เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 55 ก้าวเล็ก ๆ ของร้านเทียนฝู
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-04 21:47:26
บทที่เกี่ยวข้อง
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 56 เทขาย [1]
~มาจ้า ๆ ข้าวจากทางใต้มาแล้วจ้า~เสียงตีฆ้องพร้อมตะโกนมาแต่ไกล ขบวนเกวียนรอบนี้ราว 20 คันได้ทยอยเข้ามาจอดที่ลานกว้างของตลาด ~วันนี้ข้าวมีมาก พวกข้าลดเหลือเพียงจินละ 25 อิแปะเท่านั้น มาเลย ๆ ไม่แย่งกันๆ ได้ทุกคนๆ ~"มาแล้วๆ พี่หมิงอี้ 25 อิแปะเองพี่หมิงอี้เร็ว ๆ"เฟิน เฟิน เอ่ยอย่างตื่นเต้น ~ข้าเอา 3 จิน~~ข้า ๆ เอา 10 จินไปเลย~~เฮ้ย ป้า ซื้อขนาดนี้ เหลือให้คนอื่นได้ซื้อบ้างเถอะ!~~นั่นหนะสิ ๆ ซื้ออะไรเยอะเยอะ~"เกรงจะไม่ได้จ๊ะท่านป้า คือเราให้ได้คนละไม่เกิน 5 จินหนะจ๊ะ"ชายที่เป็นหัวหน้ากล่าวบอกอย่างนอบน้อม ท่านจางหยางกำชับมาว่าให้ขายราคา 25 อิแปะ แต่จำกัดต่อคนไม่เกิน 5 จิน ไม่อย่างงั้นข้าวเกรงว่าจะโดนกว้านซื้อไปอีกรอบ~อ่ะ ๆ 5 จินก็ 5 จิน รีบ ๆ ตักให้ข้าเถิด~"เถ้าแก่ แฮ่ก ๆ มะ มา อีกแล้ว แฮ่ก ๆ พวกพ่อค้าเร่มาอีกแล้ว"ชายร่างผอมวิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบมือกุมท้องพยายามเค้นเสียงบอกแก่เถ้าแก่ของตน"แล้วไงว่ะ มาอีกข้าจะทำอะไรพวกมันได้กันเล่า"เถ้าแก่ร้านที่บัดนี้นั่งเอกเขนกจิ้มฟันอย่างเซ็ง ๆ อยู่หน้าร้าน ที่วันนี้แม้แต่แมลงก็ไม่บินมาใกล้ร้านของตน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนไม่แม้แต่จะมองเข้ามาด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 57 เทขาย [2]
"นายท่าน นะนี่ท่านจะทำอะไรกัน ปล่อยข้านะ"เมื่อข้อมือบางโดนรวบไปมัดตรึงกับเสา อารมณ์พิศวาสหวาบหวามเมื่อครู่พลันดับมอดทันที กายบางเริ่มสั่นเทาด้วยความกลัว แขนทั้งสองข้างพยายามถูกันไปมาอย่างพยายามคลายเชือกที่มัดอยู่"ปล่อยข้านะ ปล่อยนะ ข้าไม่เอาแล้ว ฮึก ฮึก""หึ! ต่อรองรึ"มือหนาดุจคีมเหล็กคว้าเอาคางบางมาบีบอย่างแรงเมื่อเห็นสาวงามดีดดิ้นไปมาอย่างขขัดขืน'ผลัวะ!'ชายชุดดำรีบผลีผลามเปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างร้อนใจ พลันเห็นสองร่างบนเตียงและเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นก็รีบคุกเข่าก้มหน้าอย่างรวดเร็ว"นาย!!! ขออภัยที่ล่วงเกินขอรับ"'พรึบ' อาภรณ์สีฟ้าอ่อนที่ถอดไว้เมื่อครู่ถูกคว้ามาสวมใส่ มือหนาจัดแจงให้เข้าที่แล้วเดินตรงไปหาชายชุดดำที่นั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่ที่พื้นด้วยใบหน้านิ่งเฉย ราวเมื่อครู่ไม่มีเรื่องใด ๆเกิดขึ้นทั้งสิ้น"ว่ามา""พวกพ่อค้าเร่ขนข้าวมาอีกแล้วขอรับนายท่าน