทุกอย่างเข้ารูปเข้ารอยหมดแล้วคนชั่วรับกรรม ตระกูลกู้ล้วนยอมจำนน”เสี่ยวโอพูดขึ้นยิ้มๆ“คนตระกูกู้ชุดสุดท้ายกำลังจะออกจากวังหลวงก่อนหน้านั้นพวกเขากดดันข้าให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรตระกูลหลี่ และให้นำตัวหนิงอันออกมาประหาร มาบัดนี้พวกเขาจึงรู้ว่าข้าไม่ยอมให้ตระกูลกู้มีอำนาจเหนือข้าที่เป็นฮ่องเต้ต้าถังอีกต่อไป”“เช่นนั้นก็ควรพาพระสนมออกมาจากคุกใต้ดินได้แล้วขืนอยู่ต่อไปนานๆ การรักษาล้าช้าจะหมดหนทางเยียวยา อีกอย่างโอรสธิดาทั้งสองของพระสนมที่ท่านหมอส่งคนช่วยไว้จากนางกำนัลเสี่ยวหรานในวันนั้นตอนนี้แข็งแรงดีมีท่านย
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนฮ่องเต้ กลืนก้อนแข็งๆ ลงคอ“ทำอย่างไรดี ท่านหมอ”ไป๋เยว่เทียนล้วงหยิบยาในอกเสื้อยื่นตรงหน้าหนิงอัน“หนิงอัน พี่ใหญ่ไป๋เยว่เทียนทำน้ำตาลก้อนมาให้เจ้า”ใบหน้าเหม่อลอยหันมองเม็ดยาในมือของไป๋เยว่เทียน“ท่านพี่หมอไป๋หรอกหรือจริงด้วยท่านพี่หมอไป๋”“ท่านพี่หมอไป๋ท่านพาใครมา แล้วเสี่ยวเอิงไปไหนวันนี้ลูกข้าไม่สบายอีกแล้วเสี่ยวเอิงบอกว่าวันนี้ฝ่าบาทอยู่กับสนมอิงจื่อทั้งวันทั้งคืน ข้าแค่หวังว่าฝ่าบาทจะค้นหาความจริงแล้วปกป้องเราสามคนแม่ลูก ฝ่าบาทจะปกป้องข้ากับลูกใช่ไหม”เฉินหยวนหลับตาไล่หยาดน้ำตาเสีย“นางจำข้าไม่ได้”ไป๋เยว่เทียนยิ้มเศร้าๆ ยื่นยาเม็ดจ่อที่ริมฝีปากหนิงอัน“กินน้ำตาลก้อนเสียก่อน แล้วข้าจะพาเจ้าไปพบฝ่าบาท”“ไม่ไม่ข้าไม่พบเขา เขาใจร้ายพวกเขาทั้งหมดใจร้ายท่านพี่หมอไป๋ข้ารู้ว่าที่ให้ข้ากินมันคือยาข้าไม่สบายอีกแล้วใช่ไหม ข้ายอมกินยาท่านพาข้าหนีกลับไปที่ตระกูลหลี่จะได้ไหม ข้าคิดถึงท่านแม่”“ได้สิเจ้ากินรีบกินยาเสีย”อ้าปากให้ไป๋เยว่เทียนยัดยาเข้าไปในปาก“เอาเจ้าแฝดไปด้วย พวกเขาเป็นลูกข้า ไม่พา พวกเขาไป ไทเฮาจะกำจัดพวกเขา“ไม่ พี่หมอไป๋อย่าให้เขามาใกล้ข้าและลูกของข้า เขาเป็นคนเอา
หมื่นความแค้นไม่แม้นจดจำ จบ1
เฉินหยวนพยักหน้าขึ้นลง“ข้าเองก็คิดถึงเจ้าก้อนแป้งทั้งสองแล้วเช่นกันพรุ่งนี้ให้พาพวกเขาเข้าวังพบกับหนิงอันเสียพร้อมกันนางจะดีใจแค่ไหนกันนะ ที่พบหน้าพวกเขา เจ้าก่อนแป้งที่อ้วนจ่ำม่ำ ข้าแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะได้เห็นว่าหนิงอันจะมีท่าทีเช่นไรเมื่อพบกับเจ้าก่อนแป้ง”ยิ้มด้วยดวงตาเปี่ยมสุขทุกอย่างสงบเรียบร้อยแล้วสามเดือนมานี้เขาจัดการคนในตระกูลกู้ที่ละคน สับเปลี่ยนเอาคนของเขาเข้าทำหน้าที่แทนคนไหนแข็งข้อก็หาหลักฐานเอาผิดตระกูลกู้ที่ครองอำนาจมายาวนานทุจริตตั้งแต่ล่างขึ้นไปข้างบน ไม่เว้นแม่แต่ไทเฮาที่รับเอาส่วยจากคนในตระกูลที่ดูแลส่วนสำคัญในวังหลวง“ไปรอรับท่านหมอที่ด้านหน้ากันดีกว่า”เฉินหยวนลุกจากแท่นนั่ง วางถ้วยตุ๋นรากบัวที่กินจนหมด ตื่นเต้นที่จะได้พบหนิงอันเช่นกัน“รับบัญชาฝ่าบาท”เสี่ยวโอพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความดีใจที่หนิงอันจะได้ออกมาจากคุกใต้ดินเสียที“ไป๋เยว่เทียนถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี“ไปกันเถอะ”ไป๋เยว่เทียนประสานมือยิ้มกว้าง“นัอมบัญชาฝ่าบาท”เฉินหยวนฮ่องเต้และไป๋เยว่เทียนสาวเท้ายาวๆ ยังคุกใต้ดิน ที่ด้านนอกเป็นกำแพงสูงถึงสองชั้น ลอดผ่านกำแพงชั้นแรกเข้าไป ได้ยินเสีย