ครานี้มามากกว่าคราที่แล้วมากนัก แถมราคาขายต่ำลงอีกเพียง 25 อิแปะ""อืม แล้วราคาในตลาดล่ะ""ในตลาดตอนนี้ร้านค้าติดราคาอยู่ที่ 24 อิแปะขอรับ พวกพ่อค้ากลัวข้าวจะขายไม่ได้เลยรีบลดราคากันลงอีก"~กรอดด~มือหนากำเข้าหากันจนเส้นเลือดปูด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 58 ร้านเทียนฝู : คอร์สดูแลหลังการขาย [1]
"ท่านแม่ ข้ากลับมาแล้ว"อี้หมิงหลังจากกลับจากตลาดก็แยกย้ายกับเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ และอี้หมิงเองไม่ลืมที่จะจ่ายค่าแรงให้อู๋ไป๋เช่นกันถึงแม้คราแรกจะโดนชายหนุ่มปฏิเสธเป็นพัลวันว่าเต็มใจช่วยตน แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับอี้หมิงอยู่ดี"โห ได้อะไรกลับมาเยอะแยะเชียวลูก"อี้เฟินมองบุตรสาวที่หอบหิ้วข้าวของเต็มไม้เต็มมือเดินเข้าบ้าน"ท่านแม่ข้าซื้อข้าว หมู และนี่เนื้อไก่ มาไว้ให้ท่าน ท่านแม่ข้าวราคาถูกมาก เนี่ยข้าซื้อมาจินละ 24 อิแปะเองนะ""จริงรึ ทำไมราคามันถูกขนาดนั้นเล่า วันก่อน ๆ ยัง 60 กว่าอิแปะอยู่เลยนี่"อี้เฟินเมื่อได้ฟังลูกสาวเล่าก็ตาโตกับราคาข้าวที่ลดลงจนน่าตกใจ"เป็นเช่นนั้นได้ยังไงกัน สองวันมานี้ข้าอยู่แต่เรือนไม่ได้ออกไปตลาดเลย เกรงว่าตกข่าวแล้วกระมัง""มีพ่อค้าจากทางใต้หนะท่านแม่ ขนข้าวมาขายมากมาย แถมขายถูกมากด้วยนะ จนข้าวในตลาดขายไม่ได้จำต้องลดราคานั่นแหละ""อ้อ เป็นเช่นนี้เอง"อี้เฟิน พยักหน้าอย่างคลายสงสัย "ไหนผักข้าเป็นเช่นไรบ้างเอ่ย "อี้หมิงวางข้าวของที่หอบหิ้วมาวางบนแคร่ไม้ แล้วเดินไปยกกระสอบที่คลุมปากโอ่งไว้ชะโงกหน้าก้มลงมองเหล่าผักในโอ่ง"โอ้โห พร้อมขายอีกแล้วสินะ เด็กๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 59 ร้านเทียนฝู : คอร์สดูแลหลังการขาย [2]
~ฮึบ!~สองสาวจับรถไม้ไว้มั่นแล้วส่งสัญญาณให้อู๋ไป๋ขึ้นนั่ง~ฮึบ ดัน ดัน ฮึบ เอ้าหนึ่ง สอง สาม ฮึบ~ทั้งสองสาวพยายามออกแรงผลักดันรถไม้ที่มีร่างอ้วนท่วมของอู๋ไป๋นั่งอยู่ด้านใน ค่อย ๆ เข็นไปตามทางแล้วป่าวประกาศเสียงดังลั่นเรียกความสนใจจากชาวเมืองได้ไม่น้อย"มาจ้า มาจ้า ๆ ป้า ๆ น้า อา ทุกท่าน บัดนี้พวกข้าร้านเทียนฝูสามารถแก้ปัญหาโรคระบาดได้แล้ว ใครสนใจน้ำหมักเชิญมาเลือกซื้อเลือกหากันได้เลยนะจ๊ะ"อู๋ไป๋ที่นั่งอยู่ด้านในรถเข็นใช้มืออวบ ๆ ของตนป้องปากแล้วตะโกนหันซ้ายที ขวาที ร้องป่าวประกาศให้ชาวเมืองที่เดินจับจ่ายซื้อของหันมาสนใจ~นี่ ๆ เจ้าได้ยินมั๊ย ๆ ร้านเทียนฝูปราบโรคระบาดได้รึ~~ร้านเทียนฝู ที่ไหนกันข้าไม่คุ้นหูเลย~~ร้านเทียนฝูรึ~~ไป ๆ ไปถามพวกนางดูเถิด ป่ะ~เอี๊ยด!!! เมื่อเข็นรถมาถึงลานโล่งใจกลางตลาด สองสาวก็ช่วยกันดึงให้รถเข็นหยุดลง ทั้งสามออกมายืนด้านหน้าด้วยกันพร้อมมองชาวเมืองที่กำลังเดินรุมมายังพวกตนอย่างดีใจ เมื่อเห็นคนให้ความสนใจเป็นจำนวนมากแล้ว อู๋ไป๋จึงเป็นคนเอ่ยเชิญชวนชาวเมืองด้วยน้ำเสียงจ๊ะจ๋า ออดอ้อน"ท่านป้าๆ ท่านน้า ท่านอา วันนี้มีใครสนใจให้พวกเราปราบโรคระบาดให้บ้างเอ่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 60 วางแผนการขาย [1]
[ใจกลางตลาด]~นี่ ๆ รู้รึไม่เล่า ข้าวพวกนั้นไท่จื่อพระองค์ทรงเมตตาเหล่าชาวเมืองยิ่งนักพระองค์เอาข้าวในคลังออกมาขายราคาถูกเพื่อช่วยพวกเราเจ้ารู้รึไม่~~จริงรึ~~จริงสิ พ่อค้าทางใต้เหล่านั้นล้วนเป็นคนของพระองค์~ชายชาวบ้านที่ค่อนข้างมีอายุแสร้งหันซ้ายขวาแล้วป้องมือกระซิบกระซาบที่ข้างหูของหญิงชาวบ้านที่เดินจับจ่ายซื้อของข่าวลือเกี่ยวกับองค์รัชทายาทที่มีคนจงใจปล่อยออกมานั้น เพียงไม่นานก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งตลาดและทั้งเมืองอย่างรวดเร็ว จากการพูดกันปากต่อปาก ผู้คนทั้งแคว้นต่างเอ่ยชื่นชมในความเมตตาของว่าที่ฮ่องเต้หนุ่มของพวกเขาในอนาคตอย่างซาบซึ้ง ไม่เว้นแม้กระทั่งในวังหลวงก็ลือกันถึงเรื่องการแก้ปัญหาราคาข้าวของพระองค์เช่นกันอีกฟากของตลาดก็เกิดข่าวลือเช่นกัน วัดที่ชาวเมืองไปกราบไหว้ขอพรกันอย่างคับคั่งเป็นประจำ มีหญิงนางหนึ่งทำทีไปวัดเฉกเช่นคนอื่นๆ แสร้งไหว้ขอพรแล้วเปล่งวาจาด้วยเสียงดังกว่าปกติ เอ่ยพรรณนาขอบคุณสวรรค์ ที่ประทานโอรสที่มากความสามารถและเปี่ยมเมตตามาจุติที่แคว้นหลี่แห่งนี้ และจงใจเอ่ยถึง เหล่าพ่อค้าจากทางใต้ที่นำข้าวมาขายในราคาถูกจนผิดวิสัย โดยแท้จริงแล้วคือคนขององค์รัชทายาทนั่นเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 61 วางแผนการขาย [2]
~พรึบ!~"เฮือก""ว๊าย! อึก!"คมกระบี่จากชายชุดดำฟันเข้าที่คอของชายหญิงอย่างจัง มีเพียงเสียงตกใจในคราแรกเท่านั้นที่ได้เอื้อนเอ่ยออกมาบุรุษชุดดำเก็บกระบี่กลับเข้าฝักอย่างรวดเร็ว เดินลากเท้าช้า ๆ ก้มลงไปหยิบถุงเงิน ปัดฝุ่นที่เปื้อนออกเล็กน้อย มองดูผลงานตนพลางแสยะะยิ้มอย่างเลือดเย็นออกมาก่อนจะเดินเล้นกายหายไปอย่างรวดเร็ว"ท่านแม่ มีอะไรให้พวกข้ากินรึไม่ ข้าหิวมากเลย"อี้หมิงลูบท้องไปมาทำตาละห้อยออดอ้อนมารดา หลังเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน"ข้าด้วยๆ" อู๋ไป๋และเฟิน เฟิน เอ่ยขึ้นพร้อมกัน"โถ่ๆ ดูเอาเถิดเด็กพวกนี้ ข้าต้องมีเตรียมไว้ให้พวกเจ้าอยู่แล้วสิ อ่ะมา ๆ นั่งเลย ๆ เดี๋ยวข้าให้เจ้าพวกเด็กๆ ไปยกมาให้นะ"รอไม่นานอาหารที่น่าตาน่าทาน ที่มีทั้งเนื้อ ทั้งปลา ทั้งผัก พร้อมด้วยผลไม้ก็ทยอยขนออกมาจากด้านในเรือน นับวันอาหารของเรือนหลังเล็กก็เริ่มดีขึ้น ๆ เรื่อยๆ นับตั้งแต่ลูกสาวของบ้านหาเงินได้มากขึ้น"โอ้โห อื้มอร่อย อื้ม ๆ ""อื้ม อร่อย แค่ก! ท่านแม่ อื้ม ท่านทำกับข้าวอร่อยเช่นนี้ ไว้ข้าจะขยันหาเงินให้ได้มาก ๆ เลยล่ะ""ดูเอาเถอะ เจ้าเด็กคนนี้ หึ หึ"อี้เฟินมองดูลูกสาวพลางส่ายหน้าน้อย ๆ ลูกสาวนางนับว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-05หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 62 กระดาษและแท่นหมึก [1]
"เถ้าแก่ พวกเรากลับมาแล้ว ดูสิ ได้มาเยอะเลยเจ้าค่ะ"เหล่าคนงานทั้งห้าช่วยกันแบกหามไม้ไผ่ยาวหลายลำเข้ามาในเรือน"อ่ะ ๆ วางนี่ ๆ"อี้หมิงจัดการขยับหาที่ให้วางไม้ไผ่ ก่อนจะสั่งให้คนงานตัดไม้ไผ่ออกเป็นท่อนๆ เท่าๆ กัน เพื่อเตรียมใส่น้ำหมักไปขายในวันพรุ่งนี้เช้า"เอาล่ะ เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว มานี่สิ อ่ะนี่ค่าจ้างของพวกเจ้า ""ขอบคุณมากเถ้าแก่ งานแค่นี้ไม่คณามือพวกข้าหร๊อก หากวันนั้นท่านไม่จ้างงานพวกข้า เกรงว่าคงไม่พ้นที่จะไปขอทานตามตลาดเป็นแน่"เฒ่าจางเอ่ยอย่างขอบคุณ ค้อมตัวรับเงินจากอี้หมิงด้วยความนอบน้อม เช่นกันกับเหล่าคนงานทั้งสี่ที่ยืนรอรับเงินต่อจากเฒ่าจาง เถ้าแก่สาวนางนี้เขามองจากความสามารถที่แปลกพึลึกของนางแล้วนับว่าเป็นอัจฉริยะหญิงย่อมไม่เกินจริง งานนี้เห็นทีว่านางคงจะพลิกชะตาพวกเขาไปด้วยกระมัง เพียงไม่นานตั้งแต่พวกเขามาทำงานให้แก่นาง ล้วนเห็นความก้าวหน้าของนางอยู่มากทีเดียว"เจ้าก็พูดเกินไปเฒ่าจาง เอาล่ะๆ วันนี้พวกเจ้ากลับไปพักผ่อนกันก่อน วันพรุ่ง ยามเหมา (06.30 น.) มาพบกันที่บ้านข้า พรุ่งนี้มีงานหนักทีเดียวรอพวกเจ้าอยู่"อี้หมิงมองเหล่าคนงานที่พากันเดินออกไปจากเรือนหลังเล็กก่อนจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-19หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]
"เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-19
บทล่าสุด
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]
"สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]
ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]
ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]
"เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]
อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]
บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]
"หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]
"ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]
"เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย
